* ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ...

ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
ΕΙΔΕ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΤΙΜΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΤΙ ΕΙΔΕ,ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΙ ΕΖΗΣΕ Η ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΑΣ ΑΔΕΡΦΗ.

Πριν λίγες μέρες εργάστηκα ως απογραφέας στην πόλη που μένω.
Για όσους δεν γνωρίζουν, αυτό σημαίνει ότι επισκέφτηκα περίπου 120 σπίτια και έκανα κάποιες ερωτήσεις για λογαριασμό της στατιστικής Υπηρεσίας...Μπήκα λοιπόν σε πολλά σπίτια, είδα από κοντά πως μένουν πολλές οικογένειες και έκανα νέες γνωριμίες.

Θα ξεκινήσω λέγοντας, ότι όλοι ήταν πολύ φιλόξενοι και ευγενικοί μαζί μου.
Μου άνοιγαν εύκολα την πόρτα του σπιτιού τους και ήθελαν να κουβεντιάσουν μαζί μου.
Και κυρίως οι ηλικιωμένοι άνθρωποι είχαν ανάγκη από συντροφιά.
Μου έλεγαν για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, μου έδειχναν φωτογραφίες τους, ήθελαν μια παρέα.


Μπήκα σε μικρά και φτωχικά σπίτια, χωρίς τις ανέσεις που έχουμε οι περισσότεροι στα σπίτια μας και ένιωσα πλούσια που εγώ έχω ένα μεγάλο σπίτι με πολλά δωμάτια.


Μπήκα σε σπίτια με κλειστά παράθυρα, χωρίς φως, σπίτια χωρίς ζωή, που νόμιζα μέχρι τότε ότι δεν κατοικούνταν, με ανθρώπους που είχαν σοβαρά προβλήματα υγείας και ήταν ταλαιπωρημένοι από τη ζωή.


Μπήκα σε σπίτια που έμεναν 2 ή 3 οικογένειες μαζί, οι οποίες όμως, εξαιτίας διαφορών, δεν είχαν επικοινωνία μεταξύ τους.
Και αναφέρομαι σε γονείς με παιδιά, αδέρφια μεταξύ τους, δηλαδή για συγγενείς α’ βαθμού.
Πολύ λυπηρό…


Συνάντησα ευγενικούς ανθρώπους, με διάθεση για κουβέντα που ο καθένας μου έλεγε τις δυσκολίες της ζωής του.
Οι νέοι άνθρωποι ήταν πολύ βιαστικοί, εξαιτίας των υποχρεώσεων που είχαν.
Οι παππούδες και οι γιαγιάδες ήθελαν συζήτηση, μου έδιναν συμβουλές και όλοι μου έλεγαν πόσο δύσκολα πέρασαν στη ζωή τους, με πολέμους και πείνα.
Και όμως εκείνοι ήταν πιο ζωντανοί και δυναμικοί, από τους νέους ανθρώπους που γνώρισα.


Ύστερα από την εμπειρία μου αυτή, αναθεώρησα πολλά πράγματα.


Το σπίτι μου δεν μου φαίνεται πια τόσο μικρό.
Νιώθω ευγνώμων που έχω την υγεία μου και την οικογένειά μου.
Και κυρίως ένιωσα την ζεστασιά των συνανθρώπων μου και την ανάγκη για επικοινωνία…
 
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ.
ΠΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ...
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ.
 
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ.