* ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Την κάθε φορά που πικραίνομαι, όταν με πιάνουν οι μαύρες σκέψεις, όταν δεν βρίσκω λύση πουθενά, όταν όλα μου φαίνονται δύσκολα, όταν απελπίζομαι και  γκρεμίζομαι...νιώθω να πέφτω ...να πέφτω κάτω σ' ένα βαθύ πηγάδι...

Να πέφτω , να πέφτω...και να πιάνω πάτο...

Και τότε...τί να κάνω Θεέ μου;

Χέρι βοηθείας δεν έχω

Ούτε αδέλφια, ούτε γονείς...ούτε άνθρωπο

Ποιός θα με βγάλει από τον πυθμένα του πηγαδιού;

Ποιό χέρι θα φανεί από ψηλά να προσπαθήσει να πιάσει το δικό  μου , να με τραβήξει επάνω, ψηλά, ξανά στο φως;

Φοβάμαι το σκοτάδι

Φοβάμαι την απελπισία...τρέμω όταν έρχεται να μ' επισκεφτεί...

Ξέρω είναι του "αλλουνού" τερτίπι...

Πρέπει να τον νικήσω όμως. 

Πρέπει να σηκωθώ ξανά...να στυλωθώ πάλι στα    πόδια μου...

Να σηκωθώ όρθια και πάλι...

Πώς;

Πώς Θεέ μου;

Κανείς δεν υπάρχει εκεί πάνω να με βγάλει!

Χέρι πουθενά...

Τί να κάνω; 

Το αδιέξοδο μεγάλο...

Αρχίζω και βάζω σιγά σιγά τις μύτες των ποδιών μου στα κενά από τα τουβλάκια στο πηγάδι... 

Τα  δαχτυλάκια μου ψάχνουν εναγωνιωδώς να βρούν καμιά τρυπούλα να τρυπώσουν, να σκαλώσουν.

Ματώνουν...

Ματώνω...

Αρχίζω το σκαρφάλωμα...ανεβαίνω...κούτσα κούτσα ανεβαίνω...

Πονάω πολύ

Δεν είναι εύκολο. 

Ποιός είπε ότι είναι εύκολο...

Το να σηκωθείς όταν πέσεις...είναι ΔΥΣΚΟΛΟ...

Αλλά όταν τα χέρια μου  φτάνουν στο τελευταίο τουβλάκι, όταν πιάνω φως...όταν επιτέλους τα καταφέρνω και βγαίνω από το πηγάδι...μμμμ...τί μεγαλείο ...τί αισθήματα χαράς...καμπάνες ακούνε τ' αφτιά μου...

Θεέ μου, σ' ευχαριστώ που με βοήθησες ακόμα μια φορά να σηκωθώ.

Σ' ευχαριστώ.

Βοήθα με πάντοτε, σε χρειάζομαι...

Όταν πέφτω, δίνε μου το χέρι Σου , και σήκωνέ με...

Γιατί μόνος μου....ΠΟΤΕ ....μα ΠΟΤΕ δεν θα τα καταφέρω να σκαρφαλώσω στο πηγάδι και να ξαναδώ το φως Σου.

Αμήν

E.O.