* ΠΑΡΤΗΝ ΚΑΙ ΦΥΓΕ...

Ηταν καποτε ενας Επισκοπος και ζουσε μαζι με την αδερφη του στο σπιτι.
Μια μερα η αδερφη του εβαλε στην κατσαρολα κρεας να βρασει για να φτιαξει καποιο φαγητο.
Αφου το εβαλε και εβραζε ειπε τον αδερφο της τον Επισκοπο να το προσεχει το φαγητο για να παει μεχρι την αγορα να κανει μερικα ψωνια.

Συμφωνησε ο  Επισκοπος,και η αδερφη του εφυγε.
Μετα απο λιγη ωρα χτυπαει το κουδουνι του σπιτιου,ανοιγει ο Επισκοπος και ...
βλεπει ενα παιδι φτωχο,πεινασμενο,κρυωμενο...
''Λιγο ψωμακι θελω'' ειπε το παιδι στον Επισκοπο.
Ο Επισκοπος χωρις να το πολυσκεφτει του λεει...
''ελα μεσα παρε την κατσαρολα με το φαγητο οπως ειναι και φυγε γρηγορα''.
Το παιδι αυτο και εκανε,πηρε ολοκληρη την κατσαρολα οπως ηταν αχνιστο-αχνιστο το φαγητο και εφυγε.

Μετα απο λιγο επεστρεψε και η αδερφη του.
Βλεπει η κατσαρολα με το φαγητο που ελειπε.
Ρωταει τον αδερφο της...''που ειναι το κρεας''?
Ο Επισκοπος της λεει....
''Καμμια γατα θα το εφαγε αδερφουλα μου''.
''Αντε το κρεας το εφαγε η γατα...την κατσαρολα ομως?που ειναι η κατσαρολα''?
''Αδερφουλα μου'',της λεει ο Επισκοπος...''ψαξε, κοιτα για καμμια ελιτσα,λιγο ψωμακι και θα περασουμε  και σημερα''.

ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΗ ΕΙΧΕ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ,ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΠΟΡΟ,ΤΟ ΝΗΣΤΙΚΟ,ΤΟ ΚΡΥΩΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ,ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΟ ΦΑΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ...


ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ.