.JPG)
Ανοίξτε πύλες της καρδιάς μου, για να εισέλθει ο Χριστός, ο Βασιλεύς της δόξης.
Είσελθε φως μου, και φώτισε το σκότος μου.
Είσελθε ζωή μου, και ανάστησέ με.
Είσελθε ιατρέ μου, και ίασε τις πληγές μου.
Είσελθε θεία φωτιά, και κάψε τα αγκάθια των αμαρτιών μου.
Είσελθε Βασιλιά μου, και κατάργησε μέσα μου το βασίλειο της αμαρτίας.
Κάθισε στον θρόνο της καρδιάς μου και βασίλευε, Εσύ που είσαι ο βασιλεύς και ο Κύριος μου.
Θεωρώ ότι όπως ο Χριστός μας μετά την Αγίαν Του Ανάσταση, εξέρχεται «εσφραγισμένου τού μνήματος» καί εισέρχεται «κεκλεισμένων τών θυρών», εν αγνοία των Μαθητών του, που μένανε κλεισμένοι για τον φόβο, έτσι ίσως θα πρέπει και εμείς να του το ζητήσουμε, να εισέλθει στην καρδιά μας "κεκλεισμένων των θυρών της", εν αγνοία μας, διότι ακόμη και τούτο το απλούστατο, το να ανοίξω τις πύλες της καρδιάς μου, το θεωρώ ανυπέρβλητο ένεκεν της ανικανότητός μου, της ραθυμίας μου της χλιαρότητός μου!! Μακάριοι εκείνοι --Κύριος Οίδε,-- που το αξιώθηκαν...
ΑπάντησηΔιαγραφή