Στην Ιερά Εξομολόγηση προσερχόμεθα κάθε φορά που έχουμε βάρος στη συνείδησή μας από πτώσεις σε θανάσιμα αμαρτήματα ή από παραβάσεις των ευαγγελικών εντολών με τα έργα μας, τα λόγια μας και τις πονηρές μας επιθυμίες.
Μπορούμε και συχνότερα να προσερχόμεθα σ’ αυτό το μυστήριο, αλλά αυτό εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από τον χρόνο και την υγεία και τα γεράματα που έχει ο πνευματικός.
Θέλετε μια πικρη αληθεια?
Πρώτα-πρώτα δεν ξέρουμε να εξομολογουμαστε!
Γι’αυτό αρκουμαστε στην πολυλογία και δεν είμαστε ακριβείς στο να ανοίξουμε την πληγή μας για να την κλείσει ο Θεός.
Διότι ο Θεός κάνει τη δουλειά.
Ο Θεός συγχωρεί, όχι ο παπάς.
Αυτός απαλλάσσει, ο Θεός απαλλάσσει, τον άνθρωπο από το βάρος και τις ενοχές της αμαρτίας και όχι ο παπάς.
Ο Θεός είναι ο Σωτήρας, δεν είναι ο ιερεύς.
Ο ιερεύς είναι ο διάκονος μονάχα των αγίων μυστηρίων, ο σερβιτόρος που σερβίρει τη Θεία Χάρη όταν χρειαστεί.
Αν μαθαίναμε λοιπόν να εξομολογούμεθα σωστά αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες επάνω μας, και όχι να τις μεταβιβάζουμε κάθε φορά στον άλλον, και να εξομολογούμε πότε τον άντρα μας, πότε τη γυναίκα μας, πότε το παιδί μας, πότε το θείο μας, πότε τη νύφη μας, πότε την πεθερά μας, πότε τον έναν, πότε τον άλλον!
Η ψυχή μας θα απαλλάσσετο πλήρως και αμέσως από το βάρος και τις ενοχές και σαν κατάλευκο περιστέρι θα πετούσε στους ουρανούς και θα το αισθανόμασταν αυτό!
Γι’ αυτό χριστιανοί, ας δοξάσουμε το Θεό που μας παρέδωσε ιδρύοντας το σωτήριο αυτό μυστήριο, που μας ανοίγει την πόρτα του Παραδείσου, τη θύρα της Βασιλείας των Ουρανών.
Στον οποιοδήποτε αμαρτωλό παπά, βάζεις το κεφάλι σου κάτω από το πετραχήλι του, εξομολογούμενος τις αμαρτίες σου, αμέσως συγχωρείσαι και απαλλάσσεσαι μια για πάντα από τα κρίματά σου.
Εκείνο που μετράει είναι η μετάνοια.
Εάν ο Σωτήρας Χριστός, ο Θεάνθρωπος Κύριος δεν είχε συστήσει το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, στον Παράδεισο θα υπήρχαν μόνον οι άγγελοι, τα μωρά παιδιά, τα νήπια και τα μικρά άκακα παιδιά, αυτά που τώρα είναι αγγελούδια στον ουράνιο κόσμο του Παραδείσου.
Τα δάκρυα της μετανοίας είναι το δεύτερο λουτρό βαπτίσματος που μπορεί να επαναληφθεί χιλιάδες φορές και κάτω πάντοτε από το πετραχήλι του πνευματικού ιερέως.
Οντως δεν έχουμε ιδέα απο εξομολόγηση.Ειναι σαν αυτο που εγινε με τους πρωτοπλαστους.Η Έύα έλεγε ο όφις με ηπάτησε,ο Αδάμ έλεγε η Ευα με ηπάτησε...κανείς δεν αναλάμβανε ευθύνες.Ο Διάβολος βέβαια πειράζει τους ανθρώπους,αλλά το ναι και το όχι σε κάθε αμαρτία εμείς το λέμε μόνοι μας.Και επομένως οφείλουμε να αναλαμβάνουμε και τις ευθύνες μας.Και οχι να ψάχνουμε για πνευματικό και ιδίως οι βαρυνόμενοι με σοβαρά αμαρτήματα με κριτήριο ...ποιος δινει το μικροτερο επιτίμιο...Τα επιτιμια ειναι φαρμακα για να κοπει το παθος.Επομενως θα βαλει ο,τι ειναι απαραιτητο καθε φορα για να σωθει ο ανθρωπος και να λαβει την αποψαση να μην επαναλαβει το ιδιο αμαρτημα.Αλλα ειπαμε,ουτε ξέρουμε,ουτε θέλουμε να μάθουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΑ ΤΑ ΦΟΡΤΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΜΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ,ΠΩΣ ΘΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΝΕ ΜΕΤΑ?
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΠΑΝΤΟΥ.