* ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΟΜΩΣ?

ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΛΛΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΝΑΓΚΗ ΕΧΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ.
ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ.

Πριν αρκετές ημέρες μου συνέβη το εξής γεγονός και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας...

Ήμουν σε μια διασταύρωση και περίμενα να ανάψει το πράσινο για τους πεζούς, για να περάσω απέναντι.
Βιαζόμουνα για να προλάβω τις δουλειές μου και περίμενα ανυπόμονα, χωρίς να κοιτάω γύρω μου.
Πίσω μου ήταν μια γριούλα, η οποία φώναζε προς το μέρος μου.
Γύρισα και την είδα να μου μιλά, κάπως ανήσυχη.
Φοβόταν να περάσει απέναντι και ήθελε κάποιον να την βοηθήσει.
Την πλησίασα και ενώ το πράσινο για να περάσουμε δεν είχε ανάψει ακόμη, με έπιασε σφιχτά από το χέρι.
Με ξάφνιασε!
Νόμιζα ότι θα με πιάσει από το μπράτσο ή ότι θα περίμενε να την βοηθήσω εγώ.
Φοβόταν τα αυτοκίνητα και το θόρυβο.
Ήθελε βοήθεια.
Τελικά περάσαμε απέναντι, ήθελε να πάει στο φαρμακείο για να πάρει φάρμακα.
Με χαιρέτισε και έφυγα για να προλάβω το λεωφορείο μου.
Άραγε, πως θα επέστρεφε πίσω από τη διάβαση μόνη της?
Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως θα έπρεπε να μείνω και να την βοηθήσω.
Η δουλειά που είχα μπορούσε να περιμένει.
Άραγε θα βρέθηκε κάποιος να την βοηθήσει στην επιστροφή?



Πόσους ανθρώπους προσπερνάμε καθημερινά που χρειάζονται την βοήθειά μας?
 
ΣΥΓΧΑΙΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΗΣ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ,ΕΔΩ ΣΕ ΕΜΑΣ.
 
Ο ΘΕΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΕΙ.
ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ,ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΑΣ.
 
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΦΥΡΑΝΕ ΑΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΟΥΣ.