* ΘΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΠΙΣΩ...

Στον Παρισινό κώδικα Suppl. Grec 467 Φ.191β-193β, ο θρύλος διηγείται τον περίλυπο βασιλέα Κωνσταντίνο να περπατά μαζί με άρχοντες πάνω στα τείχη της Βασιλίδος των Πόλεων και να κοιτάζει την Πύλη του Αγίου Ρωμανού.

Έξω από τον «Ναό της Υπεραγίας, θεωρεί ο βασιλεύς μια βασίλισσαν όπου ερχόταν από έξω με πολλούς και εμπήκεν μέσα εις τον Ναόν».

Απορημένος ο τραγικός Αυτοκράτορας μπαίνει κι εκείνος για να δει ποια ήταν η βασίλισσα. «Η δε βασίλισσα άνοιξε την ωραίαν πύλην και εμπήκε μέσα και εκάθισεν εις το ιερόν σύνθρονον και έδειξε σχήμα λυπητικόν.

Και είπε προς τον βασιλέα: «Αφόντας μου επαράδωσαν ταύτην την ταλαίπωρον Πόλιν, πολλές φορές την εγλύτωσα από εργές θεϊκές.

Αλλά και τώρα επαρακάλεσα τον υιόν μου και Θεόν, και όμως έγινε απόφασις ότι θα παραδοθείτε εις τας χείρας των αλλοτρίων, διότι αι αμαρτίαι του λαού άναψαν τον θυμόν του Θεού.

Και, λοιπόν, άφες το στέμμα της βασιλείας εδώ να το φυλάξω, έως να ευδοκήση ο Θεός να έλθη άλλος να το παραλάβη και συ ύπαγε να αποθάνης ότι έτζι ώρισε ο Θεός».

Και η απάντηση του ηρωικού βασιλέως: «Ω Δέσποινά μου, ... ιδού παραδίδωμι και την ψυχήν μου εις χείρας Σου, καθώς σε επαράδωκα και το στέφος της βασιλείας».

-«Κύριος ο Θεός να αναπαύση την ψυχήν σου μετά των Αγίων αυτού», απεκρίθη η κυρία των Αγγέλων.

«Αλλά ουδέ το στέμμα, ουδέ το σκήπτρον ευρέθησαν εκεί όπου το άφησεν, διότι το επήρεν η Κυρία Θεοτόκος να το φυλάγη έως ου να γένη έλεος εις το ταλαίπωρον γένος των χριστιανών».

* Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ

Κάποιος ζήτησε κάποτε από τον Θεό να τον κάνει να βρει στο δρόμο του κάτι καλό και υποσχέθηκε ότι θα του προσέφερε το μισό απ' αυτό το εύρημά του.

Περπατώντας λοιπόν σ' ένα έρημο δρόμο βρήκε μια σακούλα με καρύδια.

Τότε έκατσε, έφαγε τα καρύδια και μετά πήγε να προσφέρει τα τσόφλια............

Πόσοι χριστιανοί δεν κάνουν κάτι παρόμοιο στο Θεό!

Παίρνουν απ' Αυτόν τόσες δωρεές, αλλά Του προσφέρουν μονάχα μια τιποτένια ευσέβεια.

* ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ?

Δεν είναι αρκετό να λέμε στα παιδιά μας για τις ιδέες του Ευαγγελίου, δεν είναι αρκετό να λέμε ότι το Ευαγγέλιο και η Εκκλησία είναι το καλύτερο που μπορεί κανείς να τους δώσει, ότι είναι ωραία η αγάπη, η χαρά, η ελευθερία, η δικαιοσύνη.

Βέβαια είναι ωραία όλα αυτά, αλλά εκείνο που χρειάζεται ο νέος άνθρωπος σήμερα είναι να μάθει να αγαπά το Χριστό.

Να μάθει ότι αυτό που του δίδει η Εκκλησία είναι ο Χριστός, και αυτό δεν μπορεί να του δώσει ο κόσμος.

Ο άνθρωπος μπορεί παντού να μάθει να σέβεται τους συνανθρώπους του, να τους αγαπά, να είναι τίμιος, ειλικρινής, δίκαιος, δημοκρατικός, φιλελεύθερος και όλα αυτά.

Δεν χρειαζόταν η Εκκλησία για να μας μάθει αυτά τα πράγματα, που μας τα διδάσκει η ίδια η φύση μας.

Γιατί άλλωστε ο ανθρώπινος εαυτός μας και η ανθρώπινη μας υπόσταση μας διδάσκει την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, τον σεβασμό, την αγάπη προς τους άλλους.

Εκείνο που η Εκκλησία έχει να μας πει είναι για την αγάπη του Χριστού.

Eίναι το σημείο στο οποίο σκοντάφτουμε εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί, γιατί θεωρούμε την Εκκλησία ως ένα σύστημα ιδεολογικό και είναι αρκετό για μας να είμαστε καλοί άνθρωποι.

Είναι αρκετό για μας να τηρούμε τα καθήκοντα μας.

Είναι αρκετό τα παιδιά μας να έχουν τα όρια τους.

Να μην κάνουν αταξίες.

Να μην κάνουν άσχημα πράγματα.

Λένε καμιά φορά πράγματα που τ' ακούμε, χαμογελούμε βέβαια με επιείκεια, άλλα δεν εκφράζουν την Εκκλησία.

Τι λένε: "Παρά να είναι κάποιος στα ναρκωτικά, καλύτερα στην Εκκλησία".

"Παρά να είναι κάποιος στη φυλακή, καλύτερα στην Εκκλησία".

Λες και η Εκκλησία είναι το αντίθετο των ναρκωτικών και της φυλακής.

Θα έλεγε κανείς, όπως έλεγε και η καμήλα: "Καλά δεν υπάρχει ίσιος δρόμος, μέσος δρόμος"; Δηλαδή ή ναρκωτικά ή Εκκλησία;

Δηλαδή όποιος δεν είναι στην Εκκλησία είναι στα ναρκωτικά;

Ασφαλώς όχι!

Μπορεί να μην είσαι της Εκκλησίας και να είσαι τίμιος, σωστός, ειλικρινής, καλός σύζυγος, καλός πατέρας, καλός μαθητής κι όλα τα καλά να έχεις πάνω σου.

Γι’ αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε πολλές φορές, γιατί τα παιδιά μας έχουν μια άλλη σχέση με το Θεό.

Γιατί οι μεγαλύτεροι δεν μπορούμε να το καταλάβουμε.

Λέμε: "Γιατί θέλεις αυτό το πράγμα;

Δεν είναι αρκετό για σένα ότι έγινες καλός άνθρωπος και καλός επιστήμονας κι έχεις τη δουλειά σου και προσφέρεις στον κόσμο και στην κοινωνία;

Τα περισσότερα τι τα θέλεις;

Αυτά είναι υπερβολές, είναι φανατισμοί, εκκεντρικότητες, άρρωστα πράγματα".

Γιατί όμως εκφράζουμε τέτοιες απόψεις: Διότι μετρούμε τη ζωή μας όχι με την αγάπη, αλλά με την καθηκοντολογία.

"Το καθήκον σου να κάνεις και είναι αρκετό".

Αλλά η αγάπη δεν έχει όρια.

"Όταν αγαπάς το Θεό, δεν έχεις όρια.

Όπως και όταν αγαπάς οποιονδήποτε άνθρωπο.

Εάν αγαπάς έναν άνθρωπο, θέλεις να είσαι μαζί του, να ενώσεις τη ζωή σου μαζί του. Μπορείς να βάλεις όρια σ' αυτή την αγάπη;

Η αγάπη είναι φωτιά που καίει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.

Δεν μπαίνει σε όρια και σε καλούπια της λογικής, αλλά ενεργεί από μόνη της, γιατί ενεργεί καρδιακά κι όχι εγκεφαλικά.

Η Εκκλησία διδάσκει και καλεί τον άνθρωπο να αγαπήσει το Χριστό πάνω απ’ όλα.

* ΤΙ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ...

Υπάρχουν αγάπες εγωιστικές, αγάπες τυφλές, αγάπες, που διαφθείρουν και καταστρέφουν, γιατί στο βάθος τους κρύβουν το στοιχείο της φθοράς και της ανθρώπινης ανεπάρκειας, όσο κι αν προβάλλονται ως αγνές και καθαρές κρινόμενες με ανθρώπινα μέτρα.

Δεν φτάνει δυστυχώς μόνο η καλή διάθεση και ο συναισθηματισμός μας να αγαπούμε.

Στην απόλυτη εκτίμηση της ανθρώπινης αυτάρκειας πέφτουν πολλοί στηριζόμενοι στην αγνότητα των προθέσεών τους, όπως υποστηρίζουν.

Παίρνουμε το παράδειγμα του ισχυρισμού δύο νέων, που έχουν ισχυρότατο το αίσθημα αμοιβαίας αγάπης.

Αφού αγαπούμε, λένε, ο ένας τον άλλο, γιατί να ζητήσουμε άλλη βοήθεια;

Αυτή η αγάπη μας καθαγιάζει τον δεσμό μας.

