ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
Ανάμεσα στα "καθήκοντα" του σωστού χριστιανού είναι και η διατήρηση της "μνήμης θανάτου", η μέριμνά του δηλαδή για τα "τέλη" της εδώ ζωής του. Κανένας δεν γνωρίζει την ώρα κατά την οποία θα τον βρει ο θάνατος, τόσο σοφά τα δημιούργησε όλα ο καλός Θεός! Σκεφτείτε πόσο θα τρελλαινόμασταν άμα γνωρίζαμε την ώρα και την στιγμή του θανάτου μας.... Ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης στην "Περί του τέλους ημών" ομιλίας του γράφει:¨Μιμνήσκου γαρ φησίν τα έσχατά σου και ου μη αμαρτής ποτέ. Και ετοίμαζε προς την έξοδον τα έργα σου....Γίνεσθε, λέγων , έτοιμοι, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται....Διο και αμεριμνείν από των παρόντων, και ταπεινούσθαι, και μετανοείν χρη και εξομολογείσθαι Θεώ, και τούτον επικαλείσθαι εις έλεον και της μυστικής κοινωνίας μετέχειν σπεύδειν και συνεχώς τούτο ποιείν εν προσοχή και ταπεινώσει ψυχής..."(P.G.155, 669D, 672A) Με δύο λόγια,ο άγιος Συμεών μας λέει, να έχουμε μνήμη θανάτου,να μην αμαρτάνουμε, να μην προσκολλώμαστε στην φροντίδα των γήϊνων πραγμάτων, αλλά να ταπεινωνόμαστε, να μετανοούμε διαρκώς και να εξομολογούμαστε στον άγιο Θεό, ζητώντας το έλεός Του, κοινωνόντας συχνά των αχράντων μυστηρίων. Μάλιστα ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτηε παρατηρεί, ότι όσο ενθυμείται κανείς τον θάνατο δεν μπορεί να αμαρτήσει.Οι πρωτόπλαστοι όσο είχαν την μνήμη του θανάτου στο νου τους, φύλαγαν καλά την εντολή του Θεού.Μόλις όμως ο διάβολος έβγαλε από το μυαλό τους την ενθύμηση του θανάτου, τότε τους έκανε και παρέβηκαν την εντολή του Θεού και εξορίσθησαν "της τρυφής του Παραδείσου"( Νικοδήμου Αγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα, Θεσ/κη 1971, σ. 55). Η αγάπη του Θεού μας είναι τόσο μεγάλη που έδωσε την δυνατότητα στον άνθρωπο, εμπρός στον επερχόμενο θάνατο, να μετανοήσει, διότι και μόνον η θέα του θανάτου οδηγεί σε μετάνοια. Η μνήμη και η μελέτη του θανάτου στην ζωή του χριστιανού τον αποτρέπει από το να διαπράξει την αμαρτία και τον βοηθά μ'αυτόν τον τρόπο στον πνευματικό του αγώνα. Καλό θα είναι , κι αυτό ίσως να ευχόμαστε και να ζητάμε από τον καλό Θεό, να μας βοηθάει να ζούμε την κάθε μας μέρα, σαν να είναι η τελευταία της ζωής μας,αναμάρτητα, με μετάνοια και με αγάπη για τους αδελφούς μας, για να γίνουμε κάποια μέρα, άξιοι πολίτες της ουράνιας Του βασιλείας. Αμήν. Ε.Ο.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΥΠΕΡΟΧΑ!!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙ ,ΑΣ ΜΗ ΓΕΛΙΟΜΑΣΤΕ.ΖΟΥΜΕ ΜΟΝΙΜΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ.ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ,ΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΑΚΚΟ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΟΥΣ KAI ME TA ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ?Η ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΔΕΝ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΕΝΩ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ..ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΚΑΘΑΓΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΙΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ.ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ,ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.ΟΜΩΣ,ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ,ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ,ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΩΝ.ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ,ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΟΥ,ΕΑΝ ΤΟΝ ΜΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ,ΕΑΝ ΤΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗ ΘΥΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ,ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΥΠΟΜΟΝΕΥΕΤΑΙ ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΝΟΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΔΕΙ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΥ Ο ΓΟΝΙΟΣ,Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ, Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ Κ.Λ.Π,ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΤ ΕΜΕ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΕ..ΕΑΝ ΔΗΛΑΔΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΛ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΥΡΑΝΙΚΗ ΤΗ ΖΩΗ , ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ. ΑΣ ΜΑΣ ΒΡΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΦΟΣΟΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΘΥΣΙΑΣ...ΠΗΝ ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ...
