Στον Παράδεισο η χαρά είναι απερίγραπτη και ατέλειωτη, όμως πως είναι δυνατόν να έχουμε τόση μεγάλη χαρά αν αξιωθούμε να εισέλθουμε στον Παράδεισο και διαπιστώσουμε ότι αγαπημένα μας πρόσωπα που είμασταν δεμένοι σε αυτή τη ζωή όπως γονείς, αδέλφια, τέκνα κ.α. έχουν καταλήξει στην κόλαση?
Πως είναι δυνατόν λοιπόν να έχουμε τόσο μεγάλη χαρά, γνωρίζοντας ότι κάποια μέλη της οικογένειάς μας, δεν είναι μαζί μας αλλά έχουν καταλήξει στην κόλαση?
Μ.Μ.
Ας υποθεσουμε πως βρισκεσαι στον Παραδεισο και ο αδελφος σου ειναι στην κολαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Παραδεισος σου ειναι Κολαση...Ομως στον παραδεισο ,δεν υπαρχει πονος λυπη η στεναγμος αλλα ζωη ατελευτητος.Εκει ο ανθρωπος θα ειναι ουρανιος και οχι επιγειος...
Στην κολαση,τα πραγματα ειναι μεσα στην απομονωση και την μοναξια,ομως θα βλεπει αυτον τον δικο του σον Παραδεισο Στην παραβολη του πλουσιου και του Λαζαρου,ο πλουσιος εβλεπε τον Λαζαρο στον Παραδεισο.Στο Γεροντικο,ο αββας Μακαριος ο Αιγυπτιος,πηγαινοντας στην ερημο συναντησε μια νεκροκεφαλη και τη ρωτησε ποιος ηταν και εκεινος ειπε πως ηταν ιερεας των ειδωλων και ηταν στην Κολαση.Τοτε ο αββας τον ερωτησε πως ειναι εκει και εκεινος απαντησε πως πυκνο σκοταδι υψωνεται σαν τοιχος αναμεσα στους κολασμενους και ετσι αδυνατουν να δουν ο ενας τον αλλον...π
Να συμπληρωσω οτι εαν γνωριζεις πως ο αλλος ειναι στην κολαση,θα νοιωθεις πολυ μεγαλη στενοχωρια και η ζωη στον παραδεισο θα ειναι σαν κολαση...ομως εκει δεν θα νοιωθεις οτι ο αλλος ειναι στην κολαση.Νομιζω να καταλαβες!π
ΑπάντησηΔιαγραφήκαπως ετσι δεν ερχονται και τα δακρυα στη προσευχη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχετε πλαξ 19:50
ΔιαγραφήΠοιοι συνομιλουν;;;ο αββας παμβω με τον αββα πηνουφριο;;;
Τι να πουμε και τι να ομιλησουμε περι υδατων εξ ανωθεν;;;;;
Απλοι πιστοι. Δακρυα στις στενοχωριες και στα βασανα .Στις απιστιες του κοσμου....στις αμαρτιες τις δικες μας....στα βασανα της κολασεως....στη χαρα της επιστροφης καποιω....στην ευγνωμοσυνη που μας ελυπηθη Ο Θεος και επεμενε στην επιστροφη μας απο τις αμαρτιες μας....στη λυπη για τις αιρεσεις και για το χαμο πολλων...στην προσευχη,οχι παντα...αναλογως πωςΣτελνει....στην απαντηση της ενθερμης προσευχης.για εμενα μεγαλη ευλογια και Δωρεα μονον τα αδιαλειπτα δακρυα ...που ειμαι μακρια ακομα απο αυτα και τα εδωρισε σε πολλους Ο Κυριος αββαδες της ερημου...Αλλα καπως ετσι ολοι δεν βαδιζουμε;;;;;Απλα παιδια που αγωνιζομαστε τιποτε περισσοτερο!π
Απαντησα οχι εξυπνα
Αλλα με ειληκρινια.
Θα προσπαθήσω να κάνω μία αναφορά σε ό,τι σχετίζεται με τον Παράδεισο και την Κόλαση, μεταφέροντάς σας εδώ, τα λόγια του π. Αθανασίου Δημητρίου για το θέμα αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράδεισος και κόλαση, λοιπόν, δεν είναι δύο διαφορετικοί τόποι. Αυτή η εκδοχή είναι ειδωλολατρική. Είναι δύο διαφορετικές καταστάσεις (τρόποι) που προκύπτουν από την ίδια άκτιστη πηγή και βιώνονται ως δύο διαφορετικές εμπειρίες.Ή μάλλον, είναι η ίδια εμπειρία βιούμενη διαφορετικά από τον άνθρωπο ανάλογα με τις εσωτερικές προϋποθέσεις του.
Η εμπειρία αυτή ,είναι η θέα του Χριστού μέσα στο άκτιστο φως της θεότητάς Του, μέσα στη "δόξα" Του. Από τη Β΄ Παρουσία και σ' όλη την ατελεύτητη αιωνιότητα , όλοι οι άνθρωποι θα βλέπουν τον Χριστό στο άκτιστο φως Του. Και τότε " εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως" ( Ιω. 5, 29).
Ενώπιον του Χριστού χωρίζονται οι άνθρωποι (πρόβατα και ερίφια, δεξιά και αριστερά Του). Διακρίνονται δηλαδή σε δύο ομάδες . Αυτούς που βλέπουν τον Χριστό ως παράδεισο ( υπέρκαλον αγλαϊαν) και σ' αυτούς που Τον βλέπουν ως κόλαση (..πυρ καταναλίσκον) (Εβρ. 12. 29) (" Ο θάνατος και η πέραν του τάφου ζωή" , Αθήνα 2012, σ. 281).
Παράδεισος δε είναι παρά η άληκτος και ανέκφραστος ευφροσύνη, την οποίαν θα δοκιμάζουν οι ψυχές από την ένωσή τους με τον Χριστόν και από την " θεωρίαν" της αγίας και βασιλικής Τριάδος.Αντίθετα Κόλαση, είναι η απουσία του Θεού. Είναι η στέρηση της αγάπης και της κοινωνίας του Τριαδικού Θεού,
Τα αφτιά μας, λέει ο άγος Νικόδημος στον Παράδεισο, " θα έχουν να ακούουν αιωνίως τας γλυκυτάτας ψαλμωδίας των Αγγέλων και των Αγίων. Το στόμα και η γλώσσα μας θα έχουν να δοξολογούν διαπαντός τον Θεόν". Θα αποκτήσουμε με δύο λόγια μέθεξη της " υπέρ νουν ενώσεως".
Εκεί, συνεχίζει ο άγιος, " η χαρά είναι μοναχή χαρά ,χωρίς λύπην. Εκεί η ζωή είναι μοναχή ζωή, χωρίς θάνατον. Εκεί το φώς είναι χωρίς σκότος...εκεί είναι όλα τα αγαθά και μόνον αγαθά χωρίς κανένα κακό" .
Ο δε ιερός Ι. Χρυσόστομος συμπληρώνει.ότι εκεί θα έχουν σβήσει όλα τα πάθη, όλα θα είναι γεμάτα ειρήνη, ευφροσύνη και χαρά, όλα θα είναι " ευύδια και γαληνά, τα πάντα ημέρα και λαμπρότης και φως" .
Εκεί " πολλή γαρ η συμφωνία του χορού των αγίων, πάντων ομογνωμονούντων αλλήλοις αεί". Εκεί δεν υπάρχει " θυμός, ου λύπη, ου χρημάτων έρως, ου σωμάτων πόθος, ου πενία, ου πλούτος , ουκ ατιμία, ουκ άλλο των τοιούτων ουδέν",
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ε.Ο.
ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εκεί ζωή δεν θα είναι ανησυχία, αγωνιώδης φροντίδα ή τραγωδία, λέει ο Μ. Βασίλειος. Θα είναι μία αληθινή ζωή μέσα στους κόλπους της ζωοποιού , αρχιφώτου, υπεραγάθου και μακαρίας Τριάδος.
Η μακαριότητα της ουρανίου και παμποθήτου ζωής του Παραδείσου θα αυξάνει ακόμα περισσότερο ,γράφει στην σ. 520,ο Νικόλαος Βασιλειάδης στο βιβλίο του " Το μυστήριον του θανάτου", διότι εκεί θα συναντήσουμε και θα αναγνωρίσουμε τους συγγενείς και φίλους μας, οι οποίοι εκοιμήθησαν εν μετανοία. Υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες για το θέμα αυτό. Από την παραβολήν του πλουσίου και του Λαζάρου, μαθαίνουμε ότι ο πλούσιος αναγνώρισε, πέραν του τάφου και τον Αβραάμ και τον Λάζαρον ( Λ.16, 23).
Η αγάπη που θα μας συνδέει εκεί, θα είναι αγάπη αγία, κρυστάλλινη, απαλλαγμένη από νοσηρούς συναισθηματισμούς. Η αγάπη εκείνη δε θα στηρίζεται σε σαρκικούς συγγενικούς δεσμούς, όπως οι δεσμοί μεταξύ συζύγων μεταξύ γονέων και τέκνων. Θα είναι αγάπη ανωτέρα, καθαρώς πνευματική, αγάπη " εν Κυρίω" . Δια τούτο η χαρά που θα δοκιμάζουμε από την αγία εκεινη αγάπη, δεν θα αμαυρώνει καθόλου το γεγονός ότι ορισμένοι από τους εδώ γνωστούς και προσφιλείς μας, δεν θα βρίσκονται πιθανώς στον Παράδεισο. Τότε νέοι δεσμοί , ακατάλυτοι, αιώνιοι θα συνδέουν όλους μεταξύ τους και όλους με τον Χριστό μας και τα άλλα δύο πρόσωπα της Παναγίας Τριάδος.
Ο άγιος Ι. Δαμασκηνός συνοψίζει άριστα την διδασκαλία της αγίας μας Εκκλησίας πάνω στο θέμα αυτό, λέγονται " ας μη νομίζει κανείς ότι στην φοβερή εκείνη σύναξη δεν θα υπάρχει αναγνώριση του ενός με τον άλλον. Ναι, πράγματι καθένας θα αναγνωρίζει τον πλησίον του, όχι από το σχήμα του σώματος, αλλά δια του διορατικού βλέμματος της ψυχής. Εκεί δεν θα γνωρίσουμε μόνο τους εδώ γνωστούς μας, αλλά κι εκείνους τους οποίους δεν είδαμε ποτέ. Διότι ουδέποτε είδε κανείς τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ ή τους Προφήτες, ή τους Αποστόλους και Μάρτυρας. Αλλά την Δευτέρα Παρουσία, όλοι θα αναγνωριστούν. Ενώ οι αμαρτωλοί κατά τον Μέγα Αθανάσιο, δυστυχώς, έχουν στερηθεί και αυτή την παρηγορία. Δεν θα έχουν " το διαγνωστικόν εν αλλήλοις", αυτοί δεν θα έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον" . Οι καταδικασμένοι εις το "αιώνιο πυρ' , "εν σκότει διαπορεύονται και δεν ήλθαν ποτέ εις μετοχήν Θεού, ουδέ είδον ή εγνώρισαν εν αληθεία τον Θεόν" .Πλάτη με πλάτη θα είναι, δεν θα μπορεί κανείς να δει τον άλλον...
Αυτά τα λίγα απ' όσα τουλάχιστον γνωρίζω , τελειώνοντας δε ας υπενθυμίσω σε όλους και πρώτα στον εαυτό μου, το "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός...", το κατανυκτικό αυτό τροπάριο της ακολουθίας του Μεσονυκτικού...αν φυσικά θέλουμε να συμμετάσχωμεν εις την αιώνια βασιλεία του Χριστού με όλο τον χορό των Αγίων.
Ε.Ο.
ΚΟΛΑΣΗ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΜΑΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ.
ΔΙ ΕΥΧΩΝ....σ' εμένα αναφέρεσαι????????Αν ναι, πού το γράφω αυτό ?
ΑπάντησηΔιαγραφή.Ε.Ο.
Νομίζω ότι στην άλλη ζωή δεν θα θυμόμαστε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τους γονείς μας, τα παιδιά μας κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα έχουμε μνήμη αυτής της ζωής.
Ισως βέβαια να κάνω λάθος...
βάγια
Αυτο ειπαμε Βαγια μου!Στον Παραδεισο,εαν βλεπεις τον αδελφο σου στην κολαση....γινεται ο Παραδεισος σου κολαση.Ομως Ο θεος δεν εφτιαξε τον Παραδεισο για να λυπαται κανεις αλλα για να χαιρεται.Στην Κολαση ο πλουσιος εβλεπε τον Λαζαρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ.Ο ευχαριστω πολυ ωραια τα κειμενα!Αμην και μακαρι ολοι να αξιωθουμε....!!!
Πην