ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
21 Σεπ 2013
* ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ
ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤAI ΖΗΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΝΟ.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ/ΦΙΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ;
Η ζήλεια προέρχεται από την ανασφάλεια που νιώθει κάποιος ....και δηλητηριάζει την σχέση του ζευγαριού άσχημα. Είναι ένα πικρό θα έλεγα, συναίσθημα που δημιουργείται και δεν περνάει εύκολα...Υπάρχει, φουντώνει και πολλές φορές οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις με πολύ άσχημα αποτελέσματα πολλές φορές. Μέχρι και εγκλήματα έχουν γίνει λόγω ζήλειας...." θόλωσε το μυαλό μου " λένε μετά,....αλλά το κακό ήδη έχει γίνει. Το καλύτερο φάρμακο, προσωπική μου άποψη πάντα, θα ήταν να μη δίνει κανένας από το ζευγάρι δικαίωμα, ...να εξηγεί στον άλλο, τί θα κάνει και πού θα πάει λεπτομερώς...οπότε στο τυχόν "τσεκάρισμα" που θα του γίνει , ο άλλος γρήγορα θα αντιληφθεί, ότι το έτερόν του ήμισυ, την αλήθεια του λέει..Ένα, δυο , εκατό τσεκαρίσματα να κάνει...θα δει ότι ο άλλος την αλήθεια του έλεγε.Οπότε σιγά σιγά...θα επανελθει η εμπιστοσύνη και θα σταματήσει το σαράκι να του τρώει τα σωθικά...Έτσι νομίζω πως θα απαλυνθεί το "μέσα"του και θα ηρεμίσει. Το να μοιράζεται με φίλους τα τυχόν προβληματάκια, μάλλον αυτό δε θα λύσει το πρόβλημα της ζήλειας του άλλου, μάλλον θα το οξύνει...Γιατί αν το μάθει το έτερο ήμισυ....θα ξαναζηλέψει...γιατί εύλογα θα του δημιουργηθεί το ερώτημα "τί θέλει και μιλάει συνέχεια με τον ή την τάδε....τί έχουν να πουν αυτοί οι δύο !" και τότε άντε να δώσει ο άλλος εξηγήσεις και να γίνει κατανοητός. Την αλήθεια όσες φορές και να την πεις...δεν πρόκειται να σε πιστέψει.... Νομίζω πως μόνο η λεπτομερής "αναφορά", θα βοηθήσει... Χρειάζεται "πολύ" υπομονή!Αλλά αν θέλει κανείς πραγματικά να βοηθήσει τον,την σύντροφό του, απαιτείται! Βέβαια αν το ζευγάρι ζει χριστιανικά και είναι στον δρόμο του Θεού, νομίζω πως με μία εκ βάθρων συζήτηση και ανάλυση της καταστάσεως...το άτομο που έχει αυτή την συναισθηματική φόρτιση θα έλεγα, θα "καταλάβει", οπότε γρήγορα και εύκολα σχετικά θα λυθεί το πρόβλημα. Γιατί και τα δύο αυτά άτομα, ζουν χριστιανικά, οπότε δεν θα επιτρέψουν στον έξω από εδώ να συνεχίζει να ταράζει με το "πάθος " αυτό, τη σχέση τους. Η προσευχή εκ μέρους κυρίως του άλλου του "υγιούς" ατόμου, σίγουρα θα βοηθήσει ώστε να απαλλαγεί ο,η σύντροφός του γρήγορα, από το σαράκι αυτό.