Η προαίρεσή μας είναι τόσο καθαρή και τόσο αμοιβαία!

Το ίδιο περίπου λένε και άλλοι αναφερόμενοι σε άλλους δεσμούς ή σχετικές δραστηριότητες. Όμως δεν συμφωνεί η πραγματικότητα με αυτούς τους ισχυρισμούς, τους οποίους σύντομα διαψεύδει.

Πού πήγε η προηγουμένως υποστηριζόμενη αυτάρκειά της;

Αυτό δεν καταβοά η θλιβερή πραγματικότητα;

Δειτε ενδεικτικά τον τρομακτικό αριθμό διαζυγίων και το δράμα των ζευγαριών, που για διάφορους λόγους δεν πραγματοποιούν το διαζύγιο, αλλά έχουν μεταβάλει την οικογένεια σε ξενοδοχείο παραμονής κάτω από κοινή στέγη, ενώ οι καρδιές απέχουν μίλια μακρυά μεταξύ τους.

Κάποτε όμως αυτά τα ζεύγη ξεκίνησαν με ωραίες προοπτικές και ελπίδες, αλλά με μόνα τα δικά τους εφόδια, για να καταλήξουν πολύ σύντομα ή και με παρέλευση κάποιου χρόνου στο δράμα, που λέγεται καταστροφή μιας οικογένειας με όλες τις τραγικές συνέπειες που αυτή συνεπάγεται.

Σκοντάφτουν όλες αυτές οι περιπτώσεις στην ανθρώπινη ατέλεια και ανεπάρκεια.

Αγάπη αληθινή και διαρκή και ανθεκτική στα χτυπήματα των περιστάσεων, μόνον ο Θεός, που είναι η πηγή της αγάπης, μπορεί και να την εμπνέει διαρκώς.

* 1 1/2 ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΙΜΕΝΑ

Ενάμισης ακριβώς χρόνος έκλεισε σήμερα από εκείνη την αποφράδα Δευτέρα 28 Ιανουαρίου του 2008 που ο αγαπημένος μας Αρχιεπίσκοπος,εξαντλημένος από την ασθένειά του,πέταξε στην αιωνιότητα και μας άφησε ορφανούς πνευματικά.

Αφησε όμως παρακαταθήκες,άφησε εντολές και παραινέσεις για το τί μας περιμένει και για το τί πρέπει να κάνουμε :

1.Αγοράζεις ένα κομμάτι κρέας.Το κομμάτι αυτό είναι ένα στερεό πράγμα,αν το ζουλήξεις από εδω αν το πατήσεις απο εκεί,δεν θα χάσει το σχήμα του.Οταν όμως αυτό το κομμάτι το βάλεις μέσα στη μηχανή του κιμά από κάτω τι βγαίνει ?Βγαίνει κιμάς.Και τον κιμά τον πλάθεις τον κάνεις όπως θέλεις,τον κάνεις σουτζούκι,κεφτέ . Τι προτιμάτε να είστε κρέας ή κιμάς ?Μην αφήσετε να σας κάνουν κιμά.(Για την παγκοσμιοποίηση και τις συνέπειές της)

2. Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει.

3. Μας λένε ότι δεν χρειάζεται στην Ελλάδα η Ορθοδοξία.Οτι δε χρειάζεται στην πατρίδα μας η Εκκλησία.Μας λένε ότι θα πάμε μπροστά με το ευρώ,με τα οικονομικά προγράμματα.Με όλα αυτά θα μπορέσουμε και εμείς να γίνουμε λαός ευτυχισμένος και πλούσιος.Ετσι μας λένε.Είναι βαθιά νυχτωμένοι αυτοί που τα λένε αυτά.

4. Σήμερα στη Γαλλία απαγορεύεται στις κοπέλες να φορούν τη μουσουλμανική μαντίλα.Αυριο μπορεί να απαγορευθεί στις Χριστιανές να φορούν σταυρό.Είδατε ποτέ κανέναν Ελληνα Χριστιανό Ορθόδοξο να διαμαρτύρεται γιατί φοράει ο ένας αυτό και ο άλλος το άλλο ?Εγώ θέλω το γιό μου να τον στείλω στο σχολείο και να τον ντύσω τσολιά.Θα μου πουν γιατί τον ντύνεις τσολιά και τον στέλνεις έτσι ?Αφού έτσι μου αρέσει !

5. Οι θεομπαίχτες κληρικοί πρέπει να κρεμάσουν μια πέτρα στο λαιμό τους και να πέσουν στη θάλασσα.Και αυτό δεν είναι δικό μου.Το έχει πει ο Χριστός.

6. Την πίστη μας την Ορθόδοξη δεν θέλουμε,ούτε πρέπει να τη χάσουμε....Εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν παραδοσιακοί και ιστορικοί δεσμοί ανάμεσα στην Εκκλησία και το λαό της.

Ο Χριστόδουλος από τα λίγα αποφθέγματά του που σταχυολόγησα εδώ αλλά και από πολλά άλλα ανάλογα,είχε συλλάβει την κατάσταση που θα αντιμετωπίζαμε λίγα μόλις χρόνια αργότερα.

Και μας παραγγέλει ένα πράγμα να κάνουμε :

Ενωμένοι κληρικοί και λαικοί,να αντισταθούμε,σε όσα μας βγάζουν από την πορεία μας ως Ελληνες και ως Χριστιανούς...

Και το θεωρεί σπουδαιότατο αυτό το θέμα ο Χριστόδουλος.

Σε σημείο που λίγο πριν μας αφήσει για πάντα μας δίνει ως στερνη παρακαταθήκη του το εξής :

Να αγαπάτε τον Ιησου Χριστό,να αγαπάτε την πατρίδα μας που είναι τα θεμέλια της ζωής μας.

Αυτό θα σημαίνει ότι εξετέλεσα το έργο μου,ότι εξετέλεσα την αποστολή μου.

Είμαστε ευλογημένος λαός.

Αξιωθήκαμε και ζήσαμε τη δεκάχρονη δυναμική Αρχιεπισκοπεία του.

Ας πολιτευθούμε ανταξίως των όσων εζήτησε από εμάς,τόσο για να δει η Ελλάδα καλύτερες μέρες,όσο και (κυρίως γι αυτό ) για να έχει ο αγαπημένος μας Χριστόδουλος άριστη απολογία στον ουρανό που θα τον κατατάξει στην πλευρά των δικαίων !

Αιωνία αυτού η μνήμη !

ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Η ΑΓΑΠΗΤΗ ΦΙΛΗ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ

* ΜΠΑΛΩΜΑΤΗΣ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΑΣΚΗΤΗ?

Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει.

Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στο όνειρο του πως καλύτερός του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ’ ένα παράμετρο δρόμο της Αλεξάνδρειας.

Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλη.

Ήθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να δει τις αρετές του.

Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα, κάθισε πλάι του στον πάγκο κι άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του.

Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δε του πήγαινε ο νους ποιος μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος που ήλθε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παπούτσι που μπάλωνε, του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία: "Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό.

Κάθε πρωί σηκώνομαι, κάνω την προσευχή μου κι αρχίζω τη δουλειά μου.

Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου, πώς όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν και μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες.

Κι όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι."

Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε, και του είπε με συγκίνηση: "Συ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα.

Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα και κόπιασα, μα δεν έφτασα την ταπεινοσύνη σου."

* ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ???

Ξέρεις πόσο μεγάλη αμαρτία είναι να κρίνεις τον πλησίον;

Παραγματικά, τί μπορεί να είναι βαρύτερο απ’ αυτό;

Τί άλλο μισεί τόσο πολύ και αποστρέφεται ο Θεός σαν την κατάκριση;

Όπως ακριβώς είπαν οι Πατέρες, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ αυτήν. Και όμως λένε ότι από αυτά τα μικροπράγματα φτάνει κανείς σ’ αυτό το τόσο μεγάλο κακό. Από το να δεχτεί μιά μικρή υποψία για τον πλησίον, από το να λέει: «Τί σημασία έχει αν ακούσω τι λέει αυτός ο αδελφός;

Τί σημασία έχει αν πω και εγώ αυτόν τον λόγο;

Τί σημασία έχει αν δω που πάει αυτός ο αδελφός ή τι πάει να κάνει αυτός ο ξένος»;

Αρχίζει… ο νους να αφήνει τις δικές του αμαρτίες και ν’ απασχολείται με τη ζωή του πλησίον. Από εκεί φτάνει κανείς στην κατάκριση, στην καταλαλιά, στην εξουθένωση. Από εκεί πέφτει σ’ όσα κατακρίνει.

Επειδή δεν φροντίζει για τις δικές του κακίες, επειδή δεν κλαίει, όπως είπαν οι Πατέρες, τον πεθαμένο εαυτόν του, δεν μπορεί σε τίποτα απολύτως να διορθώσει τον εαυτόν του, αλλά πάντοτε απασχολείται με τον πλησίον.

