.JPG)
Έχω μια απορία,οταν η ψυχη φυγει απο το σωμα και ανεβει στον κριτη και στα τελωνια,θα ειναι σαν Βαγγελης;
Δηλαδη θα καταλαβαινω αυτα που βλεπω και ακουω,θα μου μιλανε θα με ρωτανε και θα απανταω σαν Βαγγελης,οπως τωρα που με ρωτα κατι καποιος πχ τη ωρα ειναι και του απανταω η θα ειναι αερινη μορφη η οποια δεν εχει καμια σχεση με τον κοσμο που ζουμε.
Δηλαδη θα ξερω οτι αν οι αμαρτιες μου θα με πανε στη κολαση η στον παραδεισο η οχι;
Οπως ενας κλεφτης που τον δικαζουν και του λενε θα πας φυλακη ...αρα το ξερει ..καπως ετσι δηλαδη;
Πεστε μου σας παρακαλω με απλα λογια.
Βαγγελη.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψυχη ζει μετα θανατον! Το σωμα διαλυεται,η ψυχη ομως υπαρχει.Λεγει η Γραφη''Ο Θεος ,δεν ειναι ενας Θεος νεκρων αλλα ζωντων.Μαθ 22-32)..
Ειχα διαβασει ενα βιβλιαρακι με εναν Σερβο το Ντουσαν και εκει αυτος πηγε και γυρισε απο την αλλη ζωη και εκει εγραφε πως η ψυχη εχει ΟΡΑΣΗ ,ΑΚΟΗ,ΜΝΗΜΗ,ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ,ΟΜΙΛΙΑ.Εφοσον η ψυχη εχε ολα αυτα ,σημαινει πως ειναι ζωντανη αλλα ειναι αορατη......
Περναει καποια τελωνια η ψυχη οταν βγει απο το σωμα.Πνευματα δηλαδη,που κλεινουν τον δρομο προς τον ουρανο....ελεγχουν την ψυχη ΓΙΑ ΑΝ-ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ...
ΟΙ Αγιοι επειδη καθαρισθηκαν απο τα παθη και τις αμαρτιες κατα την ρηση ''ο δικαιος εις κρισιν ουκ ερχεται'',δεν περναει τελωνια διοτι δεν εχουν εξουσια επανω τους οι δαιμονες...ετσι;;;;ερχονται αγγελοι και παραλαμβανουν την ψυχη.Ο Οσιος Παχωμιος ειδε σε οραμα να κατεβαινουν και να παιρνουν την ψυχη οι αγγελοι.[Ευεργετινος] και οχι μονον οι αγγελοι παραλαμβανουν την ψυχη την αγια αλλα και η Θεοτοκος! Και ο Υιος Της!Την ψυχη της Παναγιας μας την παρελαβε ο Χριστος -μας!Θα πω κατι που μου αρεσε πολυ...Οταν ξεψυχησε ο αββας Σισωης......ηρθαν και παρελαβαν την ψυχη του ποιοι λες;;;;;Ο Μεγας Αντωνιος!οι αγιοι αποστολοι!αγγελοι και ο ιδιος Ο χριστος!!!! Τι τιμη Θε μου!!!!!!!!!!!!!!Και τι ειπε Ο Χριστος λες;;;;
Φερτε μου το σκευος της ερημου________+( Γεροντικο )
---
Ετσι εκεινος που ζει στην αμαρτια,εδιωξε τον αγγελο του εφοσον δεν μετανοει και τον παραλαμβανει ο διαβολος....οποτε δυστυχως ,επειδη διαλεγει αυτον τον δρομο ...οι ιδιοι οι δαιμονες ερχονται και τον παραλαμβανουν...Δεν θα ηθελα να πω αλλα.Εκεινο που εχουμε ολοι αναγκη ειναι η μετανοια και η εξομολογηση και η θεια Κοινωνια και η αλλαγη τροπου ζωης.Τουλαχιστον απο τα παραδειγματα βλεπουμε την ποιοτητα της εν Χριστω Ζωης και την καταπτυστη της αμαρτωλοτητας...
Μακαρι να ειμαστε απο τους Μακαριους Ευαγγελε...να χαιρομαστε κοντα στον Χριστο μας!