Αγαπητή/έ Ε.Ο. η ζήλεια είναι δαιμονικό πάθος και προέρχεται από τον διάβολο του οποίου παράθυρα για να "δουλέψει" στην καρδιά μας του αφήνουμε εμείς ανοιχτά καθόσον δεν εργαζόμαστε Χριστόν όπως Εκείνος θέλει. Η λύτρωση είναι καταρχήν παραδοχή απο εμάς το ότι συμβαίνει στην καρδιά μας τούτο το πάθος. Σε συνέχεια εξομολόγηση, (συχνή εξομολόγηση και λογισμών ακόμη,)στον Ορθόδοξο Πνευματικό και όχι στον Οικουμενιστή Πνευματικό, εξορκισμούς, προσευχή, κάποια νηστεία για την περίσταση, και μέμψιμο του εαυτού μας για να ταπεινωθούμε.Όλα τα πάθη καταλαγιάζουν με την ταπείνωση, και την Θεία Κοινωνία. Εάν συνεχίσει να ενοχλεί το πάθος πιθανόν κάποιο άλλο μεγάλο πάθος έχουμε ανεξομολόγητο και "χάριν εκείνου" επιτρέπει ο Πανάγαθος Θεός να μας ενοχλεί η ζήλια. Τέλος τέλος ας το περιφρονήσουμε εντελώς, ας γνωρίζουμε ότι οι σκέψεις είναι δαιμονικές και ας μην δίνουμε σημασία. Ε τότε θα φύγει, διότι όλα τα πάθη εμείς τα τρέφουμε εφόσον τα "κλώθουμε" στο μυαλό μας... Καλή Κυριακή απο τις Φθινοπωρινές Σπέτσες.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΑΡΙΝΕ ΧΑΙΡΕΤΕ,ΓΡΑΨΑΤΕ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ... ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ;
Καλα τα λεει ο κος Μαρινος, η ζηλεια ειναι τρομερο παθος αλλα πρεπει να προσεχουμε να μη διχουμε ΚΑΙ δικαιώματα ομως. Για μενα καλύτερα ειναι το ζευγάρι να εχει ζευγάρι για παρεα παρα μεμονωμένα ατομα και !και προσοχή τι προβληματα συζητανε. Τα σοβαρα προβλήματα ειναι καλυτερα να τα συζηταμε με τον πνευματικό μας. Πρεπει να ειμαστε σιγουροι σε ποιον λεμε τι... καμια φορα οι φιλοι μπορεί να κανουν και ζημία αθελα τους.
Αγαπητέ Μαρίνε...λυπάμαι...αδυνατώ να ακολουθήσω την σκέψη σας...Ιδίως αυτό που λέτε... "Εάν συνεχίσει να ενοχλεί το πάθος πιθανόν κάποιο άλλο μεγάλο πάθος έχουμε ανεξομολόγητο και "χάριν εκείνου" επιτρέπει ο Πανάγαθος Θεός να μας ενοχλεί η ζήλια". ....? Οι εξορκισμοί...πάλι.....τί γυρεύουν εδώ...τί σχέση έχουν με την ζήλεια?
Λυπάμαι...δεν σας καταλαβαίνω... Με αγάπη σας τα λέω....δεν μπορώ να κατανοήσω τον τρόπο σκέψης σας.... Ε.Ο.
Αγαπητέ/ή Ε.Ο. όλα τα πάθη που "ταλανίζουν" την ψυχή, είναι δαιμόνια και "εργάζονται" στίς καρδιές μας, ανάλογα με την πνευματική μας ζωή/τροφή που τους δίνουμε.
Η ΟΛΗ ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ Η(ΔΙΑΖ) ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΚΑΤΟΙΚΉΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΤΟ. Η ζήλεια είναι και αυτό δαιμόνιο που έχει "πατέρα" τον εγωισμό,και την αλαζονεία ΚΑΙ χρειάζεται πνευματικό. Είναι καλό να μελετήσουμε με πάρα πολύ προσοχή, τον Πνευματικό καθρέπτη Του Αγίου Νικοδήμου Του Αγιορείτου, όπου περιγράφει την κατάσταση στην καρδιά του Πιστού Χριστιανού και πως αυτή μεταβάλλεται από φως σε σκότος καθημερινά και πολλές φορές την ημέρα και ανάλογα ανάλογα με τη Ζωή μας. Τα βλέπω στον εαυτόν μου. Τούτο μπορεί να γίνει πολλές φορές την ημέρα. Επίσης όποιος έχει ζήλεια ας ψάξει καλύτερα τον εαυτό του κατάβαθα και με ειλικρίνεια και θα βρεί πάρα πολλά "μελανούρια", σε θέματα συμπεριφοράς. Τα υπόλοιπα που λέτε περί φίλουσ για το ζευγάρι είναι σαν να θέλετε να διώξετε τον ακρκίνο με ασπιρίνι!!! Όμως όπου βούλετε Θεός νικάτε φύσεως Τάξης!!
Δεν είναι δικά μου αγαπητέ μου φίλε ανώνυμη/ε Ε.Ο. Οι Άγιοι μάς τα αφήσανε ως παρακαταθήκες για την σωτηρία μας!! Άγιος Ισσάκ ο Σύρος στα Ασκητικά, Το Αμαρτωλών Σωτηρία, και τα Ασκητικά Του Οσίου Εφραίμ Του Σύρου περιγράφουν τα αμαρτωλά πάθη!!
