* ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΜΑΣ

 Πριν λίγες μερες, ένας γιατρός, ήταν ''γενναίος'' θα πει κάποιος, γιατί ανέβηκε στο πέμπτο όροφο του νοσοκομείου της Λαμίας έπεσε και αυτοκτόνησε.
Έλεγε στους πυροσβέστες μην ανοίξετε το στρώμα δεν χρειάζεται, είμαι έτοιμος να πεθάνω.  
Αλλά γιατί πέθανε; 

 Όμως γιατί εκείνοι που βαπτίστηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος και έγιναν Χριστιανοί, αυτοκτονούν; 

Γιατί δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό ως Ελπίδα. 

Και είναι υπεύθυνοι οι ηγέτες για το ότι αντί να στέκονται στις επάλξεις ήδη έχουν αρχίσει να κάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Είμαστε υπεύθυνοι όλοι μας γιατί δεν χτυπήσαμε ποτέ την πόρτα του γείτονα μας να τον ρωτήσουμε... 

''Τι κάνεις αδελφέ μου;''

 Να νοιώσουμε την οσμή της πείνας του, να δούμε και να καταλάβουμε ότι ο ελάχιστος αδερφός μας, όπως το περιγράφει ο Χριστός, ο πεινασμένος, ο διψασμένος, ο γυμνός, ο φυλακισμένος, ο ασθενής, είναι ο Χριστός. 

Δεν θα μας σώσουνε ούτε τα προσκυνήματα, ούτε οι μετάνοιες, ούτε τα κομποσκοίνια, ούτε ο Γέροντας Παϊσιος, αν δεν αγαπήσουμε την ζωντανή εικόνα του Θεού μέσα στο πρόσωπο του αδερφού μας.

Αδερφοί μου όταν ο ιεροκήρυκας μιλά, τα αυτιά τα δικά του είναι ποιο κοντά στο στόμα του. 

Και ότι λέει τα λέει πρώτα για τον εαυτό του. 

Γιατί υπάρχουν κάποιοι που λένε «α για μένα τα έλεγε». 

Όχι! 

Ο ιεροκήρυκας όταν μιλάει, μιλάει πρώτα για τον εαυτό του.

Και όποιος λέει ο Θεός μαζί σας δεν είναι καλός ιεροκήρυκας. 

Γιατί θα πρέπει να λέει ο Θεός μαζί μας. 

Να νοιώθει ότι είναι μέσα στο πρόβλημα όποιο και αν είναι το πρόβλημα. 

Να νοιώθει ότι είναι το πρόβλημα. 

Και όταν νοιώθουμε ότι είμαστε μέσα στο πρόβλημα, τότε καταλαβαίνουμε το πρόβλημα του άλλου, τότε τον αγκαλιάζουμε, τον αγαπάμε, τον κατασπαζόμεθα και όταν έναν άνθρωπο τον κάνεις να νοιώθει έτσι, τίποτα δεν το αφήνει να πέσει από το παράθυρο. 

Γιατί; 

Γιατί θα νοιώθει την αναπνοή σου και την αγκαλιά σου σαν τη σωτηρία του, σαν το Χριστό του, σαν την ελπίδα του..

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