30 Ιουν 2009

* ΟΤΑΝ Ο ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΕΥΛΟΓΕΙ...

Τί συμβολίζει το χέρι του Ιερέα που ευλογεί;
Με αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς ευλογούσε την ημέρα της αναλήψεως Του.
"Kαι αφού σήκωσε τα χέρια του, τους ευλόγησε. (Λουκά 24,50) και ευλογώντας τους, εχωρίσθηκε απ' αυτούς και εφέρετο πρός τα πάνω, στον ουρανό μέχρι που τον έχασαν από τα μάτια τους.
Αυτή η ευλογία είναι πια η αρχή της Πεντηκοστής.
Ο Κύριος ανέρχεται για να μας στείλει το παράκλητο Πνεύμα, όπως λέγει το τροπάριο της εορτής: "Ανυψώθηκες στη δόξα, Χριστέ Θεέ μας, αφού χαροποίησες τους μαθητές σου με την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος και βεβαιώθηκαν από την ευλογία σου". Με τον ίδιο τρόπο από τότε και κάθε κληρικός με το δεξί του χέρι, ευλογεί το ποίμνιο του. Δυο πνευματικές ερμηνείες υπάρχουν για τον συμβολισμό του χεριού: Η πρώτη λέει, ότι έτσι, το χέρι σχηματίζει την φράση "Ιησούς Χριστός Σωτήρ".
Το μικρό δάχτυλο παρομοιάζει το "ιώτα" - την λέξη Ιησούς.
Ο δείκτης με τον μέσο "χιαστί" το γράμμα "Χ" την λέξη Χριστός και ο παράμεσος με τον αντίχειρα το μικρό "σ" (σίγμα) που δηλώνει την λέξη Σωτήρ.
Η δεύτερη λέει, ότι έτσι, το χέρι σχηματίζει την φράση "Ιησούς Χριστός Νικά".
Το μικρό δάχτυλο παρομοιάζει το "ιώτα" - την λέξη Ιησούς.
Ο παράμεσος με τον αντίχειρα το γράμμα "χ" την λέξη Χριστός και ο δείκτης με τον μέσο, το μικρό "ν" που σημαίνει Νικά.

29 Ιουν 2009

* ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ...

Τι σημαίνει να σηκώσουμε τον σταυρό μας;

Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός;

Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.

Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός.

Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας,Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.

Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.

Αλλά πολλές φορές άνθρωπος πού αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει στην ζωή του την οδό του Χριστού δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρό πού του φαίνεται πιο σωστός.

Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνει μοναχός ή να πάει στην έρημο.

Αυτόν όμως το δρόμο ό Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σταυρό πού οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουν ποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.

Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;

Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο πού σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και πού σήκωναν όλη τη ζωή τους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό.

Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας.

Ό αποτυχημένος γάμος, ή ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτά πόνο και θλίψη;

Δεν πρέπει ό άνθρωπος πού τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συζύγων, ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;

Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν.

Άλλα ακόμα και οι άνθρωποι πού μισούν τον Χριστό και αρνούνται να ακολουθήσουν το δρόμο του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.

28 Ιουν 2009

* ΕΤΑΞΕΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ?

Ένας άνδρας που το όνομα του ήταν Πετρος, μια μέρα, περπατούσε μόνος του σε μια απότομη πλευρά ενός γκρεμού, όταν ξαφνικά πήγε πολύ κοντά στην άκρη και έπεσε. Καθώς έπεφτε, πιάστηκε από ένα κλαδί το οποίο σταμάτησε προσωρινά την πτώση του. Κοίταξε κάτω και μες στο φόβο του είδε ότι στο φαράγγι που έπεσε ήταν πάνω από τριαντα μετρα. Δεν μπορούσε να κρατηθεί σφιχτά στο κλαδί για πολύ, και δεν υπήρχε τρόπος γι αυτόν να σκαρφαλώσει στο τοίχωμα του γκρεμού για να ανέβει. Έτσι ο Πετρος άρχισε να φωνάζει για βοήθεια, με την ελπίδα ότι κάποιος διερχόμενος που θα τον άκουγε, θα κατέβαζε κάποιο σχοινί ή κάτι άλλο. -"Βοήθεια, βοήθεια! Είναι κανείς εκεί πάνω; Βοήθεια!" Φώναζε για πολλή ώρα αλλά κανείς δεν τον άκουγε. Είχε πια απελπιστεί, όταν ξαφνικά άκουσε μια φωνή. -"Πετρο...Πετρο. Μ'ακούς;" -"Ναι, ναι! Σ'ακούω. Είμαι εδώ κάτω!" -"Σε βλέπω, Πετρο. Είσαι εντάξει;" -"Είμαι, αλλά ποιος είσαι που είσαι;" -"Είμαι ο Κύριος, Πετρο. Είμαι παντού" -"Ο Κύριος; Εννοείς ο Θεός;" -"Ναι εγώ είμαι" -"Θεέ, σε παρακαλώ βοήθησέ με! Εάν με σώσεις, σου υπόσχομαι, να σταματήσω να αμαρτάνω. Θα γίνω πραγματικά καλός άνθρωπος. Θα σε υπηρετήσω σε όλη την υπόλοιπη μου ζωή." -"Είσαι εύκολος στις υποσχέσεις Πετρο. Ας ανέβεις πάνω και μετά θα μιλήσουμε. Τώρα άκουσε τι θέλω να σου πω. Ακουσε με προσεκτικά." -"Θα κάνω τα πάντα, Κύριε. Απλά πες μου τι θέλεις να κάνω." -"Εντάξει. Αφησε τα χέρια σου από το κλαδί." -"Τι;" -"Σου είπα, άφησε το κλαδί. Απλά εμπιστέψου με. Κάντο." Τότε έγινε μια μεγάλη βουβαμάρα. Έπειτα ο Πετρος, φώναξε ξανά: "ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ;"
Όταν τάξεις κάτι στο Θεό, μην αργήσεις να του το προσφέρεις, γιατί ο Θεός δεν αγαπάει τους επιπόλαιους...

27 Ιουν 2009

* ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕΣΑ...

Ρωτάει ένα παιδί τον πατέρα του:
"Μπαμπά είναι αλήθεια ότι η σελήνη είναι φτιαγμένη από τυρί;"
Ο πατέρας απασχολημένος με την εφημερίδα και για το ξεφορτωθεί του λέει:
"Πήγαινε να διαβάσεις την Αγία Γραφή, και ίσως εκεί βρεις την απάντηση"
Πήγε το παιδί κι άρχισε να διαβάζει την Αγία Γραφή.
Σε λίγο γύρισε στον πατέρα του και του λέει:
"Μπαμπά ξέρω ότι η σελήνη δε φτιάχτηκε από τυρί"
Περίεργος ο πατέρας να μάθει πως το παιδί του το έμαθε, του λέει:
"Και που το βρήκες αυτό γραμμένο αυτό παιδί μου:" "Το λέει η Αγία Γραφή, ότι ο Θεός έφτιαξε την τέταρτη μέρα τη σελήνη, αλλά τις αγελάδες τις έφτιαξε την έκτη μέρα"!

26 Ιουν 2009

* ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και σώμα εμείς οι άνθρωποι, οι χριστιανοί.
Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, η βάσις, το παν.
Χωρίς Χριστό, Εκκλησία δεν υπάρχει.
Πρεπει να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων.
Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για τη σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας.
Να κάνουμε το πάν γι' αυτούς, όπως ο Χριστός για μας.
Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό.
Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι.
Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος.
Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς, να μπουν όλοι στην Εκκλησία.
Αυτό έχει αξία.
Και μ' αυτή την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς απ' τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο. Όταν ξεχωρίζομε τον εαυτό μας, δεν είμαστε χριστιανοί. Αληθινοί χριστιανοί είμαστε, όταν αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, με μια συνεχή σχέση αγάπης.
Όταν ζούμε ενωμένοι εν Χριστώ, δηλαδή όταν ζούμε την ενότητα μέσα στην Εκκλησία του με το αίσθημα του ενός.
Γι' αυτό ο Χριστός προσεύχεται στον Πατέρα του λέγοντας, “ίνα ώσιν εν”.
Το λέει και το ξαναλέει κι οι απόστολοι το τονίζουν.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο βάθος, η μεγαλύτερη έννοια που έχει η Εκκλησία.
Εκεί βρίσκεται το μυστήριο: να ενωθούν όλοι σαν ένας άνθρωπος εν Θεώ.
Άλλη τέτοια θρησκεία δεν υπάρχει.
Να ευχόμαστε να είμαστε όλοι μαζί, όλοι μαζί στον Θεό.
Τότε, αν το ζούμε αυτό, θα έχουμε τα ανάλογα αποτελέσματα, θα είμαστε όλοι αγαπημένοι και ενωμένοι.
Για τους ανθρώπους του Θεού δεν υπάρχει απόσταση, έστω κι αν είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Όπου κι αν βρισκόμαστε, είμαστε όλοι μαζί.
Όσο μακριά κι αν βρίσκονται οι συνάνθρωποί μας, πρέπει να τους συμπαραστεκόμαστε.
Όταν μας συνδέει ο Χριστός, αποστάσεις δεν υπάρχουν.

* ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΣ?

«Το βράδυ, κατάκοπη καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή. Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;…».
Μα πώς είναι δυνατό να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο, έστω και εξουθενωμένος σωματικά;
Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις ξεκουράζουν τον άνθρωπο;
Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο, ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή.
Δεν προσεύχεστε, λοιπόν… Ή είστε θυμωμένη με το Θεό ή πιστεύετε ότι δεν Τον έχετε ανάγκη. «Γιατί να προσευχηθώ;», αναρωτιέστε.
Νιώθετε αυτάρκεια και αυτοϊκανοποίηση.
Είστε χορτάτη! Και δεν θέλετε να ζητάτε…
Κάθε βράδυ, όσο κουρασμένη κι αν είστε, μην παραλείπετε να καταφεύγετε σ’ Εκείνον.
Να προσεύχεστε γονατιστή ή καθισμένη.
Και όταν μπορείτε, να σηκώνεστε όρθια.
Δεν έχει τόση σημασία ή στάση, φτάνει να προσεύχεστε.
Να ευχαριστείτε τον Κύριο για την ημέρα που πέρασε, όσο δύσκολη κι αν ήταν, να Τον παρακαλάτε για μια καλή νύχτα και να ζητάτε συγχώρηση με βαθειά μετάνοια για τα σφάλματά σας.
Προσευχή τη νύχτα στο κρεβάτι.
Στη διάρκεια της νύχτας, όποτε ξυπνάτε για λίγο και πριν σας ξαναπάρει ό ύπνος, να προσεύχεστε έτσι όπως είστε ξαπλωμένος.
Αυτό δεν είναι κακό.
Απεναντίας μάλιστα, αν συνηθίσετε να λέτε την ευχή ή κάποιον ψαλμό στα μεσοδιαστήματα του ύπνου, θα διώχνετε όλους τους κακούς λογισμούς, που σας πολεμούν εκείνη την ώρα.

25 Ιουν 2009

* Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ?

Αντίθετα με αυτούς που θεωρούν τη φυλή τους ανώτερη και το αίμα τους καθαρό, ο Λόγος του Θεού διδάσκει ότι ο Θεός έφτιαξε όλους τους ανθρώπους από την ίδια λάσπη.
Όλους τους ανθρώπους ο Θεός τούς έπλασε «κατ εικόνα» δική Του και σε όλους έδωσε ζωή με τη δική Του την πνοή.
Ο Θεός αγαπά και ενδιαφέρεται για όλους τους ανθρώπους.
Για το λόγο αυτό έστειλε τον Υιό Του, τον Κύριο Ιησού Χριστό, να μας αποκαλύψει τους σωτήριους σκοπούς Του και να πεθάνει πάνω στο σταυρό για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου που θα πιστέψει στο Χριστό.
Έτσι, από την πρώτη στιγμή η εκκλησία του Χριστού είναι διεθνής, καθώς αποτελείται απ όσους ανήκουν στη βασιλεία του Θεού έχοντας δεχτεί το Ευαγγέλιο, άσχετα από φύλο, φυλή, χρώμα, έθνος και γλώσσα.
Ακόμα, η εσχατολογική δόξα του Χριστού θα περιλαμβάνει και τη δοξολογία από όλες τις γλώσσες και την προσκύνηση όλων των πιστών απ όλα τα έθνη, τις ηλικίες, τα φύλα και τις τάξεις.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την ίδια καταγωγή, το ίδιο αίμα, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός μας, από το έθνος μας, από το δείκτη νοημοσύνης μας, από το φύλο μας, από την κοινωνική μας θέση, από την ηλικία μας κι από την κατάσταση της υγείας μας.
Για τη Χριστιανική εκκλησία δεν υπάρχει κανένας κοινωνικός ή φυλετικός διαχωρισμός, αλλά όλοι οι πιστοί γινόμαστε αδέλφια «εν Χριστώ» και ζούμε με αγάπη και ειρήνη μεταξύ μας.
Δίνουμε σωστή μαρτυρία για τις βιβλικές αρχές μας;
Λόγω των βιβλικών αυτών αρχών, οι χριστιανοί όχι μόνο δεν κοιτάζουμε με συγκατάβαση τους ξένους, αλλά δίνουμε τη μαρτυρία μας για το Xριστό αγκαλιάζοντας τους Aλβανούς, βοηθώντας τους Pωσοπόντιους, διακονώντας τους Kούρδους...
Mήπως όμως πρέπει επίσης να υψώσουμε προφητική φωνή και δράση για να καταδικάσουμε «εν λόγω και έργω» ρατσιστικές πρακτικές και νοοτροπίες της κοινωνίας μας;
Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι σήμερα δεν υπάρχουν «ρατσιστικές» πρακτικές και νοοτροπίες, που καταπατούν τη θεόδοτη αξία του ανθρώπου και έρχονται σε σύγκρουση με το Λόγο του Θεού;
Ποιος από μας θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι αμόλυντος απ αυτή την αμαρτία;
Γι αυτό, η πρώτη χριστιανική δράση στο θέμα αυτό είναι η μετάνοια στην προσευχή και τη ζωή μας!

* Ο ΓΑΜΟΣ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ?

Κάθε μέρα ανάμεσα στα διάφορα γεγονότα και κοινωνικές εκδηλώσεις στις οποιες καλουμεθα να συμμετέχουμε,είναι και ο γάμος συγγενών,φίλων,συναδέλφων κλπ...
Και μετά από λίγο καιρό μαθαίνουμε ότι το ζευγάρι εκείνο που παντρεύτηκε με τόσο κόπο,τόσα έξοδα αλλά και τόσες ελπίδες χώρισε.
Και πολλές φορές προτου καλά καλά κλείσει χρόνο παντρεμένο...
Είναι μεγάλο κρίμα και αναρωτιέται κανείς γιατί συμβαίνει αυτό...
Κάποτε ο γάμος ήταν κάτι πολυ διαφορετικό απο αυτό που είναι σήμερα.
Δε γνωρίζονταν πολλές φορές καλά καλά τα μέλη του ζεύγους γιατί παντρεύονταν με προξενιό.
Ηταν δύσκολα τα πράγματα ιδίως για τις γυναίκες που ,χωρίς καμια οικονομικη στήριξη ,ήταν υποχρεωμένες να ανεχθουν την όποια ιδιοτροπία και το όποιο πάθος του άντρα τους γιατί δεν υπήρχε μέλλον γι αυτές.
Ακόμα και έτσι όμως υπήρχε σεβασμός μεταξύ των δύο,και ο γάμος κρατούσε ώς το θάνατο του ενός.
Και πολλές φορές και μετά το θάνατο με τα γνωστά μακρόχρονα πένθη ,ιδίως στην περίπτωση που ο άντρας έφευγε πρώτος από τη ζωή αυτή.
Σήμερα όχι μόνο δεν τιμάται ο νεκρός από τους οικειους του,αλλά πολλές φορές δεν τιμάται ούτε εν ζωή ο άνθρωπος ...Και αυτό γιατί ?
Πρώτα απ ολα,υπάρχει μεγάλη δόση εγωισμού...νομιζουμε ολοι οτι τα ξέρουμε ολα και θελουμε να εχουμε τον τελευταιο λογο σε ολα.
Ενας τετοιος ανθρωπος δεν κανει για γαμο,γιατι θα καταπιεζει το συντροφο του και θα του επιβαλλει ως τελεια τη δικη του γνωμη,ενω οπου ζουν πανω απο ενας ανθρωποι πρεπει να βρισκεται η χρυση τομή που λέμε...
Δεύτερον,η υπερβολικη προσκόλληση στους γονείς...πολλοι και πολλές παντρεύονται χωρίς να σκέπτονται ότι πρώτη τους προτεραιότητα είναι ο σύντροφός τους και όχι οι γονείς τους.Φυσικά δε λέμε να μη μιλάει ο νέος η η νέα με τους δικους του/της,αλλά ότι για τα καθημερινά ζητήματα πρέπει να συνεννοείται με το σύντροφο και όχι με τους γονείς...
Τρίτον και κυριότερο η απουσία του Χριστού από τη ζωή μας...Αφού βγάλαμε το Χριστό από τη ζωή μας και βάλαμε το εγώ μας τι περιμένουμε ?
Οταν με το καλό έρθει η ώρα η καλή ας σκεφθούμε σοβαρά,κάνουμε για γάμο,είμαστε κατάλληλοι για να παντρευτουμε και να κανουμε μια οικογένεια που θα αντέξει στο χρόνο,ή θα προστεθουμε στη μακρα στατιστική των διαζυγίων?
Και ιδίως μάλιστα όταν υπάρχουν και παιδιά ?
Γι αυτό πρώτα θα πρέπει τα νέα ζευγάρια να πηγαίνουν και οι δυο στον πνευματικο τους πατερα πριν ξεκινησουν γαμο,γιατι χρειαζεται ενα τριτο ματι που θα δει αντικειμενικα την ολη κατασταση...
Ετσι μονο μπορει να γινει ενας γαμος που θα αντεξει και που θα εχει ως κορυφη του το Χριστό !
Να ειμαστε καλά όλοι !

* ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ? ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟΤΕ

Πρακτικές οδηγίες που ελπίζουμε θα ενισχύσουν τους γονείς στην ανατροφή των παιδιών τους, σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές:
Ξοδέψτε χρόνο με τα παιδιά σας.
Ποιότητα χρόνου.
Συζητήστε μαζί τους, ενημερώστε τα και απαντήστε σε όλες τις απορίες και τα ερωτήματά τους.
Δείτε μαζί τους κάποια προγράμματα στην τηλεόραση, ένα βίντεο ή παίξτε με τα ηλεκτρονικά που τους ενδιαφέρουν.
Μετά κουβεντιάστε το περιεχόμενο.
Ένας περίπατος στο πάρκο ή ένας "γύρος" από την ψησταριά της γειτονιάς προσφέρει την ευκαιρία για λίγη ώρα μαζί μέσα στην πολυάσχολη ρουτίνα.
Ακούστε τα με προσοχή.
Τα παιδιά πολλές φορές αισθάνονται ότι οι γονείς τους δεν τα καταλαβαίνουν ή δεν τα προσέχουνε, όταν τους μιλάνε.
Το να ακούς με προσοχή είναι σπουδαία τέχνη.
Το να ακούς τα παιδιά σου με προσοχή είναι η σημαντικότερη προσφορά σου στην επικοινωνία σου μαζί τους.
Προσφέρετε στα παιδιά σας την αίσθηση της ταυτότητας.
Αποδεχθείτε τα όπως ακριβώς είναι.
Αποδεχθείτε τα ίδια τα παιδιά, όχι αναγκαστικά αυτό που κάνουν.
Όταν τα παιδιά αισθάνονται ότι δεν ανήκουν στην οικογένεια γιατί η συμπεριφορά τους δεν είναι σωστή, θα βρουν αλλού αποδοχή και συντροφιά.
Εκπαιδεύστε τα.
Τα παιδιά μαθαίνουν να κρίνουν σωστά, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Βίβλου.
Δεν είμαστε ούτε αφελείς, ούτε αδιάφοροι σαν Χριστιανοί.
Ζούμε μέσα σ' έναν αμαρτωλό κόσμο, όμως δεν είμαστε ένα με τον κόσμο.
Δώστε τους βιβλικά και σύγχρονα παραδείγματα.
Μιλήστε τους για τους δικούς σας αγώνες και πώς αντιμετωπίζετε τους διάφορους πειρασμούς.
Έτσι θα κερδίσετε περισσότερο την εμπιστοσύνη και το σεβασμό τους.
Δώστε τους τόπο και χρόνο να αυξηθούν.
Σίγουρα κάποιες επιλογές τους θα είναι λανθασμένες.
Βοηθήστε τα να μάθουν από αυτές, όχι να απομονωθούν και να κλειστούν στον εαυτό τους με την επίπληξη ή την τιμωρία που ίσως επιβάλλετε.
Εξηγήστε τους τις ανησυχίες, τους φόβους σας και τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι απρόσεκτες και επιπόλαιες επιλογές τους.
Οικογενειακή λατρεία. Όσο δύσκολη κι αν γίνεται η ώρα αυτή στο να συγκεντρωθείτε (έχουμε πολλές δουλειές, μαθήματα των παιδιών, φροντιστήρια, μουσική, αθλητισμό...) τόσο απαραίτητη είναι για την πνευματική υγεία του σπιτιού μας.
"Η οικογένεια που προσεύχεται μαζί μένει ενωμένη".
Τέλος θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε τους γονείς να συνεχίσουν να "ανατρέφουν τα παιδιά τους δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο."
Αυτός είναι η μόνη εγγύηση για προστασία και η μόνη ελπίδα για επιτυχία στον αγώνα μας για τα παιδιά μας.
Ένας αγώνας που εμείς οι γονείς διεξάγουμε με κόπο, φροντίδα και πολλή αγάπη βασισμένοι πάντοτε στις σταθερές υποσχέσεις του Κυρίου.

24 Ιουν 2009

* ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΓΗ?

Ανοίγοντας το βιβλίο των Ψαλμών διαβάζουμε: "Του Κυρίου είναι η γη και το πλήρωμα αυτής" (24:1).
Ο Θεός είναι ο δημιουργός και σε Αυτόν ανήκει η γη.
Μάλιστα στις πρώτες σελίδες του βιβλίου της Γέννησης που περιγράφεται η δημιουργία του κόσμου από το Θεό σε όλα στάδια της δημιουργίας βρίσκουμε την διαπίστωση: "είδε ο Θεός ότι ήταν καλά".
Και μάλιστα σε άλλο σημείο διαβάζουμε "είδε ο Θεός όλα όσα δημιούργησε, και όλα ήταν λίαν καλά".
Τα πάντα είχαν φτιαχτεί τέλεια, όμορφα, καταπληκτικά.
Και πως είναι δυνατόν να μην συνέβη αυτό αφού όλα έγιναν με τη σοφία και την θεία τελειότητα του Θεού.
Και σήμερα, μετά από τόσο χρόνια και με τόσες τρομερές παρεμβάσεις στον φυσικό κόσμο, δεν μπορούμε κοιτάζοντας να μη διαλαλήσουμε και εμείς: "Κύριε πόσο θαυμαστά είναι τα έργα σου".
Μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής θα διαπιστώσουμε ότι ο Θεός έδωσε την εξουσία στον άνθρωπο να "διαχειριστε" την γη.
Διαβάζουμε: "Αυξάνεστε και πληθύνεστε, και γεμίσατε τη γη, και κυριεύσατε αυτή, και εξουσιάστε πάνω στα ψάρια της θάλασσας, και στα πτηνά του ουρανού, και σε όλα τα ζώα πάνω στη γη" (Γέννηση 1:28).
Και σε άλλο σημείο: "Ας κάνουμε άνθρωπο κατ ' εικόνα ημών και ας εξουσιάζει σε όλη τη γη" (1:26).
Συγχρόνως όμως έδωσε και μια εντολή: "Μην μολύνετε τη γη" (Αριθμοί 35:34).
Συνεπώς η γη είναι του Θεού, ο οποίος την έφτιαξε, την συντηρεί, την ελέγχει, ενώ ο άνθρωπος έχει την εξουσία να την διαχειρίζεται.
Είμαστε λοιπόν οικονόμοι.
Ο Θεός είναι ο Κύριος της γης.
Ο Θεός ανέθεσε στον άνθρωπο να διαχειρίζεται υπεύθυνα και με σοφία τη δημιουργία Του. Μεγαλύτερη ευθύνη δε θα μπορούσε να δώσει στον άνθρωπο.
Το έργο των χειρών Του, το έργο του λόγου Του το παρέδωσε ο Θεός σ' ένα από τα δημιουργήματά Του.
Η οικολογική καταστροφή όμως της γης, είναι κι αυτό ένα σημείο της πτώσης του ανθρώπου, ένα αποτέλεσμα της αμαρτίας του.
Μια πτώση όμως που έχει παγκόσμιες συνέπειες.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η αμαρτία του ανθρώπου οδήγησε στη φθορά και καταστροφή ολόκληρης της κτίσης του Θεού.
Η εξουσία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο μετατράπηκε σε ασυδοσία, απληστία, σπατάλη καταστροφή και τελικά σε θάνατο,Θάνατο μορφών ζωής από τη χλωρίδα και την πανίδα, αλλά τελικά και του ίδιου του ανθρώπου στον οποίο επιστρέφει κάθε είδους καταστροφή που ο ίδιος προκαλεί.
Είναι ευθύνη του ανθρώπου, ευθύνη του καθενός μας να γνωρίζει ότι ο Θεός μας εμπιστεύτηκε τη δημιουργία Του και ανάλογη πρέπει να είναι και η συμπεριφορά μας.
Μια σωστή οικολογική συνείδηση και συμπεριφορά πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της πνευματικής μας ζωής.
Ας γίνουμε παραδείγματα και σ' αυτόν τον τομέα.
Ας δραστηριοποιηθούμε και ας προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας, γνωρίζοντας πως ο Θεός κάποτε θα μας ζητήσει λόγο.
Ας έχουμε, σαν χριστιανοί, μια ανήσυχη συνείδηση και σ' αυτό το θέμα.

* ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ?

Ο άνθρωπος πάντοτε ήθελε να εκτελεί την επιθυμία του, αυτό που του άρεσε, αυτό που τον βόλευε.
Η πλεονεξία, η φιλαργυρία, η λατρεία για τη άνεση και την προβολή είναι οι μόνιμες επαναλαμβανόμενες αιτίες στο "γιατί συμπεριφέρεται έτσι;"
Εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει δώσει μεγάλη σημασία στο "έχειν" και όχι στο "είναι".
Μόνο που τώρα φθάσαμε σε ένα οριακό σημείο.
Εκείνοι που "έχουν", θέλουν και τη δυνατότητα να τα διατηρήσουν, αλλά και να τα αυξήσουν.
Το "φαινόμενο θερμοκηπίου" λόγου χάρη, που σαν αποτέλεσμα έχει την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της γης, προέρχεται από υπερβολική ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Μια βλάβη που μάλλον τώρα πια δεν είναι αναστρέψιμη.
Πως βρέθηκε εκεί;
Από τις υπερβολικές ανάγκες του ανθρώπου για ενέργεια.
Ποιοι όμως είναι διατεθειμένοι να χάσουν την άνεσή τους, την υπερκατανάλωση των αγαθών τους;
Σήμερα τα όρια του επιτρεπτού και του μη επιτρεπτού έχουν θαμπώσει επικίνδυνα.
"Αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται".
Είναι πραγματικά η απάντηση σε κάθε κατάργηση κανόνα.
Σήμερα όλα επιτρέπονται γιατί οι άνθρωποι διέγραψαν τους κανόνες που ο Θεός είχε βάλει στη ζωή τους.
Η οικολογική καταστροφή οφείλεται σ' αυτό ακριβώς.
Στην αχαλίνωτη πραγματοποίηση των επιθυμιών μας.
Οφείλεται στην βαθιά ηθική διαφθορά του ανθρώπου που πληρώνει έτσι την αποστασία του από το Θεό.
Πίστευαν κάποτε ότι η υπόθεση "Θεός" αποτελεί ένα μέρος της ζωής,το θρησκευτικό μέρος.
Μαθαίναμε ότι ο άνθρωπος απλά θρησκεύεται.
Κανένας δε φανταζόταν ότι οι διαταραγμένες σχέσεις μας με το Θεό θα είχαν τέτοιες συνέπειες,"Παρέδωσε αυτούς στις επιθυμίες τους".
Η γη θα καταστρέφεται μέχρι να γνωρίσουν οι άνθρωποι ότι το σπίτι τους έχει ιδιοκτήτη. Μέχρις ότου σηκώσουν τα μάτια τους ψηλά και ζητήσουν βοήθεια "άνωθεν".
Μέχρις ότου αναγνωρίσουν ότι απέτυχαν στη διαχείριση αυτών που τους παραχωρήθηκαν και επιστρέψουν πίσω, σαν τον άσωτο γιο.
Το ερώτημα είναι: μπορεί να το κάνει η ανθρωπότητα;
Ας μην το συζητήσουμε.
Όμως μπορείς επιστρέψεις εσύ.
Πολλοί γύρισαν πίσω, εκεί απ' όπου όλοι ξεκινήσαμε, στον Θεό, και μάθανε ότι όλα δεν επιτρέπονται.
Έτσι άλλαξε η ζωή τους, έγιναν άλλοι άνθρωποι, που όχι μόνο δεν ρυπαίνουν τον πνευματικό μας βίο αλλά και σκορπίζουν παντού "το άρωμα του Χριστού".
Θα το κάνεις;
Η επιλογή δική σου!

23 Ιουν 2009

* ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΓΙΝΕ...

Κάποτε σε μια μεγάλη πόλη οι άνθρωποι ήθελαν να χτίσουν ένα ναό.
Αυτός που θα πρόσφερε τα περισσότερα, το χέρι του Θεού θα έγραφε το όνομα του στα προπύλαια του ναού, με ανεξίτηλα γράμματα.
Όλοι πρόθυμα, άπλωναν τα χέρια τους.
Όλοι βοηθούσαν, μα πιο πολύ ο βασιλιάς.
Όλοι πίστευαν πως το όνομα του βασιλιά ήταν το επικρατέστερο.
Όταν όμως τελείωσε ο ναός, το χέρι του Θεού έγραψε ένα όνομα, τελείως άγνωστο.
Ήταν το όνομα μιας γριούλας.
Ο βασιλιάς την κάλεσε και τη ρώτησε τι πρόσφερε στο ναό και γράφτηκε το όνομα της.
Εκείνη απάντησε:
«Τίποτε , βασιλιά μου,μόνο, όταν τα βοϊδάμαξα τα δικά σου, που κουβαλούσαν τα μάρμαρα για το ναό, στην ανηφόρα βογκούσαν, εγώ πήγαινα, τα χάιδευα και τα έδινα σανό,αυτό ήταν όλο,χρήματα δεν έδωσα γιατί δεν είχα».
ΔΙΔΑΓΜΑ...
Στα μάτια του Θεού ποτέ δε λάμπουν οι ποσότητες που προσφέρουμε, αλλά οι διαθέσεις και οι προθέσεις που διαθέτουμε.
Άλλα είναι τα κριτήρια των ανθρώπων και πολύ διαφορετικά τα κριτήρια του Θεού.
Εμείς συνήθως εντυπωσιαζόμαστε από την εξωτερική λάμψη μιας ενέργειας, ο Θεός όμως, βλέπει τα ελατήρια και τις εσωτερικές διαθέσεις του ανθρώπου και αναλόγως κρίνει και αποφασίζει.

* ΑΛΗΘΕΙΑ...ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ?

Η Εκκλησία είναι Παγκόσμια κοινότητα ανθρώπων, το σύνολο των πιστών του Θεού που:
ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ το Χριστό ως Σωτήρα μέσω της λειτουργίας των μυστηρίων και της Αγίας Γραφής.
ΔΙΑΚΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ μέσω των καλών πράξεων και προσευχών, όπως ο Χριστός θέλει.
Ξεκινάει με την ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ όταν το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε στους Αποστόλους.
Συνεχίζει το έργο της στις μέρες μας και θα συνεχίζει στους αιώνες των αιώνων είναι δε:
ΜΙΑ γιατί στηρίζεται στην ενότητα του Ενός Θεού. (Πατέρα, Υιού και Αγίου Πνεύματος)
ΑΓΙΑ γιατί ο Θεός είναι Άγιος.
ΚΑΘΟΛΙΚΗ γιατί ζει την πληρότητα της Θείας Αλήθειας και περιλαμβάνει όλους τους πιστούς Χριστιανούς, όλων των εποχών και από όλα τα μέρη του κόσμου.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ γιατί διατηρεί ανόθευτη και απαραχάρακτη την Αποστολική διδασκαλία και Παράδοση.

22 Ιουν 2009

* ΝΟΜΙΖΕ ΗΤΑΝ ΕΞΥΠΝΟΣ

Κάποτε ο διάβολος παρουσιάστηκε σ' ένα πολύ φημισμένο άγιο και του είπε:
Τι είσαι; Τίποτε δεν είσαι.
'Ο,τι κάμνεις εσύ το κάμνω και εγώ.
Εργάζεσαι εσύ; Εργάζομαι και εγώ.
Αγρυπνείς εσύ; Εγώ αγρυπνώ περισσότερο από σένα.
Νηστεύεις εσύ; Εγώ δεν παίρνω ούτε μια μπουκιά τροφή.
Λοιπόν είμαστε το ίδιο.
-Όχι διάβολε.
Μπορεί να κάνεις όλα αυτά, αλλά εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι, που μπορούν να κάνουν όλοι οι άγιοι του Θεού.
Εσύ δεν μπορείς να ταπεινώνεσαι.
Κι αυτή είναι η αλήθεια.
Ο διάβολος δεν μπορεί να ταπεινωθεί, αλλά και τους ζώντας με ταπείνωση πιστούς δεν μπορεί να καταβάλει και να νικήσει.

* ΛΕΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ...

