7 Μαΐ 2014

* ΜΗ ΛΥΓΙΖΕΙΣ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ




Στο εξομολογητήριο κάποιου πνευματικού ήρθε ένας πολύ βαριά αμαρτωλός. Άλλος με τόσα μεγάλα κρίματα δεν του είχε ξανατύχει. 
Καθώς λοιπόν τον άκουγε, κυριεύθηκε από φρίκη. 
Αναταράχθηκαν τα σωθικά του.
 «Θεέ μου! 
Πω πω φρικαλεότητες! 
Τι ακούω! 
Τι σατανάς είναι τούτος»!


Δεν πρόλαβε ο δυστυχής ν’ αποτελειώσει και ο πνευματικός γεμάτος ταραχή του είπε:

- Σταμάτησε! 
Έχω φρίξει. 
Θα χάσω το μυαλό μου. 
Δεν είναι ανθρώπινες αμαρτίες αυτές. 
Σατανικές είναι. 
Φύγε! 
Η συγχώρησης σου έλειψε. 
Φύγε! 
Δεν μπορώ άλλο να σε ακούω. 
Φύγε! 

Βγήκε από το εξομολογητήριο απεγνωσμένος. 
Τι να κάνει τώρα; 
Το μόνο που του είχε απομείνει στον κόσμο ήταν το έλεος του Θεού. 
Αφού όμως και η πόρτα αυτή έκλεισε, δεν του απέμεινε τίποτε. 
Αντικρίζοντας κάτω την θάλασσα σκεπτόταν την μόνη λύση: Να ορμήσει να πνιγεί! 
Να θέσει τέρμα στις τραγωδίες του!

Ο Θεός όμως είναι μεγάλος! 
Στην κατάσταση αυτή τον είδε κάποιος αγιαννανίτης μοναχός, που έτυχε να είναι και γνώριμός του!

- Ε! Τι συμβαίνει; Πώς είσαι έτσι; Τι έχεις;

Εκείνος δεν μιλούσε.

- Ε! Τι έπαθες; Γιατί δε μιλάς;

Με τα πολλά κατόρθωσε να μάθει τα καθέκαστα. 
Στενοχωρήθηκε, πικράθηκε η ψυχή του. 
Πώς να τον βοηθήσει; 
Σκέφθηκε πως μια μόνο λύση απέμενε, να τον οδηγήσει πάση θυσία στον παπα-Σάββα. 
Κουράστηκε πολύ, αλλά στο τέλος νίκησε.

Σαν τον αντίκρισε ο παπα-Σάββας κατάλαβε όλο του το δράμα. 
Ο αδελφός μου, σκέφτηκε, βρίσκεται στην άβυσσο. 
Για να τον ανεβάσω χρειάζεται να κατεβώ κι εγώ ως εκεί.

- Πνευματικέ, υπάρχει για μένα σωτηρία;

- Για σένα, αδελφέ μου; 
Για όλους υπάρχει σωτηρία. 
Η ευσπλαχνία του Θεού είναι πιο πλατιά από τον ουρανό και πιο βαθιά από την άβυσσο.

- Μπα! Για μένα τον αμαρτωλό δεν υπάρχει σωτηρία. 
Αδύνατο. 
Δεν υπάρχει για μένα.

- Για σένα; Αστείο πράγμα. 
Αφού, να σκεφθείς υπήρξε για μένα σωτηρία.

- Και τι αμαρτίες έκανες εσύ;;

- Μεγάλες, πολύ μεγάλες αμαρτίες.

- Τί μεγάλες! Ποιος μπορεί να έχει φταίξει στον Θεό σαν εμένα τον ταλαίπωρο!

- Και όμως! Να, κάποτε δεν πρόσεξα, παρασύρθηκα κι έπεσα στην εξής αμαρτία.

Και ανέφερε εδώ ο παπα-Σάββας κάποια σοβαρή αμαρτία. 
Ο άλλος τότε σαν να ζωντάνεψε. 
Πήρε θάρρος.

- Α! Πνευματικέ μου, την αμαρτία αυτή, έτσι ακριβώς, την έχω κάνει κι εγώ.

- Κι εσύ; 
Μην ανησυχείς. 
Ο Θεός θα σε συγχωρήσει. 
Αρκεί που το ομολόγησες

Ο παπα-Σάββας προχώρησε με τον ίδιο τρόπο. 
Το τέχνασμα πέτυχε απόλυτα. 
Ξεθάρρεψε ο δυστυχής και παρουσίασε με κάθε ειλικρίνεια όλο το θλιβερό κατάλογο των εγκλημάτων του. 
Του έδινε κουράγιο η ιδέα πως ο πνευματικός ήταν όμοιός του.

- Εγώ, του λέει στο τέλος ο παπα-Σάββας, μετανόησα και έκλαψα πικρά. 
Έχω δύο χρόνια τώρα που άλλαξα ζωή. 
Μου έβαλαν κανόνα μάλιστα να γίνω… πνευματικός. 
Το έκανα κι αυτό.
 Έκανα ελεημοσύνες. 
Έκανα νηστείες.
 Έγινα άλλος άνθρωπος.

- Κι εγώ, πνευματικέ μου, μετανοώ με όλη μου την ψυχή. 
Και νηστείες και ότι άλλο μου πεις θα το εφαρμόσω.

- Αφού αποφασίζεις ν’ αλλάξεις ζωή, σκύψε να σου αδειάσω την συγχωρητική ευχή, να σου εξαλείψει ο Θεός όλες τις αμαρτίες.

Έπειτα από λίγο ένας άνθρωπος φτερούγιζε από χαρά γιατί πέταξε από πάνω του δυσβάσταχτα φορτία. 
Συναντώντας στην σκήτη της Αγίας Άννης τον γνωστό του μοναχό του είπε:

- Μ’ έσωσες! 
Έγινα άλλος άνθρωπος.

- Να δοξάζεις τον Θεό.

- Καλός πνευματικός! 
Καλός! 
Πονετικός! 
Μόνο που ο καημένος έκανε στη ζωή του χειρότερα από μένα.

Ο άλλος που μπήκε αμέσως στο νόημα, του είπε:

- Χειρότερα από σένα; 
Να γελάσω λίγο! 
Αυτός, Χριστιανέ μου, ζει από μικρός στο Άγιον Όρος και είναι σωστός άγγελος. Γι’ αυτό αξιώθηκε να γίνει και ιερέας.

Ο άλλος έμεινε άναυδος. 
Τι συνέβαινε;
 Με τις εξηγήσεις που του έγιναν, κατάλαβε το τέχνασμα της αγάπης. 
Δοκίμασε μεγάλη έκπληξη. 
Πράγματι, έπειτα από το πλήγμα που του έφερε ο προηγούμενος πνευματικός δεν υπήρχε άλλος τρόπος να σωθεί από το χείλος της αβύσσου. 
Και από την στιγμή αυτή κορυφώθηκε μέσα του ένας απέραντος θαυμασμός και μια απεριόριστη αγάπη για τον υπέροχο γιατρό και θεραπευτή των ψυχών.

Από το Γεροντικό 

6 σχόλια:

  1. Διευχών δεν θα συμφωνήσω με τον τίτλο της ανάρτησης, όχι ότι είναι λάθος αλλά υπάρχει ένα κραυγαλεότερο μήνυμα "που φωνάζει" εδώ. Θα ήθελα να το αποδώσεις. Ελευθερία, που τόσα είδες στην ψυχή μου, το "βλέπεις"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΤΙ ΥΠΟΝΟΕΙΤE ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΑΡΙΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΑΣ;

      Διαγραφή
  2. Κάθε ανάρτηση δίνει θάρρος,ελπίδα κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗ.
      ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ.

