.JPG)
ΤΕΤΟΙΑ ΜΑΝΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ;
ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΝΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΕΚΕΙ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΤΗΣ.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ ΑΛΛΑ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΚΛΟΝΙΣΤΗΚΕ.
ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΝ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ.
ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΜΕ ΜΑΣ;
ΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ.
Διευχων, προσωπικά θα ήθελα να καταθέσεις τις σκέψεις σου για το θέμα της ανάρτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΓΡΑΨΑΜΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
ΔιαγραφήΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Αγαπητέ φίλε, θα έλεγα την εξής ερώτηση για προβληματισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιτάμε κατάματα το μαρτύριο της Αγίας Οικογένειας, ή κοιτάμε κάτι άλλο?
Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε το δρόμο που αξιωθήκανε και φτάσανε στο μαρτύριο και όχι το αυτού καθαυτού μαρτύριο?
Η ανάρτηση εχει δύο θέματα. Την μαρτυρική οδό της οικογένειας και την διαπαιδαγώγηση για την μαρτυρική οδό, που θα πρέπει να δώσουμε προσοχή και σημασία.
Το μαρτύριο είναι ο πρωταθλητισμός και η στέψη, δηλαδή η κατάληξη, ενώ ο δρόμος για το μαρτύριο είναι η συνεχής πνευματική αιματηρή πορεία μίας οικογένειας που έχει ως στόχο τη Θέωση.
Άρα λοιπόν αυτό που θα πρέπει να εστιάσουμε, είναι ο πνευματικός αγώνας που ξεκινά μέσα στην οικογένεια για να καταλήξει στην έξοδο από αυτή τη ζωή.
Τούτο το έργο της διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς, είναι ευθύνη γονέων, παππούδων δασκάλων και εκπροσώπων της Αγίας Εκκλησίας.
Θα πρέπει λοιπόν με την καθοδήγηση του πνευματικού, τα παιδιά να μάθουν από μικρά στην πνευματική ανάγνωση, στην προσευχή, στην νηστεία, στην υπομονή, στην ειλικρίνεια, στην μετριοφροσύνη, στον σεβασμό, στην αγάπη, στην ακτημοσύνη.
Να μάθουν να προστρέχουν στην αγκαλιά Του Χριστού και Της Αγίας Μητέρας του, όταν έχουν δυσκολίες.
Να μάθουν τη συνεχή κατά το δυνατόν συμμετοχή στα θεία Μυστήρια.
Μαθαίνοντας να εξασκούν αυτές τις αρετές θα καταλάβουν πως η ζωή δεν είναι καλοπέραση αλλά ένας διαρκείς πνευματικός αγώνας, ένας διαρκείς κόπος και μόχθος, που όπως στη θάλασσα, άλλοτε θεριεύουν οι δυσκολίες και άλλοτε γαληνεύουν.
Επιπλέον θα μάθουν να μάχονται, και άλλοτε να πέφτουν και άλλοτε να σηκώνονται.
Θα μάθουν να λένε "Δόξα σοι Ο Θεός", και στην ευκολία αλλά και στην δυσκολία.
Μαθαίνοντας την εξάσκηση των αρετών από μικρά, και αν ακόμη στην πορεία της ζωής βγούνε για λίγο από τον πνευματικό αγώνα, να είστε σίγουροι ότι δεν θα αργήσουν να επανέλθουν.
Εργαζόμενοι αυτές τις αρετές με ειλικρίνεια, δεν νομίζω ότι απέχουμε πολύ από το μαρτύριο, γιατί η ζωή κατά παραχώρηση Θεού γίνεται από μόνη της ένα διαρκές μαρτύριο.
Ας θυμόμαστε ότι την έκβαση των πραγμάτων την καθορίζει ο Θεός ανάλογα με τον αγώνα μας. Το μοναδικό δικό μας στοιχείο, είναι το αυτεξούσιο.
Νομίζω ότι αυτή είναι η κεντρική ιδέα της ανάρτησης, εάν ζηλεύουμε πνευματικά την κατάληξη αυτής της Αγίας οικογένειας.