* ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ...

Σαρακοστή...

Με τα μάτια στηλωμένα   στον Σταυρό σου,ανατριχιάζω καθώς βλέπω τις πληγές στα χέρια Σου...τα μπηγμένα καρφιά μέσα Σου, το αίμα που κυλάει  ρίγος φέρνει στο κορμί μου...

Αυτές οι κόκκινες  στάλες  που πέφτουν, συγκλονίζουν το είναι μου...

Κι εγώ, το πλάσμα Σου, το δικό Σου πλάσμα, αυτό που Εσύ έπλασες με τα ίδια Σου τα χέρια, στέκομαι κάτω ανύμπορος τελείως να σε βοηθήσω...να κάνω κάτι να σε σώσω...

Εσύ , έδωσες το είναι Σου, το αίμα Σου, εγώ, άραγε τί μπορώ να κάνω? 

Εσύ ήρθες, ταπεινώθηκες, γκρεμίστηκες, πόνεσες, ξεψύχησες για μένα, κι εγώ τί κάνω για Σένα? 

Τίποτε, απολύτως τίποτε...

Μα τί λέω,όχι,  πολλά, πάρα πολλά μπορώ να κάνω για να σε κατεβάσω από το σταυρό σου...

Μπορώ να σου μοιάσω...

Εσύ ο ίδιος μου έχεις κατά χάρη δώσει την δυνατότητα ν' αγιάσω... 

Αλλά,εγώ,  όλο το αναβάλλω,...όλο λέω " αύριο" ...κι αυτό το αύριο, δεν έρχεται ποτέ...

Μόνο να σε πληγώνω ξέρω Κύριε,....εσένα και τον άγγελο φύλακά μου, αυτόν που μου έστειλες από το πρώτο λεπτό της βάπτισής μου για να με φυλάει....

Μόνο να σας λυπώ ξέρω...

Είμαι ανάξιος να στέκομαι απέναντί Σου Κύριε...

Δεν είμαι άξιος της αγάπης Σου...

Κι Εσύ Κύριε, πόσο πολύ μ' αγαπάς! 

Πόσο πολύ θέλεις να με βοηθήσεις...

Έχεις το χέρι Σου συνέχεια απλωμένο προς το μέρος μου και μου κάνεις συνέχεια νεύμα..." έλα " μου λές...κι εγώ τί κάνω Κύριε? 

Γιατί δεν έρχομαι κοντά Σου? 

Ή μάλλον γιατί κάνω πως έρχομαι, αλλά στην ουσία είμαι ακόμα τόσο μακριά Σου? 

Βοήθησέ με Κύριε, δυνάμωσε την πίστη μου σ' Εσένα, δώσε μου μετάνοια και ταπεινοφροσύνη...βοήθησέ με Κύριε, χάνομαι στην σκέψη της μεγάλης Σου αγάπης...

Νιώθω μεγάλη ντροπή όταν βλέπω τό τί κάνω εγώ και το πόσο απέραντα μ' αγαπάς Εσύ. 

Εγώ να σου κάνω τόσα, κι εσύ απέναντί μου να στέκεσαι ΠΑΝΤΑ, με την αγκαλιά ανοιχτή να με δεχτείς και πάλι...

Βοήθησέ με Κύριε, να γίνω άξιο τέκνο Σου, κράτα με μακριά από τα νύχια του διαβόλου και δίνε μου  την δύναμη να σηκώνομαι κάθε φορά που πέφτω. 

Αμήν.


Ε.Ο.