Και τίποτα δεν παροργίζει τόσο το Θεό, τίποτα δεν ξεγυμνώνει τόσο τον άνθρωπο και δεν τον οδηγεί στην εγκατάλειψη, όσο η καταλαλιά, η κατάκριση και η εξουθένωση του πλησίον. Γιατί άλλο πράγμα είναι η καταλαλιά και άλλο η κατάκριση και άλλο η εξουθένωση.

• Καταλαλιά είναι το να διαδίδεις με λόγια τις αμαρτίες και τα σφάλματα του πλησίον π.χ. ο τάδε είπε ψέματα, οργίστηκε ή πόρνευσε ή κάτι τέτοιο έκαμε. Λέγοντας όλα αυτά, ήδη κανείς «καταλαλεί», δηλαδή, μιλάει με εμπάθεια εναντίον κάποιου, συζητάει με εμπάθεια για το αμάρτημά του. • Κατάκριση είναι το να κατηγορήσει κανείς τον ίδιο τον άνθρωπο, λέγοντας ότι αυτός είναι ψεύτης, είναι οργίλος, είναι πόρνος.

Γιατί έτσι κατέκρινε την ίδια τη διάθεση της ψυχής του και έβγαλε συμπέρασμα για όλη τη ζωή του, λέγοντας ότι είναι τέτοια η ζωή του, τέτοιος είναι αυτός και σαν τέτοιο τον κατέκρινε.

Και αυτό είναι πολύ μεγάλη αμαρτία.

Γιατί είναι άλλο να πει κανείς ότι κάποιος οργίστηκε και άλλο να πει ότι κάποιος είναι οργίλος και να βγάλει συμπέρασμα, όπως είπα, για όλη του τη ζωή.

Και τόσο πιο βαριά από κάθε άλλη αμαρτία είναι η κατάκριση, ώστε και ο ίδιος ο Χριστός να φτάσει να πει: « Υποκριτή, βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι, και τότε κοίταξε να βγάλεις την αγκίδα από το μάτι του αδελφού σου».

Και παρομοίασε τη μεν αμαρτία του πλησίον με αγκίδα, τη δε κατάκριση με δοκάρι.

Τόσο πολύ βαριά είναι η κατάκριση που ξεπερνάει σχεδόν κάθε άλλη αμαρτία... Γιατί να μην κατακρίνουμε καλύτερα τους εαυτούς μας και τα ελαττώματά μας, που τα ξέρουμε πολύ καλά και που γι’ αυτά θα δώσουμε λόγο στο Θεό;

Γιατί αρπάζουμε την κρίση από το Θεό;

Τί ζητάμε από το πλάσμα Του;...

Γιατί θέλουμε να πάρουμε επάνω μας τα βάρη των άλλων;

Εμείς έχουμε τι να φροντίσουμε, αδελφοί μου.

Καθένας ας έχει το νου του στον εαυτόν του και στις αμαρτίες του.

Μόνο ο Θεός μπορεί είτε να δικαιώσει είτε να κατακρίνει τον καθένα, γιατί Αυτός μόνο ξέρει του καθενός την κατάσταση και τη δύναμη και το περιβάλλον και τα χαρίσματα και την ιδιοσυγκρασία και τις ιδιαίτερες ικανότητές του και κρίνει σύμφωνα μ’ όλα αυτά, όπως Αυτός μόνον γνωρίζει.

Διαφορετικά, βέβαια, κρίνει ο Θεός τα έργα του επισκόπου και διαφορετικά του άρχοντα, αλλιώς του ηγουμένου και αλλιώς του υποτακτικού, αλλιώς του νέου και αλλιώς του γέρου, αλλιώς του αρρώστου και αλλιώς του γερού.

Και ποιός μπορεί να κρίνει σύμφωνα μ’ αυτές τις προϋποθέσεις παρά μόνον Αυτός που δημιούργησε τα πάντα, Αυτός που έπλασε τα πάντα και γνωρίζει τα πάντα;...

* ΤΡΩΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΟΛΥ E?

Ολοι γνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε τροφή για να συντηρηθούμε...

Και απο τα πανάρχαια χρόνια οι άνθρωποι φρόντιζαν ώστε το φαγητό τους να είναι περιποιημένο,θρεπτικό και ευχάριστο στη γεύση.

Με τα χρόνια όμως και με την ανάπτυξη της τεχνολογίας ήρθε και το μαγείρεμα,οπότε έτσι φτιάχνουμε ό,τι φαγητό θέλουμε και σε ό,τι ποσότητα το θέλουμε...

Ετσι τρώμε και καλά αλλά και πολύ...

Είναι όμως σωστό αυτό ?

Στην Αγία Γραφή αναφέρεται ξεκάθαρα ώς πάθος η γαστριμαργία..λέει ότι βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσουν οι λαίμαργοι,οι μέθυσοι,οι φιλάργυροι,οι ομοφυλόφιλοι και πολλοι αλλοι βαρέως αμαρτωλοί...

Πρώτα όμως αναφέρει τη λαιμαργία,αλλιώς και γαστριμαργία παρά το γεγονός ότι αυτό το αμάρτημα δεν προξενεί ευθέως βλάβη σε άλλους...και αυτό γιατί και αυτό αποτελεί μια μέριμνα της καθημερινής ζωής...οταν δεν λέμε θέλουμε να φάμε κάτι να χορτάσουμε,αλλά προβληματιζόμαστε,προγραμματίζουμε και φτιάχνουμε πολύ φαγητό,αυτό μας αποσπά από τις υποχρεώσεις μας προς το Θεό και μας ωθεί και σε άλλες αμαρτίες,γιατί το πολύ φαγητό θέλει και πολυ κρασί,αλλά και άλλα πράγματα...

Και φυσικά όταν σε πρώτη προτεραιότητα έχουμε το καλό φαγητό και γενικά τις γήινες απολαύσεις κρατουμαστε μακριά από την προσευχή,τη νηστεία,την εγκράτεια και τις άλλες αρετές που πρέπει να κοσμούν εμάς τους Χριστιανούς που δε γεννηθήκαμε γι αυτή τη ζωή ,αλλά για την Αλλη...

Επειτα όταν είναι κανείς λαίμαργος είναι σφικτό το χέρι του στη βοήθεια των φτωχών ,γιατί πιστεύει ότι θα λείψει το χρήμα από την τρυφηλή ζωή πόυ διάγει...

Ομως αν το σκεφθούμε κάποια μέρα οι φτωχοί αυτό που τους ανήκει θα το πάρουν,ή με το καλό ή με το ζόρι...

Ηδη οι πολιτικοί μας αναγνωρίζουν ότι η τρυφηλή ζωή που διάγουν αποτελεί πρόκληση για το λαό που στενάζει από το βάρος της ανεργίας και της ανέχειας...

Πώς καταπολεμάται όμως αυτό το πάθος που τόσο ολέθριες συνέπειες έχει για τους ανθρώπους ?

Ενα είναι το φάρμακο όπως σε όλα :Επιστροφή στο Χριστο και την Εκκλησία και συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας.

Επίσης να εξασκούμεθα στη φιλανθρωπία όσο φτωχοί και νάμαστε,ό,τι μας περισσεύει ανήκει στους φτωχούς...

Ο Κύριος ας μας ελεήσει όλους !

* ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ...

Μια μητερα εδωσε στον γιο της ενα κεικ και του λεει...

-Μοιρασε το με την αδερφη σου Χριστιανικα...

Και το παιδι ρωτησε την μητερα του...

-Τι σημαινει να το μοιρασω Χριστιανικα μαμα?

-Χριστιανικα παιδι μου σημαινει να κρατησεις το μικροτερο κομματι για τον εαυτο σου και να δωσεις στην αδερφη σου το μεγαλυτερο κομματι.

Και τοτε το παιδι αρχισε να φωναζει...

-Αδερφουλααααααα ελα να μοιρασεις το κεικ!!!

* ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

Χιλιάδες πιστούς συγκεντρώνει τον τελευταίο καιρό μια μικρή εκκλησία στη Ρουμανία μετά την ανακάλυψη ενός πολύ καλά διατηρημένου πτώματος ενός ιερέα, του 19ου αιώνα, το οποίο μάλιστα ανέδυε μυρωδιά τριαντάφυλλου. Κάποιοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι οι ευλογημένοι από το Θεό άνθρωποι, ακόμα και όταν ταφούν έχουν μια ευχάριστη μυρωδιά στο σώμα τους, γιατί τους επισκέπτεται ο Χριστός. Το πτώμα ήταν ντυμένο με ράσα ορθόδοξου παπά και βρέθηκε από εργάτες που έκαναν ανακαίνιση στη μικρή εκκλησία. Καθημερινή εφημερίδα της Ρουμανίας ανέφερε ότι μετά από κάποιες σύντομες έρευνες υπάρχει η υπόνοια ότι το πτώμα είναι ενός μοναχού, του Irimia Hagiu, που είχε αφιερωθεί σ' αυτή την εκκλησία κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο εφημέριος της εκκλησίας κλείνοντας προσωρινά το θέμα είπε ότι το πτώμα έμοιαζε σαν να είχε ταφεί μόλις χθες και ότι μπορεί να βρισκόμαστε μπροστά στην ανακάλυψη ενός Αγίου.

* ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ?....ΥΠΑΚΟΥΣΕ ΤΟΤΕ

Γνωστή και άγνωστή μας η αρετή αυτή...

Τη βλέπουμε στα καθημερινά γεγονότα τόσο όταν είναι παρούσα όσο και όταν είναι απούσα...

Γιατί όμως η υπακοή έγινε απαραίτητη για τη σωτηρία μας ?

Γιατί η πρώτη αμαρτία του ανθρώπου,το προπατορικό αμάρτημα εκφράσθηκε ως παρακοή πρωτίστως .

Ο Θεός είπε στους πρωτόπλαστους να μη φάνε από τον καρπό της γνώσεως και αυτοί,εξαπατηθέντες από τον Διάβολο παράκουσαν το Θεό και έφαγαν.

Εξαιτίας αυτής της παρακοής ο Κύριος υποσχέθηκε ως φιλάνθρωπος που είναι να στείλει το Μονογενή Υιό του που δίδαξε πράττων πρώτος τη σημαντική αυτή αρετή...

Και ακολούθως το ίδιο πράττουν και οι πιστοί του...

Υπακοή οφείλουμε καθημερινά και στο Θεό και στους ανθρώπους...

Τι θα ήταν η οικογένεια ή μαλλον τι είναι σήμερα η οικογένεια όπου έχει καταπατηθεί η έννοια της υπακοής ?

Είναι δυνατόν να λειτουργήσει οικογένεια όταν ο καθένας κάνει ό,τι θέλει,πάει όπου θέλει κλπ χωρίς να υπολογίζει τους υπόλοιπους ?

Είναι δυνατόν να λειτουργήσει επιχείριση,μαγαζί,η οτιδήποτε άλλο ανάλογο αν δεν υπάρχει υπακοή και αμοιβαία συνεργασία μεταξύ ανωτέρων και κατωτέρων υπαλλήλων ?

Και πρωτίστως αυτό ισχύει στην Εκκλησία και το μοναχισμό...

Η πρώτη αρετή που διδάσκεται ο νέος μοναχός από το γέροντά του είναι η υπακοή ακόμα και αν αυτό που του ζητάει είναι στραβό και ανάποδο...

Ετσι προκόπτει κανείς,όταν κόβει τις επιθυμίες του και τις υποτάσσει στο γενικότερο συμφέρον...

Φυσικά στο μοναχισμό η υπακοή είναι μέσο για την εκρίζωση της μεγάλης αμαρτίας που λέγεται υπερηφάνεια και εγωισμός...

Και από αυτά διαθέτουμε όλοι δυστυχώς και κυρίως όχι πάντα εμφανώς μια και τα ελαττώματα αυτά είναι βαθιά ριζωμένα στην καρδιά μας..

Δεν είναι μόνο αυτή η έννοια όμως της υπακοής.

Ακόμα και στην καθημερινή συνομιλία πόσοι ακούνε πραγματικά τι έχει να τους πει ο συνομιλητής τους χωρίς να προετοιμάζουν στο μυαλό τους την απάντηση που θα του δώσουν ?

Απάντηση που οπωσδήποτε δεν έχει καμία σχέση με όσα έχει επί της ουσίας να πεί ο συνομιλητής μας.

Ας ευχηθούμε ο Κύριος να μας χαρίσει ταπείνωση,και να μας προφυλάξει δια της υπακοής από το ολέθριο πάθος της υπερηφάνειας !

Ο Κύριος ας μας ελεήσει όλους !

* ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΕ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟ...

Μια μέρα καθώς περπατούσα σε μια γέφυρα, στην άκρη είδα έναν τύπο έτοιμο να πηδήξει στο κενό.

Αμέσως έτρεξα κοντά του λέγοντάς του: - Στάσου! Μην το κάνεις... - Και γιατί να μην το κάνω; Είπε. - Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για τα οποία αξίζει να ζει κανείς... - Σαν ποια δηλαδή; - Ε, είσαι θρησκευόμενος ή Αθεος; - Θρησκευόμενος. - Κι εγώ. Είσαι Χριστιανός ή Βουδιστής; - Χριστιανός. - Κι εγώ. Είσαι καθολικός ή Προτεστάντης; - Προτεστάντης. - Κι εγώ. Είσαι από την επισκοπική εκκλησία ή από των βαπτιστών; - Από των Βαπτιστών! - Τι λες, κι εγώ το ίδιο. Είσαι από την εκκλησία των Βαπτιστών του Κυρίου ή από την εκκλησία των Βαπτιστών του Θεού; - Από την εκκλησία των Βαπτιστών του Θεού. - Κι εγώ. Είσαι από την αρχική Εκκλησία των Βαπτιστών του Θεού ή από την ανασχηματισμένη Εκκλησία των Βαπτιστών του Θεού; - Από την ανασχηματισμένη Εκκλησία των Βαπτιστών του Θεού. - Κι εγώ το ίδιο. Ναι αλλά από ποια Ανασχηματισμένη Εκκλησία των Βαπτιστών του Θεού, αυτή που ανασχηματίστηκε το 1879 ή αυτή που ανασχηματίστηκε το 1915; - Από την Ανασχηματισμένη Εκκλησία των Βαπτιστών του Θεού του 1915!

- Αντε άδειασέ μας της γωνιά, άθλιο σκουλήκι!

Και τον έσπρωξα να πέσει.

* ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ?

Ένας φίλος σου, σου επαναλαμβάνει συνεχώς: «Δεν υπάρχει Θεός!».

Κι αισθάνεσαι σαν να σε χτυπά μαστίγιο!

Κι εσύ αγωνιάς για την ψυχή και τη ζωή του.

Και καλά σκέφτεσαι. Αν υπάρχει ο Ζων και Παντοδύναμος Θεός, και αν δεν είναι ισχυρότερος από το θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός πανίσχυρος θεός!

Και τότε κάθε ζωντανή ύπαρξη δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα κλωτσοσκούφι του θανάτου. Ένα ποντικάκι στο στόμα της γάτας! Μια φορά, αντικρούοντάς τον, του είπατε: «Ο Θεός υπάρχει. Για σένα δεν υπάρχει». Και δε σφάλατε.

Γιατί εκείνοι που αποκόπτονται από τον Αιώνιο και Ζωοδότη Κύριο εδώ στη γη, αποκόπτονται από τη ζωή την πραγματική. Αυτοί, ούτε εδώ, ούτε και στην άλλη ζωή δεν θα μπορέσουν να γευθούν το μεγαλείο του Θεού και της πλάσης Του.

Και καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί, παρά να είμαστε αποκομμένοι από τον Θεό. Αν ήμουνα στη θέση σου θα του έλεγα τα εξής: -Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγες: «Εγώ δεν έχω Θεό». Διότι το βλέπεις, ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου, που αισθάνονται το Θεό, και γι’ αυτό το διακηρύττουν ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες: «Εγώ δεν έχω Θεό»!. -Κάνεις λάθος! Μη μιλάς σαν τον άρρωστο που λέει ότι δεν υπάρχει πουθενά υγεία! -Σφάλεις! Μοιάζεις με το τυφλό που λέει: «Δεν υπάρχει φως στο κόσμο»! Ασφαλώς, υπάρχει και είναι διάχυτο παντού. Αυτός ο δυστυχής δεν έχει το φως του! Θα μιλούσε δε σωστά αν έλεγε: «Εγώ δεν έχω μάτια και δε βλέπω το φως». -Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν το ζητιάνο που λέει: «Δεν υπάρχει χρυσάφι στη γη»! Μα χρυσάφι υπάρχει και πάνω στη γη και μέσα στη γη απλώς αυτός δεν έχει! Το σωστό θα ήταν να έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσάφι»! -Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με το κακό εκείνο άνθρωπο που λέει: «Δεν υπάρχει καλοσύνη στο κόσμο»! Ενώ θα έπρεπε να πει: «Εγώ δεν έχω ούτε ίχνος καλοσύνη μέσα μου» και όχι «δεν υπάρχει πουθενά καλοσύνη στο κόσμο»! Αυτά να του πεις. Γιατί, όταν κάτι δεν το έχεις εσύ και δεν το γνωρίζεις, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πουθενά κι ότι αυτό δεν το έχει κανείς!

Γιατί μιλάς εκ μέρους όλων των ανθρώπων;

Πώς διακηρύττεις ότι τη δική σου ασθένεια την έχουν όλοι;

Και πώς όλοι έχουν τη δική σου πλάνη; Εκείνοι που δεν θέλουν να ζουν με τον Θεό είναι ελάχιστοι.

Αλλά και γι’ αυτούς ο Θεός υπάρχει!

Και τους περιμένει μέχρι την τελευταία τους αναπνοή στη γη.

Και μόνο αν δεν φροντίσουν να μετανοήσουν, έστω και τη τελευταία του στιγμή, μόνο τότε ο Θεός στην άλλη τους ζωή θα παύσει να υπάρχει σ’ αυτούς, οπότε θα τους διαγράψει από το βιβλίο της ζωής. Γι’ αυτό, πες του: Σε παρακαλώ, αδερφε μου, για το καλό της ψυχής σου, για τα επουράνια αγαθά, για τα δάκρυα που έχυσε ο Χριστός και τις πληγές που δέχθηκε για όλους μας, άλλαξε στάση. Μετανόησε. Διορθώσου. Γύρισε στην εκκλησία μας.

* ΒΡΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΓΑΙΔΑΡΟ...

Κάποτε ένας χωρικός πήγε να αγοράσει από τον ιερέα του χωριού του ένα γάιδαρο. - "Πριν τον αγοράσω, λέει ο χωρικός πρέπει να δω εάν είναι καλός,γι'αυτό θα τον κάνω μια βόλτα." - "Εντάξει του λέει ο ιερέας. Επειδή όμως μεγάλωσε σε πνευματικό περιβάλλον πρέπει να ξέρεις ότι όταν θέλεις να ξεκινήσει θα του λες "αλληλούια" ενώ όταν θέλεις να σταματήσει θα του λες "αμήν'' Παίρνει τον γάιδαρο ο χωρικός και ξεκινάει τη βόλτα. Λέγοντας του "αλληλούια" σύμφωνα με τις οδηγίες του ιερέα ο γάιδαρος αρχίζει να τρέχει. Περνάει η ώρα και ξαφνικά βλέπει σε λίγα μέτρα μπροστά του έναν γκρεμό. Προσπαθεί να θυμηθεί τι του είχε πει ο ιερέας για να σταματήσει ο γάιδαρος αλλά μάταια. Χρησιμοποιεί αρκετές λέξεις αλλά ο γάιδαρος δεν σταματάει. Απελπισμένος ο χωρικός μπροστά στη θέα του γκρεμού και μη έχοντας άλλη επιλογή, κάνει μια προσευχή στο Θεό. Στο τέλος της προσευχής και λέγοντας το "αμήν" ο γάιδαρος σταματά. Πανευτυχής και ανακουφισμένος που θυμήθηκε τη σωστή λέξη και έτσι γλίτωσε από βέβαιο θάνατο, σηκώνει τα χέρια του και ευχαριστώντας τον Θεό φωνάζει: "Αλληλούια"! ...και αμέσως ο γάιδαρος ξεκινά...

* ΚΑΙ ΟΜΩΣ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ!!!

Χαλεποί οι καιροί στην οικογένεια.

Που είναι η ευλογημένη οικογένεια των πατεράδων μας;

Μια οικογένεια που την διέκρινε η ενότητα των μελών της, η αγάπη της και ο σεβασμός, η κατανόησις και η υπακοή.

Σήμερα η οικογένεια διασπάσθηκε, ο άνεμος της αρνήσεως πέρασε και την σάρωσε.

Η οικογένεια κατάντησε ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού.

Τα μέλη της ομιλούν συνεχώς για δικαιώματα αλλά ποτέ για υποχρεώσεις.

Έσβησε η αγάπη και ο σεβασμός των συζύγων, η ψυχρότης, οι διαπληκτισμοί παίρνουν και δίνουν.

Οι νέοι μας ύψωσαν την σημαία της ανταρσίας μέσα στην οικογένεια.

Η οικογένεια από λιμάνι σωτηρίας έγινε πέλαγος ναυαγιών.

Τα διαζύγια αυξάνουν συνεχώς στην εποχή μας.

Οι γάμοι διαλύονται.

Οι παράνομες συμβιώσεις παίρνουν και δίνουν καθημερινώς.

Η πορνεία και η μοιχεία θεωρούνται νόμιμες.

Η τεκνογονία θεωρείται πολυτέλεια στον καιρό μας.

Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα σκυλιά και οι γάτες παρά τα παιδιά.

Η οικογένεια έχασε τον σκοπό της, έχασε τον προσανατολισμό της.

Αυτή είναι η εικόνα της κοινωνίας μέσα στην οποίαν ζούμε.

Μια κοινωνία που Θεοποίησε τον εαυτό της και έστησε ψεύτικα είδωλα και τα προσκυνάει. Μια κοινωνία που θέλησε να στηρίξει το οικοδόμημα της πάνω στην άμμο της αρνήσεως και του υλισμού, και τώρα βλέπει να τρίζουν τα θεμέλια της, και ν' απλώνονται παντού ερείπια και ναυάγια.

Μια κοινωνία αποτυχημένη που στηρίζεται σε δεκανίκια ψεύτικων επιτυχιών.

Μια κοινωνία που ταξιδεύει στη Σελήνη και στο διάστημα ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια, αφήνοντας όμως πίσω της άταφα κορμιά αθώων παιδιών που πεθαίνουν από την πείνα.

Μια κοινωνία που καυχάται για την δημοκρατία της, ενώ μέσα στα σπλάχνα της καλλιεργούνται οι έμποροι ναρκωτικών και των όπλων, για να θανατώνονται οι νέοι, και να αργοπεθαίνουν αθώα γυναικόπαιδα.

Καμαρώστε άπιστοι και υλιστές την κοινωνία γεμάτη δάκρυα και πόνο.

Αυτός ήταν ο στόχος, αυτός ήταν ο σκοπός.

Μια κοινωνία ζούγκλας που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, που στο τέλος δεν θα μείνει κανένας.

Αλλά παρ' όλα αυτά υπάρχει ελπίδα, υπάρχει διέξοδος, υπάρχει σωτηρία.

Η μόνη διέξοδος είναι η επιστροφή μας και πάλι στις ρίζες μας.

Επιστροφή στο Θεό, στην Εκκλησία Του.

Τότε μεγαλούργησε το Έθνος μας, τότε έγραψε τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας του, όταν συνέδεσε την πορεία του, με την πίστιν και τον Θεό. Είναι ανάγκη και πάλι η κοινωνία μας να μπολιαστή με τα νάματα του Ευαγγελίου και της πίστεως, η οικογένεια να αποκτήσει την ιερότητα που της έδωσε ο Χριστός, και οι νέοι μας να βρουν τα ιδανικά τους στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και των Αγίων Του, να ακολουθήσουν όχι είδωλα νεκρά του παρελθόντος, αλλά του ζώντος και αληθινού Θεού. Μόνο τότε η κοινωνία και ο κόσμος θα αλλάξει, θα βρουν το δρόμο τους, την σωστή πορεία τους, και οι νέοι θα γίνουν οι πρόδρομοι για ένα καλύτερο αύριο. Ας το θελήσουμε, ας το δοκιμάσουμε, πριν είναι πολύ αργά...

* ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ψυχικά πάθη είναι η λήθη, η ραθυμία και η άγνοια.

Από τα τρία αυτά σκοτίζεται το μάτι της ψυχής, δηλαδή ο νους, και κυριεύεται από όλα τα πάθη, τα οποία είναι: ασέβεια, κακοδοξία (δηλαδή η κάθε αίρεση), βλασφημία, θυμός, οργή, πικρία, οξυθυμία, μισανθρωπία, μνησικακία, καταλαλιά, κατάκριση, λύπη χωρίς λόγο, φόβος, δειλία, φιλονικία, ζήλια, φθόνος, κενοδοξία, υπερηφάνεια, υποκρισία, ψεύδος, απιστία, πλεονεξία, φιλοϋλία, εμπαθής προσκόλληση σε κάτι, σχέση με γήινα πράγματα, ακηδία, μικροψυχία, αχαριστία, γογγυσμός, οίηση, δολιότητα, αναίδεια, αναισθησία, κολακεία, υπουλότητα, ειρωνεία, διβουλία, συγκατάθεση σε αμαρτήματα του παθητικού μέρους της ψυχής και συνεχή μελέτη αυτών, περιπλάνηση των λογισμών, η μητέρα των κακών φιλαυτία και η ρίζα όλων των κακών η φιλαργυρία, κακοήθεια και πονηρία.

Σωματικά πάθη είναι: γαστριμαργία, λαιμαργία, απόλαυση, μέθη, λαθροφαγία, ποικιλότροπη φιληδονία, πορνεία, μοιχεία, ασέλγεια, ακαθαρσία, αιμομιξία, παιδεραστία, κτηνοβασία, κακές επιθυμίες και όλα τα παρά φύση αισχρά πάθη.

Κλοπή, ιεροσυλία, ληστεία, φόνος, η κάθε σωματική άνεση και απόλαυση των θελημάτων της σάρκας, και μάλιστα όταν έχει υγεία το σώμα.

Μαντείες, οιωνισμοί, κλυδωνισμοί, αγάπη για στολίδια, κομπασμοί, νωθρότητες, καλλωπισμοί, φτιασιδώματα του προσώπου, αξιοκατάκριτη αργία, φαντασιώσεις, τυχερά παιχνίδια, η εμπαθής παράχρηση των τερπνών του κόσμου, η φιλοσώματη ζωή που παχαίνει το νου και τον κάνει γήινο και κτηνώδη, και δεν τον αφήνει να σηκωθεί προς το Θεό και προς τις εργασίες των αρετών.

Ρίζες όλων αυτών των παθών και πρωταίτιες είναι η φιληδονία, η φιλοδοξία, και η φιλαργυρία από τις οποίες γεννιέται κάθε κακό.

Δεν αμαρτάνει ποτέ ο άνθρωπος, αν πρωτύτερα δεν υπερισχύσουν και δεν τον κατακυριεύσουν οι δυνατοί γίγαντες που αναφέρει ο σοφότατος ασκητής Μάρκος, δηλαδή η λήθη, η ραθυμία, και η άγνοια.

Αυτές τις γεννά η ηδονή, η καλοπέραση και η αγάπη της δόξας των ανθρώπων και του περισπασμού.

Πρώτη αιτία όλων αυτών και κακή μητέρα είναι η φιλαυτία, δηλαδή η παράλογη αγάπη του σώματος και η εμπαθής προσκόλληση σ' αυτό.

Η διάχυση και η χαύνωση του νου με ευτραπελίες και αισχρολογίες προξενούν πολλά κακά και πολλές πτώσεις, όπως επίσης η θρασύτητα και το γέλιο.

Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η εμπαθής φιληδονία είναι πολύμορφη και πολύτροπη και είναι πολλές οι ηδονές που εξαπατούν την ψυχή, όταν δεν είναι στερεωμένη στο Θεό με νίψη και θείο φόβο, και δεν φροντίζει για την εργασία των αρετών με αγάπη προς τον Χριστό.

Γιατί είναι πάρα πολλές οι ηδονές που τραβούν προς τον εαυτό τους τα μάτια της ψυχής. Είναι οι ηδονές των σωμάτων, των χρημάτων, της απόλαυσης, της ραθυμίας, της εξουσίας, της φιλαργυρίας, της πλεονεξίας.

* ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Πρέπει να ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι διπλός, δηλαδή από σώμα και ψυχή, και έχει διπλές τις αισθήσεις και διπλές τις αρετές τους. Πέντε αισθήσεις έχει η ψυχή και πέντε το σώμα. Οι ψυχικές αισθήσεις είναι : νους, διάνοια, γνώμη, φαντασία, αίσθηση.

Οι σοφοί τις ονομάζουν και δυνάμεις. Οι σωματικές αισθήσεις είναι : όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή. Για αυτό και διπλές είναι οι αρετές, διπλές και οι κακίες. Ώστε αναγκαίο είναι να γνωρίζει καθαρά ο κάθε άνθρωπος, πόσες είναι οι ψυχικές αρετές και πόσες οι σωματικές.

Και ποια είναι τα ψυχικά πάθη και ποια τα σωματικά πάθη.

Ψυχικές αρετές είναι πρώτα οι τέσσερις γενικότερες αρετές, οι οποίες είναι: Ανδρεία, φρόνηση, σωφροσύνη, και δικαιοσύνη. Από αυτές γεννιούνται οι ψυχικές αρετές, πίστη, ελπίδα, αγάπη, προσευχή, ταπείνωση, πραότητα, μακροθυμία, ανεξικακία, χρηστότητα, αοργησία, Θεία Γνώση, ευφροσύνη, απλότητα, αταραξία, ειλικρίνεια, η χωρίς έπαρση διάθεση, η αφιλαργυρία, η συμπάθεια, ελεημοσύνη, μεταδοτικότητα, αφοβία, αλυπία, κατάνυξη, σεμνότητα, ευλάβεια, επιθυμία των μελλοντικών αγαθών, πόθος της Βασιλείας του Θεού και επιθυμία της Θείας Υιοθεσίας.

Σωματικές αρετές ή μάλλον εργαλεία των αρετών, που όταν γίνονται με γνώση κατά το Θέλημα του Θεού και μακριά από κάθε υποκρισία και ανθρωπαρέσκεια, κάνουν τον άνθρωπο να προκόβει στην ταπείνωση και την απάθεια, είναι οι εξής: εγκράτεια, νηστεία, πείνα, δίψα, αγρυπνία, ολονύκτια στάση στην προσευχή, συνεχής γονυκλισία, αλουσιά, χρήση ενός μόνου ενδύματος, ξηροφαγία, το να τρώει κανείς αραιά, να πίνει μόνο νερό, χαμαικοιτία, φτώχεια, ακτημοσύνη, αποφυγή περιποιήσεως (καλλωπισμού), αφιλαυτία, μόνωση, ησυχία, το να μην βγαίνει κανείς έξω, στέρηση, αυτάρκεια, σιωπή, το να κάνει κανείς εργόχειρο με τα χέρια του, και κάθε κακοπάθεια και σωματική άσκηση, και άλλα τέτοια, τα οποία όταν είναι το σώμα εύρωστο και ενοχλείται από τα σαρκικά πάθη είναι αναγκαιότατα και ωφελιμότατα.

Όταν το σώμα είναι εξασθενημένο και έχει, με την βοήθεια του Θεού, νικήσει τα πάθη, δεν είναι αναγκαία, γιατί η αγία ταπείνωση και η ευχαριστία τα αναπληρώνουν όλα.

* ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΕ,ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ...

Όταν αμαρτάνεις, να μην απελπίζεσαι.

Με θάρρος και ελπίδα στο Θεό να μετανοείς και να πηγαίνεις στον Πνευματικό και να τα εξομολογείσαι.

Έτσι μόνο θα σωθείς Δεν υπάρχει απελπισία μέσα στην Εκκλησία.

Δεν υπάρχει απελπισία όταν είσαι μέσα στην Εκκλησία, ό,τι και να έχεις κάνει, ό,τι και να έχεις υποστεί.

Στενοχώρια μπορεί να έχεις, αλλά απελπισία όχι.

Ο Θεός, μέσα από την εξομολόγηση –τόνιζε πάρα πολύ τη σημασία του Ιερέα, το χέρι του παπά… ήταν σαν να έβγαινε από εκεί η Θεία Χάρη- σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας.

Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς.

Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά Του Θεού.

Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από Τον Θεό.

Είναι δικό Του το δώρο.

Δεν υπάρχει φαρμάκι στον άνθρωπο.

Το φαρμάκι γίνεται γλυκό, όταν το αντιμετωπίσεις πνευματικά.

Βλέπουμε πολλές φορές ένα άνθρωπο να αμαρτάνει.

Λυπείται όπως πραγματικά μετανοεί, νιώθει λύπη εξομολογείται και έχει θεια παρηγοριά.

Και όταν δεν νοιώθει αυτή την παρηγοριά, τότε πρέπει να καταλάβει ότι κάποια εξέλιξη τον πειράζει μέσα του, τον πειράζει ο λογισμός και πρέπει να πάει να το πει αυτό, όποτε έρχεται η παρηγοριά.

Συμμετέχει σε μια στεναχώρια ενός αδελφού που υποφέρει, κάνει προσευχή, παρακαλεί και τον βοηθάει ο Θεός.

Οταν κανείς είναι ελευθερωμένος από το παλιοάγχος, τότε αναπαύονται κοντά του και κάθε είδους άνθρωποι.

Τα τελευταια χρονια δεν ακουμε τιποτα καλο και ευχαριστο.

Πολεμοι, πλημμυρες, λιμοι, νοσος ταδε...και η λιστα δεν εχει τελειωμο.

Το θεμα ειναι να μην πτοουμαστε, να μην απελπιζομαστε και να μην χανουμε την πιστη μας στο Θεο...να μην πιστεψουμε οτι μας εχει εγκαταλειψει.

Αυτο ακουγεται τρομερα δυσκολο και ακατανοητο.

Ο Θεος δεν μας εγκατελειψε, μας δοκιμαζει και μας δινει ευκαιριες για να μετανοησουμε. Δυστηχως ή ευτυχως ο Θεος δρα με μυστηριο τροπο που για πολλους ισως να μην ειναι κατανοητος.

Για να κατανοηθει ομως ο τροπος με τον οποιο δρα, θα πρεπει να μελετησουμε το λογο του, την Παλαια και Καινη Διαθηκη...ειναι απαραιτητο.

Αν ομως πιστεψουμε οτι ο Θεος μας εγκατελειψε, τοτε οταν ο Αντιχριστος ερθει σαν σωτηρας του κοσμου, θα ειναι πολυ ευκολο να τον πιστεψουμε και να τον προσκηνησουμε. Μην πτοείστε, μην πανικοβαλεστε...

Πιστη, προσευχη και επαγρυπνιση παντου και παντα!

* ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ?

Αν κάνουμε έρωτα 5 λεπτά πριν το γάμο είναι αμαρτία, ενώ αν κάνουμε έρωτα 5 λεπτά αργότερα είμαστε εντάξει;

Ακριβώς αυτή είναι η φύση, η δύναμη και η αξία των Μυστηρίων.

Να μεταβάλλουν πράγματα, να αλλοιώνουν καταστάσεις, να μεταμορφώνουν γεγονότα, να καθιστούν το αμαρτωλό άγιο, το απαγορευμένο ευλογημένο, να υψώνουν το γεώδες προς τον ουρανό.

Ναι, «πέντε λεπτά» πριν τον γάμο είναι αμαρτία η σαρκική συνάφεια του ζεύγους·

«πέντε λεπτά αργότερα» δεν είναι αμαρτία.

«Πέντε λεπτά» πριν της ευλογίας του Ιερέως έχουμε επί της αγίας Τραπέζης «ψωμάκι» και «κρασάκι»,

«πέντε λεπτά (γράφε, εν δευτερόλεπτον) αργότερα» έχουμε αυτό το τεθεωμένον Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας!

«Πέντε λεπτά» πριν της βαπτίσεως του κατηχουμένου είναι βαρύτατη αμαρτία ή μετάδοση σε αυτόν της θείας Ευχαριστίας·

«πέντε λεπτά αργότερα» η μετάδοση είναι πράξη επιβεβλημένη και αγία.

«Πέντε λεπτά» πριν της χειροτονίας του σε Επίσκοπο ο «ψηφισμένος» είναι Πρεσβύτερος και δεν μπορει να τελέσει χειροτονία Κληρικού·

«πέντε λεπτά αργότερα», μεσω της δικης του χειροτονίας και θείας Λειτουργίας, χειροτονεί Πρεσβύτερο και Διάκονο.

Αλλά διατί να μείνουμε στα θειότατα και υπερφυσικά, που ειναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας;

Μήπως και στα «καθ' ημάς», δηλ. τα ανθρώπινα, παρόμοια δεν ισχύουν;

«Πέντε λεπτά» πριν της υπογραφής του Συμβολαίου απο τον συμβολαιογράφο και των συμβαλλομένων και της σφραγίσεώς του, είναι ενα απλο χαρτι·

«πέντε λεπτά αργότερα» είναι δημόσιο έγγραφο δημιουργούν αναμφισβήτητες νομικες συνεπείες (δικαιώματα και υποχρεώσεις) απροσμετρήτου ενίοτε εκτάσεως.

«Πέντε λεπτά» πριν της υπογραφής της η διαθήκη σε τιποτε δεν διαφέρει απο ενα χαρτι περιτυλίγματος·

«πέντε λεπτά αργότερα» έχει την δύναμη να καθορίσει την τύχη περιουσίας εκατοντάδων εκατομμυρίων.

«Πέντε λεπτά» πριν της ορκωμοσίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι απλος πολίτης, στερημένος οποιασδήποτε ειδικής εξουσίας, «πέντε λεπτά αργότερα» μπορει να απολύσει την Κυβέρνηση και να διαλύσει την Βουλή...

* ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ...ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Σαν Ορθοδοξος χριστιανός μην ξεχνάς...

- Την αξία του χρόνου -Την επιτυχία της επιμονής -Την ευχαρίστηση της εργασίας -Την επιβλητικότητα της απλότητας -Την πολυτιμότητα του χαρακτήρα -Τη δύναμη της καλοσύνης -Την επίδραση του παραδείγματος -Την εκτέλεση του καθήκοντος -Την φρονιμότητα της οικονομίας -Τη χρηστότητα της υπομονής -Την αξιοποίηση του ταλέντου -Τη χαρά της δημιουργικότητας

* ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΛΙΣΤΕΣ...

Πάντα ο άνθρωπος επιδιώκει να βελτιώσει την οικονομική του θέση και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για τη βελτίωση της ζωής του.

Πάντα το κάνει και πάντα το έκανε...

Η εποχή μας όμως δυστυχώς επιβεβαιώνει το ρηθέν υπό του σωτήρος ημών Ιησού Χριστού :Ουδείς δύναται δυσί κυριοις δουλεύειν...

Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί δύο αφέντες,και το Θεό και το χρήμα...

Κάποτε οι άνθρωποι αρκούνταν στα λιγα και με αυτά ήταν ευτυχισμένοι...

Δεν υπήρχε το άγχος που υπάρχει σήμερα να τρέξουμε,να κάνουμε πολλά,να προλάβουμε να ρυθμίσουμε και την τάδε υποχρέωση,και τη δείνα ,κοκ...

Κι έτσι η χαρά χάθηκε από το σύγχρονο άνθρωπο,δε βλέπεις πια άνθρωπο να γελάει.

Δε βλέπεις άνθρωπο να είναι ικανοποιημένος με τη ζωή του.

Και αυτό γιατι το κυνήγι του χρήματος μετέτρεψε τον άνθρωπο από φίλο και αδελφό των συνανθρώπων του σε δυνάστη και εκμεταλλευτή τους για το χρήμα...

Το βλέπουμε στην καθημερινή ζωή,που αδέλφια ως προχθές αγαπημένα,μετά το θάνατο των γονέων ούτε καν μιλιουνται για θέματα κληρονομικά...

Το βλέπουμε σε ορισμένους γάμους ,που πολλές φορές πρώτο μέλημα δεν είναι να γίνει μια οικογένεια ευτυχισμένη,αλλά να είναι προσοδοφορο πολύ το επάγγελμα του συζύγου...

Φυσικά δε λέμε ότι ο άνθρωπος που θα διαλέξουμε για σύντροφό μας πρέπει να είναι άνεργος...

Αλλά ας μην ξεχνάμε και εμείς και οι γονείς μας ότι τίποτε δεν ενώνει δυο ανθρώπους περισσότερο από την προσπάθεια να φτιάξουν μια κοινή ζωή μαζί...

Ολα αυτά τα έχουμε ξεχάσει,γιατι βάλαμε στην άκρη το Χριστό και πιάσαμε το χρυσό...

Ενδιαφερθήκαμε για όσα κάποιοι προσπαθήσανε να μας κάνουν να ενδιαφερθουμε,και σήμερα,διαπιστώνουμε ότι πέσαμε στην παγίδα τους και είμαστε εξαρτημένοι από αυτούς...

Χρειάζεται αναθεώρηση των προτεραιοτήτων και ολιγάρκεια,γιατί στον Αλλο Κόσμο που θα πάμε τίποτε απο αυτά δεν θα έχει καμια αξία,δεν θα πάρουμε τίποτε μαζί μας,την ψυχή μας,τα έργα μας και καμια καλή κουβέντα από τους συνανθρώπους μας άν εχουμε ζήσει αξίως και γι αυτή...

Ο Θεός ας μας ελεήσει όλους !

* ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ...ΚΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ?

Σε εναν κεντρικό δρόμο μεγάλης πόλης ενας οδηγός αυτοκινήτου έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα αλλάζοντας συνεχώς λωρίδες, βάζοντας σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική του ζωή αλλά και των άλλων.

Στο πίσω μέρος του παμπρίζ υπήρχε μια χαρακτηριστική αυτοκόλλητη ταμπέλα που έγραφε:

"Μόνο ο Χριστός σώζει!"

Σταματώντας σ' ένα φανάρι ο οδηγός του διπλανού αυτοκινήτου του λέει με έντονο και κοροϊδευτικό ύφος:

"Με τη ταχύτητα που τρέχεις, εσένα ούτε ο Χριστός σε σώζει!"

* ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ?

Ποιοι είναι οι στόχοι στη ζωή σου;

Να αποκτήσεις περισσότερα χρήματα, μεγαλύτερο σπίτι, καλύτερο αυτοκίνητο και πλατύτερη φήμη στην κοινωνία;

Αυτά είναι δυστυχώς τα χαρακτηριστικά του πετυχημένου ανθρώπου που η αρνησίθεη κοινωνία μας προωθεί μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Αν υιοθετήσεις τις υπαγορεύσεις αυτές είσαι χαμένος και προορισμένος να ζήσεις στη δύνη μιας ανήλεης πίεσης χωρίς τελειωμό.

Αντίθετα αν ψάξεις να βρεις γιατί ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο και ποιος είναι ο τελικός σκοπός της ύπαρξης του, αν θελήσεις να ακολουθήσεις τις Θεϊκές επιταγές, πηγαίνοντας ακόμα και ενάντια στο ρεύμα του κόσμου αυτού, αντί να αυξηθεί η πίεση στη ζωή σου, θα αμβλυνθεί.

Εάν συντονιστείς με το θέλημα του δημιουργού Θεού για τη ζωή σου, θα ανακαλύψεις μοναδικές πηγές άντλησης δύναμης που θα σε βοηθήσουν να ακολουθήσεις μια μοναδική πορεία ζωής απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της ζωής που Θεός σου δίνει στην οικογένειά σου, στην εργασία και στην εκκλησία.

Ο Θεός θέλει με την οδηγία του Λόγου Τον εσύ να αποφασίσεις για τις προτεραιότητες στη ζωή σου. Μην αφήνεις την καταναλωτική κοινωνία έμμεσα ή άμεσα να καθορίζει ποια πορεία θα πρέπει να ακολουθήσεις.

Για παράδειγμα, μπορεί να ζήσεις μια πολύ καλύτερη ποιοτικά ζωή παίρνοντας ένα μικρότερο αυτοκίνητο από το να χρειαστεί να δουλεύεις σε δυο βάρδιες, για να αποκτήσεις το τελευταίο μοντέλο που η έντεχνη τηλεοπτική διαφήμιση προσπαθεί να σε πείσει ότι αξίζει σε σένα! Ζούμε σε εποχή που η επιρροή του περιβάλλοντος και της κοινωνίας είναι αυτή που δημιουργεί τις μεγαλύτερες πιέσεις.

