Είναι μερικές φορές που τα προβλήματα σε κυκλώνουν και οι δυσκολίες παρουσιάζονται μπροστά σου η μία μετά την άλλη.
Και είναι και μερικές φορές που αυτό που φοβάσαι είναι...ένα "φάντασμα" και κατοικεί στο μυαλό σου.
Σου γράφω γιατί και εγώ τρόμαξα από καταιγίδες που δεν ήρθαν ποτέ και σάστισα μπροστά στις μαύρες σκέψεις του νου.
Εχεις προσέξει ότι πιο εύκολα πιστεύουμε στο κακό που πρόκειται να έρθει, παρά στην ελπίδα και την αισιοδοξία;
Φοβόμαστε και τρέμουμε το μέλλον και το παρελθόν...
Φοβόμαστε μήπως επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και με το μυαλό μας είμαστε ήδη πολύ μπροστά από τον αληθινό χρόνο.
Αν πιστεύαμε από καρδιάς στον Θεό, θα Του δίναμε την δυνατότητα να διαλέξει Εκείνος το δρόμο μας και οχι εμείς.
Θα Τον αφήναμε να προχωρήσει πρώτος μπροστά και να κάνει ότι εμείς δεν μπορούμε.
Θα "ξεφορτώναμε" όλους τους λογισμούς που μας τρομάζουν στην αγκαλιά Του και θα ξεκινούσαμε από την αρχή.
Γιατί Εκείνος δεν θέλει να φοβάσαι!
Γιατί δεν θέλει να ανησυχείς για όλα αυτά που θα έρθουν.
Γιατί θέλει να σου μάθει να Τον εμπιστεύεσαι.
Θέλει να έχεις ειρήνη στο νου και την καρδιά.
Γιαυτό, προσπαθήσε να δεις τα πράγματα λίγο πιο αισιόδοξα και μην μπλέκεσαι στα άσχημα παιχνίδια του νου, που τριγυρνάει συνεχώς και σε τρομάζει.
Λ.Κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απογευμα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα για την παραστατικότατη περιγραφή του "αόρατου πολέμου" των κρυφών λογισμών που πυρώνουν την καρδιά και κυριεύουν όλο το σώμα και δημιουργούν στον άνθρωπο ανασφάλειες, ταραχή, άγχος.
Το θέμα είναι ότι, όταν η επίθεση είναι δυνατή ο πιστός έχει μεγάλη ανησυχία και ταραχή και με δυσκολία υπάρχει λογική στις σκέψεις, έτσι ώστε να υιοθετήσει κάποιος την εν κατακλείδι συμβουλή.
Και αν ακόμη προσπαθήσει να μην το σκέφτεται ή ότι άλλο, εάν δεν ενεργήσει η Θεία Χάρις δεν απεγκλωβίζεσαι.
Θα με καταλάβει πολύ καλά όποιος βρέθηκε στην καρδιά της καταιγίδας, και δεν βρήκε πουθενά αλλού διέξοδο παρά μόνο στο να ταπεινωθει, να πέσει στα γόνατα, και να ικετεύει ακαταπαύστως την Κα Θεοτόκο, μέχρι τη λύτρωση των λογισμών.
Κατά τη γνώμη μου είναι μαρτυρικό αυτό το κομμάτι της ζωής μας, να δέχεται δηλαδή κάποιος επίθεση λογισμών, σε σημείο που να καίγεται η καρδιά του και να μην βρίσκει ανάπαυση ούτε στον ύπνο του ούτε στο ξύπνιο του.
Γράφω εκ προσωπικών βιωμάτων, και θα το συναντήσουμε όλοι στο διάβα της ζωής μας εν Χριστώ!
Αν προσέξεις λίγο τον εαυτό σου και την λειτουργία του νου, θα καταλάβεις πολλά πράγματα και θα βοηθηθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δεις ότι δεν πρέπει να παίρνεις αποφάσεις "εν θερμώ", όταν κυριαρχείσαι από λογισμούς που σε ταράζουν...
Θα δεις ότι ο πόλεμος αυτός είναι μεν δύσκολος, όμως κάποια στιγμή σταματάει...
Τίποτα δεν γίνεται εάν δεν το επιτρέψει Εκείνος!
Κανένας πειρασμός δεν είναι σε θέση να σε επηρεάσει, εάν δεν το επιτρέψει Εκείνος!
Εάν "ησυχάσεις" λίγο και μπεις μέσα στον εαυτό σου, θα μπορέσεις να καταλάβεις πολλά πράγματα για τον πόλεμο των λογισμών.
Βέβαια, η απόσταση από την θεωρία στην πράξη είναι μεγάλη!!
Την στιγμή που άσχημοι λογισμοί κατακλύζουν το μυαλό, νιώθεις ανήμπορος να αντιδράσεις και φοβάσαι.
Είναι δύσκολο, ναι...όμως αυτός είναι ο αγώνας μας.
Δεν πρέπει να αγωνιστούμε εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι;
Δεν πρέπει να παλέψουμε με τα πάθη και τα λάθη μας;
Κανείς δεν είπε ότι θα είναι εύκολο....ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΜΑΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Λ.Κ.