Οτι θελεις παλι,εαν το γνωριζωευχαριστως...διοτι υπαρχουν και πολλα ,παρα πολλα που δεν τα γνωριζω και δεν τα γνωρισα ακομα....πην
Παράλληλα με αυτήν την ερώτηση, θα ήθελα να μάθω γιατί έχουν οριστεί οι σαράντα μέρες για το πρώτο μνημόσυνο του θανόντος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγελος Κυριου ειπε στον αγιο Μακαριο τον Αιγυπτιο''Δια τουτο γινονται τα μνημοσυνα υπερ αναπαυσεως των θανοντων,επειδδη μελλει η ψυχη τη ----τεσσαρακοστη ημερα----λαβειν την αποφασιν και απελθειν οπου βουλεται ο Φιλανθρωπος!) ΘΕΟΣ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ,ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΣ ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ.Αυτο που ειπα το εχω διαβασει...πην
Γνωρίζουμε όλοι ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, και είναι δισυπόστατος, δηλαδή αποτελείται από σώμα και ψυχή.Με ιδιαίτερη φροντίδα κατά την τελευταία ημέρα της Δημιουργίας του κόσμου, ο Θεός προχώρησε στη δημιουργία του ανθρώπου και για μεν την κατασκευή του σώματος αναφέρεται η χρήση χώματος από τη γη, για δε την κατασκευή της ψυχής η εμφύσηση στο πρόσωπο του ανθρώπου πνοή ζωής.Ο Θεός κατέστησε τον άνθρωπο, κορωνίδα όλης της δημιουργίας, αφού αυτός, μετέχει τόσο του πνευματικού όσο και του υλικού κόσμου .Έτσι ο άνθρωπος πλάστηκε « κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Τριαδικού Θεού και κατά τον ψαλμωδό, « δόξη και τιμή εστεφανωμένος». ( Ψαλμ. 8, 6), που σημαίνει την εξέχουσα θέση του ανθρώπου μεταξύ των άλλων δημιουργημάτων και την άμεση σχέση του με τον Δημιουργό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος λοιπόν,ο δημιουργημένος από το Θεό, νοείται πάντοτε ως ένας, αποτελούμενος από ορατή και αόρατη φύση, δηλαδή από (ορατό) σώμα και από (λογική και νοερή ) ψυχή.Και τα δύο, -σώμα και ψυχή- πλάστηκαν ταυτόχρονα και όχι πρώτα το ένα και ύστερα το άλλο.
Το μεν σώμα του ανθρώπου όμως, που είναι υλικό, κατασκευασμένο από το χώμα, θα γυρίσει πάλι και θα αναπαυθεί στο χώμα «χους ει και εις χουν απελεύσει». Η ψυχή όμως , που είναι «φύσημαν του Πλάστη», θα βρει ανάπαυση και μακαριότητα στον Κύριο.
Τα δύο αυτά, ψυχή και σώμα, κατανοούνται ισότιμα.
Κατά την Αναφοράν της Λειτουργίας του Αγ. Βασιλείου ο όλος άνθρωπος επιστρέφει εις την γην εκ της οποίας ελήφθει. Δεν λέγει ότι επεστράφει μόνον έν μέρος του ανθρώπου ( το σώμα), αλλά ο σύνολος άνθρωπος-« νεκρωθέντα τε τοις οικείοις αυτού παραπτώματσι εξωρίσας αυτόν
εν τη δικαιοκρισία σου ο Θεός εκ του παραδείσου εις τον κόσμον τούτον και απέστρεψας εις την γην εξ ης ελήφθει» και ακόμη δηλούται ότι ο Θεός επέτρεψε εις τον άνθρωπον να αποθάνει και χώρισε την ψυχήν από το σώμα «ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται…την δε ψυχήν εκείθεν χωρείν ένθα και το είναι προσελάβετο".
