ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
Ο θάνατος δε πρέπει να θεωρείται από τον Ορθόδοξο χριστιανό, ως ο αφανισμός του ανθρώπου, αλλά μια προσωρινή διάλυση των επιμέρους στοιχείων που τον συνθέτουν. Η εμφάνισή του θανάτου είναι περιστασιακή. Δε θεωρείται, ως το τέλος της ζωής, αλλά ως μια προσωρινή διακοπή. Γι ‘ αυτό και οι νεκροί ονομάζονται κοιμηθέντες. Το νεκροταφείο δεν είναι το οριστικό σπίτι του νεκρού. Είναι κοιμητήριο, είναι ο τόπος όπου ο νεκρός αναπαύεται προσωρινά. Ο θάνατος έχει μεταστοιχειωθεί σε ύπνο. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος,στην ομιλία του "Προς τους μέλλοντας φωτίζεσθαι" , P.G. 49, 233, γράφει : « ουκ έστιν θάνατος ο θάνατος, αλλά ύπνος και κοίμησις πρόσκαιρος». Ο θάνατος μέσα στην ιστορία της δημιουργίας, αποτελεί ένα ασήμαντο στιγμιότυπο. Με τον σταυρικό Του θάνατο ο Ιησούς νίκησε το κράτος του θανάτου και έγινε ο πρόξενος της αθανασίας για ολόκληρη την ανθρώπινη φύση. Στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή, (15, 20)ο απόστολος Παύλος γράφει: « Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων». Είναι λογικός και ανθρώπινος ο πόνος από τον χαμό του αδελφού. Αλλά αν το δει κάποιος χριστιανικά, ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, απλά εισέρχεται στην νέα του ζωή, η ζωή μας κάτω στην γη, είναι ουσιαστικά η προετοιμασία μας για την Ουράνια Βασιλεία. Ο χριστιανός την Ουράνια Βασιλεία ποθεί. Όταν κάποτε ένας ιεράρχης αρρώστησε βαρειά και κατάλαβε πως κοντά ήταν το τέλος του,λύγισε " ανθρώπινα" και ανεφώνησε, "γιατί αυτό σ' εμένα Θεέ μου" ? Αμέσως όμως αντιλήφθηκε το τί είπε, και μεμιάς, έπεσε με δάκρυα στα γόνατα και είπε, "συγχώρεσέ με Κύριε, σ' Εσένα έρχομαι" Ας κρατήσουμε την τελευταία αυτή πρόταση....σ' Εσένα έρχομαι.....Αυτό θα μας κάνει να μη φοβόμαστε τον θάνατο, απλά να φροντίζουμε να ζούμε θεάρεστα, για να βρεθούμε όταν έρθει και η δική μας ώρα , στην αγκαλιά Του. ΑΜΗΝ Ε.Ο.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΠΛΑΙ ΜΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟΓΝΩΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ θάνατος δε πρέπει να θεωρείται από τον Ορθόδοξο χριστιανό, ως ο αφανισμός του ανθρώπου, αλλά μια προσωρινή διάλυση των επιμέρους στοιχείων που τον συνθέτουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εμφάνισή του θανάτου είναι περιστασιακή. Δε θεωρείται, ως το τέλος της ζωής, αλλά ως μια προσωρινή διακοπή. Γι ‘ αυτό και οι νεκροί ονομάζονται κοιμηθέντες. Το νεκροταφείο δεν είναι το οριστικό σπίτι του νεκρού. Είναι κοιμητήριο, είναι ο τόπος όπου ο νεκρός αναπαύεται προσωρινά. Ο θάνατος έχει μεταστοιχειωθεί σε ύπνο. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος,στην ομιλία του
"Προς τους μέλλοντας φωτίζεσθαι" , P.G. 49, 233, γράφει : « ουκ έστιν θάνατος ο θάνατος, αλλά ύπνος και κοίμησις πρόσκαιρος».
Ο θάνατος μέσα στην ιστορία της δημιουργίας, αποτελεί ένα ασήμαντο στιγμιότυπο. Με τον σταυρικό Του θάνατο ο Ιησούς νίκησε το κράτος του θανάτου και έγινε ο πρόξενος της αθανασίας για ολόκληρη την ανθρώπινη φύση. Στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή, (15, 20)ο απόστολος Παύλος γράφει: « Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων».
Είναι λογικός και ανθρώπινος ο πόνος από τον χαμό του αδελφού. Αλλά αν το δει κάποιος χριστιανικά, ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, απλά εισέρχεται στην νέα του ζωή, η ζωή μας κάτω στην γη, είναι ουσιαστικά η προετοιμασία μας για την Ουράνια Βασιλεία. Ο χριστιανός την Ουράνια Βασιλεία ποθεί.
Όταν κάποτε ένας ιεράρχης αρρώστησε βαρειά και κατάλαβε πως κοντά ήταν το τέλος του,λύγισε " ανθρώπινα" και ανεφώνησε, "γιατί αυτό σ' εμένα Θεέ μου" ?
Αμέσως όμως αντιλήφθηκε το τί είπε, και μεμιάς, έπεσε με δάκρυα στα γόνατα και είπε,
"συγχώρεσέ με Κύριε, σ' Εσένα έρχομαι"
Ας κρατήσουμε την τελευταία αυτή πρόταση....σ' Εσένα έρχομαι.....Αυτό θα μας κάνει να μη φοβόμαστε τον θάνατο, απλά να φροντίζουμε να ζούμε θεάρεστα, για να βρεθούμε όταν έρθει και η δική μας ώρα , στην αγκαλιά Του.
ΑΜΗΝ
Ε.Ο.
Ευχαριστωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω
ΑπάντησηΔιαγραφή