Πολυ ωραιο Λ.κ!
ΔιαγραφήΑπο τον βίο Της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, δανείζομαι το παρακάτω αυτούσιο κείμενο."
ΑπάντησηΔιαγραφή""Εκείνη, δε του απάντησε: «Πίστευε, Αββά Ζωσιμά, ότι πέρασα 17 χρόνια σ' αυτή την έρημο παλεύοντας εναντίον των παραλόγων επιθυμιών μου, γιατί κάθε φορά που γευόμουν τροφή, επιθυμούσα τα κρέατα και τα ψάρια, που υπήρχαν στην Αίγυπτο, ως και το κρασί που μου άρεσκε, όταν ήμουν στον κόσμο. Ενώ εδώ, ούτε νερό είχα να πιώ και γι' αυτό υπόφερα φοβερά από την έλλειψή του. Επίσης μου ερχόταν η επιθυμία για τα αισχρά τραγούδια, που πάντοτε μ' αναστάτωνε και μ' έσπρωχνε για να τραγουδώ τα τραγούδια των δαιμόνων, που είχα μάθει. Αμέσως όμως, με δάκρυα στα μάτια και με κτυπήματα στο στήθος, έφερα στη σκέψη μου τη συμφωνία που υπόγραψα πηγαίνοντας στην έρημο. Παρευρισκόμουνα νοερά μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Θεοτόκου, της αναδόχου μου και την παρακαλούσα με δάκρυα να διώξει τους λογισμούς, που βασάνιζαν την άθλια μου ψυχή. Όταν δε δάκρυζα πολλήν ώρα και κτυπούσα το στήθος μου, έβλεπα από παντού να λάμπει γύρω μου φως και από τότες, μετά την τρικυμία, βασίλευε ειρήνη μέσα μου».""
Επειδή Λ.Κ. γράφεις για την γνωριμία με τον εαυτόν σου και την αντίληψη του εαυτού σου.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης αυτούσιο κείμενο σελ 9 ΚΕΦ Β από τον Αόρατο Πόλεμο.
""Δεν πρέπει να εμπιστευώμαστε, ούτε να δίνουμε θάρρος ποτέ στον εαυτό μας.
Το να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτόν σου, αγαπητέ μου αδελφέ, είναι τόσο αναγκαίο σε αυτόν τον πόλεμο, που χωρίς αυτό, να είσαι βέβαιος, ότι, όχι μόνον δεν θα μπορέσεις να πεύχεις τη νίκη που επιθυμείς, άλλ' ούτε καν να αντισταθείς στο παραμικρό και αυτό, ας τυπωθεί καλά στο νου σου.
Γίνεται με 4 τρόπους.Ο α' είναι το να γνωρίσης την μηδαμινότητά σου10 και να σκεφθής, οτι απο μόνος σου δεν μπορείς να κάνης κανένα καλό.
Ό β' το να ζητής για αυτό πολλές φορές βοήθεια από τον Θεό με θερμές και ταπεινές δεήσεις, επειδή αυτό είναι χάρισμα δικό Του·
Ό γ' τρόπος, είναι το να συνηθίσης να φοβάσαι πάντα τον εαυτό σου· να φοβάσαι τους αναρίθμητους εχθρούς, στους οποίους, δεν είσαι δυνατός να κάνης ούτε την παραμικρή αντίστασι, να φοβάσαι τη πολύ δυνατή τους συνήθεια στο να πολεμούν·
Ό δ' τρόπος είναι, όταν πέσης σε κανένα ελάττωμα να σκεφθής καθαρά την απόλυτη αδυναμία σου· επειδή, γι' αυτό το σκοπό παραχώρησε ο Θεός να πέσης, για να μάθης καλύτερα την ασθένειά σου.
ΚΕΦ ΙΕ σελ 34. ""Πρέπει να πολεμά κανείς με όλες του τις δυνάμεις και παντοτεινά και γενναία.
Εάν θέλης να νικάς τους εχθρούς σου πιό γρήγορα και εύ-κολα, είναι ανάγκη να πολεμάς, αδελφέ και για πάντα και γενναία, εναντίον όλων σου των παθών, περισσότερο όμως και ειδικά εναντίον της φιλαυτίας σου, δηλαδή της υπερβολικής αγάπης του εαυτού σου...""
ΚΕΦ ΙΣΤ Πρακτική του πολέμου. ""Λοιπόν άρχισε στο όνομα του Θεού να πολεμάς με τα οχήματα της απιστίας στον εαυτό σου και της ελπίδας και του θάρρους στο Θεό σου, με την προσευχή και με την εκγύμνασι· μάλιστα δε με το όχημα της καρδιακής και νοερής προσευχής, το οποίο είναι το· Κύριε, Ιησού Χριστέ, όνομα τόσο φοβερό, που σάν μαχαίρι με δύο στόματα στρέφεται μέσα στη καρδιά, μασάει και κατακόβει τους δαίμονες και τα πάθη· γι’ αυτό σχετικά είπε ο Ιωάννης της Κλίμακας. «Ίησού ονόματι, μάστιζε πολεμίους».""