* ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΛΑΔΑΚΙ ΜΑΣ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Ερχονται , φεύγουν οι ώρες, οι ημέρες, οι μήνες, τα χρόνια...
Από την μια στιγμή στην άλλη....βλέπουμε άλλη "φάτσα" στον καθρέφτη...
Το σώμα πιο κουρασμένο πια, στο πρόσωπο κάποια σημάδια ..που μόνο τη φρεσκάδα της  νιότης δεν θυμίζουν.....κάποιες άσπρες τρίχες στο κεφάλι...μεγαλώνουμε και δεν παίρνουμε "χαμπάρι"!  

Νομίζουμε πως θα ζήσουμε αιώνια εδώ κάτω στην γη..
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ...πόσο μακριά είμαστε όμως από την πραγματικότητα..
Κάποια στιγμή..θα πούμε κι εμείς το ποίημα....
Και μετά....
Μετά ακριβώς είναι η αρχή της πραγματικής μας ζωής...
Πραγματικής, ευχάριστης και παραδεισένιας, εφόσον φροντίσαμε να έχουμε "κτίσει" ένα καλό παρών σ' αυτόν τον πλανήτη που τον λένε γη..
Αν όμως η ζωή μας ήταν μέσα στην ασωτεία, στην εκμετάλευση, στην σκληρότητα, στην αδιαφορία, στην κακία και στην έχθρα...μμμ...τότε ας μην ελπίζουμε σε πολλά...
Αλλοίμονό μας τότε...
Το τί μας περιμένει.....ούτε να το σκεφτούμε δεν τολμάμε...

Αλλά αφού φοβόμαστε γι αυτό που ούτε να ονομάσουμε δε θέλουμε, τότε γιατί δεν προσπαθούμε να διορθώσουμε λιγάκι τον χαρακτήρα μας, να τσαλαπατήσουμε το "εγώ" μας, να ταπεινωθούμε λιγάκι, να χύσουμε δάκρυα πνευματικά και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού μας. 
Αυτός, όχι, δεν θα μας πει ποτέ. 
Ίσα ίσα μεγάλη θάναι η χαρά Του.Τρελλο πανηγύρι θα στηθεί απ' τους αγγέλους που Τον περιβάλλουν, με την επιστροφή μας. 
Είναι έτοιμος ν' απλώσει το χέρι Του, για να μας πάρει στην αγκαλιά Του...να μας τυλίξει με την ζεστασιά Του...Το χέρι μας περιμένει, περιμένει να του απλώσουμε το χέρι μας, για να μας δεχτεί και πάλι ...να μας συγχωρέσει και να μας γεμίσει αιώνια χαρά. 
Τί περιμένουμε?  

Οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια,,,,κυλούν γρήγορα...
Γρηγορείτε....δεν ξέρουμε πιά θα είναι η στιγμή που θα φύγουμε..
Και μην αυταπατάστε πως αυτό είναι για τους άλλους μόνο. 
Όλοι μας κάποια μέρα θα φύγουμε. 
Κανείς τόσους αιώνες δεν παρέμεινε εδώ...για πάντα.....

Λοιπόν, στο χέρι μας είναι να πάμε κοντά Του. 
Αξίζει αυτή η προσπάθεια. 
Γιατί μια ζωή θα είμαστε δίπλα Του, μαζί με τους αγγέλους, μέσα στον Παράδεισο....
Στο χέρι μας είναι , πιστέψτε το....χτυπήστε μέσα σας το καμπανάκι του συναγερμού....πρέπει να είμαστε όλοι μας ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΙ.....
Αναβολές δεν χωράνε....γιατί κανένας μας δεν  ξέρει ποιά θα είναι η μέρα εκείνη που  θα τελειώσει και  το δικό του λαδάκι στο κανδηλάκι του....

Ε.Ο.