ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
8 Ιουν 2011
* Ο ΛΟΓΟΣ ΣΕ ΕΣΑΣ
ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΑΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.
ΓΡΑΨΤΕ ΟΤΙ ΑΠΟΡΙΑ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ,ΓΝΩΜΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ,ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ,ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΚΤΛ.
Ζω σε μια γειτονια της Αθήνας με πολλες πολυκατοικίες, πολυ κόσμο, αλλά "απρόσωπη", με την έννοια ότι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και όταν υπάρχουν, περιορίζονται στην επιφάνεια και δεν προχωρούν σε βάθος. Τις Κυριακές η Εκκλησία γεμίζει ασφυκτικά, η ενορία μας είναι κοντά στο Θεό. Όμως εκεί, κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας, νοιώθω πάλι αυτό το "απρόσωπο", ότι δηλαδή η καρδιά μου δεν ενώνεται με τις καρδιές των άλλων ανθρώπων "ινα ώσιν εν", όπως διαβάζω ότι γινόταν στις πρώτες χριστιανικές εκκλησίες και όπως μου συνέβη μία και μοναδική φορά σε ένα μικρό ξωκλήσι με λίγους πιστούς. Είναι άραγε προσωπικό μου πρόβλημα ή νοιώθει και κάποιος άλλος έτσι? Αναστασία
Έχεις δίκιο Αναστασία. Εγώ που δεν ζω στην Αθήνα, αλλά σε μια πόλη της επαρχίας, βιώνω το ίδιο πράγμα. Βέβαια εδώ εμείς γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ξέρουμε ο ένας για τον άλλον, αλλά μέχρι εκεί. Δυστυχώς δεν πλησιάζουμε ουσιαστικά τον συνάνθρωπό μας. Δημιουργούμε τυπικές σχέσεις. Υπάρχει μεγάλη απόσταση στις καρδιές μας. Είναι πολύ λυπηρό. Όλοι πάντως έχουν ανάγκη από ενδιαφέρον και προσοχή. Κάνε εσύ την αρχή Αναστασία! Δείξε την αγάπη και το ενδιαφέρον σου στους άλλους, πέρα από τις τυπικότητες, και θα δεις πως θα ανταποκριθούν... Βάγια
Ζω σε μια γειτονια της Αθήνας με πολλες πολυκατοικίες, πολυ κόσμο, αλλά "απρόσωπη", με την έννοια ότι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και όταν υπάρχουν, περιορίζονται στην επιφάνεια και δεν προχωρούν σε βάθος. Τις Κυριακές η Εκκλησία γεμίζει ασφυκτικά, η ενορία μας είναι κοντά στο Θεό. Όμως εκεί, κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας, νοιώθω πάλι αυτό το "απρόσωπο", ότι δηλαδή η καρδιά μου δεν ενώνεται με τις καρδιές των άλλων ανθρώπων "ινα ώσιν εν", όπως διαβάζω ότι γινόταν στις πρώτες χριστιανικές εκκλησίες και όπως μου συνέβη μία και μοναδική φορά σε ένα μικρό ξωκλήσι με λίγους πιστούς. Είναι άραγε προσωπικό μου πρόβλημα ή νοιώθει και κάποιος άλλος έτσι? Αναστασία
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο Αναστασία. Εγώ που δεν ζω στην Αθήνα, αλλά σε μια πόλη της επαρχίας, βιώνω το ίδιο πράγμα. Βέβαια εδώ εμείς γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ξέρουμε ο ένας για τον άλλον, αλλά μέχρι εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν πλησιάζουμε ουσιαστικά τον συνάνθρωπό μας. Δημιουργούμε τυπικές σχέσεις. Υπάρχει μεγάλη απόσταση στις καρδιές μας.
Είναι πολύ λυπηρό.
Όλοι πάντως έχουν ανάγκη από ενδιαφέρον και προσοχή.
Κάνε εσύ την αρχή Αναστασία!
Δείξε την αγάπη και το ενδιαφέρον σου στους άλλους, πέρα από τις τυπικότητες, και θα δεις πως θα ανταποκριθούν...
Βάγια