Να πω και εγω δυο κουβεντες πανω σε αυτο που θεσατε.Η Πραγματικη αγαπη ου ζηλοι.Αλλα και η εμπιστοσυνη κερδιζεται ,δε χαριζεται.Υπαρχουν περιπτωσεις που μπορεις να εχεις κοινους φιλους με τον δικο σου ανθρωπο αλλα χρειαζεσαι και καποιους ακομη που σε συμπληρωνουν.Προσωπικα εχω φιλους απο παιδι που αρχισαμε πνευματικη ζωη [ανδρες και γυναικες αγαμους]..Υπαρχει κοινοι ενδειαφερον πνευματικο αλλα και βαθια εκτιμηση αδελφικη επειδη ειναι και τα χρονια πολλα που μας συνδεουν αλλα και Ο χριστος μας!!!Υπαρχουν ομως και περιπτωσεις οχι ακριβως φιλιας ,αλλα γνωριμιων τυχαιων .Αυτου του ειδουςοι γνωριμιες ειναι σεβαστες πλην ομως δεν μπορει κανεις με ακριβεια να μιλησει ποσο θα κρατησουν.Ετσι ,ολους τους αγαπουμε αλλα η διαθεση της καρδιας ειναι διαφορετικη απο ανθρωπο σε ανθρωπο.Διοτι με τους ανθρωπους μας χωριζουν και μας ενωνουν πολλα.Σιγουρα μας ενωνει ο πονιος και ο σταυρος αλλα και μας χωριζει το φρονημα το πνευματικο.Σαν ανθρωποι κοινωνικοι που ειμαστε ,δε χρειαζεται να φαινομαστε στους εξω οτι ειμαστε οι εξαυλομενοι απο την ασκηση[μη γενοιτο]αλλα ουτε και οι μοντερνοι ξεσαλωμενοι κοσμικοι.Οταν ειμαστε στο ταμειο μας,στο δωματειο μας,θα εχουμε την επαφη μας με τον Κυριο που να μη γνωριζει κανεις ...η ζηλεια ειναι κακο παθος και μπορει να φθασει εως και το φονο.Ομως αυτα συζητιουνται επιμονως και ξεδιαλυνονται,οταν υπαρχει διαθεση και εμπιστοσυνη απο την αλλη πλευρα.Δεν εχω να πω αλλο τιποτε!π
Η ζήλεια προέρχεται από την ανασφάλεια που νιώθει κάποιος ....και δηλητηριάζει την σχέση του ζευγαριού άσχημα. Είναι ένα πικρό θα έλεγα, συναίσθημα που δημιουργείται και δεν περνάει εύκολα...Υπάρχει, φουντώνει και πολλές φορές οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις με πολύ άσχημα αποτελέσματα πολλές φορές. Μέχρι και εγκλήματα έχουν γίνει λόγω ζήλειας...." θόλωσε το μυαλό μου " λένε μετά,....αλλά το κακό ήδη έχει γίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερο φάρμακο, προσωπική μου άποψη πάντα, θα ήταν να μη δίνει κανένας από το ζευγάρι δικαίωμα, ...να εξηγεί στον άλλο, τί θα κάνει και πού θα πάει λεπτομερώς...οπότε στο τυχόν "τσεκάρισμα" που θα του γίνει , ο άλλος γρήγορα θα αντιληφθεί, ότι το έτερόν του ήμισυ, την αλήθεια του λέει..Ένα, δυο , εκατό τσεκαρίσματα να κάνει...θα δει ότι ο άλλος την αλήθεια του έλεγε.Οπότε σιγά σιγά...θα επανελθει η εμπιστοσύνη και θα σταματήσει το σαράκι να του τρώει τα σωθικά...Έτσι νομίζω πως θα απαλυνθεί το "μέσα"του και θα ηρεμίσει. Το να μοιράζεται με φίλους τα τυχόν προβληματάκια, μάλλον αυτό δε θα λύσει το πρόβλημα της ζήλειας του άλλου, μάλλον θα το οξύνει...Γιατί αν το μάθει το έτερο ήμισυ....θα ξαναζηλέψει...γιατί εύλογα θα του δημιουργηθεί το ερώτημα "τί θέλει και μιλάει συνέχεια με τον ή την τάδε....τί έχουν να πουν αυτοί οι δύο !" και τότε άντε να δώσει ο άλλος εξηγήσεις και να γίνει κατανοητός. Την αλήθεια όσες φορές και να την πεις...δεν πρόκειται να σε πιστέψει....
Νομίζω πως μόνο η λεπτομερής "αναφορά", θα βοηθήσει... Χρειάζεται "πολύ" υπομονή!Αλλά αν θέλει κανείς πραγματικά να βοηθήσει τον,την σύντροφό του, απαιτείται!
Βέβαια αν το ζευγάρι ζει χριστιανικά και είναι στον δρόμο του Θεού, νομίζω πως με μία εκ βάθρων συζήτηση και ανάλυση της καταστάσεως...το άτομο που έχει αυτή την συναισθηματική φόρτιση θα έλεγα, θα "καταλάβει", οπότε γρήγορα και εύκολα σχετικά θα λυθεί το πρόβλημα. Γιατί και τα δύο αυτά άτομα, ζουν χριστιανικά, οπότε δεν θα επιτρέψουν στον έξω από εδώ να συνεχίζει να ταράζει με το "πάθος " αυτό, τη σχέση τους.
Η προσευχή εκ μέρους κυρίως του άλλου του "υγιούς" ατόμου, σίγουρα θα βοηθήσει ώστε να απαλλαγεί ο,η σύντροφός του γρήγορα, από το σαράκι αυτό.
Ε.Ο.
Αγαπητή/έ Ε.Ο. η ζήλεια είναι δαιμονικό πάθος και προέρχεται από τον διάβολο του οποίου παράθυρα για να "δουλέψει" στην καρδιά μας του αφήνουμε εμείς ανοιχτά καθόσον δεν εργαζόμαστε Χριστόν όπως Εκείνος θέλει.
ΔιαγραφήΗ λύτρωση είναι καταρχήν παραδοχή απο εμάς το ότι συμβαίνει στην καρδιά μας τούτο το πάθος. Σε συνέχεια εξομολόγηση, (συχνή εξομολόγηση και λογισμών ακόμη,)στον Ορθόδοξο Πνευματικό και όχι στον Οικουμενιστή Πνευματικό, εξορκισμούς, προσευχή, κάποια νηστεία για την περίσταση, και μέμψιμο του εαυτού μας για να ταπεινωθούμε.Όλα τα πάθη καταλαγιάζουν με την ταπείνωση, και την Θεία Κοινωνία. Εάν συνεχίσει να ενοχλεί το πάθος πιθανόν κάποιο άλλο μεγάλο πάθος έχουμε ανεξομολόγητο και "χάριν εκείνου" επιτρέπει ο Πανάγαθος Θεός να μας ενοχλεί η ζήλια. Τέλος τέλος ας το περιφρονήσουμε εντελώς, ας γνωρίζουμε ότι οι σκέψεις είναι δαιμονικές και ας μην δίνουμε σημασία. Ε τότε θα φύγει, διότι όλα τα πάθη εμείς τα τρέφουμε εφόσον τα "κλώθουμε" στο μυαλό μας...
Καλή Κυριακή απο τις Φθινοπωρινές Σπέτσες.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΑΡΙΝΕ ΧΑΙΡΕΤΕ,ΓΡΑΨΑΤΕ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ...
ΔιαγραφήΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΕΣΑΣ;
Οικουμενιστές είναι αυτοί που δεν ξεχωρίζουν ανάμεσα στην Ορθοδοξία και στην αίρεση.
ΔιαγραφήΟι Ορθόδοξοι είναι όσοι πολεμούν τις αιρέσεις.
Γρηγόρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλα τα λεει ο κος Μαρινος, η ζηλεια ειναι τρομερο παθος αλλα πρεπει να προσεχουμε να μη διχουμε ΚΑΙ δικαιώματα ομως. Για μενα καλύτερα ειναι το ζευγάρι να εχει ζευγάρι για παρεα παρα μεμονωμένα ατομα και !και προσοχή τι προβληματα συζητανε. Τα σοβαρα προβλήματα ειναι καλυτερα να τα συζηταμε με τον πνευματικό μας. Πρεπει να ειμαστε σιγουροι σε ποιον λεμε τι... καμια φορα οι φιλοι μπορεί να κανουν και ζημία αθελα τους.
Αγαπητέ Μαρίνε...λυπάμαι...αδυνατώ να ακολουθήσω την σκέψη σας...Ιδίως αυτό που λέτε...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εάν συνεχίσει να ενοχλεί το πάθος πιθανόν κάποιο άλλο μεγάλο πάθος έχουμε ανεξομολόγητο και "χάριν εκείνου" επιτρέπει ο Πανάγαθος Θεός να μας ενοχλεί η ζήλια".
....?
Οι εξορκισμοί...πάλι.....τί γυρεύουν εδώ...τί σχέση έχουν με την ζήλεια?
Λυπάμαι...δεν σας καταλαβαίνω...
Με αγάπη σας τα λέω....δεν μπορώ να κατανοήσω τον τρόπο σκέψης σας....
Ε.Ο.
Αγαπητέ/ή Ε.Ο. όλα τα πάθη που "ταλανίζουν" την ψυχή, είναι δαιμόνια και "εργάζονται" στίς καρδιές μας, ανάλογα με την πνευματική μας ζωή/τροφή που τους δίνουμε.
ΔιαγραφήΗ ΟΛΗ ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ Η(ΔΙΑΖ) ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΚΑΤΟΙΚΉΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΤΟ.
Η ζήλεια είναι και αυτό δαιμόνιο που έχει "πατέρα" τον εγωισμό,και την αλαζονεία ΚΑΙ χρειάζεται πνευματικό.
Είναι καλό να μελετήσουμε με πάρα πολύ προσοχή, τον Πνευματικό καθρέπτη Του Αγίου Νικοδήμου Του Αγιορείτου, όπου περιγράφει την κατάσταση στην καρδιά του Πιστού Χριστιανού και πως αυτή μεταβάλλεται από φως σε σκότος καθημερινά και πολλές φορές την ημέρα και ανάλογα ανάλογα με τη Ζωή μας. Τα βλέπω στον εαυτόν μου. Τούτο μπορεί να γίνει πολλές φορές την ημέρα. Επίσης όποιος έχει ζήλεια ας ψάξει καλύτερα τον εαυτό του κατάβαθα και με ειλικρίνεια και θα βρεί πάρα πολλά "μελανούρια", σε θέματα συμπεριφοράς.
Τα υπόλοιπα που λέτε περί φίλουσ για το ζευγάρι είναι σαν να θέλετε να διώξετε τον ακρκίνο με ασπιρίνι!!! Όμως όπου βούλετε Θεός νικάτε φύσεως Τάξης!!
Για τον Μαρίνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς λόγια!!! Ό,τι πεις!!!
Ε.Ο.
Δεν είναι δικά μου αγαπητέ μου φίλε ανώνυμη/ε Ε.Ο.
ΔιαγραφήΟι Άγιοι μάς τα αφήσανε ως παρακαταθήκες για την σωτηρία μας!! Άγιος Ισσάκ ο Σύρος στα Ασκητικά, Το Αμαρτωλών Σωτηρία, και τα Ασκητικά Του Οσίου Εφραίμ Του Σύρου περιγράφουν τα αμαρτωλά πάθη!!
Να πω και εγω δυο κουβεντες πανω σε αυτο που θεσατε.Η Πραγματικη αγαπη ου ζηλοι.Αλλα και η εμπιστοσυνη κερδιζεται ,δε χαριζεται.Υπαρχουν περιπτωσεις που μπορεις να εχεις κοινους φιλους με τον δικο σου ανθρωπο αλλα χρειαζεσαι και καποιους ακομη που σε συμπληρωνουν.Προσωπικα εχω φιλους απο παιδι που αρχισαμε πνευματικη ζωη [ανδρες και γυναικες αγαμους]..Υπαρχει κοινοι ενδειαφερον πνευματικο αλλα και βαθια εκτιμηση αδελφικη επειδη ειναι και τα χρονια πολλα που μας συνδεουν αλλα και Ο χριστος μας!!!Υπαρχουν ομως και περιπτωσεις οχι ακριβως φιλιας ,αλλα γνωριμιων τυχαιων .Αυτου του ειδουςοι γνωριμιες ειναι σεβαστες πλην ομως δεν μπορει κανεις με ακριβεια να μιλησει ποσο θα κρατησουν.Ετσι ,ολους τους αγαπουμε αλλα η διαθεση της καρδιας ειναι διαφορετικη απο ανθρωπο σε ανθρωπο.Διοτι με τους ανθρωπους μας χωριζουν και μας ενωνουν πολλα.Σιγουρα μας ενωνει ο πονιος και ο σταυρος αλλα και μας χωριζει το φρονημα το πνευματικο.Σαν ανθρωποι κοινωνικοι που ειμαστε ,δε χρειαζεται να φαινομαστε στους εξω οτι ειμαστε οι εξαυλομενοι απο την ασκηση[μη γενοιτο]αλλα ουτε και οι μοντερνοι ξεσαλωμενοι κοσμικοι.Οταν ειμαστε στο ταμειο μας,στο δωματειο μας,θα εχουμε την επαφη μας με τον Κυριο που να μη γνωριζει κανεις ...η ζηλεια ειναι κακο παθος και μπορει να φθασει εως και το φονο.Ομως αυτα συζητιουνται επιμονως και ξεδιαλυνονται,οταν υπαρχει διαθεση και εμπιστοσυνη απο την αλλη πλευρα.Δεν εχω να πω αλλο τιποτε!π
ΑπάντησηΔιαγραφή