.JPG)
Ανάμεσα στα "καθήκοντα" του σωστού χριστιανού είναι και η διατήρηση της "μνήμης θανάτου", η μέριμνά του δηλαδή για τα "τέλη" της εδώ ζωής του. Κανένας δεν γνωρίζει την ώρα κατά την οποία θα τον βρει ο θάνατος, τόσο σοφά τα δημιούργησε όλα ο καλός Θεός! Σκεφτείτε πόσο θα τρελλαινόμασταν άμα γνωρίζαμε την ώρα και την στιγμή του θανάτου μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης στην "Περί του τέλους ημών" ομιλίας του γράφει:¨Μιμνήσκου γαρ φησίν τα έσχατά σου και ου μη αμαρτής ποτέ. Και ετοίμαζε προς την έξοδον τα έργα σου....Γίνεσθε, λέγων , έτοιμοι, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται....Διο και αμεριμνείν από των παρόντων, και ταπεινούσθαι, και μετανοείν χρη και εξομολογείσθαι Θεώ, και τούτον επικαλείσθαι εις έλεον και της μυστικής κοινωνίας μετέχειν σπεύδειν και συνεχώς τούτο ποιείν εν προσοχή και ταπεινώσει ψυχής..."(P.G.155, 669D, 672A)
Με δύο λόγια,ο άγιος Συμεών μας λέει, να έχουμε μνήμη θανάτου,να μην αμαρτάνουμε, να μην προσκολλώμαστε στην φροντίδα των γήϊνων πραγμάτων, αλλά να ταπεινωνόμαστε, να μετανοούμε διαρκώς και να εξομολογούμαστε στον άγιο Θεό, ζητώντας το έλεός Του, κοινωνόντας συχνά των αχράντων μυστηρίων.
Μάλιστα ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτηε παρατηρεί, ότι όσο ενθυμείται κανείς τον θάνατο δεν μπορεί να αμαρτήσει.Οι πρωτόπλαστοι όσο είχαν την μνήμη του θανάτου στο νου τους, φύλαγαν καλά την εντολή του Θεού.Μόλις όμως ο διάβολος έβγαλε από το μυαλό τους την ενθύμηση του θανάτου, τότε τους έκανε και παρέβηκαν την εντολή του Θεού και εξορίσθησαν "της τρυφής του Παραδείσου"( Νικοδήμου Αγιορείτου, Πνευματικά Γυμνάσματα, Θεσ/κη 1971, σ. 55).
Η αγάπη του Θεού μας είναι τόσο μεγάλη που έδωσε την δυνατότητα στον άνθρωπο, εμπρός στον επερχόμενο θάνατο, να μετανοήσει, διότι και μόνον η θέα του θανάτου οδηγεί σε μετάνοια. Η μνήμη και η μελέτη του θανάτου στην ζωή του χριστιανού τον αποτρέπει από το να διαπράξει την αμαρτία και τον βοηθά μ'αυτόν τον τρόπο στον πνευματικό του αγώνα.
Καλό θα είναι , κι αυτό ίσως να ευχόμαστε και να ζητάμε από τον καλό Θεό, να μας βοηθάει να ζούμε την κάθε μας μέρα, σαν να είναι η τελευταία της ζωής μας,αναμάρτητα, με μετάνοια και με αγάπη για τους αδελφούς μας, για να γίνουμε κάποια μέρα, άξιοι πολίτες της ουράνιας Του βασιλείας. Αμήν.
Ε.Ο.
Γρηγόρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπαθούμε φιλε μου αλλα πιο πολυ ελπιζουμε στο ελεος του Θεου. Μακαρι να μας παρει με χαμόγελο....
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΥΠΕΡΟΧΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙ ,ΑΣ ΜΗ ΓΕΛΙΟΜΑΣΤΕ.ΖΟΥΜΕ ΜΟΝΙΜΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ.ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ,ΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΑΚΚΟ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΟΥΣ KAI ME TA ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ?Η ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΔΕΝ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΕΝΩ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ..ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΚΑΘΑΓΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΙΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ.ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ,ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.ΟΜΩΣ,ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ,ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ,ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΩΝ.ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ,ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ,ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΟΥ,ΕΑΝ ΤΟΝ ΜΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ,ΕΑΝ ΤΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΗ ΘΥΡΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ,ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΥΠΟΜΟΝΕΥΕΤΑΙ ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΝΟΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΔΕΙ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΥ Ο ΓΟΝΙΟΣ,Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ, Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ Κ.Λ.Π,ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΤ ΕΜΕ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΕ..ΕΑΝ ΔΗΛΑΔΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΛ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΥΡΑΝΙΚΗ ΤΗ ΖΩΗ , ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ.
ΑΣ ΜΑΣ ΒΡΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΦΟΣΟΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΘΥΣΙΑΣ...ΠΗΝ
ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ...