* ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ.

''Σήμερα επισκέφτηκα ένα σπίτι φτωχικό, που ζει μια γλυκιά μανούλα με τον γιό της που είναι φοιτητής.

Ζουν με μια σύνταξη, σ’ ένα μικρό σπίτι που νοικιάζουν, χωρίς να χάνουν το χαμόγελό τους.

Δεν έχουν πολλά, όμως μοιράστηκαν μαζί μου το μεσημεριανό τους με πολλή χαρά.

Φάγαμε σε πιάτα απλά, στο μοναδικό σερβίτσιο που έχουν, χωρίς πολυτέλειες και τύπους, σε μια κουζίνα που μπορεί να μην ήταν τακτοποιημένη και επιμελώς διακοσμημένη, ήταν όμως φιλόξενη πολύ.

Στον τοίχο παρατήρησα το αγιολόγιο του μήνα και μια εικόνα της Παναγίας.

Η θέρμανση είναι μετρημένη κάθε ημέρα και το καλοριφέρ ανάβει μόνο όταν σκοτεινιάσει, για λίγο χρόνο.

Άνθρωποι απλοί, ταπεινοί και φιλόξενοι.

Μπορεί να μην έχουν έπιπλα ταιριαστά, λινά τραπεζομάντηλα, κομψούς καναπέδες και φανταχτερά χαλιά, έχουν όμως ανοιχτή καρδιά και ελπίδα για το μέλλον.

Μου θύμισαν το νόημα της απλότητας, που κρύβεται στα λίγα και τα αληθινά.

Μου θύμισαν να ευγνωμονώ τον Θεό για το γεμάτο μου ψυγείο και το ζεστό μου σπίτι.

Μου θύμισαν το πόσοι άνθρωποι υποφέρουν και αγωνίζονται να τα καταφέρουν''

Β.Ζ.