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος9/5/14 10:35

    Είναι καλό, όταν περιμένουμε την σειρά μας για εξομολόγηση, και δούμε κάποιον να δείχνει αναστατωμένος ή να μας ζητά να του δώσουμε την σειρά μας....να του την δίνουμε...γιατί δεν γνωρίζουμε την ψυχική του κατάσταση...Μπορεί να φύγει άμα δει πολύ κόσμο και ίσως κάνει κάτι που δεν θα το ήθελε πραγματικά, γιατί ενδεχομένως να βρίσκεται σε απόγνωση ....Καλό είναι, να καθυστερήσουμε λίγο εμείς....γιατί με την ενέργειά μας αυτή, ίσως να τον βοηθήσουμε.
    Ε.Ο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στους δυό αυτούς Ιερείς εξομολόγους, αποτυπονώμαστε όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοι ανά τον κόσμο όλων των αιώνων, που ζούν με την Μυστηριακή ζωή μέσα στην Εκκλησία. Καθαροί από αμαρτίες και οι δύο αφού εξομολογούνται τακτικά. Ο Πρώτος Πνευματικός έχει κυριευθεί από τον εγωισμό της καθαρότητας και της εν Χριστώ ζωής, και αδυνατεί να κατανοήσει και να δεχτεί τον θανάσιμα πληγωμένο πεπτωκώτα αμαρτωλό που ζητάει την σωτηρία του.

    Ο δεύτερος όμως έχοντας ταπείνωση στην καρδιά του και βλέποντας με το Φως της Αγίας διάκρισης ότι πρέπει να πλησιάσει καρδιακά τον πονεμένο άνθρωπο, δεν δίστασε να βουλιάξει στο Χάος Της Παραδοχής της Αμαρτίας και Αληθούς Ταπείνωσης, και να ομοιάσει στον Δεσπότην Χριστόν τον Διδάσκαλο Της Άκρας Ταπείνωσης, και με αυτόν τον τρόπο να τον κερδίσει, να τον αναπάυσει, να τον ανακουφίσει και εν τέλει να τον θεραπεύσει.

    Ο Πρώτος παρά την καθαρότητά του και την μυστηριακή ζωή είναι τυπικά στην Εκκλησία, και δεν πιστεύει στην υπάρξη του Αγίου Πνεύματος που συγχωρεί όλες τις αμαρτίες, ούτε πιστεύει στον Δεσπότην Χριστόν, που μία σταγόνα του Παναγίου Του Αίματος συγχωρεί όλου του Σύμπαντος την αμαρτωλότητα, και άρα δεν μπορεί να βοηθήσει και κατά συνέπεια αποδιώχνει τον αμαρτωλό και τον βουλιάζει στον βάραθρο της απελπισίας!!

    Ο Δεύτερος ενωμένος με τον Χριστόν, φέρει καρπούς Πίστεως και αναπαύει και συμφιλιώνει τον αμαρτωλό άνθρωπο.

    Ο καθένας Ορθόδοξος από εμάς, που συμμετέχει στην μυστηριακή ζωή Της Αγίας Εκκλησίας ας αναλογιστεί σε ποιά από τις δύο κατηγορίες κατατάσει τον ευατόν του.
    Ζεί τον εγωισμό της εν Χριστώ Ζωής, και αποδιώχνει τον αδελφό, μην λέγοντας το """""Συγχώρεσέ με αδελφή που σε λύπησα??"""" :!!!!!!! ?????

    ή(διαζ) ζεί την βαθιά ταπείνωση του Μεγάλου Διδασκάλου και βουλιάζει τον ευατόν του στην άβυσσο της ταπείνωσης και ζητάει συγχώρηση, έστω και εάν ακόμη δεν έφταιξε, προκειμένου να κερδίσει και να αναπάυσει τον αδελφό.

    Ο Παράδεισος αλλά και η Κόλαση είναι γεμάτοι από αμαρτωλούς Χριστιανούς, ούτε ένας αναμάρτητος!! Όμως στην κόλαση δεν θα βρείς ούτε έναν Ταπεινό Χριστιανό ενώ στον Παράδεισο δεν θα απαντήσεις ούτε έναν Εγωιστή Χριστιανό!!

    Έτσι είναι και η χαρά της ζωής μας. Στον Εγωιστή Χριστιανό δεν θα βρείς καθόλου χαρά αλλά και τίποτε δεν θα σε αναπαύει, ενώ στον ταπεινό Χριστιανό θα βρείς εν Χριστώ αληθινή Χαρά και θα σε αναπαύει!!

    Ο νοών νοήτω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εσεις τι λετε?