Τα κάστρα πέφτουν πρώτα από μέσα! Και το κάστρο της ψυχής που ο εχθρός στις κατά μέτωπο μάχες δεν μπορεί να κουρσέψει, καταφέρνει να το κυριεύσει, όταν υπάρχει πέρασμα από κάποια αφύλακτη πύλη.
Και είναι αφύλακτες πύλες οι μικρές λεπτομέρειες στις οποίες υποκύπτουμε.
Είναι οι μικρές αδυναμίες στις οποίες υποχωρούμε.
Είναι τα «μικρά αμαρτήματα» που διαπράττουμε... Αυτά που δεν είναι τόσο μεγάλα για να δημιουργήσουν μέσα μας έντονο αίσθημα ενοχής, που θα μας οδηγήσει και στην σωτήρια μετάνοια..., αλλά που διαβρώνουν την ευαισθησία μας, την ακεραιότητά μας, την καθαρότητά μας. Αφύλακτες κερκόπορτες, οι μικρές υποχωρήσεις στις αρχές και τα πιστεύω μας, που δημιουργούν και τα πρώτα ρήγματα στο κάστρο της ψυχής μας.
Μικρές αδυναμίες, μικρά ελαττώματα, μικρά αμαρτήματα γίνονται αφορμή, αγώνες ετών για το χτίσιμο ενός καλού χαρακτήρα να πάνε χαμένοι.
Τι κι αν οι κηλίδες είναι μικρές, ο πίνακας αλλοιώνεται, λερώνεται, αμαυρώνεται, δεν είναι ο πρωτότυπος, αυτός που με επιδεξιότητα και επιμονή προσπάθησε ο ζωγράφος να κάνει. Αφύλακτες κερκόπορτες, τα μικρά, τα ασήμαντα, απ’ όπου μπαίνει ο εχθρός και κυριεύει το κάστρο της ψυχής. Ας ψάξει ο καθένας μέσα του τις αφύλακτες πύλες, ας τις εντοπίσει και ας αγωνιστεί σ’ αυτά τα μικρά πρώτα για να νικήσει και στα μεγάλα αργότερα.
Μόνο αν τις φρουρεί με ανύστακτο βλέμμα, θα μείνει απόρθητο το κάστρο της ψυχής του.

* ΚΡΥΒΕΤΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ?

Πολλές φορές ζητάμε τον Χριστό εκεί όπου δεν είναι , ενώ Εκείνος κρύβεται εκεί όπου οι προκαταλήψεις και η σκοτισμένη μας κρίση εμποδίζουν τα σωματικά και τα πνευματικά μάτια να δούν.
Όσο όμως υπάρχει, μετάνοια , ταπείνωση και δίψα θεϊκή στη γη , ο Χριστός δεν θα πάψει να αποκαλύπτεται και να φωτίζει εκείνους που τον ζητούν , ακόμα και μέσα από πλάσματα και καταστάσεις φαινομενικά ξένα με εκείνα που γνωρίζουμε ή νομίζουμε ότι γνωρίζουμε, πώς αφορούν Εκείνον, θαύματα που ξεπερνούν τη δύναμη της κρίσης του αδύνατου και γεμάτου καλούπια νου μας...

21 Ιουν 2009

* ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΑΔΥΝΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ...

Με συγκινηση και δεος γραφουμε αυτες εδω τις γραμμες προς ενημερωση των αδελφων αναγνωστων μας που μας ρωτανε πως παει η πορεια της Θεοδωρας. Η ιστορια της νεας και γλυκιας κοπελας,της Θεοδωρας αγγιξε πολλες ψυχες απο αυτον εδω τον χωρο,το ενδιαφερον σας ηταν μεγαλο για μια ψυχουλα που χρειαζετε τις προσευχες μας στις δυσκολες στιγμες της ζωης της.
Ο καρκινος την κατεφαγε και την εριξε στο χειροτερο σημειο που θα μπορουσε να φτασει ο ανθρωπος,οσοι την εχουν δει απο κοντα ειπαν οτι μοιαζει σαν να εχει πεθανει εδω και ενα χρονο,εχει λιωσει,μονο τα κοκκαλα με λιγο δερμα της εμεινε,τοσο τραγικη ειναι η κατασταση.
Αλλα οπως φαινετε ο παναγαθος και παντοδυναμος Θεος λυγισε στις αληθινες προσευχες και τα δακρυα της καρδιας μας για αυτην την ψυχουλα που βρισκετε στο κρεβατι του πονου.
Τα νεα ειναι αισιοδοξα και περισσοτερο ευχαριστα απο τις προηγουμενες μερες.
Η γλυκια μας Θεοδωρα ηδη αρχισε να σηκωνετε και να περπαταει αν και πολυ αδυναμη σωματικα αλλα με πολυ πιστη και εμπιστοσυνη στον μοναδικο σωτηρα των ψυχων μας,τον Ιησου Χριστο.
Η φοβερη αιμοραγια που ειχε απο τα νυχια της, σταματησε...οι ελπιδες δεν χαθηκαν.
Οι προσευχες μας ειναι κινητηρια δυναμη,μια δυναμη που λυγιζουν ακομη και τον δημιουργο μας στο ελεος του.
Σας ευχαριστουμε θερμα ολους και ολες που ενδιαφεροσαστε για μια ψυχουλα που χρειαζετε τις προσευχες μας,σημερα ειναι η Θεοδωρα,αυριο μπορει να ειμαι εγω,μεθαυριο εσυ.
Ο ενας χρειαζετε τον αλλον,και ολοι μαζι να αλληλοβοηθιομαστε μεταξυ μας.
Ας μην σταματαμε να ενωνουμε τις προσευχες μας σαν αδερφια που ειμαστε,μονο τοτε θα ενεργησει με περισσοτερο ελεος ο Πατερας μας και δημιουργος των παντων.
Να συνεχιζουμε να προσευχομαστε για την Θεοδωρα και να ειστε σιγουροι οτι η ανταμοιβη μας θα ερθει απο ψηλα.
Οι ελπιδες μας δεν χανονται,ο Χριστος ανεστησε νεκρους,αυτος ειναι η ζωη και η ανασταση μας.
Μπορει να κανει τα παντα για εμας αρκει να εχουμε ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΝ μεσα στις καρδιες μας.
----------------------------------------------------------------------------------------------
ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 3ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2009
Η Θεοδωρα βρισκετε πλεον στο μικρο διαμερισμα της,πηρε εξιτηριο απο το νοσοκομειο οπου νοσηλευοταν εδω και πολυ καιρο.
Η κατασταση της ειναι βελτιωμενη,τρωει λιγο και οσο μπορει.
Η κοιλια της εχει γεμισει υγρα και εχει φουσκωσει αρκετα.
Μιλαει κανονικα χωρις κανενα προβλημα,γνωριζει τα παντα και ολους.
Το μονο που δεν εχει χασει εως τωρα και ουτε προκειτε να χασει ειναι η δυνατη πιστη της στον Ιησου Χριστο και την μητερα των ουρανων την Θεοτοκο.
Ο Θεος ακουει τις προσευχες μας,γνωριζει οτι προσευχονται πολλοι για αυτην την ψυχουλα και το ελεος του ειναι πλουσιο για ακομη μια φορα.
Θαυματα γινονται,ας ανοιξουμε τις καρδιες μας και ας φωναξουμε δυνατα
ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ!

20 Ιουν 2009

* ΜΗΝ ΒΓΑΖΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ένας καλός ιερέας κάθε Κυριακή μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της ενορίας του και τους μοίραζε τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών».
Μια Κυριακή πήγε μία γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα με ύφος κακομοίρικο.
Ο Ιερέας τη λυπήθηκε.
Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεση να της δώσει όσα χρήματα χωρούσε η παλάμη του. όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει λίγα κέρματα.
Βιάστηκε να της τα δώσει, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να πάρει φιλοδώρημα.
Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα.
Ο ιερέας σκέφτηκε πως ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν.
Θα της έδινε λίγα, για να μην την αφήσει να φύγει έτσι και τής έμενε η ντροπή.
Έβαλε πάλι το χέρι του στο κιβώτιο κι η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα.
Σαν ευλαβής που ήταν κατάλαβε τη θεία επέμβαση.
Ζήτησε λοιπόν πληροφορίες και για τις δύο εκείνες γυναίκες.
Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ.
Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα ρούχα.
Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψει, για να της δίνουν ευκολότερα.

* ΚΥΡΙΕ...ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ

Κύριε,στὸ ἔργο Σου δὲν χρειάζεσαι μονάχα πρόσωπα, ἄξια καὶ σπουδαῖα.
Χρειάζεσαι καὶ πράγματα:
Βάρκα νὰ διασχίζεις τὴ λίμνη.
Καλάθι νὰ μαζέψεις τὰ περισσεύματα ἀπὸ τοὺς πέντε ἄρτους, ποὺ ἔθρεψες στὴν ἔρημο τὰ πλήθη.
Στάμνα γιὰ νὰ μεταφέρεις ἀπὸ τὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ στὶς διψασμένες Σαμαρείτιδες ψυχὲς «ὕδωρ ἀλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον».
Λέντιο γιὰ νὰ σκουπίσεις τὰ πόδια τῶν μαθητῶν Σου.
Πηλὸ γιὰ νὰ χρίσεις τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ.
Δὲν μπορεῖς, λοιπόν, νὰ βρεῖς κάτι καὶ γιὰ μένα;
Νὰ μὲ κάνεις ἕνα ἀπ᾿ αὐτά;

* ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ?

Η ανατολή κάθε καινούριου χρόνου είναι ένας σταθμός στην ιστορία του κάθε ανθρώπου. Μας προστίθεται ένα έτος.
Μεγαλώνουμε και κατηφορίζουμε... Ή και γιατί όχι, αν θέλουμε Ορθόδοξα να μιλήσουμε: Μας παρέχεται η δυνατότητα να ...ανηφορίσουμε προς την αγιότητα, προς τον Ουρανό.
O χρόνος είναι μία αφηρημένη έννοια.
Eίναι κάτι, που τρέχει συνεχώς κι ακατάπαυστα.
Μόνο για το Θεό δεν υπάρχει χρόνος.
Εκείνος είναι άχρονος, αιώνιος, αθάνατος.
Eμείς οι άνθρωποι, ως πεπερασμένα όντα, προσμετρούμε το χρόνο και τον παρακολουθούμε με πολύ αγωνία.
Θα θέλαμε να κατακτήσουμε το χρόνο, να τον κρατούσαμε για πάντα δικό μας.
Να τον συγκρατούσαμε ακίνητο... Να τον ζούσαμε μονίμως.
Γι’ αυτό και ξεσπάμε σε ένα σωρό ευχές για «Xρόνια Πολλά»...
Όμως ο άτιμος ο χρόνος, ενώ ευχόμαστε χρόνια πολλά, μας αφαιρεί χρόνια ζωής!
Επίγειας ζωής...
Mπορεί, βέβαια, αυτός ο χρόνος της επίγειας ζωής μας να έχει ορισμένη διάρκεια, η ανθρώπινη όμως ζωή, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Χριστιανική μας Πίστη, δεν έχει καθορισμένη διάρκεια.
Δεν πλαστήκαμε για να ζήσουμε μόνο μερικές δεκάδες χρόνια.
Πλαστήκαμε και στόχο έχουμε να ζήσουμε αιώνια!
Ξεκινάμε εδώ στη γη για να φτάσουμε ψηλά, κοντά στον αιώνιο Θεό και να απολαύσουμε ό,τι Εκείνος απολαμβάνει.
Τίποτα ο Θεός δεν κράτησε ή δεν κρατά αποκλειστικά δικό Του.
«Πάντα γαρ απέδωκε ημίν»...
Όλα μας τα έδωσε.
Ακόμα κι αυτή την αιωνιότητα, που είναι κύριο και δικό Του χαρακτηριστικό.

19 Ιουν 2009

* ΜΗΠΩΣ ΠΕΦΤΕΙΣ ΣΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΑΥΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ?

Μας είναι γνωστή και άγνωστη η υπερηφάνεια...
Γνωστή γιατί όλοι την χρησιμοποιούμε τόσο με την καλή όσο και με την κακή έννοιά της.
Αγνωστη γιατί πρόκειται για πάθος που φωλιάζει μέσα στην καρδιά και δεν ξεριζώνεται εύκολα.Και αυτό δε συμβαίνει γιατί κατά βάθος τον έπαινο και τον καλό λόγο τον θέλουμε όλοι...
Πόσοι όμως αποδεχόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι και ότι εύκολα σφάλλουμε ?
Ελάχιστοι...Και φυσικά όπως είπε ο Χριστός το δενδρο γνωρίζεται απο τους καρπους του...
Η υπερηφάνεια είναι ένα δηλητηριώδες δένδρο και γνωρίζεται από τους σάπιους καρπους που κάνει...
Ποιοι είναι αυτοί ?
1) Ο υπερήφανος δεν ταπεινώνεται μπροστά στο Θεό,ουτε στους ανώτερούς του...Ο,τι έχει το θεωρεί ότι είναι από την εξυπνάδα και την ικανότητά του...
2)Επειδή ακριβώς νομίζει ότι τα ξέρει όλα,δεν ζητάει ποτέ συγνώμη όταν κάνει λάθος και θέλει να επιβάλλει μονίμως τη γνώμη του.
3)Προσβάλλει και βρίζει όποιον διαφωνεί μαζί του και όποιον άλλον κάνει λάθος.
4)Αναλαμβάνει δουλειές που δεν μπορεί να τις φέρει σε πέρας και έτσι χάνει το καλό του όνομα...
Αφου δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω γιατί το ξεκινάς ?
Θα με ρωτήσουν πολλοι από που ξεκινούν όλα αυτά ?
Ξεκινουν απο το γεγονός ότι οι περισσότεροι δε βάλαμε το Χριστό να διαφεντέψει τη ζωή μας...
Αντί να βαίνει η ζωή των ανθρώπων κατά τον Θεόν δεν θα ήταν υπερβολή να πουμε ότι σήμερα βαίνει κατά τον Διάβολο...
Και έτσι είναι...Το θέμα είναι αντιμετωπιζεται το σοβαρό αυτό νόσημα της ανθρώπινης ψυχής ?
Βεβαίως...Το φάρμακο είναι η ταπείνωση,η μνήμη θανάτου,η εξομολόγηση και η θεία κοινωνία...
Σίγουρο δεν έχουμε τίποτε,ούτε ότι θα ξυπνήσουμε το επόμενο πρωί...
Ας προσευχηθούμε στον Κύριο να μας φυλάξει από το απεχθές και βδελυρό σε Αυτόν πάθος και να μας χαρίσει την υψοποιό ταπείνωση και να μας ελεήσει όλους !

* ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙΣ?

Ἡ προσευχὴ δὲν εἶναι ψυχρὸ καθῆκον.
Δὲν εἶναι τύπος, οὔτε μηχανικὴ ἀπαγγελία λέξεων, ποὺ δὲν ἀγγίζουν τὴν ψυχὴ καὶ δὲν μεταμορφώνουν τὴν ζωή μας.
Εἶναι ἀναγκαιότης τῆς ψυχῆς. Χωρὶς ἀέρα δὲν ὑπάρχει ζωή.
Καὶ χωρὶς προσευχὴ δὲν ὑπάρχει πνευματικὴ ζωή.
Ἡ προσευχὴ εἶναι ἡ δυναμικὴ στάση τῆς ψυχῆς, ποὺ ὑψώνεται στοὺς φωτεινοὺς κόσμους τοῦ ἀπείρου Θεοῦ.
Εἶναι ἡ φιλικὴ συνομιλία τοῦ πλάσματος μὲ τὸν Πλάστη. Ἀλλὰ ἡ «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» προσευχὴ ἔχει τὶς προϋποθέσεις της.
Διαφορετικὰ πέφτει στὸ κενό, μένει ἀνενεργή, γίνεται τύπος καὶ χάνεται τὸ νόημά της. Τὴ σημαντικότερη προϋπόθεση γιὰ μία γνήσια προσευχή, μᾶς τὴν παρουσιάζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «τὸ τί προσευξώμεθα καθ᾿ ὃ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερτυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» (Ρωμ. η´ 26). (δηλ. «ἐμεῖς δὲν ξέρουμε οὔτε τί, οὔτε πῶς νὰ προσευχηθοῦμε,Τὸ Πνεῦμα ὅμως μεσιτεύει τὸ ἴδιο στὸ Θεὸ γιὰ μᾶς μὲ στεναγμοὺς ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐκφραστοῦν μὲ λέξεις»). Ἔτσι ἔζησαν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα οἱ πνευματοφόροι καὶ πνευματοκίνητοι ἅγιοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἱεροὶ ὑμνογράφοι, ἅγιοι Πατέρες καὶ σοφοὶ Διδάσκαλοι κατέθεσαν τὸν πλοῦτο τῆς ἐξαγιασμένης καρδιᾶς τους, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα ὅλον αὐτὸν τὸν ἀνεκτίμητο θησαυρό.

18 Ιουν 2009

* ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΑΛΛΟΥ,ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΣΕ

Όποιος ποθεί, να αποκτήσει την αιώνια ζωή, άμα βρει τον Υιό του Θεού, τα βρήκε όλα!
Γιατί Αυτός είναι η ζωή.
Και η ζωή μόνο σ' Αυτόν ευρίσκεται.
Κάποιοι όμως «λεπτοί», τάχα «καλλιεργημένοι» στα μυαλά, τάχα «ανοιχτόμυαλοι» και «ανοιχτομάτηδες», δεν την ευρίσκουν την ζωή στον Χριστό!
Και δεν τα καταφέρνουν να το καταλάβουν, ότι Αυτός είναι η ζωή!
Και λοιπόν;
Τον προσπερνάνε!
Τον αφήνουν στην άκρη.
Μα εξακολουθούν να ψάχνουν!
Και ψάχνουν να βρουν την αιώνια ζωή, εκεί πού δεν υπάρχει.

* ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΑΥΡΟΣ

Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν.
Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας.
Πρῶτα ὅμως καί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο.
Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατακαίεται ὁ διάβολος καί φεύγει.
Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν.
Ὅθεν ἀδελφοί μου, ἤ τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε νά μή σᾶς λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ σταυρός ἀπό τό χέρι σας.
Καί ἄν ἠμπορῆτε τό ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί ἅγιον εἶναι ἔργον.
Καί νά προσεύχεσθε πάντοτε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.
Πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ σταυρός καί τί σημαίνει.
Μᾶς λέγει τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν περισσότερον ἀπό τούς Ἀγγέλους.
Τί πρέπει νά κάνεις καί ἐσύ;
Σμίγεις τά τρία σου δάκτυλα μέ τό δεξιόν τό χέρι σου καί μήν ἠμπορώντας νά ἀνεβῆς εἰς τόν οὐρανόν νά προσκυνήσης, βάζεις τό χέρι σου εἰς τό κεφάλι σου, διατί τό κεφάλι σου εἶναι στρογγυλό καί φανερώνει τόν οὐρανόν καί λέγεις μέ τό στόμα:
Καθώς ἐσεῖς οἱ Ἄγγελοι δοξάζετε τήν ἁγίαν Τριάδα εἰς τόν οὐρανόν ἔτσι καί ἐγώ ὡς δοῦλος ἀνάξιος δοξάζω καί προσκυνῶ τήν ἁγίαν Τριάδα.
Καί καθώς αὐτά εἶναι τρία, εἶναι ξεχωριστά εἶναι καί μαζί, ἔτσι εἶναι καί ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καί Ἕνας μόνος Θεός.
Κατεβάζεις τό χέρι σου ἀπό τό κεφάλι σου καί τό βάζεις εἰς τήν κοιλίαν σου καί λέγεις:
Σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καί ἐσαρκώθης εἰς τήν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διά τάς ἁμαρτίας μας.
Τό βάζεις πάλιν εἰς τόν δεξιόν σου ὦμον καί λέγεις:
Σέ παρακαλῶ, νά μέ συγχωρήσης καί νά μέ βάλης εἰς τά δεξιά Σου μέ τούς δικαίους.
Βάζοντάς το πάλιν εἰς τόν ἀριστερόν ὦμον λέγεις:
Σέ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μή μέ βάλης εἰς τά ἀριστερά μέ τούς ἁμαρτωλούς.
Ἔπειτα κύπτοντας κάτω εἰς τήν γῆν:
Σέ δοξάζω, Θεέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, ὅτι, καθώς ἐβάλθηκες εἰς τόν τάφον, ἔτσι θά βαλθῶ καί ἐγώ.
Καί ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τήν Ἀνάστασιν καί λέγεις:
Σέ δοξάζω, Κύριέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, πώς ἀναστήθηκες, ἀπό τούς νεκρούς διά νά μᾶς χαρίσης τήν ζωήν τήν αἰώνιον.
Αὐτό σημαίνει ὁ πανάγιος Σταυρός.

17 Ιουν 2009

* ΟΙ ΩΦΕΙΛΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ

-Κάθε χριστιανός οφείλει να αγαπά τό Θεό. -Κάθε χριστιανός οφείλει να αγαπά τόν αδελφό του (τόν συνάνθρωπό του). -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν έχουν διαμάχες ούτε νά νιώθουν μνησκακία καί μίσος κατά των αδελφών τους, αλλά κι αν ακόμα παρεξηγηθούν μεταξύ τους, οφείλουν γρήγορα νά συμφιλιωθούν. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μή βλέπουν μέ περιέργεια καί επιθυμία. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν ορκίζονται, ούτε αληθινά ούτε στά ψέματα. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν είναι εκδικητικοί, ούτε να ανταποδίδουν κακό στό κακό. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν πηγαίνουν διόλου σέ δικαστήρια γιά τήν επίλυση των διαφορών τους. Αν όμως κάποτε παραστεί σχετική ανάγκη, ας προτιμήσουν νά βάλουν κριτή στή διαφορά τους έναν άνθρωπο της Εκκλησίας, παρά νά καταφύγουν στά κοσμικά δικαστήρια. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν κατακρίνουν. -Αν οι χριστιανοί δέν συγχωρούν τά σφάλματα των αδελφών τους, ούτε ο Θεός θά συγχωρήσει τά δικά τους σφάλματα. Αν εσείς συγχωρήσετε τά σφάλματα των άλλων ανθρώπων, θά συγχωρήσει καί τά δικά σας σφάλματα ο επουράνιος Πατέρας σας. Αν όμως δέν συγχωρήσετε τά σφάλματα των άλλων, ούτε τά δικά σας σφάλματα θά συγχωρήσει ο επουράνιος Πατέρας (Ματθ. 6, 14-15). -Οι χριστιανοί οφείλουν νά κάνουν ελεημοσύνες, αλλά καί νά προσεύχονται καί νά νηστέυουν, όχι όμως υποκριτικά, γιά νά τούς δοξάσουν δηλαδή καί νά τούς επαινέσουν οι άνθρωποι, αλλά μόνο γιά τό Θεό. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά φροντίζουν γιά τήν απόκτηση όχι επίγειων αλλά ουράνιων θησαυρών και οφείλουν νά μή μεριμνούν γιά τα αγαθά της γης, ούτε να αγαπούν τά κοσμικά πράγματα, αλλά νά επιζητούν τά αιώνια καί ουράνια αγαθά. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μήν είναι υπερήφανοι, αλλά νά είναι ταπεινοί καί να αγαπούν ταπεινά. -Οι χριστιανοί οφείλουν να αντιμετωπίζουν μέ υπομονή όλες τίς θλίψεις πού τούς βρίσκουν. -Οι χριστανοί οφείλουν νά βρίσκονται πάντοτε σέ πνευματική εγρήγορση καί ετοιμότητα, περιμένοντας τήν ώρα του θανάτου καί της κρίσεως του Θεού. -Οι χριστιανοί οφείλουν νά μετανοούν διαρκώς από τά βάθη της ψυχής τους. -Οι χριστιανοί, αν δέν ξεπεράσουν στά καλά έργα τούς δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, δέν μπαίνουν στή βασιλεία των ουρανών. Καί αν αμαρτάνουν, θά κολαστούν βαρύτερα από τούς απίστους.

* ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ...

Ποίος δεν αγαπά νά είναι ωραίος;
Την ωραιό­τητα αγαπούν όλοι, ιδίως οι γυναίκες.
Αυτές αρέσκονται νά ονομάζονται το «ώραίον φύλον», ή δε μεγαλύτερα προσβολή, πού ημπο­ρεί νά κάνη κανείς εις μίαν φιλάρεσκη γυναίκα είναι νά πει «είσαι άσχημη».
Αύτη δε ή επιθυμία για νά παρουσιάζεται ωραία κάνει τη γυναίκα ώστε νά τρώει ώρες ολόκληρες εμπρός εις τον καθρέπτη, νά κτενίζει τα μαλλιά της κατά δια­φόρους τρόπους, νά ντύνεται με την καλύτερη ενδυμασία, νά συμμορφώνεται προς κάθε ίδιοτροπία της θεάς μόδας, νά αγοράζει τα ακριβότερα κραγιόν και έτσι μυριοστολισμένη και μυριοβαμμένη νά παρουσιάζεται εμπρός εις το κοινό και νά μάς λέει «Με βλέπετε;
Είμαι ωραία. Θαυμάσατε με! Χει­ροκροτήσατε με!». Άλλά οι ωραίοι και οι ωραίες είναι λίγοι.
Και όσον εκφυλίζονται οι κοινωνίες, τόσον ή ώραιότης, ή οποία ως άνθος του ουρανού έλαμπε άλλοτε εις τα πρόσωπα ανδρών και γυναικών, συνεχώς εκλείπει και ή ασχήμια θριαμβεύει. Τώρα υποθέσατε ότι σε βουνό άνεκαλύφθη κά­ποια πηγή, μα τι πηγή! Θαυματουργική!
Όποιος πλυθεί εις το ολοκάθαρο νερό της πηγής αυτής όχι απλώς καθαρίζεται, άλλά και ο ασχη­μότερος γίνεται ωραίος, άγαλμα ωραιότητας.
Και εάν τώρα το ραδιόφωνο έπαιρνε την είδηση αυτή και την μετέδιδε εις την άνθρωπότητα.
Τότε από τα πέρατα του κό­σμου εκατομμύρια άνθρωποι θα ξεκινούσαν ευχαρίστως, θα υποβάλοντο σε κάθε ταλαιπωρία και έξοδο, για να φθάσουν το ταχύτερο στην την θαυματουργική πηγή, νά νιφτούν και νά γίνουν υγιείς, ωραίοι!

16 Ιουν 2009

* ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ?

Σημαντικοί λόγοι που μας οδηγούν σε μια "αποτυχημένη" προσευχή Υπερηφάνεια Το υπερήφανο πνεύμα θα εμποδίσει τις προσευχές σου Μη συγχωρητικότητα Το μη συγχωρητικό πνεύμα θα εμποδίσει τις προσευχές σου Απιστία - Αμφιβολία Όταν υπάρχει απιστία ή αμφιβολία στην καρδιά σου, τότε οι προσευχές σου θα εμποδιστούν
Αμαρτία Ανεξομολόγητη αμαρτία θα εμποδίσει την προσευχή σου Αδιαφορία στο Λόγο του Θεού Αδιαφορία ή απόρριψη της Αγίας Γραφής θα σε εμποδίσουν στην προσευχή σου Κακές σχέσεις Η κακή σχέση ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα θα εμποδίσουν τις προσευχές σου

* ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ?

Ένας βασιλιάς πέρασε επίσημα από ένα έρημο λόγγο.
Εκεί είδε ένα φτωχό άνθρωπο πού έβοσκε λίγα προβατα.
Και απόρησε.
Γιατί τον είδε ήρεμο και ειρηνικό.
Ρωτάει λοιπόν ό βασιλιάς:
-Πώς είσαι ήρεμος και ειρηνικός, ζώντας και δουλεύοντας σε τέτοια άγρια μέρη ;
Τι κερδίζεις από την δουλειά σου;
Ό βασιλιάς τα έβλεπε όλα με κριτήριο ένα υλικό κέρδος!
Απάντησε ο τσοπάνης:
Ότι και συ με την δική σου, βασιλιά μου!
Απόρησε πάλι ο βασιλιάς και ζήτησε εξηγήσεις:
-Μα ξέρεις τι λες, καλέ μου άνθρωπε ;
Ξέρεις τι κερδίζω εγώ;
Απάντησε ο τσοπάνης:
-Το μεγαλύτερο πού μπορείς και συ, να κερδίσεις, βασιλιά μου, είναι να πας στον παράδεισο, αν κάνεις έργα καλά.
Γιατί, αν δεν φροντίζεις να κάνεις καλά έργα, θα πας και συ στην κόλαση!
Το ίδιο και εγώ με την δική μου δουλειά!
Μπορείς να μου ειπείς τι περισσότερο μπορείς να κερδίσεις συ στην ζωή σου από έμενα;
Τα λόγια του φτωχού τσοπάνη ξύπνησαν τον βασιλιά.
Και τον έκαναν να σκέπτεται πιο καλά.
Θα κάνουν τάχα το ίδιο και σε μας;

* ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ?

Το καλοκαίρι έφτασε.
Ηδη σε όλα τα γραφεία και τις υπηρεσίες προγραμματίζονται οι άδειες του καλοκαιριού.
Αλλοι στο βουνο και άλλοι στη θάλασσα,όλοι κάπου σχεδιάζουμε να ξεκουραστούμε...
Απαραίτητο και αναζωογονητικό για να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά το χειμώνα...
Είναι όμως στο πρόγραμμά μας και η επίσκεψη στον Οίκο του Θεού ?
Ο Χριστός βρίσκεται μαζί μας ή στέκει παραπονεμένος σε μια γωνιά και το καλοκαίρι,με τον ίδιο τρόπο που έστεκε στην αναστάσιμη λειτουργία από όσους με το άκουσμα του Χριστός Ανέστη έσπευδαν να γυρίσουν σπίτι για να ...μην παγώσει η μαγειρίτσα ?
Δυστυχώς πολλοί και πολλές αυτό το σοβαρό θέμα το αμελούν.
Ενώ η Εκκλησία μας εορτάζει πολλούς αγίους κατά το καλοκαίρι,δεν εκκλησιάζονται εν τούτοις...
Λένε ήρθα για διακοπές και αυτό περιλαμβάνει διακοπή του συνήθους τρόπου ζωής...
Εκκλησία δε σημαίνει όμως κάνω ό,τι έκανα και σπίτι απλά...
Στην Εκκλησία αγιάζομαι,διδάσκομαι και παίρνω δύναμη για να συνεχίσω το δύσκολο αγώνα της ζωής και την αποφυγή των πειρασμών,που το καλοκαίρι είναι απείρως περισσότεροι απ ό,τι το χειμώνα.
Εχουμε τον Αύγουστο ιδίως τις παρακλήσεις προς την Παναγία,πόσοι πάνε ?
Και είναι τυχαίο ότι όλοι οι δήμοι τις πολιτιστικές τους εκδηλώσεις τις προγραμματίζουν τον Αύγουστο που ξέρουν όλοι ότι είναι οι Παρακλήσεις ?
Θα μου πείτε μα να μην πάω να ακούσω ένα τραγούδι ή να δώ μια παράσταση ?
Απάντηση κάνε το,αλλά μετά την παράκληση...
Κάνε το,αλλά μην ξεχνάς ότι έχουμε νηστεία ώς την ημέρα του Δεκαπενταυγούστου...
Μακάρι ο Κύριος να μας ελεήσει όλους και να μας αποδεικνύει εμπράκτως καθημερινά ότι Αυτός είναι η Οδός ,η Αλήθεια και η Ζωή !
Να είμαστε καλά,να περάσουμε καλό καλοκαίρι και κυρίως να επιστρέψουμε όλοι !
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ...
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΜΑΣ.

15 Ιουν 2009

* ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ?

...Επειδή αμαρτάνουμε,αυτό λέ­ει ή 'Αγία Γραφή.
Όποιος αμαρτάνει θα αρρωστήσει και θα πέσει στα χέρια των γιατρών.
Πολλές είναι οι αρρώστιες πού προέρχονται από τις αμαρτίες,πολλές, Όχι όλες.
Στην περίπτωση αυτή το φάρμακο το ξέρουμε.
Το είπε ο Κύριος στον παραλυτικό της Βηθεσδά.
Θυμηθείτε τα λόγια του: Άρρωστοι πού γίνατε καλά, μη ξαναμαρτάνετε, για νά μη σάς συμβούν χειρότερα.
Σάς το λέει ο Χριστός. Ακούστε τη φωνή του.
-Για νά θυμόμαστε το Θεό.
Κάποιος πήγε νά επισκεφθεί έναν άρρωστο.
Ό επισκέπτης εξέφρασε όλη του τη συμπά­θεια και τη λύπη για την αρρώστια του.
Αλλά ο άρρωστος του είπε κάτι πού τού έκανε εντύπωση και πού το θυμόταν σε όλη του τη ζωή.
Είπε ο άρρωστος στον επισκέπτη του: «Ξέρεις γιατί ο Θεός μάς αφήνει, πολλές φορές, νά πέσου­με στην πλάτη;
Για νά κοιτάξουμε λίγο και προς τα άνω!...». Έτσι είναι,στην ανάγκη, στην αρρώστια, θυμόμαστε το Θεό.
-Για νά μετανοούμε.
Ή θύμιση του Θεού συντελεί, σχε­δόν πάντοτε, στη μετάνοια.
Οι περισσότεροι άρρωστοι, μαζί με τη θεραπεία τους, μετανοούν για τις αμαρτίες τους και γί­νονται άλλοι άνθρωποι,καλύτεροι.
Ας το ξαναπούμε- οι αρρώ­στιες φέρνουν τον άρρωστο, τις περισσότερες φορές, κο­ντά στο Θεό.
-Για νά ταπεινωνόμαστε.
Ό Θεός μάς θέλει ταπεινούς.
Μπορεί νά ταπεινώσει όλους τούς υπερήφα­νους.
Και μπορεί νά το κάνει αυτό με πολλούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι και ή αρρώστια.
Κάτω από τα χτυπήματα της αρρώστιας όλοι σκύβουν το κεφάλι τους και ομολογούν τη μηδαμινότητά τους μπροστά στο Θεό.
-Για νά δοκιμαζόμαστε.
Λέμε ότι πιστεύουμε και αγα­πούμε το Θεό.
Πώς όμως θα φανεί αυτό;
Μόνο μέσα στις δοκιμασίες.
Και μία από τις δοκιμασίες είναι και ή αρρώστια.
Όποιος μέσα στην αρρώστια και στον πόνο του δεν γογγύζει και δεν παραπονείται κατά τού Θεού, άλλά δέχεται σιω­πηλά το σταυρό της δοκιμασίας αυτής, αυτός είναι πραγματι­κός χριστιανός, μόνο αυτός.
Οι άλλοι πού γογγύζουν δεν είναι,και ας λένε ότι είναι.
Όλοι οι άγιοι πέρασαν δοκιμα­σίες στη ζωή τους.
Πολλές δοκιμασίες.
Ποιό πρώτο και ποιο δεύτερο παράδειγ­μα νά αναφέρουμε;
Είναι τόσα πολλά.
Όλοι οι άγιοι και μάρ­τυρες.
-Για νά γινόμαστε συμπονετικοί.
Η αρρώστια, ο πόνος, μαλακώνει και την πιο σκληρή καρδιά.
Άνθρωποι πού πρώτα περνούσαν αδιάφοροι μπροστά από πονεμένους συνανθρώ­πους τους, ύστερα από κάποια τους αρρώστια άλλαξαν δια­γωγή.
Έγιναν καλοί Σαμαρείτες και σκύβουν πάνω τους με συμπόνια, όπως και εκείνος, ο καλός Σαμαρείτης τής παρα­βολής στον πληγωμένο οδοιπόρο.
Ό άρρωστος, μετά τη θε­ραπεία του, γίνεται συμπονετικός άνθρωπος.
Κι αυτός είναι εκείνος πού πιο πολύ σκέπτεται και επισκέπτεται τούς άρρωστους.
Αυτός πού αρρώστησε και πόνεσε.
Για νά σκεπτόμαστε τον ουρανό.
Εδώ στη γη είμαστε «ξένοι και παρεπίδημοι».
Ή πατρίδα μας ή αιώνια είναι ο ουρανός.
Τα συμφέροντα μας είναι στον ουρανό.
Συμπέρασμα:
Λιγότερα ακίνητα στη γη.
Λιγότερα λεφτά στις Τράπεζες.
Τα περισσότερα σε έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και ιεραποστολής.
Με τον τρόπο αυτό, μαζί με τη μετάνοια, λύνουμε το πρόβλημα τού ουρα­νού.
Το σπουδαιότερο πρόβλημα.
Αδελφή ψυχή,Γι' αυτό αρρωσταίνουμε.
Για τούς λόγους πού είπαμε.
Σκέψου πάνω στους λόγους αυτούς και βγάλε τα ανάλογα συμπεράσματα.
Συμπεράσματα, πού εύχομαι νά σε οδηγή­σουν στο Σωτήρα μας Χριστό.

* ΤΙ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ OTAN ZHTAME?

Aλήθειες που αναφέρει ο Λόγος του Θεού για τις απαντήσεις του Θεού: -Πολλές φορές ο Θεός δίνει στα παιδιά Του εκείνο που του ζητούν ακριβώς όταν Του το ζητούν και όπως Του το ζητούν. -Πολλές φορές ο Θεός αργοπορεί την απάντησή στην προσευχή όπως την προφέρουμε γιατί Εκείνος έχει τους λόγους Του και ξέρει ότι δεν πρόκειται να είναι για το αιώνιο συμφέρον μας εκείνο που ζητούμε. -Πολλές φορές ο Θεός απαντά στην προσευχή μας επιτρέποντας μας να περάσουμε μεγάλες θλίψεις. Καταλαβαίνει από κείνα που Του ζητούμε ότι χρειαζόμαστε τη θλίψη για να γιατρευτούμε πνευματικά. -Πολλές φορές ο Θεός απαντά την προσευχή μας δίνοντάς μας κάτι πολύ καλύτερο από εκείνο που ζητούμε.

* ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ?

Έχουμε ακούσει πολλές φορές «το θρησκευόμενο» αυτό αξίωμα που είναι για το ευαγγέλιο τελείως απαράδεκτο.
''Θρησκευόμενο'' γιατί δυστυχώς βγήκε από τους θρησκευτικούς κύκλους και μάλιστα του αποστατημένου χριστιανισμού που παραποιήθηκε και παρερμηνεύτηκε.
Οι σταυροφόροι εκστρατεύσανε για να ελευθερώσουν τους «Άγιους τόπους» και να γίνουν πάλι χριστιανικοί, γιατί τους είχαν πάρει οι Μωαμεθανοί.
Αυτό το θεωρήσανε ιερό σκοπό και ξεχάσανε τον εαυτό τους.
Όπου περάσανε αποδειχθήκανε σωστά θηρία, αγροίκοι, βάρβαροι, πραγματικά αγρίμια. Σκότωσαν ανεξαρτήτως φύλλου, άνδρες-γυναίκες-παιδιά.
Βιάσανε γυναίκες, κάψανε χωριά.
Το πέρασμά τους μια καταστροφή, μια τυραννία, και θεωρούσαν τον εαυτό τους αθώο μια και ο σκοπός ήταν άγιος.
Η ιερά εξέταση καταδίκαζε χιλιάδες ανθρώπους σε θάνατο και μάλιστα να καίγονται ζωντανοί, γιατί είχαν «αιρετικές ιδέες», γιατί δεν δεχόντουσαν τον Πάπα για σωτήρα, αλλά μόνο τον Ιησού Χριστό και γιατί ΔΙΑΒΑΖΑΝ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.
Ποτέ δεν σκεφθήκανε οι άνθρωποι αυτοί, ότι ο φόνος και γενικά ο διωγμός, δεν επιτρέπεται με κανένα τρόπο από το ευαγγέλιο, όταν μάλιστα θέλεις να πείσεις κάποιον, να παρατήσει την πίστη του, έστω κι’αν αυτή, πραγματικά είναι αιρετική, ή λάθος.
Μέσα παράνομα και αμαρτωλά, δεν αγιάζονται, επειδή ο σκοπός είναι άγιος.
''Τα παιδιά του Μω/Μορμονοι'' χρησιμοποιούν την πορνεία σαν μέσο προσηλυτισμού των νέων κυρίως ατόμων, στις δικές τους ιδέες.
Έτσι βάζουν την κοπελίτσα να πορνεύει με τον καθένα και την πείθουν ότι ''το μέσον πορνεία'' είναι άγιο, αφού σκοπό έχει να κάνει τον άλλον να πιστέψει στην αίρεσή τους.
Μπορούμε να πούμε ότι ποτέ ο σκοπός δεν μπορεί να είναι άγιος, όταν τα μέσα είναι άνομα. Όταν τα μέσα είναι άγια, τότε και ο σκοπός είναι άγιος.
Όταν χρησιμοποιούμε την αγάπη, την ευθύτητα, τη καλοσύνη, την αλήθεια, την αγνότητα, είναι αδύνατον να έχουμε κακό σκοπό.
Όταν όμως χρησιμοποιούμε την ψευτιά, την πονηριά, την κακία, την λοιδορία την σαρκολατρεία και γενικά την αμαρτία, δεν μπορεί παρά ο σκοπός να είναι ύπουλος, κακός και σάπιος και από πίσω οπωσδήποτε κρύβεται ο διάβολος.
Από τα μέσα φανερώνεται ο σκοπός.
Ποτέ ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.

14 Ιουν 2009

* ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ

Η Ομολογία Πίστεως, το Σύμβολο της Πίστης μας, είναι ο καλύτερος οδοδείκτης.
Μας δείχνει ποία είναι ή αληθινή πίστη, ποία είναι η αληθινή οδός που οδηγεί στον Θεό.
Δεν συμβαίνει το ίδιο με την κάθε θρησκευτική ομολογία-έργο ανθρώπων.
Μπορούν ποτέ, τα έργα των ανθρώπων να συγκριθούν με τα έργα του Θεού;
Μπορεί ποτέ, ο λόγος των ανθρώπων να ισοσταθμίσει με τον λόγο του Θεού;
Άνθρωποι γεμάτοι εγωισμό φαντάσθηκαν ότι οι γνώμες τους ήσαν οι καλύτερες στον κόσμο. Και τις κήρυξαν με φανατισμό!
Και απόκτησαν οπαδούς!
Έτσι γέμισε ο κόσμος ψεύτικες θρησκείες.
Οι θρησκείες αυτές, δεν είναι οδοί προς τον Θεό.
Είναι στραβά μονοπάτια.
Δεν είναι οδοδείκτες.
Είναι συνθήματα απατηλά.
Δεν οδηγούν στον Θεό.
Οδηγούν μακριά από τον Θεό.
Δεν οδηγούν στον Θεό.
Δεν οδηγούν πουθενά.

* ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΡΙΖΕΣ?

Το να βλέπουμε τα πάθη μας, να λυπόμαστε γιʼ αυτά και να καταφεύγουμε στο Θεό, ζητώντας τη θεραπεία της ψυχής μας, είναι η καλή αρχή του καλού δρόμου. Βλέπετε να υπάρχει μέσα σας η διάθεση για την απαλλαγή από τα πάθη;
Αν ναι, να προσέχετε καθημερινά τον εαυτό σας, να φοβάστε τις πτώσεις και να φυλάγεστε με κάθε τρόπο από τις αιτίες της αμαρτίας.
Έτσι, με τον καιρό, τα πάθη εξασθενούν. Αλίμονο στη ψυχή, που θα φτάσει στην αναίδεια να πει: «Τίποτα δεν φοβάμαι!».
Αυτή η εγωιστική αφοβία είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της. Πάντως, και όταν αγωνιζόμαστε με καλή προαίρεση εναντίον των παθών, πρέπει νʼ αποφεύγουμε τις αδιάκριτες ακρότητες.
Πρέπει να γνωρίζουμε το μέτρο και τα μέτρα μας.
Αλλιώς θα κυριευθούμε από αθυμία και στη συνέχεια από απελπισία.
Παρʼ όλες τις αδυναμίες μας, ας μην αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός μας αγαπάει και θέλει τη σωτηρία μας.
Επομένως, αν δεν παραδινόμαστε θεληματικά στα πάθη, Εκείνος θα μας προφυλάξει από τις πτώσεις. Το δέντρο που έχει ριζώσει βαθιά στη γη, λυγίζει κάτω από το δυνατό άνεμο, αλλά σηκώνεται πάλι όρθιο, όταν αυτός κοπάσει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη ψυχή.
Ας λυσσομανούν εναντίον της τα πάθη, ας την ταρακουνούν κι ας τη λυγίζουν πρόσκαιρα. Φτάνει η ρίζα να μην πειραχθεί.
Και ρίζα είναι η σταθερή απόφαση της ψυχής να μην υποχωρήσει στην αμαρτία ως το θάνατο.

13 Ιουν 2009

* ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΔΩΣΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ

Ο Θεός μας έδωκε το στόμα μας να δοξάζωμεν τον Κύριόν μας, να λέγωμεν το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, δια της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων έλεησον με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου".
Μέσα εις το "Κύριε Ίησού Χριστέ" θεωρείται η Αγία Τριας, ο Θεός, η ενσαρκος οικονομία του Χρίστου μας, η Δέσποινά μας η Θεοτόκος και πάντες οι Άγιοι.
Όθεν, αδελφοί μου, ή τρώγομεν ή πίνομεν ή δουλεύομεν, να μη μας λείπη αυτός ο λόγος, η ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ, έλεησόν με" από το στόμα μας και ο σταυρός, και καλόν και άγιον είναι να προσευχόμεθα πάντοτε το πρωΐ, το βράδυ και τα μεσάνυχτα

* ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΑΝΥΣΗΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ

Μια ήμέρα είχε βγει ο διάβολος περίπατο μαζί με ένα φίλο του.
'Εκεί λοιπόν πού επήγαιναν, βλέπουν ξαφνικά έναν άνδρα να σκύβει κάτω και κάτι να παίρνει.
- Τι να ευρήκε άραγε; ερώτησε ο φίλος του.
- Λίγη αλήθεια! απάντησε ο διάβολος.
- Και ανησυχείς; τον ερώτησε ο φίλος του.
- Όχι, ( του απάντησε ).
Όχι. Δεν ανησυχώ καθόλου!
Αυτό για μένα είναι καλό.
Θα τον βάλω να της δώσει πιο πολλή σημασία από ο, τι της αξίζει, και να την πιστεύσει τόσο, πού να την κάμει μια καινούργια Θρησκεία, μια καινούργια ομολογία.

12 Ιουν 2009

* ΕΣΥ ΚΡΙΝΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ?

Καθημερινώς οι άνθρωποι όταν δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνουμε σε σπίτια,σχολεία,γραφεία και πάσης φύσεως συντροφιές σχολιάζουμε πρόσωπα και πράγματα της δικής μας αλλά και της ευρύτερης κοινωνικής ζωής...
Μέχρι εδώ τίποτε το μεμπτό,ώσπου να αρχίσουμε από το απλό κουτσομπολιό να πέφτουμε στην κατάκριση,δηλαδή στη δυσμενή κρίση του άλλου και μάλιστα όχι με στόχο τη διορθωσή του,αλλά με στόχο τη διαπόμπευσή του...
Οταν θέλουμε να διορθώσουμε σε κάτι έναν αδελφό μας ,είπε ο Χριστός,ας επιχειρήσουμε να συζητήσουμε το πρόβλημα μαζί του ,ιδιωτικά και μόνο αν δεν επιτυχουμε τίποτε να το πουμε σε έναν ανώτερο,πρεσβύτερο,ή άλλο Ιεράρχη .
Ποτέ όμως να μην κάνουμε τον κριτή και δικαστή εμείς οι ίδιοι...
Τα βλέπουμε κάθε μέρα αυτά να συμβαίνουν.
Ανθρωποι και μάλιστα ισχυροί πέφτουν στο στόμα ανθρώπων που δεν ξέρουν τι κάνουν και για τί θέμα μιλάνε.
Και τελικά χάνουν την ψυχή τους και την ηρεμία τους.
Και όταν μετά από χρόνια δικαιώνεται ο διασυρθείς ουδείς μπαίνει στον κόπο να ανασκευάσει τα όσα είπε και να ζήτήσει συγνώμη...
Το είδαμε το φαινόμενο δυστυχώς πρόσφατα με το Μακαριστό Χριστόδουλο.
Ενώ ο άνθρωπος αυτός ήταν ασθενής και όδευε προς το θάνατο,ουκ ολίγοι αχρίστιανοι χριστιανοί δεν τον σεβάσθηκαν ούτε αυτή την ώρα αλλά προσπαθούσαν υπαρκτά ή ανύπαρκτα αμαρτήματά του να τα μεγενθύνουν για να κάνουν αντιπολίτευση κατά το κοινώς λεγόμενον...
Ακόμα και σήμερα που έχει πεθάνει δεν είναι λίγοι αυτοι που συνεχίζουν το φοβερό αυτό αμάρτημα...
Που είναι αιτία να διασύρεται ο Θεός και να κατακρημνίζεται ο άνθρωπος...
Και που δεν επιτρέπει σε κανέναν μας να σεβαστεί ούτε την ώρα του θανάτου των συνανθρώπων μας...
Αγαπητοί μου,έχουμε αρκετά δικά μας αμαρτήματα να εξαλείψουμε,και ο Θεός γι αυτό θα ζητήσει το λόγο από εμάς μια μέρα.
Οχι για τους άλλους.
Και επειδή η σημερινή μέρα μας ανήκει,την αυριανή δεν τη γνωρίζουμε,ας το σκεφθούμε !Μπορεί μόνο απο αυτό να βρεθούμε στην κόλαση !
ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΝΤΙΝΑ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ

* ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΒΩ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ?

Είναι ωραίο πράγμα να ανάβουμε καντήλια μπροστά στις εικόνες.
Άλλα πιο ωραίο πράγμα είναι να προσφέρουμε στον Θεό σαν θυσία τη φλόγα της αγάπης. Τότε είμαστε αληθινοί προσκυνητες του.
Αν ανάβεις καντήλια στις εικόνες και δεν έχεις αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον σου, αν είσαι φιλάργυρος και φιλόνικος, η θρησκεία σου είναι ματαία.
Γιατί ανάβω το καντήλι;
- Μου θυμίζει ότι όπως ο Θεός είναι φως, έτσι πρέπει να είναι και η ζωή μας φωτεινή.
- Είναι ο έλεγχος στα σκοτεινά μας έργα.
- Είναι μία δική μας θυσία ένδειξη ευγνωμοσύνης και αγάπης για το Χριστό πού θυσιάστηκε για μας.
-Είναι το φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους πού προσπαθούν να απομακρύνουν το νου του άνθρωπου και τις προσευχές του, από το φως πού είναι ο Θεός.
- Όπως το καντήλι καίγεται μέσα στο λάδι, έτσι και εμείς πρέπει να ζητάμε το έλεος του Θεού για τις αμαρτίες μας καίγοντας το δικό μας θέλημα και κάνοντας το θέλημα του Θεού.
- Όπως δεν ανάβει το καντήλι χωρίς τα δικά μας χέρια, έτσι και εμείς δεν θα είχαμε το φως αν ο Χριστός και Θεός μας δεν είχε έρθει στη γη.

* ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ,ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ...

Στὴν ἔρημο τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐκεῖνο ποὺ συζητᾶμε εἶναι μὲ ποιὸ τρόπο θὰ κατορθώσουμε, στηριζόμενοι ὑποκριτικὰ πάνω στὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ στὶς δῆθεν ἀπαιτήσεις τῆς σύγχρονης πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας μας, ἐπινοώντας τεχνάσματα διάφορα, παρακάμπτοντας ἐπιταγὲς συνταγματικές, ἱστορία καὶ κοινὴ λογική, νὰ πετύχουμε ὥστε τὰ παιδιὰ τῆς χώρας μας νὰ μὴν ἀσχολοῦνται μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο κι Ἀναστημένο Χριστο καὶ ἀκόμα καλύτερα, ἂν εἶναι δυνατόν, νὰ μὴν ἀκοῦνε καθόλου τὸ ὄνομα Χριστός

11 Ιουν 2009

* ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΤΥΧΙΑ?

Όρος «ευτυχία» δεν υπάρχει στην αγία Γραφή!
Στην Κ.Δ. δεν άπαντα ούτε μία φορά.
Γιατί «τύχη» δεν υπάρχει.
Ούτε αγαθή, ούτε κακή.
Επομένως οι χριστιανοί δεν είναι σωστό να μιλάνε για «ευτυχία» και «δυστυχία».
Η ευτυχία, όπως την βλέπουν οι άνθρωποι, είναι μια ψεύτικη, λάθος αντίληψη.
Θεωρούμε συνήθως ευτυχία την υγεία, την μακροβιότητα, την οικονομική άνεση, την γαλήνη, την καλή οικογενειακή κατάσταση, την ειρήνη στον κόσμο.
Όλα αυτά, όμως, δεν είναι πάντοτε αντικειμενικά καλά για τον άνθρωπο.
Δεν του είναι ωφέλιμα και συμφέροντα.
Μερικές φορές, τον συμφέρει τον άνθρωπο, να μην έχει υγεία, να έχει οικονομικά προβλήματα, να μην τον αποδέχεται και να τον απορρίπτει η κοινωνία, να έχει πόνο και πένθος... Ή τάχα ευτυχία είναι στην πραγματικότητα μια ουτοπία.
Ή ζωή μας στην γη είναι σύνθεση αντιθέσεων.
Ζούμε την εξορία, από τον Παράδεισο, στην γη.
Ή μακαριότητα, η ευτυχία, είναι κάτι, πού θα το απολαύσομε μόνο στην αιώνια ζωή.
Εδώ χαρά και λύπη, πόνος και αγαλλίαση, πάνε ανάκατα, συνυπάρχουν συμπορεύονται.
Ευτυχία χωρίς Χριστό ΔΕΝ γίνεται.
Η μόνη αληθινή ευτυχία είναι η εν ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ.

* ΑΠΟ ΕΞΥΠΝΑΚΗΔΕΣ...ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ

Ένας άθεος πήρε την απόφαση να διαφωτίσει, να αναδιαπαιδαγωγήσει, εκείνους πού πιστεύουν στον Θεό, και ιδίως τους φοιτητές.
Να τον λοιπόν, ανάμεσα σε φοιτητές.
Και ρωτάει έναν σαρκαστικά:
— Ρε συ, πιστεύεις;
— Ναι, πιστεύω!
— Χμ! Και τον είδες ποτέ σου τον Θεό;
Του απάντησε ο νεαρός.
— Και σαν τι τον πέρασες τον Θεό, ρε!
Να κάθεται να δείχνει τον εαυτό Του στον κάθε βλάκα;
Αλήθεια, συ σαν τι τον περνάς τον Θεό, αδελφέ!

10 Ιουν 2009

* ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ?

Δεν είναι λίγες οι φορές που όταν πηγαίνω να εκκλησιασθώ με πιάνει κατάθλιψη.
Βλέπει κανείς τους ανθρώπους να μη σκέπτονται πού πηγαίνουν και γιατί...
Ντύνονται όχι για να πάνε στον Οίκο του Θεού,να προσευχηθουν για τις αμαρτίες τους,αλλά λες και πάνε στην...παραλία...
Ας τοποθετούν οι Ιερείς στην είσοδο του ναού τις ενημερωτικές πινακίδες για σεμνή περιβολή,τίποτε αυτοί...
Θα με ρωτήσει κανείς,μα καλά,στην Εκκλησία ο Θεός για την ψυχή μας δεν ενδιαφέρεται ?Φυσικά,αλλά για να προσεγγίσεις κάποιον υψηλά ιστάμενο να τον παρακαλέσεις για κάτι πας σεμνά ντυμένος,χωρίς πολλά στολίδια,με τα ανάλογα παπούτσια και όχι με...σαγιονάρες λες και μόλις σηκώθηκες από το κρεβάτι...
Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουμε ιδίως εμείς οι γυναίκες μέσα στην Εκκλησία φλυαρώντας,κουβεντιάζοντας,με τα ...γυαλιά του ηλίου ακόμα στα μάτια μας,και κυρίως βαμμένες λες και πήγαμε σε καμιά κοσμική δεξίωση !
Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι κατηγορηματικός πάνω σε αυτό :Προσέρχεσαι για να προσευχηθείς στο Θεό που με τα αμαρτήματά σου προσέκρουσες.
Εδώ δεν έχουν θέση ούτε τα κοσμήματα,ούτε το βάψιμο,ουτε τα πολυτελή ρούχα...
Που νομίζεις ότι πάς ?
Σε καμια κοσμική συγκέντρωση ?
Σε κανέναν ειδωλολατρικό γάμο?
Εκεί ταιριάζουν ολα αυτά...
Εδώ δεν έχεις ανάγκη απο τίποτε γιατί ήρθες να προσευχηθείς στο Δεσπότη Χριστό που με τα αμαρτήματα σου προσέκρουσες...
Λοιπον τι στολίζεσαι ?
Πώς μπορείς να στενάξεις και να δακρύσεις ?
Πώς μπορείς να προσευχηθείς με ζήλο με τέτοια εμφάνιση ?
Αλλά δεν είναι αυτό μόνο...
Σήμερα έχουμε ως απαραίτητο είδος στην καθημερινότητά μας και τα κινητά.
Τα κινητά κατέστησαν απαραίτητα για πολλούς λόγους.
Βλέπουμε όμως πολλούς και πολλές να τα κρατάνε και στην Εκκλησια και μάλιστα τοποθετημένα στο κανονικό προφιλ ,δηλαδή ακούγονται...
Οταν πάνε να δουν ένα έργο στον κινηματογράφο ή στο θέατρο,οι έχοντες αγωγή από μόνοι τους,οι μη έχοντες υπακούοντας στη σύσταση του ιδιοκτήτη του χώρου σβήνουν τα κινητά τους...
Στην Εκκλησία που τελείται η Λειτουργία,δηλαδή το υπερθέαμα,το μεγάλύτερο έργο του λαού,δεν πρέπει να σεβαστουμε τον ιδιοκτήτη του χώρου που είναι ο Θεός ?
Ηρθε η ώρα να σκεφθούμε τή θέση μας απέναντι του Θεού έτσι ώστε στην Εκκλησία τουλάχιστον να μην κολάζουμε και να μην κολαζόμαστε,αλλά μόνο να σωζόμαστε !
ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΝΤΙΝΑ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