Ο άνθρωπος και όλος ο κόσμος,λοιπόν, δημιουργήθηκαν από τον Θεό «καλώς λίαν». Όμως , η αμαρτία μπήκε στον κόσμο με την παρακοή του Αδάμ ( Ρωμ. 5,12 19) και είχε ως συνέπεια την είσοδο του θανάτου στον κόσμο και συγχρόνως την ανατροπή της ευρυθμίας της κτίσεως « τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα (Ρωμ. 8,20 πρβλ. Γεν. 3,17-19).Η αμαρτία συνεπώς,κατά τον απόστολο Παύλο, είναι συνειδητή πράξη παρακοής και αντίθεση της ανθρώπινης βούλησης κατά του θελήματος του Θεού. Αυτό αποτελεί ουσιαστικά την εξέγερση κατά της ηθικής τάξης που επέβαλε ο Θεός στον κόσμο ( Ρωμ. 6, 19) και συγχρόνως άρνηση της σοφίας και αγιότητας του Θεού ( Ρωμ. 1, 18-21/Α΄ Κορ.1,21). Επομένως , προϋπόθεση της αμαρτίας κατά τον απόστολο είναι η γνώση του θελήματος του Θεού και συγχρόνως η ελεύθερη απόφαση του ανθρώπου για τη διάπραξή της. Γι αυτό η αμαρτία των πρωτοπλάστων χαρακτηρίζεται ως παρακοή στο θέλημα του Θεού.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, αιτία του θανάτου δεν είναι ο Θεός, αλλά ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν δημιούργησε εξαρχής το θάνατο, εμπόδισε μάλιστα και τη γέννησή του. Δεν παραβίασε όμως το αυτεξούσιο του ανθρώπου.
Με απλά λόγια. Ο θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για τον θάνατο και την καταστροφή. Τον έπλασε για την αιώνια ζωή. Τον προσκάλεσε στην αθανασία- όχι μόνο στην αθανασία της ανάστασης, αλλά σε μια αθανασία που δεν γνώριζε θάνατο. Ο θάνατος επήλθε ως συνέπεια της αμαρτίας. Επήλθε επειδή ο άνθρωπος έχασε το Θεό, επειδή Τον αποστράφηκε και ζήτησε τρόπο να επιτύχει τα πάντα δίχως Εκείνον. Τη γνώση που ήταν δυνατόν να αποκτηθεί μέσα από την κοινωνία με τη Γνώση και τη Σοφία του Θεού, ο άνθρωπος επιχείρησε να την αποκτήσει μόνος του. Αντί της οικειότητας με το Θεό, επέλεξε τη δική του αυτονόμηση.
Ο γάλλος πάστορας Ρολάν ντε Κιουρί, μας δίνει μία μάλλον επιτυχημένη εικόνα. Τη στιγμή που ο άνθρωπος γύρισε την πλάτη του στο Θεό και ατένισε το άπειρο μπροστά του, δεν υπήρχε πια γι' αυτόν Θεός, και μιας κι ο Θεός είναι η μοναδική πηγή ζωής, στον άνθρωπο δεν έμενε τίποτε άλλο, από το να πεθάνει. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ε.Ο
Κατά τον Antony Bloom , ¨ζωή σημαίνει Χριστός και θάνατος σημαίνει κέρδος". Δεν είναι τερματισμός όμως ο θάνατος. Είναι η αφετηρία. Είναι μία πύλη, που στο άνοιγμά της μας ξανοίγει στην απλωσιά της αιωνιότητας.Με την ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος κατ' ουσίαν υπερκεράστηκε κι αυτό γιατί ξέρουμε πια ότι μέσα από την Ανάσταση του Κυρίου, ο θάνατος ηττήθηκε και αυτό ακριβώς δίνει και την ελπίδα στον άνθρωπο. Ο θάνατος του ανθρώπου που για μας σημαίνει πένθος και απώλεια, είναι μία γέννηση στην αιωνιότητα , είναι μια αφετηρία και όχι ένα τέρμα, είναι ένα υπέροχο και άγιο συναπάντημα του Θεού με τη ζωντανή ψυχή που μπορεί να βρει το πλήρωμά της μονάχα σ' Εκείνον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψυχή κατά τον Μ. Αθανάσιο, δεν πεθαίνει. Όταν αυτή αναχωρεί, πεθαίνει το σώμα. " Ου γαρ η ψυχήν εστίν η αποθνήσκουσα, αλλά δια την ταύτης αναχώρησιν αποθνήσκει το σώμα". Αν λοιπόν το υλικό σώμα διαλύεται μετά το χωρισμό του από την ψυχή, αυτό δεν ισχύει για την πνευματική φύση της ψυχής. Αυτή εξακολουθεί να ζει."Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι. Εν ω και τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν (Α. Πετρ. 3. 18-19) Μόλις η ψυχή εκδημήσει από το σώμα , ενδημεί προς τον Κύριο για να ατενίσει το δοξασμένο πρόσωπό Του. Ο θάνατος επομένως, δεν οδηγεί στον θάνατο. Οδηγεί στη Ζωή, στην πηγή της Ζωής, στον Χριστό.
Όπως γράφουν οι Πατέρες, και συγκεκριμένα ο άγιος Ειρηναίος ,επίσκοπος Λουγδούνων, οι ψυχές πηγαίνουν στον τόπο που όρισε γι' αυτές ο Θεός και εκεί παραμένουν μέχρι την ανάστασή τους. Ύστερα αφού θα αναστηθούν τελείως με άϋλα πια σώματα, όπως αυτό του Κυρίου που είχε κατά την ημέρα της Αναστάσεώς Του, θα έλθουν και θα ατενίζουν για πάντα το πρόσωπό Του.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, γράφει " τον Άδη μη τον φαντάζεσαι σαν ένα τόπο, αλλά σαν μια κατάσταση ζωής ασώματης, χωρίς συγκεκριμένη μορφή. Εκεί ζει η ψυχή, όπως μας διδάσκει η Αγία Γραφή".
Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, τον χαρακτηρίζει σαν " νοητόν τόπον" .Ακριβώς γιατί η ασώματη ψυχή, " ουκ έχει σχήμα, ίνα σωματικώς περισχεθή και ου σωματικώς περιέχεται ,αλλά νοητώς".
Μόλις λοιπόν η ψυχή αφήσει το σώμα, αρχίζει γι' αυτήν η λεγομένη Μέση Κατάσταση, που δεν είναι παρά η περίοδος που προηγείται από την γενική ανάσταση των νεκρών και την τελική κρίση. Είναι το προοίμιο και το προανάκρουσμα της οριστικής μακαριότητας ή της αιώνιας δυστυχίας. Εφόσον δεν έχει γίνει η τελική κρίση, η χαρά ή η λύπη, ή η απόλαυση ή η τιμωρία είναι μερική. Δεν είναι πλήρης. Προαπολαμβάνουν και οι μεν και οι δε...Οι δίκαιοι αισθάνονται την χαρά του προσκαλεσμένου σε βασιλικό τραπέζι, προγεύονται τα πλούσια αγαθά του με την ευχάριστη προσδοκία ...Αντίθετα οι ψυχές των αμαρτωλών στην κατάσταση αυτή της αναμονής υποφέρουν. Περιμένουν την τιμωρία, όπως ο προφυλακισμένος ένοχος....
Δείτε πώς περιγράφει την κατάσταση αυτή ο Μέγας Αθανάσιος στο ερώτημα αν δηλαδή οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί, αμέσως μετά την εκδημία τους απολαμβάνουν πλήρως τα αγαθά ή την τιμωρία. " Ουδαμώς. Όμως δε την χαράν ταύτην έχουσιν αι των αγίων ψυχαί. Και έστιν αύτη μερική απόλαυσις, ώσπες και η λύπη,ην οι αμαρτωλοί έχουσι, μερική κόλασις, και ώσπερ μεταστέλλεται βασιλεύς ,φίλους αυτού επί τω συναριστήσαι αυτώ ωσαύτως και καταδίκους επί τω κολάσαι αυτούς. Και οι μεν εις το άριστον κληθέντες εν χαρά εισίν έμπροσθεν του οίκου του βασιλέως έως της ώρας του αρίστου. Οι δε κατάδικοι εν φυλακή αποκεκλεισμένοι, εν λύπη υπάρχουσιν, έως ου έλθη ο κριτής.Ούτω δει λοιπόν νοείν και επί των εκείσε νυν αφ' ημών προλαβουσών ψυχών, λέγω δη δικαίων και αμαρτωλών" .
Όταν περιέλθει σε μία τέτοια κατάσταση η ψυχή του κεκοιμημένου, είναι τελείως αδύνατο να κάνει κάτι για να ζητήσει συγχώρεση και να μετανοήσει. Κανένας αθλητής, όταν τελειώσουν οι αγώνες και βγεί από το στάδιο και οι θεατές σκορπιστούν, μπορεί να ξαναγωνιστεί. ' Έως αν εταύθα ώμεν, ελπίδας έχομεν χρηστάς επειδάν δε απέλθωμεν εκεί, κύριοι λοιπόν μετανοίας ουκ εσμέν". ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ε.Ο.
Το έργο αυτό το έχει αναλάβει η Ορθόδοξος Εκκλησία,που ως φιλόστοργη μητέρα, δέεται υπέρ των πιστών τέκνων αυτής,με λειτουργίες και δεήσεις, καθώς και με τα ιερά μνημόσυνα την ημέρα του Σαββάτου, την ημέρα του θανάτου του Κυρίου και όχι την Κυριακή, που είναι η ημέρα της Ανάστασής Του, άσχετα αν για λόγους Οικονομίας, τελούνται σήμερα στις Εκκλησίες μας μνημόσυνα και την ημέρα της Κυριακής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξις " μνημόσυνον" παράγεται από το ρήμα " μνημονεύω", δηλαδή μνήμην ή μνείαν ποιούμαι τινός, δηλαδή ενθυμούμαι κάποιον και τον φέρνω στο νου μου.
Τα μνημόσυνα βασικά δεν είναι κάτι το συγκεκριμένο, αλλά μία σειρά διαφόρων εκδηλώσεων αγάπης και φροντίδας των ζώντων για τους κεκοιμημένους. Αυτές οι εκδηλώσεις ξεκινούν με τα γνωστά κόλλυβα, τα τρισάγια, τις ελεημοσύνες, τις θείες Λειτουργίες και τις μνημονεύσεις των ονομάτων κατά την πρόθεση.
Τα " τεσσαράκοντα μνημόσυνα" γράφει ο Άγιος Συμενών Θεσσαλονίκης, " επιτελούνται δια την του Σωτήρος Ανάληψιν, ήτις έγινε μετά την Ανάστασιν ύστερον από αυτόν τον αριθμόν των ημερών, δια να αναληφθή και αυτός τότε όταν αναστηθή αρπαχθείς ως εν νεφέλαις, και δια να προϋπαντήση τον Κριτήν, τον Σωτήρα και Δεσπότη μας, και ούτω να συνευρίσκεται πάντοτε με αυτόν".
Κατά μία άλλη άποψη "τα τεσσαράκοντα γίνονται διότι τη τεσσαρακοστή ημέρα εις τελείαν όψιν διατυπούται και τέλειος άνθρωπος αποκαθίσταται" και ακόμα γιατί μετά τον θάνατον " την τεσσαρακοστήν διαλύεται και απόλλυται και η καρδία" .
Ζητώ συγχώρεση για την μακροσκελή απάντησή μου, ήταν μία προσπάθεια ενημέρωσης από όσα κι εγώ γνωρίζω και έχω διαβάσει .
Σας ευχαριστώ, Καλή Ανάσταση σε όλους.
Ε.Ο.
Ε/Ο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΕΛΕΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ...
ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ!πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συμπληρώσω κάτι στα πολύ παραστατικά που εκοπίασε και παρέθεσε η ΕΟ, και η Πην και να πώ ότι η τελικη κρίση θα διαρκέσει όσο ο εξάψαλμος, και ο καθένας θα ακολουθήσει το δρόμο του σύμφωνα με την φωνή της εσωτερικής του συνείδησης.
Εάν προσέξετε ότι ανάμεσα στα Δόξα πατρί του εξαψάλμου δεν κάνουμε τον Σταυρό μας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι εκείνη την ώρα της Κρίσεως είναι ανώφελος πλέον το σημείο του Σταυρού, καθόσον η μετάνοια δεν μπορέι να υφίσταται πλέον.
Η συνείδηση θα μας κρίνει, και ο δρόμος που θα πάρουμε θα τον επιλέξουμε εμείς, και θα είναι δικαία κρίσης, όπως όταν ο Χριστός μας κατά την υπεράσπιση εκείνης της πόρνης που είπε ό "αναμάρτητος πρωτος τον λίθο βαλλέτω", αφού πρώτα έγραψε κάτι στο χώμα, και στη συνέχεια οι διώκτες Φαρισαίοιν αποκακρύνθηκαν αυτόβουλα.
Οι Άγιοι Πατέρες ερμήνευσαν εκείνη τη γραφή στο χώμα, ότι ήταν η εξέγερση της συνείδησης των διωκτών και γι αυτό το λόγο απομακρύνθησαν, αφού προηγουμένος ελέγθηκαν εσωτερικά. Κάπως έτσι θα ακολουθήσουμε την εξεγερμένη και αλάνθαστη συνείδηση για τον τελικόν μας προορισμό μετά την Δευτέρα παρουσία.
Οπότε Βαγγέλη σύμφωνα με το Άγιο Ευαγγέλιο, κατά την διατηρηση του ονόματος του φτωχού λαζλαρου, το όνομα σου θα συνεχίσει να υφλισταται εφόσον είσαι με τους Πιστους εκ δεξιών του Πατρός.
Για τους εξ αριστερών, όπως ο Πλούσιος του Αγίου ευαγγελίου δεν θα υφίσταται όνομα, χάνεται το όνομα με την απώλεια της ψυχής στην αιώνια κόλαση.
Διατηρήσαμε την πατρική στοργική σχέση με τον Ουράνοιο Πατέρα σε αυτή τη ζωή και σωθήκαμε, άρα διατηρήσαμε και το βαπτιστικό μας όνομα.
Χάσαμε την πατρική μας σχέση με τον Ουράνιο Πατέρα, χάσαμε τη σωτηρία μας, χάσαμε και το όνομά μας.....
Εχω καποιους ενδειασμους Μαρινε για το πρωτο μερος του κειμενου σου,θα επανελθω βραδυ ομως για περαιτερω εκκαθαριση της αληθειας ,πανω στο σωτηριολογικο σχεδιο του θεου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρεπει να φυγω ομως προς το παρον.π
Υπαρχουν δυο χωρια τα καταθετω
ΑπάντησηΔιαγραφή1)ουκ οιδατε οτι οι αγιοι τον κοσμον κρινουσιν; Α` κορ 6-2
2)καθισεσθε επι θρονω κρινοντες τας δωδεκα φυλας του Ισραηλ Λου 22-30
Αλλος ενας συνδιασμος
Αυτοι που αποτελουν τον λαον Του Θεου,θα κρινουν τον κοσμον Α`Κρν 6-2
Αλλα και τα αγγελικα πνευματα εμεις θα τα κρινουμε[6-3]
Ο νικων δωσω αυτω καθισαι μετ εμου εν τω θρονω μουΑποκ 3-21
Ομως ο Κριτης ειναι μονον ο Κυριος...και αυτος εχει εξουσια κριναι ζωντας και νεκρους....
Ο αγιος Σιμεων ο νεος θεολογος απαντα πως οι αγιοι θα κρινουν τον κοσμο με την καθαρη ζωη τους ,που θα ειναι ελεγχος για τους αμαρτωλους. Και δεν θα κρινουν ολοι ολους καποιοι θα κρινουν τους ομοιους τους.π.χ ο κακος πορνος θα κρινεται απο τον παρθενο.Ο πρωτος θα ατενιζει τον δευτερο και θα ελεγχεται....Οσοι δεν ακουσαν το ευαγγελιο θα κριθουν συμφωνα με την συνειδηση.Ρωμ 2-14. Και ο Θεος ειναι φιλανθρωπος και ακριβοδικαιος! Αλλα ο γερων Παισιος (+ 1994) μιλα για εκπληξεις...καποιοι που ειναι για την κολαση,θα πανε στον Παραδεισο και αντιθετως.Τωρα αυτα που εγραψα μπορει να ειναι ατελη.Μπορει να διαφευγει κατι .Τελος παντων.αυτα! Εαν γνωριζετε και κατι ακομη μπορειτε να το προσθεσετε.π
""Ο Γέροντας έλεγε για τη συντέλεια του κόσμου ότι θα διαρκέσει όσο κρατάει ο εξάψαλμος,λίγα λεπτά.Την ώρα που θα κρινόμαστε,στον Ουρανό θα ψέλνουν τον εξάψαλμο οι Αγγέλοι.Όλοι οι άνθρωποι που θα ζουν εκείνη την στιγμή θα βιώσουν τον θάνατο ακαριαία και αμέσως θα αναστηθούν.Θα είμαστε όλοι με τα σώματά μας άυλα,δεν θα πιάνουμε χώρο,ο ένας θα βλέπει το σώμα του άλλου και όλοι θα είναι στην ηλικία των 33 χρόνων.Ο Κύριος θα κρατά το βιβλίο της ζωής,το Ευαγγέλιο και αυτομάτως θα πηγαίνουμε δεξιά ή αριστερά από μόνοι μας,γιατί θα ξέρουμε αν είμαστε για τον Παράδεισο ή όχι.Γι αυτό και στο Δεσποτικό,που κάθεται ο δεσπότης,στην εικόνα του Χριστού είναι ανοιχτό το βιβλίο και δεν υπάρχει καντήλι επάνω-δηλώνει ότι δεν υπάρχει έλεος στη Δευτέρα Παρουσία.Ενώ στο τέμπλο είναι κλειστό το βιβλίο που κρατάει ο Χριστός και υπάρχει καντήλι,διότι ακόμη έχουμε έλεος"". Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης Ιερά Μονή Δαδίου (+2006)"
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://orthodoxathemata.blogspot.gr/2014/03/blog-post_705.html
Επίσης στους Λόγους Γέροντος Παισίου συναντάμε το παρακάτω..
Γέροντα, γιατί δεν καθόµαστε στον Εξάψαλµο
Γέροντα, γιατί δεν καθόµαστε στον Εξάψαλµο;
- Γιατί συµβολίζει τήν Κρίση. Γι' αυτό, όταν διαβάζεται ό Εξάψαλµος, καλά είναι ό νους να πηγαίνη στην ώρα της Κρίσεως. Ό Εξάψαλµος έξι-έπτά λεπτά κρατά.Στην πρώτη στάση οΰτε σταυρό δεν κάνουµε, γιατί ό Χριστός τώρα δεν θά ερθη γιά νά σταυρωθή, αλλά θά ερθη ώς Κριτής.
Εκλογή έξι Ψαλµών
(3ου, 37ου, 62ου, 87ου, 102ου, 142ου) του Ψαλτηρίου του ∆αβίδ, οι όποιοι διαβάζονται στην αρχή τοϋ Όρθρου, ώς εισαγωγή στην Ακολουθία αυτή. Μετά το τέλος των τριών πρώτων που αποτελούν τήν πρώτη στάση, οταν λέγεται τό «∆όξα Πατρί...» και τρις το
«αλληλούια», δέν κάνουµε µικρή µετάνοια οΰτε σταυρό, όπως προβλέπει τό τυπικό σέ άλλες περιπτώσεις.
http://theomitoros.blogspot.gr/2013/01/blog-post_16.html
Μαρίνο, να συμπληρώσω για τον εξάψαλμο..
ΔιαγραφήΟ ιερέας που βγαίνει στα μισά του εξάψαλμου, έξω από το ιερό , και πάει με το βιβλίο των ευχών ,στην εικόνα του Χριστού μπροστά.....έχει τον ρόλο του μεσίτη των χριστιανών προς τον Κύριο...Εκείνη την ώρα ,μεσιστεύει για μας και ζητάει την επιεική Του απόφαση..
Είναι με απλά λόγια ,ο δικηγόρος μπροστά στον δικαστή, που προσπαθεί να "σώσει" τον κατηγορούμενο. Εκείνη τη στιγμή...όλοι εμείς, είμαστε οι κατηγορούμενοι, οι υπό κρίση αν θέλετε...και τρέμουμε για την απόφαση του Κυρίου-Δικαστή....Ο ιερέας εύχεται να δείξει έλεος ο Κύριος και να μας συγχωρέσει.
ΕO
Σε ευχαριστώ, δεν το ήξερα!!!!
ΔιαγραφήΓι αυτό ,την ώρα του εξαψάλμου ήμαστε όρθιοι, είναι σαν να περιμένουμε ν' ακούσουμε, την απόφαση του δικαστή, του Κριτή, τρέμουμε.....τρέμουμε στο τί θα ακούσουμε....θα πάμε άραγε στα δεξιά Του , ή......
ΔιαγραφήΓι αυτό και είμαστε όρθιοι, όπως όρθιος είναι και ο κατηγορούμενος όταν ο Δικαστής είναι έτοιμος να του αναγγείλει την απόφασή του, είμαστε ακίνητοι, δεν κουνιόμαστε, δεν μιλάμε......μόνο προσευχόμαστε και ευχόμαστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, και να είμαστε πάντα στο δρόμο Του...
Ε,Ο
Δεν τον ξερω αυτον τον γεροντα ειναι σε παλαιοημερολογιτικο μοναστηρι;;;;π
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνυχτα σε ολα τα παιδια.-