* ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ...Ο ΤΕΛΕΙΟΣ

Για θυμήσου...

Όταν ήσουν  μικρούλικο , τί έκανε ο πατερούλης σου για σένα! 

Για θυμήσου...

Ποτέ δεν σου χάλασε χατήρι...

Ανεχόταν τα ναζάκια σου , τα πεισματάκια σου, τους θυμούς σου, σ'αγκάλιαζε, σε παρηγορούσε μέσα στην αγκαλιά του...σ' αγάπαγε...

Αυτό τουλάχιστον δεν μπόρεσες ποτέ να του το αρνηθείς.

 Η αγάπη του ήταν δεδομένη.

 Έκανε τα πάντα για νάσαι χαρούμενο...

    Έπαιζε μαζί  σου, γινόταν το αλογάκι για να  εξουσιάζεις εσύ τον κόσμο όλο, σου διάβαζε το βράδυ παραμυθάκια, σε σκέπαζε στοργικά μη τυχόν του κρυώσεις και όταν πάλι ήσουν  αρρωστούλη,  πόσους πολλούς γιατρούς σου έφερνε να σε γιάνουν...έτρεχε να σου πάρει τα φάρμακα, καθόταν και κουταλάκι κουταλάκι σε τάϊζε να πάρεις δυνάμεις , να γίνεις δυνατό πάλι , έτοιμο να κυριεύσεις τον  κόσμο...

    Κι όταν αργότερα πήγαινες σχολείο, σε διάβαζε, σε βοηθούσε, χαιρόταν με τις επιτυχίες σου, και σ'ενθάρρυνε στις αποτυχίες σου με εκείνον τον γλυκό του τρόπο, ώστε να μην απογοητευθείς,  να μη το βάλεις κάτω...

    Κι αργότερα , στην εφηβεία, μοιραζόταν οσο του επέτρεπες εσύ, τα προβληματάκια σου, τα ερωτήματά σου...αγωνιούσε όταν έβγαινες έξω και αργούσες να γυρίσεις...έτρεμε το φυλλοκάρδι του και   προσπαθούσε να διώξει την εικόνα του κακού που του ερχόταν ολοένα και πιο απειλιτικά στο κάθε λεπτό της δικής σου αργοπορίας...

    Και πιο μετά, όταν του έφερες στο σπίτι το ταίρι σου, για θυμίσου τα δάκρυα της χαράς του στα μάτια του...

Πόσο σ'αγαπούσε...

Πόσο σ'αγαπάει...

Τώρα,  που περιμένεις κι εσύ να γίνεις γονιός...κι αυτός παππούς...

Ο    πατέρας σου.

   Για σκέψου τώρα...

Ας σκεφτούμε αναλογικά τον "άλλον" Πατέρα, αυτόν που μας δημιούργησε και μας έδωσε πνοή...αυτόν που τον "ξεχνάμε " στην καθημερινότητά μας...και τον "θυμόμαστε",  όταν τον χρειαζόμαστε...

    Αλήθεια  πόσο περισσότερο μας αγαπάει Αυτός;

Πόσο πολύ μας αγαπάει, που τόσα του κάνουμε...και ποτέ τίποτα δεν θυμάται ! Που στο λεπτό μας συγχωράει...

Μόλις του πούμε ένα "ήμαρτον"...αμέσως διάπλατη την αγκαλιά Του μας ανοίγει, μας   τυλίγει, μας σφίγγει και  απαλά στο κεφαλάκι, γλυκό φιλί μας δίνει, την συγνώμη του ...

    Ας θυμηθούμε Αυτόν που  με τις συμβουλές του μας ζητά να  μην πάρουμε τον κακό τον δρόμο...φύλακα άγγελο μας έχει δώσει από το πρώτο λεπτό της βάπτισής μας...να μας φυλάει , να  μας προστατεύει...

Κι όταν του ζητήσουμε κάτι...πάντα για το καλό μας παλεύει...ό,τι είναι για το καλό μας μας δίνει...αμέσως, χωρίς αναβολές...αλλά και πάλι  αν κάτι δεν είναι για το καλό μας ...χίλια εμπόδια μας φέρνει...κι αυτό , για να μας προστατέψει...

Ο Πατέρας μας...

που είναι για όλους μας, ο ίδιος...

Πού όλους μας , μας αγαπά το ίδιο...

Πού όλοι μας , είμαστε παιδιά Του...

Ας είμαστε κοντά Του αδέλφια, μας αγαπάει πολύ, πάρα πολύ...

Ας είμαστε κοντά Του, μόνο έτσι θα πετύχουμε να είμαστε και αιώνια μαζί  Του. 

Αμήν

E.O.