ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ.
ΟΛΑ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΘΑ ΚΡΙΘΟΥΜΕ.
Πηγε ενας νεος στον Πνευματικο του γεματος ικανοποιηση,ηταν τοσο χαρουμενος που οπως ελεγε καταπολεμησε τα σαρκικα του παθη.
Τα δαμασε δηλαδη,μπορουσε να επιβληθει στις σαρκικες ορεξεις.
Ο Πνευματικος του ομως που τον γνωριζε καλα του ειπε...
-Καλα παιδι μου με τα σαρκικα,αλλα με τα αλλα παθη τι γινεται?
Με τον εγωισμο,με την υπερηφανεια,με τον φθονο?
Και του εδωσε το παραδειγμα του σατανα που εχασε την θεση του κοντα στον Θεο και απο Αγγελος που ηταν εγινε ο διαβολος,οχι γιατι επεσε σε σαρκικα αμαρτηματα,αλλα γιατι αφησε να τον κυριευσει το παθος της υπερηφανειας και του εγωισμου.
Ηθελε να σταθει πανω απο τον Θεο,αλλα επεσε.
Και του ειπε του πνευματικου του παιδιου να προσεχει και τα αλλα παθη.
Εκεινος μολις ακουσε ολα αυτα απο τον Πνευματικο του,εσκυψε το κεφαλι του ταπεινωμενος και ζητησε συγχωρεση για το πληθος των αλλων αμαρτηματων που παρεβλεπε.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΠΑΘΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΛΟ.
ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
''ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΑΛΩΠΕΚΕΣ ΚΑΤΑΤΡΩΓΟΥΝ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ''
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΕΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ , ''ΟΥ ΚΛΕΨΕΙΣ'', ''ΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ'',κ.ο.κ ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΚΑΙ ΘΑ ΦΕΡΩ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ,ΤΗ ΚΡΙΣΗ
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΕΕΙ, ΟΤΙ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ...
ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ, ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ;ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ;ΚΑΝΕΙΣ,ΟΛΟΙ ΕΙΤΕ ΛΙΓΟ , ΕΙΤΕ ΠΟΛΥ, ΕΙΤΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ , ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.
ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΘΟΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ, ΣΕΡΝΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΙ'ΑΛΛΑ..........
ΑΣ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΓΙΑΤΙ, ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΨΕΙ ΝΟΜΙΖΩ.....
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!
Ειρήνη καλημέρα και Διευχων αγαπητέ --Είναι πολύ σωστά αυτά που θέτεις.Για την κρίση και κατάκριση θα πω μιαν αλήθεια.Ο μοναχός ,ο ερημίτης δεν παρατηρεί...συνεχώς προσευχεται διότι δεν είναι μέσα στις αιτίες των παθών όπως εμείς οι κοσμικοί,που βλέπουμε τον διπλανό μας,πιάνουμε συζήτηση μαζί του και από την διαφορετική γνωμη του από εμας τον κατακρίνουμε.Εάν λοπόν μπεί κάποιος στο Αγιον όρος και κλέψει [ας πούμε] την καντήλα του Ιουστινιανου δεν θα αποκαλεστεί απο όλόυς ''κλέφτης'';Εάν ο πατέρας σου γυρνάει μεθυσμένος και σπάει και βρίζει δεν θα τον αποκαλέσεις ''αλκοολικο'';--Θέλω να πω πως κανένας πόλεμος δεν ξεκινάει αν δεν έχει αιτία και αφορμή και να πω ακόμη πως αυτός που κρίνεται,δίνει το δικαίομα για να κριθεί.Διότι οι πράξεις του κρίνουν τον ίδιο η και ο λόγος του.Οστόσο στην Καινή Διαθήκη έχει γραφεί ''Μη κρίνεται ίνα μη κριθήται'',''κρίνεται ορθως'' που σημαίνει να μην καταδικάζουμε ..ετσι κάποιος που έκλεψε αύριο μπορεί να μην κλέβει...ένας άλλος που έβρισε αύριο μπορεί να κόψει αυτη τη συνήθεια.Χρειάζεται να ΄χουμε ταπεινο φρόνημα για να μην κρίνουμε διότι χωρίς τον Κύριο μπορούμε όλοι να γίνουμε οι μεγαλύτεροι αλήτες.Προσωπική μου παρατήρηση λοιπόν είναι πως η μη κατάκριση έχει σχέση με τη λέξη ΑΓΑΠΗ...με τη λέξη...ΑΝΟΧΗ...έχει σχέση με τη λέξη ΥΠΟΜΟΝΗ.Να σκεφτούμε μόνο πως ο Κύριος επι σειράς χιλιάδων χρόνων ανεχεται όλους εμάς τους αμαρτωλούς και εμείς θα πρέπει να ανεχόμαστε τον διπλανό μας διότι όλοι είμαστε ατελείς,αφου νώ ο ένας κλέπτει..ο άλλος πορνεύει...ο άλλος βρίζει...και εμείς έχουμε άλλα πάθη.Να πω όμως και το άλλο πως αν δεν κρίνει κανείς εξωτερικά ,θα κρίνει από μέσα του και αν καταφέρει και δεν κρίνει από μέσα του έρχεται ο διάβολος και του ψελλίζει[Α.. δεν έκρινες;τι μεγάλος Αγιος που είσαι!].Η ζωή του χριστιανου δυστυχώς είναι ''ασκηταριό''.Είναι φανερό οτι όλοι θα κριθούμε επειδή όλοι μας κρίναμε...τουλάχιστον να μην καταδικάζουμε και να προσπαθούμε να αγαπάμε και να ανεχόμαστε.Αραγε πάμε πάλι πίσω στην ΑΓΑΠΗ [Το δυσκολότερο επιχείρημα].και δίνω μια ερώτηση για μια επόμενη ανάρτηση να τη συζητήσουμε ..Μια λαική παροιμία λέγει ''Ο άνθρωπος αγαπιέται με τα χαρίσματά του''ΕΡΩΤΗΣΗ:''Άνθρωπος αγαπιέται μ τα ελαττώματά του'';-πηνελόπη
