* ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ...

Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΑΚΡΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ.
ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ.
ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ.


Η ιστορία μου ξεκινάει πέρυσι τον Αύγουστο.
Ενώ ήμουν απόλυτα υγιής, ύστερα από κάποιες έντονες ενοχλήσεις, κατέληξα στο ...
νοσοκομείο.
Η διάγνωση των γιατρών ήταν Σκλήρυνση Κατά Πλάκας.
Έπαθα σοκ, τα έχασα!
Εγώ ήμουν υγιής, πρόσεχα την διατροφή μου και γυμναζόμουν.
Τα έβαλα με τον Θεό, αναρωτιόμουν γιατί να συμβεί αυτό το κακό σε μένα.
Έκλαιγα συνέχεια, κλείστηκα στον εαυτό μου, δεν μπορούσα να ησυχάσω.
Ήμουν μόνο 28 χρονών.
Ξεκίνησε ένας αγώνας με επώδυνες εξετάσεις, επισκέψεις σε γιατρούς και πολλή αγωνία.
Άρχισα να διαβάζω για την αγάπη του Θεού και τα θαύματά Του.
Βρήκα παρηγοριά στα βιβλία του πατρός Πορφυρίου.
«Ο Χριστός είναι το πάν.
Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως.
Είναι φίλος μας, είναι αδερφός μας. », λέει.
Τώρα που σας γράφω είμαι καλύτερα από ποτέ.
Οι προσευχές, μου δίνουν δύναμη και θάρρος.
Έπαψα να αναλώνομαι στα ανούσια μικροπροβλήματα της καθημερινότητας.
Η ζωή μου πήρε άλλο νόημα.
Βέβαια το πρόβλημά μου παραμένει, αλλά πλέον έχω μάθει να αγωνίζομαι.
Η ζωή δεν είναι μόνο διασκέδαση, καφέδες και ποτά.
Βλέπω γύρω μου τους νέους να διασκεδάζουν συνέχεια, χωρίς σταματημό, τα βλέπουν όλα εύκολα, κανείς δεν θέλει να ζοριστεί, κανείς δεν θέλει να κουραστεί.
Κι όμως η ουσία είναι αλλού.
Υπάρχει και ο Θεός που μας «βλέπει» και μας αγαπά.
Χαίρομαι που ο Θεός έφερε στην ζωή μου αυτή την αρρώστια, για να με ταρακουνήσει.

ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ,ΧΤΥΠΑΕΙ ΕΝΑ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ.
ΠΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑΞΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ...ΑΓΝΩΣΤΟ.
Ο ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ.