ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
Θα συμφωνούσα απόλυτα, εάν είμασταν όλοι για τον παράδεισο. Όμως αλοίμονο σε κάποιους σαν και εμένα, που θεωρώ τον εαυτόν μου άξιο για την κόλαση. Δηλαδή φοβούμε ότι για την δική μου περίπτωση μην πώ, "Ο θάνατος είναι η αρχή του τριγμού και βριγμού γιατί πἀντοτε Χριστιανός μόνο κατά το όνομα και όχι κατά τα έργα υπηρετούσα το κοσμικό φρόνημα. Και αλοίμονό μου.
13:39 Κατανοητον! Χρειαζεται και εμπραχτη μετανοια...ξερεις εσυ,εξομολογηση,νηστεια,προσευχη,Θεια Κοινωνια ...και παλι,επαναληψη αυτου του τροπου ζωης.Θα ερθει καποια στιγμη ,που θα εχεις εξαγωρευσει ολες σχεδον τις αμαρτιες σου και θα εχεις καθαρισει την καρδια σου.Τοτε θα ερθει η συντριβη...μη πω αλλα...Ο αληθινος Χριστιανος Ζει δυο καταστασεις:ΚΑΘΟΔΟ και ΑΝΩΔΟ.την καθοδο στον Αδη και την ανωδο στο θρονο Του Θεου..αυτα ειναι δικα του οπως λεγει ο γ.Ιωσηφ..πρακτικα πραγματα...Την λεξη ''αλοιμονο'' πρεπει να την λεμε και να τη χρησιμοποιουμε σωστα.Αυτη η μεγαλης σημασιας λεξη,κρυβει μεγαλο κερδος ,οταν υπαρχει η συνειδηση οτι ''Ναι! Ειμαι για την κολαση..ποιος μπορει να μετρηθει μετην αγνοτητα του Ιησου;;;ποιος μπορει να ειναι ανωτερος στα ματια Του;;;...κανεις βεβαια!...ομως, για εμενα δεν σταυρωθηκε;;;Δεν εδωσε για εμενα το τιμιο Σωμα και Αιμα Του για τη σωτηρια μου;;;Ναι λοιπον ,θα εχω την ελπιδα!!!!Πως ομως,μενοντας στην προτεινη μου ζωη και κανοντας τα ιδια λαθη;;;Οχι! Η ελπιδα ερχεται αφου συνεργαστεις Με τη βοηθεια Του.Φαντασου εναν αγρο...τονκαθαριζεις...τον σκαβεις...τον σπερνεις...τον ποτιζεις...κανεις και τον σταυρο σου να δωσει καρπους..τοτε,εχεις την ελπιδα πως και εφετως η σοδεια σου θα ειναι καλη...εαν δεν δουλεψεις αδελφε μου στον αγρο της ψυχης σου,πως θα ηθελες να εχεις ψυχη μου και ελπιδα σωτηριας;;;
Κανε αρχη μετανοιας εμπραχτης Και θα δεις θαυμα. π
Αγαπητέ μου αδερφέ "π", σε ευχαριστώ για τον κόπο σου και την αγάπη σου να απαντήσεις για την αθλιότητά μου. Λοιπόν θα έλεγα ότι σε όλα συμφωνώ, όμως το θέμα είναι καρδιακό. Δεν αισθάνομαι ότι είμαι για τον παράδεισο, βλέπω στον ευατόν μου χιλια μύρια πάθη και ελατώματα που καταλήγουν σε αμαρτιες, όμως και από την άλλη δεν μου αρέσει και η κόλαση!!! Πως ειναι δυνατον να συμβαίνουν και τα δύο, και ομως συμβαίνουν!!! Ευχηθείτε να με αναπαύσει ο Θεός τον λογισμό.
Κοιτα 13:19 Κανεις Χριστιανος δεν αισθανεται πως ειναι για τον Παραδεισο...το ειπαμε και πιο πανω...το οτι αισθανεσαι οτι εισαι αμαρτωλος...ολοι οι χριστιανοι το εχουν παλι αυτο...Κανεις μα,κανεις δεν μπορει να ισχυριστει πως ειναι απαθης.. Επομενως ,αυτο που σε βασανιζει ειναι οτι επιμενεις σε αμαρτηματα,τα οποια και μεταμελεισαι κοκ,τα οποια επαναλαμβανομενα,γινονται μια μαυριλα μεσα σου και δεν μπορεις να απαλλαχτεις απο αυτα.Σκεφτεσαι και την κολαση και τρελλενεσαι.Μονολογεις και λες''τι θα γινει με την περιπτωση μου τελος παντων,ποτε και εγω θα απαλλαγω απο αυτα που ενω τα μισω,τα προσκυνω...''Σε καταλαβαινω απολυτα! Για τους χριστιανους ισχυει το πατερικο ''αρχη αρετης ....>το μισος για την αμαρτια!'' Αλλα πως θα γινει ;;;πως θα φθασουμε εκει;;;πως δηλαδη θα μισησουμε την αμαρτια;;;Θ α σου πω κατι...Η αρχη ειναι δυσκολη.Οταν αρχισεις να λες Οχι! Τοτε πρεπει να περιμενεις και αυτο το οχι να το σταθεροποιησεις με τη βοηθεια Του Θεου.Ο Θεος ,ειναι Πατριδα! Προσπαθησε και παρτο πατριωτικα ..οταν λεμε οχι...οχι..τελος! Οπωσδηποτε δεν σου αρεσει η κολαση...Ξερεις τι ειναι να καιγεσαι αιωνια;;;Αυτο μου ειπε καποιος ταξιτζης που απο τον φοβο της κολασεως εκοψε καποια παθη του.Καλο ειναι και αυτο!Ο Θεος,δεν θελει να τον αγαπαμε απο φοβο...Αυτο που αισθανεσαι ειναι καλο...ειναι ταπεινωση.Χωρις ομως οριστικη ξεριζωση των παθων που επιμενουν,δεν εχει αποτελεσμα.Συμβαινουν λοιπον και τα δυο διοτι δεν τα εχεις νοικοκυρεψει μεσα σου.Οταν ξεκινησεις αγωνα πραγματικο και αρχισει το οχι σου και σταθεροποιηθει...κοντα ειναι η ακτη...συν την εξομολογηση,θα ανακουφιζεσαι.Θα μαθεις να παλευεις...οι λογισμοι αυτοι ειναι της συνειδησεως καμπανακι πως πρεπει να δουλεψεις δυνατα και με θαρρος που θα σου το δωσει η Θεια Χαρη.Καθε ημερα διαβαζε Γραφη..σβηνει τις κακες μνημες και σε προφυλασσει απο πολλες παγιδες.Βαλε μια σειρα..ενα νοικοκυρεμα στην καρδια σου και θα απαλλαγεις απο τις τυψεις.Αυτα σου τα λεγω με αγαπη Χριστου γιατι και εγω τα περασα και τα περναω...ευχομαι και θα ευχομαι.Μην στενοχωρεισαι...να εισαι δυνατος! Ο Θεος μαζι σου!π
.JPG)
Θα συμφωνούσα απόλυτα, εάν είμασταν όλοι για τον παράδεισο. Όμως αλοίμονο σε κάποιους σαν και εμένα, που θεωρώ τον εαυτόν μου άξιο για την κόλαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή φοβούμε ότι για την δική μου περίπτωση μην πώ, "Ο θάνατος είναι η αρχή του τριγμού και βριγμού γιατί πἀντοτε Χριστιανός μόνο κατά το όνομα και όχι κατά τα έργα υπηρετούσα το κοσμικό φρόνημα. Και αλοίμονό μου.
13:39
ΔιαγραφήΚατανοητον!
Χρειαζεται και εμπραχτη μετανοια...ξερεις εσυ,εξομολογηση,νηστεια,προσευχη,Θεια Κοινωνια ...και παλι,επαναληψη αυτου του τροπου ζωης.Θα ερθει καποια στιγμη ,που θα εχεις εξαγωρευσει ολες σχεδον τις αμαρτιες σου και θα εχεις καθαρισει την καρδια σου.Τοτε θα ερθει η συντριβη...μη πω αλλα...Ο αληθινος Χριστιανος Ζει δυο καταστασεις:ΚΑΘΟΔΟ και ΑΝΩΔΟ.την καθοδο στον Αδη και την ανωδο στο θρονο Του Θεου..αυτα ειναι δικα του οπως λεγει ο γ.Ιωσηφ..πρακτικα πραγματα...Την λεξη ''αλοιμονο'' πρεπει να την λεμε και να τη χρησιμοποιουμε σωστα.Αυτη η μεγαλης σημασιας λεξη,κρυβει μεγαλο κερδος ,οταν υπαρχει η συνειδηση οτι ''Ναι! Ειμαι για την κολαση..ποιος μπορει να μετρηθει μετην αγνοτητα του Ιησου;;;ποιος μπορει να ειναι ανωτερος στα ματια Του;;;...κανεις βεβαια!...ομως, για εμενα δεν σταυρωθηκε;;;Δεν εδωσε για εμενα το τιμιο Σωμα και Αιμα Του για τη σωτηρια μου;;;Ναι λοιπον ,θα εχω την ελπιδα!!!!Πως ομως,μενοντας στην προτεινη μου ζωη και κανοντας τα ιδια λαθη;;;Οχι! Η ελπιδα ερχεται αφου συνεργαστεις Με τη βοηθεια Του.Φαντασου εναν αγρο...τονκαθαριζεις...τον σκαβεις...τον σπερνεις...τον ποτιζεις...κανεις και τον σταυρο σου να δωσει καρπους..τοτε,εχεις την ελπιδα πως και εφετως η σοδεια σου θα ειναι καλη...εαν δεν δουλεψεις αδελφε μου στον αγρο της ψυχης σου,πως θα ηθελες να εχεις ψυχη μου και ελπιδα σωτηριας;;;
Κανε αρχη μετανοιας εμπραχτης
Και θα δεις θαυμα.
π
Αγαπητέ μου αδερφέ "π", σε ευχαριστώ για τον κόπο σου και την αγάπη σου να απαντήσεις για την αθλιότητά μου. Λοιπόν θα έλεγα ότι σε όλα συμφωνώ, όμως το θέμα είναι καρδιακό. Δεν αισθάνομαι ότι είμαι για τον παράδεισο, βλέπω στον ευατόν μου χιλια μύρια πάθη και ελατώματα που καταλήγουν σε αμαρτιες, όμως και από την άλλη δεν μου αρέσει και η κόλαση!!! Πως ειναι δυνατον να συμβαίνουν και τα δύο, και ομως συμβαίνουν!!! Ευχηθείτε να με αναπαύσει ο Θεός τον λογισμό.
ΔιαγραφήΚοιτα 13:19
ΔιαγραφήΚανεις Χριστιανος δεν αισθανεται πως ειναι για τον Παραδεισο...το ειπαμε και πιο πανω...το οτι αισθανεσαι οτι εισαι αμαρτωλος...ολοι οι χριστιανοι το εχουν παλι αυτο...Κανεις μα,κανεις δεν μπορει να ισχυριστει πως ειναι απαθης..
Επομενως ,αυτο που σε βασανιζει ειναι οτι επιμενεις σε αμαρτηματα,τα οποια και μεταμελεισαι κοκ,τα οποια επαναλαμβανομενα,γινονται μια μαυριλα μεσα σου και δεν μπορεις να απαλλαχτεις απο αυτα.Σκεφτεσαι και την κολαση και τρελλενεσαι.Μονολογεις και λες''τι θα γινει με την περιπτωση μου τελος παντων,ποτε και εγω θα απαλλαγω απο αυτα που ενω τα μισω,τα προσκυνω...''Σε καταλαβαινω απολυτα! Για τους χριστιανους ισχυει το πατερικο ''αρχη αρετης ....>το μισος για την αμαρτια!'' Αλλα πως θα γινει ;;;πως θα φθασουμε εκει;;;πως δηλαδη θα μισησουμε την αμαρτια;;;Θ α σου πω κατι...Η αρχη ειναι δυσκολη.Οταν αρχισεις να λες Οχι! Τοτε πρεπει να περιμενεις και αυτο το οχι να το σταθεροποιησεις με τη βοηθεια Του Θεου.Ο Θεος ,ειναι Πατριδα! Προσπαθησε και παρτο πατριωτικα ..οταν λεμε οχι...οχι..τελος! Οπωσδηποτε δεν σου αρεσει η κολαση...Ξερεις τι ειναι να καιγεσαι αιωνια;;;Αυτο μου ειπε καποιος ταξιτζης που απο τον φοβο της κολασεως εκοψε καποια παθη του.Καλο ειναι και αυτο!Ο Θεος,δεν θελει να τον αγαπαμε απο φοβο...Αυτο που αισθανεσαι ειναι καλο...ειναι ταπεινωση.Χωρις ομως οριστικη ξεριζωση των παθων που επιμενουν,δεν εχει αποτελεσμα.Συμβαινουν λοιπον και τα δυο διοτι δεν τα εχεις νοικοκυρεψει μεσα σου.Οταν ξεκινησεις αγωνα πραγματικο και αρχισει το οχι σου και σταθεροποιηθει...κοντα ειναι η ακτη...συν την εξομολογηση,θα ανακουφιζεσαι.Θα μαθεις να παλευεις...οι λογισμοι αυτοι ειναι της συνειδησεως καμπανακι πως πρεπει να δουλεψεις δυνατα και με θαρρος που θα σου το δωσει η Θεια Χαρη.Καθε ημερα διαβαζε Γραφη..σβηνει τις κακες μνημες και σε προφυλασσει απο πολλες παγιδες.Βαλε μια σειρα..ενα νοικοκυρεμα στην καρδια σου και θα απαλλαγεις απο τις τυψεις.Αυτα σου τα λεγω με αγαπη Χριστου γιατι και εγω τα περασα και τα περναω...ευχομαι και θα ευχομαι.Μην στενοχωρεισαι...να εισαι δυνατος!
Ο Θεος μαζι σου!π
Ο Θάνατος είναι το κατώφλι για μία άλλη ζωή ατέλειωτη και ατελεύτητη. Από μας εξαρτάται εάν δούμε την αυγή Η(διαζ) το σκατάδι της κολάσεως...
ΑπάντησηΔιαγραφή