ΑπάντησηΔιαγραφήτα παθη σωστα χωριζονται σε σαρκικα και πνευματικα και θα ελεγα πως τα δευτερα ειναι πιο σοβαρα ακομα απο τα πρωτα, αν δεν σημειωναμε το εξης βασικο χαρακτηριστικο: τα σαρκικα παθη μας επηρεαζουν συνηθως κι αλλους κι αυτο ειναι ακομα μεγαλυτερη αμαρτια :[
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΗ ΕΙΡΗΝΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΩΣΤΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΨΑΤΕ,ΤΟ ΕΝΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΑΛΛΟ.
ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ,ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ.
ΑΛΛΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ,ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ.
ΑΓΑΠΗΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΟΙ ΚΡΙΝΟΥΜΕ,ΛΙΓΟ Η' ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ.
ΜΠΟΡΕΙ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ,ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΜΑΥΡΟ ΔΑΚΡΥ,ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ,ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗΣ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ
ΑΓΑΠΗΤΕ ΓΙΑΝΝΙΔΑΚΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΟΤΙ ΜΑΣ ΜΟΛΥΝΕ.
ΘΕΛΗΣΗ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ.
ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΦΙΛΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ,...ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΣ Ο ΘΕΟΣ;
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ,ΜΕ ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΧΤΗΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΟΤΙ ΕΜΑΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΣΕ
ΤΑ ΚΑΚΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΧΤΗΡΑ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΤΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ, ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ
ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΑ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ , ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΕΜΑΣ
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!
Απο μετάνοια ειναι που χωλαίνουμε ολοι μας !Το πρόβλημα είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε ότι και τα μικρά λεγόμενα αμαρτήματα βλάπτουν την ψυχή οπως και τα μεγάλα,οπως ακριβώς οι μικροαδιαθεσίες αν τίς αφήσουμε αθεράπευτες,μπορεί να μας στείλουν πρόωρα στον τάφο...Οπως λοιπόν και με την παραμικρή ενόχληση πάμε στο γιατρό,ετσι και στην πνευματική μας ζωή θα πρέπει να πηγαίνουμε στον πνευματικό μας,αλλα και να συμμορφωνόμαστε με όσα μας λέει...Γι αυτο ακριβώς και πολλοι αποφευγουν το μυστηριο της εξομολόγησης,γιατι εξομολόγηση σημαίνει ταπείνωση και υπακοή στον πνευματικό...Επειδή ομως οι περισσότεροι σήμερα είμαστε ξερόλες που λέει και η νεολαία,τα ξέρουμε ολα και δεν θέλουμε να ακουσουμε κανέναν αλλον,βρισκουμε δικαιολογίες για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας,και το τι λεει ο Χριστός γι αυτά ολα δεν το σκεφτόμαστε καθόλου.Αποτέλεσμα ουτε διορθωνόμαστε,ουτε πρόκειται ενώπιον του Θεου να αλλαξει κατι...Τι να πεί κανείς ?Καλή μετάνοια και καλή φώτιση σε όλους και όλες !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΗ ΝΤΙΝΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ.
ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ.
ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΔΩΣΕΙ Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ,ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ.
ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΑΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ,ΣΤΙΣ ΘΑΛΛΑΣΕΣ,ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΛΙΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟΝ ΚΟΣΜΟ?