Η προσευχή είναι ένα κτίριο, που συνήθως αφήνουμε τη μια πλευρά του μισοχτισμένη.
Είναι η πλευρά της ευχαριστίας.
Αλλά ξεχνάμε να συμπληρώνουμε την πλευρά των ευχαριστιών που οφείλουμε στο Θεό για όσα καλά – γνωστά ή άγνωστά μας – πήραμε από την αγαθότητά Του.
Ας πάρουμε λοιπόν τις πέτρες της καλής μνήμης και το μυστρί της ευγνωμοσύνης και ας συμπληρώσουμε τον τοίχο της Ευχαριστίας.
«Ὑπερ των φανερων και αφανων ευεργεσιων», που δεχτήκαμε από το Θεό.
ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφή