ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
24 Ιαν 2014
* ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ...
ΔΕΙΤΕ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ.
ΠΟΙΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ;
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ,ΤΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ.
Πως το ξέρεται ότι, "Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ,ΤΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ". Δεν γνωρίζω κάτι τέτοιο!! Αυτό που γνωρίζω και Ομολογώ είναι ότι, είμαστε Του Χριστού μας και όχι του διαβόλου!!
Σε αυτήν την Αγιογραφική παράσταση νομίζω άλλο είναι το νόημα. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έρχεται με το ξίφος του να πάρει μία ψυχή στον ύπνο (σωματικό και πνευματικό) του ανθρώπου. Το Ξίφος δηλώνει την αιφνίδιο και βίαιο χωρισμό της ψυχής από το σώμα εν τω μέσω της νυκτός. Ο εν λόγω άνθρωπος δείχνει να είναι πλούσιος (σκαλισμένο κρεβάτι, πλούσια και τρυφυλά ρούχα ) ενώ δίπλα του στο κρεβάτι ο δαίμονας δηλώνει ότι ήταν εργάτης του διαβόλου κατά τα έργα. Ίσως είναι ο πλούσιος Της Ευαγγελικής περικοπής που είπε, ""Ψυχή μου έχεις πολλά αγαθά αποταμιευμένα για πολλά χρόνια. αναπαύου, φάε, πιες, ευφραίνου. Και ο Θεός είπε σ’ αυτόν: Άφρονα αυτήν εδώ την νύκτα απαιτούν από σένα την ψυχή σου. όσα λοιπόν ετοίμασες, τινός θα είναι; Έτσι θα είναι οποίος θησαυρίζει στον εαυτό του και δεν πλουτίζει στον Θεό""!!! Καλή μετάνοια σε όλους μας!!!
· Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο κορυφαίος των ουρανίων πνευμάτων. Είναι αυτός που νίκησε τον Δράκοντα (Εωσφόρο) και τον έβγαλε έξω από τον Παράδεισο. Θεωρείται ο φρουρός, ο φύλακας και ο προστάτης του νέου Ισραήλ, που είναι η Εκκλησία του Χριστού. Στην εκκλησιαστική αγιογραφία ο αρχάγγελος Μιχαήλ εικονίζεται συνήθως να κρατά στο χέρι του σπαθί, όρθιος επάνω από έναν ξαπλωμένο καταγής άνθρωπο, στο πρόσωπο του οποίου έκδηλα είναι ζωγραφισμένα όλα τα συναισθήματα της στιγμής εκείνης, ο πόνος, η αγωνία, η θλίψη. Είναι η στιγμή εκείνη, που η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα . Ό αρχάγγελος στέκεται όρθιος, όχι γιατί θέλει να «πάρει την ψυχή» του κοιμηθέντα ανθρώπου, αλλά γιατί θέλει απλά να την συνοδεύσει , μέχρι τον Κριτή Κύριο ως «ψυχοπομπός» που είναι, θέλοντας να απομακρύνει συγχρόνως τον δαίμονα που προσπαθεί να του την αρπάξει μέσα από τα χέρια. Ε,Ο
Πως γνωρίζεις ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ δεν παίρνει τις ψυχές παρά μόνο τις συνοδεύει? Είναι χαρακτηριστικός ὁ λόγος του Αγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: "Ὄντως φοβερώτατον τό τοῦ θανάτου μυστήριον, πῶς ψυχή ἐκ τοῦ σώματος βιαίως χωρίζεται ἐκ τῆς ἁρμονίας καί τῆς συμφυΐας ὁ φυσικώτατος δεσμός, θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται.... που σημαίνει ότι όντως είναι άγνωστο το τι ακριβώς συμβαίνει τη φοβερά στιγμή του θανάτου, το δε «αποτέμνεται», δηλώνει την όχι απίθανη επέμβαση του Αγίου Αρχαγγέλου. Επιπλέον υπάρχουν λαικές παραδόσεις όπου ο Αρχάγγελος Μιχαὴλ ὀνομάζεται στὴν Σύμη «Καιλιώτης», γιατί καίει τὶς καρδιὲς καὶ «Κουρκουνιώτης», ἐπειδὴ χτυπᾶ (κουρκουνά) τὶς πόρτες καὶ ζητᾶ ψυχές. Όσον αφορά την παράδοση που αναφέρεις σχετικά με την νίκη του Αρχαγγέλου (ύστερα από πόλεμο με τον Εωσφόρο) δεν είναι η επικρατέστερη. Ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης αναφέρει ότι ο Εωσφόρος εξέπεσε μόνος του, όταν με το λογισμό του υπερηφανεύτηκε γιατί θέλησε να λάβει ανώτερη θέση από Τον Άγιον Θεόν και ως εκ του λογισμού αυτού εξέπεσε, και συμπαρέσυρε και άλλους Αγγέλους μέχρι το «Στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου», που διακύρηξε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και σταμάτησε την πτώση των. Η άποψη που αναφέρεις λένε οι πατέρες ότι προέρχεται εκ της Αποκαλύψεως Του Αγίου Ιωάννου Του Θεολόγου, όμως θα πρέπει να τονιστεί ότι είναι το μοναδικό βιβλίο που δεν αναλάβανε να επεξηγήσουν και να ερμηνεύσουν οι Άγιοι Πατέρες λόγω του δυσνοήτου και της αληγορικότητας των κειμένων. Τέλος, δεν γνωρίζω που αναφέρεται αυτό που παραθέτεις ότι ο Άγιος Αρχάγγελος υπερασπίζεται με το σπαθί του τις ψυχές από το διάβολο. Εάν ο Άρχάγγελος είχε αυτή την εξουσία να υπερασπίζεται τις ψυχές με το σπαθί του, τότε καμμία ψυχή δεν θα οδηγούνταν στην κόλαση, επειδή δεν δύναται να νικηθεί ο απεσταλμένος Αρχιστράτηγος Του Αγίου Θεού από τους δαίμονες. Η παράδοσή μας είναι συγκεκριμμένη και αποκεκαλυμένη, ότι περνάμε τα τελώνεια μετά θάνατον ανάλογα με τις αμαρτίες μας. Είναι το μεγάλο δικαστήριο, ο τελωνισμός των ψυχών, όπου οι δαίμονες απαιτούσι τις ψυχές μας ενώ το εισιτήριο είναι μόνο τα έργα μας πρό εκδημίας και όχι το σπαθί του Αρχαγγέλου. Η ψυχή κολάζεται από τα ίδια της τα έργα ή και σώζεται πάλι απο τα έργα της και το έλεος του Αγίου Θεού.
Αγαπητέ Μαρίνο, όντως σε χαίρομαι. Είσαι "πολεμιστής", και μ'αρέσεις (χωρίς παρεξήγηση ε!)
Λοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ένα ένα...Ὀ Ιωάννης Δαμασκηνός μιλά για τον βίαιο χωρισμό της ψυχής από το σώμα.....Μόνο γι'αυτό. ΄Οντως έτσι είναι....Όμως, ο αρχάγγελος Μιχαήλ, δεν παίρνει τις ψυχές με την έννοια του ότι έρχεται σαν τον Χάρο να πάρει την ψυχή....υπάρχει μία λεπτή διαφορά εδώ...ο αρχἀγγελος έρχεται να συνοδεύσει την ψυχή.. Ο αρχ. Μιχαήλ από το 203μ.Χ.και μετά, θεωρείται από το λαό ότι είναι ο ψυχοπομπός άγγελος, δηλ.αυτός που μεταφέρει τις ψυχές στον ουρανό. Αυτό το βλέπουμε κυρίως στην παράδοση του Συμιακού λαού, που θέλει τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ψυχοπομπό, όπως αποδεικνύει το παρακάτω τετράστιχο:
Στου Παερνιώτη το πλατύ στεκούdαι (=στέκονται) τρεις παdιέρες. Η μια στράφτει κι η μια βροdά κι η μια καρδιές μαραίνει. Που στράφτει ΄ναιν η Παναγιά και που βροdά ο Γιός Της Και που μαραίνει τις καρδιές είναιν ο Παερνιώτης. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ) Ε.Ο.
Επίσης στα συμιακά νανουρίσματα η μητέρα του βρέφους μαζί με την Παναγία και τον Χριστό, επικαλείται και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ με τις προσωνυμίες που έχει στις Μονές και τα Εξωκκλήσια της Σύμης. Αν ο αρχάγγελος ήταν αυτός που παίρνει τις ψυχές...μια μάνα ποτέ φυσικά δεν θα τον επικαλείτο...
Νάννι νάννι ναννουριάdζω (=νανουρίζω) Και της Παναγιάς φωνάdζω, Για να θρέψει το παιδίμ μου Και να γιάνει (=γιατρέψει) την ψυχήμ μου. Έλα Παναγιά Μεγάλη (: Παναγία του Κάστρου) Στου παιδιού μου το κεφάλι. Φώναξε του Παερμιώτη, Να του δώννει ωραιότη. Φώναξε του Κουρκουνιώτη, Με την όμορφή dου νιότη (= κορμοστασιά) Φώναξε και του Σωτήρη (= του Σωτήρα Χριστού), Να το κάμει νοικοκύρη. Φώναξε του Μιχαήλη , Να ΄ρτει να το με(γ)αλύνει. Φώναξε του Κοκκιμίδη, Που ΄χει χάδια να του γίδει (= δίνει). Παναγιά μου, Παναγιά μου, Θάρρος και παρηγοριά μου!
Όσον αφορά το "στώμεν καλώς , στώμεν μετά φόβου Θεού"... Κατά τον άγιο Γρηγόριο, προ του ουρανού και της γης κτίστηκαν από το Θεό οι άγγελοι. Οι άγγελοι λοιπόν, είναι οι διάκονοι του Θεού. Τους αποστέλλει ο Θεός σε έργα ή τους αποστέλλει να παραλάβουν ψυχές ή να υπηρετήσουν αγίους του ή να υποδείξουν εν ονόματι του Θεού το θέλημα του Θεού ή να προστατεύσουν κάθε άνθρωπο. Έργο τους επίσης είναι, να δοξολογούν ακατάπαυστα το Θεό και την άπειρη δύναμή Του. Ο Θεός, είναι Αυτός που δημιούργησε τους αγγέλους και τους έχει στην εξουσία του.
Ο ένας απ’ αυτούς ο Εωσφόρος, ο πρωί ανατέλλων κατά τον Ησαΐα (14,12) και ο πρώτος των αγγέλων υπερηφανεύτηκε κάποτε και είπε: «Θα ανεβώ στον ουρανό, απάνω από τα αστέρια του ουρανού θα τοποθετήσω το θρόνο μου, θα καθίσω επάνω σε ψηλό βουνό… θα ανεβώ επάνω από τα σύννεφα και θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε λοιπόν, την πρώτη ανταρσία του εναντίον του Θεού, ο εωσφόρος. Αλλά αμέσως όπως λέει ο Προφήτης, συντρίφθηκε στη γη, και ο εωσφόρος και όλο του το τάγμα. Και άλλοι κατέβηκαν στον άδη, άλλοι στο νερό και άλλοι στον αέρα. Σ’ αυτή τη κρίσιμη ώρα του ουρανού κατά την οποία έπεφταν ένας-ένας οι άγγελοι από το σχισμένο ουρανό, εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ, που ανδραγάθησε κατά των δαιμόνων γι αυτό κατέστη και Αρχιστράτηγος. Σύμφωνα με την αποκάλυψη (Αποκ. 12, 7-9) «έγινε πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του αντιπαρατάχθηκαν για να πολεμήσουν εναντίον του δράκοντος (του εωσφόρου) και των αγγέλων του. Αλλά δεν τα κατάφερε ο δράκοντας, «ουκ ίσχυσε, ούτε βρέθηκε τόπος να παραμείνει πλέον στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο δράκοντας, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο διάβολος και σατανάς, αυτός που πλανεύει όλη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη και μαζί μ’ αυτόν και οι άγγελοι του». Μ’ αυτά τα λόγια περιγράφει η αποκάλυψη την ήττα και την πτώση του δράκοντος και διαβόλου και τη νίκη του αρχιστρατήγου Μιχαήλ. Ο Μιχαήλ λοιπόν, είναι ο αρχηγός των αγγέλων που έδιωξαν τον “δράκοντα” και τους αγγέλους του. Στα Εβραϊκά “Μιχαήλ” σημαίνει “όμοιος με τον Θεό”, μια πρόκληση στον ισχυρισμό του Σατανά ότι “θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο” (Ησαΐας 14:14). Λίγο πριν τη σταύρωσή Του, ο Χριστός είπε: “Τώρα είναι κρίση αυτού του κόσμου· τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα ριχτεί έξω” (Ιωάννην 12:31). Σύμφωνα με αυτό το εδάφιο, συγκρίνοντάς το με την Αποκάλυψη 12:7-9, καταλαβαίνουμε ότι μετά την ανάσταση και την ανάληψη, η πρώτη κίνηση του Χριστού ήταν να εκβάλει τον Σατανά από τον ουρανό. Και επειδή ο Μιχαήλ, διέσωσε, από την πτώση τις αγγελικές δυνάμεις με το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και για την παρρησία του αυτή, ο Τριαδικός Θεός του έδωσε τη θέση του «Άρχοντος των αγγελικών Ταγμάτων». Γι αυτό και εικονίζεται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που του χάρισε ο Θεός, ενώ στο αριστερό χέρι κρατά πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, θεωρείται ο ηγέτης του ιερού στρατού του ουρανού, που έχει ως καθήκον να προστατεύει το νόμου του Θεού,και να νικά τις δυνάμεις του κακού. (συνεχίζεται) Ε.Ο.
Ο Αρχάγγελος Μίχαήλ -Ο Καϊλλιώτης ( πατριδων. επίθετο από το μικροτοπων. Τα Καϊλλή, ενν. κτήματα και το πατριδων. επίθημα-ιώτης ). Καϊλλής = Καϊλλιώτης = Λιβισιανός (κάτοικος Λιβισιού ή καταγόμενος από το Λιβίσι). Το Λιβίσι στην Τουρκική λέγεται Kayá Kayá + τουρκ. πατριδωνυμική κατάλ. -li> kayli (= Καϊλλής) Καϊλλής + ελλην. πατρίδων. κατάλ. -ιώτης> Καϊλλιώτης ."Ο τύπος δηλαδή Καϊλλιώτης είναι ethnicum ex ethnicis. Το Λιβίσσι (τουρκικά: Kayaköy, Καγιάκιοϊ), ή επίσης Λειβίσσι και Λεβίσσι, είναι ένα χωριό 8 χιλιόμετρα νότια της Μάκρης (Φετίγιε) στη νοτιοδυτική Τουρκία, όπου ζούσαν Έλληνες της Ανατολίας μέχρι περίπου το 1923. Το 1922 κατέφυγαν στη Σύμη πρόσφυγες και από το Λιβίσι, όπως μαρτυρούν τα πατριδωνυμικά τους επίθετα: Καϊλλής Καϊλλιώτης, Λεβεσανός, που κατέληξαν, όπως συνήθως, να γίνουν οικογενειακά τους επώνυμα. Η προσωνυμία αυτή αποδόθηκε στον αρχάγγελο στο νησί της Σύμης. Το ότι η λέξη αυτή σημαίνει "καίω καρδιές", πού το βρήκες?
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ -Ο Κουρκουνιώτης ( από το ρήμα κουρκουνώ= κτυπώ). " Εβγάλαμέ do Gουρκουνιώτη , γιατί άμμα εσβήννα da καdηλάκια του , επάαινε gι εχτύπα τη bόρτα τω τσοπάννηδων bου κατοικούσαν εκειά (=εκεί δα) κοdά κι εκείνοι εκαταλαβαίννα gι επααίννα gι έφτα ( = άναβαν) dα καdήλια του" Επομένως δεν κτυπά ο αρχάγγελος τις πόρτες για τις ψυχές, αλλά για να του ανάψουν το καντήλι! (βλ. και το παραπάνω νανούρισμα, όπου η μάνα αποκαλεί τον αρχάγγελο, Κουρκουνιώτη...)
Βιβλιογραφία.. Μιχ. Θ. Σκευσφύλακας, Ο Πανορμίτης και η περιώνυμη Μονή του, Αθήναι 1961, σημειώνω ΜΙ..ΣΚΕ. Νικήτας Δ. Χαβιαράς, Λαογραφία της νήσου Σύμης, τομ. 1ος Τεύχ. Α΄, Παιδική Ζωή, Αθήναι 1964, Φωτοανατύπωση 2001, σημειώνω Ν.ΧΑΒ. και 39ος τόμος της ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ 1998-2003 , σσ. 354-368.
ΥΓ. Πιστεύω Μαρίνο μου να σε "κάλυψα" με τις απαντήσεις μου..Με πολλή αγάπη, Ε.Ο.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον κόπο σου, (φτωχά τα λόγια μου), για την απάντηση και για την εμβάθυνση. Όσο για το "πολεμιστής" που παραθέτεις για μένα, το θεωρώ λάθος, απλώς είμαι πολύ ευαίσθητος στα Άγια Νάματα Της Αγίας Πίστεως μας και επιιθυμώ κατά το δυνατόν την ακρίβεια, και πάνω στα χνάρια Των Αγίων Πατέρων. Ξέρεις στο μυαλό μου έρχονται τα δεινοπαθήματα των Αγίων μας, για να μας παραδώσουν τούτα Τα Ουράνια Δόγματα. Δυστυχώς στις μέρες μας Η Αγία Εκκλησία βάλλεται από τη "μεταπατερική θεολογία" που είναι η διαστρέβλωση εντελώς της Ορθόδοξης Αγιοπατερικής παράδοσης, με ότι συνεπάγεται. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, θα πρέπει ότι αναπαράγουμε /εκφράζουμε να είναι από τα αποστάγματα των Αγίων μας, και από "καθαρές κρυστάλλινες" πηγές! Σε ευχαριστώ για την "ζωντάνια και πνοή" του κειμένου σου!
Μαρίνο μου, κι εγώ "προσπαθώ" όπως "προσπαθείς" κι εσύ...Χαίρομαι για την " δυναμική" σου, και χαίρομαι κάθε φορά που σε "βλέπω" μέσα στην ευλογημένη αυτή ιστοσελίδα του "ΔΙ ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ" ... Να είμαστε όλοι μας καλά, και να τα λέμε..... Με αγάπη Χριστού, Ε.Ο.
.JPG)
Ελα ομως που το ξεχναμε καμια φορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως το ξέρεται ότι, "Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ,ΤΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω κάτι τέτοιο!!
Αυτό που γνωρίζω και Ομολογώ είναι ότι, είμαστε Του Χριστού μας και όχι του διαβόλου!!
Σε αυτήν την Αγιογραφική παράσταση νομίζω άλλο είναι το νόημα. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έρχεται με το ξίφος του να πάρει μία ψυχή στον ύπνο (σωματικό και πνευματικό) του ανθρώπου. Το Ξίφος δηλώνει την αιφνίδιο και βίαιο χωρισμό της ψυχής από το σώμα εν τω μέσω της νυκτός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εν λόγω άνθρωπος δείχνει να είναι πλούσιος (σκαλισμένο κρεβάτι, πλούσια και τρυφυλά ρούχα ) ενώ δίπλα του στο κρεβάτι ο δαίμονας δηλώνει ότι ήταν εργάτης του διαβόλου κατά τα έργα.
Ίσως είναι ο πλούσιος Της Ευαγγελικής περικοπής που είπε, ""Ψυχή μου έχεις πολλά αγαθά αποταμιευμένα για πολλά χρόνια. αναπαύου, φάε, πιες, ευφραίνου. Και ο Θεός είπε σ’ αυτόν: Άφρονα αυτήν εδώ την νύκτα απαιτούν από σένα την ψυχή σου. όσα λοιπόν ετοίμασες, τινός θα είναι; Έτσι θα είναι οποίος θησαυρίζει στον εαυτό του και δεν πλουτίζει στον Θεό""!!!
Καλή μετάνοια σε όλους μας!!!
· Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο κορυφαίος των ουρανίων πνευμάτων. Είναι αυτός που νίκησε τον Δράκοντα (Εωσφόρο) και τον έβγαλε έξω από τον Παράδεισο.
ΔιαγραφήΘεωρείται ο φρουρός, ο φύλακας και ο προστάτης του νέου Ισραήλ, που είναι η Εκκλησία του Χριστού.
Στην εκκλησιαστική αγιογραφία ο αρχάγγελος Μιχαήλ εικονίζεται συνήθως να κρατά στο χέρι του σπαθί, όρθιος επάνω από έναν ξαπλωμένο καταγής άνθρωπο, στο πρόσωπο του οποίου έκδηλα είναι ζωγραφισμένα όλα τα συναισθήματα της στιγμής εκείνης, ο πόνος, η αγωνία, η θλίψη. Είναι η στιγμή εκείνη, που η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα .
Ό αρχάγγελος στέκεται όρθιος, όχι γιατί θέλει να «πάρει την ψυχή» του κοιμηθέντα ανθρώπου, αλλά γιατί θέλει απλά να την συνοδεύσει , μέχρι τον Κριτή Κύριο ως «ψυχοπομπός» που είναι, θέλοντας να απομακρύνει συγχρόνως τον δαίμονα που προσπαθεί να του την αρπάξει μέσα από τα χέρια.
Ε,Ο
Πως γνωρίζεις ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ δεν παίρνει τις ψυχές παρά μόνο τις συνοδεύει? Είναι χαρακτηριστικός ὁ λόγος του Αγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ: "Ὄντως φοβερώτατον τό τοῦ θανάτου μυστήριον, πῶς ψυχή ἐκ τοῦ σώματος βιαίως χωρίζεται ἐκ τῆς ἁρμονίας καί τῆς συμφυΐας ὁ φυσικώτατος δεσμός, θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται.... που σημαίνει ότι όντως είναι άγνωστο το τι ακριβώς συμβαίνει τη φοβερά στιγμή του θανάτου, το δε «αποτέμνεται», δηλώνει την όχι απίθανη επέμβαση του Αγίου Αρχαγγέλου. Επιπλέον υπάρχουν λαικές παραδόσεις όπου ο Αρχάγγελος Μιχαὴλ ὀνομάζεται στὴν Σύμη «Καιλιώτης», γιατί καίει τὶς καρδιὲς καὶ «Κουρκουνιώτης», ἐπειδὴ χτυπᾶ (κουρκουνά) τὶς πόρτες καὶ ζητᾶ ψυχές.
ΔιαγραφήΌσον αφορά την παράδοση που αναφέρεις σχετικά με την νίκη του Αρχαγγέλου (ύστερα από πόλεμο με τον Εωσφόρο) δεν είναι η επικρατέστερη. Ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης αναφέρει ότι ο Εωσφόρος εξέπεσε μόνος του, όταν με το λογισμό του υπερηφανεύτηκε γιατί θέλησε να λάβει ανώτερη θέση από Τον Άγιον Θεόν και ως εκ του λογισμού αυτού εξέπεσε, και συμπαρέσυρε και άλλους Αγγέλους μέχρι το «Στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου», που διακύρηξε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και σταμάτησε την πτώση των. Η άποψη που αναφέρεις λένε οι πατέρες ότι προέρχεται εκ της Αποκαλύψεως Του Αγίου Ιωάννου Του Θεολόγου, όμως θα πρέπει να τονιστεί ότι είναι το μοναδικό βιβλίο που δεν αναλάβανε να επεξηγήσουν και να ερμηνεύσουν οι Άγιοι Πατέρες λόγω του δυσνοήτου και της αληγορικότητας των κειμένων.
Τέλος, δεν γνωρίζω που αναφέρεται αυτό που παραθέτεις ότι ο Άγιος Αρχάγγελος υπερασπίζεται με το σπαθί του τις ψυχές από το διάβολο. Εάν ο Άρχάγγελος είχε αυτή την εξουσία να υπερασπίζεται τις ψυχές με το σπαθί του, τότε καμμία ψυχή δεν θα οδηγούνταν στην κόλαση, επειδή δεν δύναται να νικηθεί ο απεσταλμένος Αρχιστράτηγος Του Αγίου Θεού από τους δαίμονες. Η παράδοσή μας είναι συγκεκριμμένη και αποκεκαλυμένη, ότι περνάμε τα τελώνεια μετά θάνατον ανάλογα με τις αμαρτίες μας. Είναι το μεγάλο δικαστήριο, ο τελωνισμός των ψυχών, όπου οι δαίμονες απαιτούσι τις ψυχές μας ενώ το εισιτήριο είναι μόνο τα έργα μας πρό εκδημίας και όχι το σπαθί του Αρχαγγέλου. Η ψυχή κολάζεται από τα ίδια της τα έργα ή και σώζεται πάλι απο τα έργα της και το έλεος του Αγίου Θεού.
Αγαπητέ Μαρίνο, όντως σε χαίρομαι. Είσαι "πολεμιστής", και μ'αρέσεις (χωρίς παρεξήγηση ε!)
ΔιαγραφήΛοιπόν, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ένα ένα...Ὀ Ιωάννης Δαμασκηνός μιλά για τον βίαιο χωρισμό της ψυχής από το σώμα.....Μόνο γι'αυτό. ΄Οντως έτσι είναι....Όμως, ο αρχάγγελος Μιχαήλ, δεν παίρνει τις ψυχές με την έννοια του ότι έρχεται σαν τον Χάρο να πάρει την ψυχή....υπάρχει μία λεπτή διαφορά εδώ...ο αρχἀγγελος έρχεται να συνοδεύσει την ψυχή.. Ο αρχ. Μιχαήλ από το 203μ.Χ.και μετά, θεωρείται από το λαό ότι είναι ο ψυχοπομπός άγγελος, δηλ.αυτός που μεταφέρει τις ψυχές στον ουρανό.
Αυτό το βλέπουμε κυρίως στην παράδοση του Συμιακού λαού, που θέλει τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ψυχοπομπό, όπως αποδεικνύει το παρακάτω τετράστιχο:
Στου Παερνιώτη το πλατύ στεκούdαι (=στέκονται) τρεις παdιέρες.
Η μια στράφτει κι η μια βροdά κι η μια καρδιές μαραίνει.
Που στράφτει ΄ναιν η Παναγιά και που βροdά ο Γιός Της
Και που μαραίνει τις καρδιές είναιν ο Παερνιώτης.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Ε.Ο.
Επίσης στα συμιακά νανουρίσματα η μητέρα του βρέφους μαζί με την Παναγία και τον Χριστό, επικαλείται και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ με τις προσωνυμίες που έχει στις Μονές και τα Εξωκκλήσια της Σύμης. Αν ο αρχάγγελος ήταν αυτός που παίρνει τις ψυχές...μια μάνα ποτέ φυσικά δεν θα τον επικαλείτο...
ΔιαγραφήΝάννι νάννι ναννουριάdζω (=νανουρίζω)
Και της Παναγιάς φωνάdζω,
Για να θρέψει το παιδίμ μου
Και να γιάνει (=γιατρέψει) την ψυχήμ μου.
Έλα Παναγιά Μεγάλη (: Παναγία του Κάστρου)
Στου παιδιού μου το κεφάλι.
Φώναξε του Παερμιώτη,
Να του δώννει ωραιότη.
Φώναξε του Κουρκουνιώτη,
Με την όμορφή dου νιότη (= κορμοστασιά)
Φώναξε και του Σωτήρη (= του Σωτήρα Χριστού),
Να το κάμει νοικοκύρη.
Φώναξε του Μιχαήλη ,
Να ΄ρτει να το με(γ)αλύνει.
Φώναξε του Κοκκιμίδη,
Που ΄χει χάδια να του γίδει (= δίνει).
Παναγιά μου, Παναγιά μου,
Θάρρος και παρηγοριά μου!
Όσον αφορά το "στώμεν καλώς , στώμεν μετά φόβου Θεού"...
Κατά τον άγιο Γρηγόριο, προ του ουρανού και της γης κτίστηκαν από το Θεό οι άγγελοι. Οι άγγελοι λοιπόν, είναι οι διάκονοι του Θεού.
Τους αποστέλλει ο Θεός σε έργα ή τους αποστέλλει να παραλάβουν ψυχές ή να υπηρετήσουν αγίους του ή να υποδείξουν εν ονόματι του Θεού το θέλημα του Θεού ή να προστατεύσουν κάθε άνθρωπο.
Έργο τους επίσης είναι, να δοξολογούν ακατάπαυστα το Θεό και την άπειρη δύναμή Του.
Ο Θεός, είναι Αυτός που δημιούργησε τους αγγέλους και τους έχει στην εξουσία του.
Ο ένας απ’ αυτούς ο Εωσφόρος, ο πρωί ανατέλλων κατά τον Ησαΐα (14,12) και ο πρώτος των αγγέλων υπερηφανεύτηκε κάποτε και είπε:
«Θα ανεβώ στον ουρανό, απάνω από τα αστέρια του ουρανού θα τοποθετήσω το θρόνο μου, θα καθίσω επάνω σε ψηλό βουνό… θα ανεβώ επάνω από τα σύννεφα και θα είμαι
όμοιος με τον Ύψιστο».
Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε λοιπόν, την πρώτη ανταρσία του εναντίον του Θεού, ο εωσφόρος. Αλλά αμέσως όπως λέει ο Προφήτης, συντρίφθηκε στη γη, και ο εωσφόρος και όλο του το τάγμα.
Και άλλοι κατέβηκαν στον άδη, άλλοι στο νερό και άλλοι στον αέρα.
Σ’ αυτή τη κρίσιμη ώρα του ουρανού κατά την οποία έπεφταν ένας-ένας οι άγγελοι από το σχισμένο ουρανό, εμφανίστηκε ο αρχάγγελος Μιχαήλ, που ανδραγάθησε κατά των
δαιμόνων γι αυτό κατέστη και Αρχιστράτηγος. Σύμφωνα με την αποκάλυψη (Αποκ. 12, 7-9) «έγινε πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι του αντιπαρατάχθηκαν για να
πολεμήσουν εναντίον του δράκοντος (του εωσφόρου) και των αγγέλων του.
Αλλά δεν τα κατάφερε ο δράκοντας, «ουκ ίσχυσε, ούτε βρέθηκε τόπος να παραμείνει πλέον στον ουρανό. Και ρίχτηκε ο δράκοντας, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο διάβολος και σατανάς,
αυτός που πλανεύει όλη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη και μαζί μ’ αυτόν και οι άγγελοι του».
Μ’ αυτά τα λόγια περιγράφει η αποκάλυψη την ήττα και την πτώση του δράκοντος και διαβόλου και τη νίκη του αρχιστρατήγου Μιχαήλ.
Ο Μιχαήλ λοιπόν, είναι ο αρχηγός των αγγέλων που έδιωξαν τον “δράκοντα” και τους αγγέλους του. Στα Εβραϊκά “Μιχαήλ” σημαίνει “όμοιος με τον Θεό”, μια πρόκληση στον ισχυρισμό του Σατανά ότι “θα είμαι όμοιος με τον Ύψιστο” (Ησαΐας 14:14).
Λίγο πριν τη σταύρωσή Του, ο Χριστός είπε: “Τώρα είναι κρίση αυτού του κόσμου· τώρα ο άρχοντας αυτού του κόσμου θα ριχτεί έξω” (Ιωάννην 12:31). Σύμφωνα με αυτό το εδάφιο, συγκρίνοντάς το με την Αποκάλυψη 12:7-9, καταλαβαίνουμε ότι μετά την ανάσταση και την ανάληψη, η πρώτη κίνηση του Χριστού ήταν να εκβάλει τον Σατανά από τον ουρανό.
Και επειδή ο Μιχαήλ, διέσωσε, από την πτώση τις αγγελικές δυνάμεις με το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και για την παρρησία του αυτή, ο Τριαδικός Θεός του έδωσε τη θέση του «Άρχοντος των αγγελικών Ταγμάτων».
Γι αυτό και εικονίζεται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που του χάρισε ο Θεός, ενώ στο αριστερό χέρι κρατά πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, θεωρείται ο ηγέτης του ιερού στρατού του ουρανού, που έχει ως καθήκον να προστατεύει το νόμου του Θεού,και να νικά τις δυνάμεις του κακού.
(συνεχίζεται)
Ε.Ο.
Ας έρθουμε τώρα στα διάφορα προσωνύμια.
ΔιαγραφήΟ Αρχάγγελος Μίχαήλ -Ο Καϊλλιώτης
( πατριδων. επίθετο από το μικροτοπων. Τα Καϊλλή, ενν. κτήματα και το πατριδων. επίθημα-ιώτης ).
Καϊλλής = Καϊλλιώτης = Λιβισιανός (κάτοικος Λιβισιού ή καταγόμενος από το Λιβίσι).
Το Λιβίσι στην Τουρκική λέγεται Kayá
Kayá + τουρκ. πατριδωνυμική κατάλ. -li> kayli (= Καϊλλής)
Καϊλλής + ελλην. πατρίδων. κατάλ. -ιώτης> Καϊλλιώτης
."Ο τύπος δηλαδή Καϊλλιώτης είναι ethnicum ex ethnicis.
Το Λιβίσσι (τουρκικά: Kayaköy, Καγιάκιοϊ), ή επίσης Λειβίσσι και Λεβίσσι, είναι ένα χωριό 8 χιλιόμετρα νότια της Μάκρης (Φετίγιε) στη νοτιοδυτική Τουρκία, όπου ζούσαν Έλληνες της Ανατολίας μέχρι περίπου το 1923.
Το 1922 κατέφυγαν στη Σύμη πρόσφυγες και από το Λιβίσι, όπως μαρτυρούν τα πατριδωνυμικά τους επίθετα: Καϊλλής Καϊλλιώτης, Λεβεσανός, που κατέληξαν, όπως συνήθως, να γίνουν οικογενειακά τους επώνυμα.
Η προσωνυμία αυτή αποδόθηκε στον αρχάγγελο στο νησί της Σύμης.
Το ότι η λέξη αυτή σημαίνει "καίω καρδιές", πού το βρήκες?
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ -Ο Κουρκουνιώτης
( από το ρήμα κουρκουνώ= κτυπώ).
" Εβγάλαμέ do Gουρκουνιώτη , γιατί άμμα εσβήννα da καdηλάκια του , επάαινε gι εχτύπα τη bόρτα τω τσοπάννηδων bου κατοικούσαν εκειά (=εκεί δα) κοdά κι εκείνοι εκαταλαβαίννα gι επααίννα gι έφτα ( = άναβαν) dα καdήλια του"
Επομένως δεν κτυπά ο αρχάγγελος τις πόρτες για τις ψυχές, αλλά για να του ανάψουν το καντήλι!
(βλ. και το παραπάνω νανούρισμα, όπου η μάνα αποκαλεί τον αρχάγγελο, Κουρκουνιώτη...)
Βιβλιογραφία..
Μιχ. Θ. Σκευσφύλακας, Ο Πανορμίτης και η περιώνυμη Μονή του, Αθήναι 1961, σημειώνω ΜΙ..ΣΚΕ. Νικήτας Δ. Χαβιαράς, Λαογραφία της νήσου Σύμης, τομ. 1ος Τεύχ. Α΄, Παιδική Ζωή, Αθήναι 1964, Φωτοανατύπωση 2001, σημειώνω Ν.ΧΑΒ.
και 39ος τόμος της ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ 1998-2003 , σσ. 354-368.
ΥΓ. Πιστεύω Μαρίνο μου να σε "κάλυψα" με τις απαντήσεις μου..Με πολλή αγάπη,
Ε.Ο.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον κόπο σου, (φτωχά τα λόγια μου), για την απάντηση και για την εμβάθυνση. Όσο για το "πολεμιστής" που παραθέτεις για μένα, το θεωρώ λάθος, απλώς είμαι πολύ ευαίσθητος στα Άγια Νάματα Της Αγίας Πίστεως μας και επιιθυμώ κατά το δυνατόν την ακρίβεια, και πάνω στα χνάρια Των Αγίων Πατέρων. Ξέρεις στο μυαλό μου έρχονται τα δεινοπαθήματα των Αγίων μας, για να μας παραδώσουν τούτα Τα Ουράνια Δόγματα.
ΔιαγραφήΔυστυχώς στις μέρες μας Η Αγία Εκκλησία βάλλεται από τη "μεταπατερική θεολογία" που είναι η διαστρέβλωση εντελώς της Ορθόδοξης Αγιοπατερικής παράδοσης, με ότι συνεπάγεται.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, θα πρέπει ότι αναπαράγουμε /εκφράζουμε να είναι από τα αποστάγματα των Αγίων μας, και από "καθαρές κρυστάλλινες" πηγές!
Σε ευχαριστώ για την "ζωντάνια και πνοή" του κειμένου σου!
Μαρίνο μου, κι εγώ "προσπαθώ" όπως "προσπαθείς" κι εσύ...Χαίρομαι για την " δυναμική" σου, και χαίρομαι κάθε φορά που σε "βλέπω" μέσα στην ευλογημένη αυτή ιστοσελίδα του "ΔΙ ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ" ...
ΔιαγραφήΝα είμαστε όλοι μας καλά, και να τα λέμε.....
Με αγάπη Χριστού,
Ε.Ο.