Μην ακολουθήσεις τις υπαγορεύσεις της και τοποθέτησε τις δικές σου προτεραιότητες με οδηγό το Λόγο του Θεού.

Η επιτυχία, όπως ο κόσμος την ορίζει είναι πολύ διαφορετική τις περισσότερες φορές από εκείνη που ο Λόγος τον Θεού περιγράφει και συστήνει.

* ΜΑ ΚΑΛΑ...ΠΟΣΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΕΧΟΥΜΕ?

Εχουμε 5 ειδων αγαπες οι οποιες ειναι:

-Την πνευματική (ανυπόκριτη αγάπη προς τον Θεό, δηλαδή προς τον πλησίον μας). -Την φυσική (πχ. γονείς προς παιδιά). -Την κενόδοξη / υπερήφανη (π.χ. : με επαινεί και μου πλέκει το εγκώμιο πως να μην τον αγαπώ;). -Του συμφέροντος (π.χ. : τον αγαπώ γιατί ψωνίζει από το μαγαζί μου, γιατί με διόρισε κ.λπ). -Την σαρκική (π.χ. αγαπώ τις γυναίκες / άνδρες που σαρκικώς με ελκύουν).

Για την φυσική αγάπη το λέει η λέξη είναι φυσική - έμφυτη άρα δεν βλάπτει.

Οι υπόλοιπες τρεις όμως, είναι βαθύτατα ζημιογόνες και βλαβερές για την ψυχή μας.

Η μόνη αγάπη που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην σωτηρία είναι η πρώτη, η πνευματική αγάπη.

Η αγάπη που πρέπει να έχουμε γιά όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις : φτωχός - πλούσιος, άρρωστος - υγιής, αμαρτωλός - δίκαιος, ξένος - συγγενής.

Αληθινή καί τελεία αγάπη είναι, νά τούς βλέπουμε όλους μέ τόν ίδιο τρόπο καί νά τούς αγαπούμε όλους εξίσου καί εκείνους πού μάς αγαπούν καί εκείνους πού μάς μισούν.

* ΠΩΣ ΠEΦΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ...

Δὲν ὑπάρχουν ἰσχυρότεροι μαγνῆτες καὶ θελκτικότεροι ἐξουσιαστὲς καὶ ποθεινότερες ἁλυσίδες γιὰ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ τὶς ἡδονὲς τῶν πέντε αἰσθήσεων.

Πόσο ἀρεστὲς καὶ πόσο βλαβερὲς εἶναι!

Καὶ ὁ καλύτερος ρήτορας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ παρουσιάσει ποτὲ τὴν κακία τους καὶ τὴν βλάβη ποὺ προξενοῦν στὴν ψυχή.

Ἂν ὁ διάβολός μας ἔδινε τὸ φαρμάκι του μὲ κάποιο πικρὸ βότανο, δὲν θὰ τὸ πίναμε.

Ἐπειδὴ ὅμως μας τὸ δίνει μὲ τὸ μέλι τῶν ἡδονῶν, τὸ παίρνουμε εὐχάριστα.

Ἀπὸ τὶς ἡδονές, οἱ σαρκικὲς – δηλαδὴ ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία καὶ ὅλα τὰ σχετικὰ πάθη – τυφλώνουν τὴν καρδιὰ καὶ κολλᾶνε τὴν καρδιά μας στὰ παρόντα πράγματα περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἁμαρτία, γι’ αὐτὸ εἶναι ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐμπόδια της σωτηρίας μας.

Καὶ ἀληθεύει ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ἕνας ἅγιος, ὅτι, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ βρέφη, λίγοι μόνο φτάνουν στὸν παράδεισο, ἐξαιτίας τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων. Ἄλλες μορφὲς ἡδονῶν εἶναι ὁ πολὺς ὕπνος, τὰ καλὰ φαγητά, τὰ ὡραῖα φορέματα, τὰ μαλακὰ στρώματα καὶ γενικὰ ὅλες οἱ ἱκανοποιήσεις τῶν αἰσθήσεων.

Οἱ ἄνθρωποι τῶν ἡδονῶν, ἀφοῦ χορτάσουν τὸν ὕπνο καὶ τὴν ἀνάπαυση, τρέχουν στὰ συμπόσια καὶ στὰ ξεφαντώματα, στὰ τραγούδια τὰ ἄσεμνα, στὶς κακὲς συναναστροφές, στὶς κωμῳδίες καὶ στὰ πανηγύρια.

Γενικά, δὲν ἀφήνουν ποτὲ νὰ τοὺς ξεφύγει καμία εὐκαιρία ἀπολαύσεως.

Κι ἐνῷ ἡ ζωὴ τοὺς εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἀσωτίες καὶ ματαιότητες, αὐτὴ τὴν θεωροῦν καλὴ καὶ ἀθῴα.

Ἂν μάλιστα κατακρίνει τὴν πολιτεία τους, τὸν κατηγοροῦν σὰν ἄξεστο καὶ χωριάτη, καὶ λένε πὼς θέλει νὰ μεταβάλλει τὶς πόλεις σὲ ἐρήμους καὶ τοὺς κοσμικοὺς σὲ καλόγερους,ὅμως τὰ λένε γιὰ νὰ δικαιολογηθοῦν.

Τὸ μόνο ποὺ γνωρίζουν καλά, εἶναι νὰ ξοδεύουν τὸν καιρό τους σὲ ξεφαντώματα.

Ἀπὸ τὸ κρεβάτι πηγαίνουν στὸ τραπέζι, ἀπὸ τὸ τραπέζι στὶς παρέες, ἀπὸ τὶς παρέες στὰ σεργιάνια, καὶ γίνεται ἡ ζωή τους σὰν μία ἁλυσίδα, ὅπου ἡ μία ἀπόλαυση εἶναι δεμένη μὲ τὴν ἄλλη, ὅπως οἱ κρίκοι μεταξύ τους.

Οἱ τρυφὲς καὶ οἱ ἡδονὲς φθείρουν καὶ ἀδυνατίζουν καὶ τοὺς πιὸ δυνατούς.

Γι’ αὐτὸ μερικοὶ καταντοῦν σὲ τέτοια ἀδυναμία, ποὺ καὶ ὁ ἴσκιος ἀκόμα τῶν πειρασμῶν εἶναι ἀρκετὸς γιὰ νὰ τοὺς ρίξει.

Κι ἀφοῦ, ἐξομολογηθοῦν, μὲ τὸν πρῶτο πειρασμὸ ξεχνοῦν τὴν καλή τους ἀπόφαση νὰ μὴν ξαναμαρτήσουν, καὶ πέφτουν ἀμέσως πάλι στὴν ἁμαρτία.

Λοιπόν, μὲ τὸ νὰ λὲς ὅτι δὲν εἶναι ἁμαρτίες ὁ πολὺς ὕπνος καὶ τὰ φαγοπότια καὶ οἱ διασκεδάσεις καὶ τὰ ξεφαντώματα, προσπαθεῖς ἁπλὰ νὰ δικαιολογηθεῖς.

Γιατί μπορεῖ αὐτὰ καθεαυτὰ νὰ μὴν εἶναι ἁμαρτίες, ἀλλὰ προετοιμάζουν γιὰ τὶς ἁμαρτίες καὶ σ’ ἐμποδίζουν νὰ γευθεῖς τὰ πνευματικὰ ἀγαθά του Θεοῦ.

Οἱ τρυφηλοὶ ἄνθρωποι ὅμως φοβοῦνται τὴ σκληραγωγία καὶ τὴν μετάνοια.

Μήπως βρῆκαν ἄλλο Εὐαγγέλιο ἢ μήπως κατέβηκε γι’ αὐτοὺς κανένας ἄλλος Χριστός, ποὺ νὰ τοὺς ὑπόσχεται ἀνέσεις, ὡραία ἐνδύματα, ἀπολαύσεις, διασκεδάσεις καὶ δόξες;

Ξεχνοῦν ὅτι «διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἠμᾶς εἰσελθεὶν εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ», καὶ ὅτι «στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν».

* ΕΞΥΠΝΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...

Ο πατέρας του μικρού Γιαννάκη του έδωσε δύο Ευρω το Σάββατο το βράδυ και του είπε: "Το ένα είναι για το κατηχητικό σχολείο αύριο και το άλλο για να πάρεις παγωτό". Την επόμενη μέρα, ενώ ο Γιαννάκης έτρεχε για να πάρει παγωτό, σκόνταψε και το ένα Ευρω έπεσε μέσα σε έναν υπόνομο και χάθηκε. "Α", είπε ο Γιαννάκης, "χάθηκε το Ευρω για το κατηχητικό".

* ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ''ΑΓΑΠΩ''

Aγαπώ σημαίνει θυσία του εαυτού μου προκειμένου να ναι καλά ο άλλος,στη θέση του άλλου βάζεις κάθε πρόσωπο π.χ το παιδί σου,τον σύντροφό σου.

''Η αγάπη δεν κοιτά τα εαυτής''

Aγαπώ σημαίνει κάνω πράξη τα συναισθήματά μου όσα υπόσχομαι δεν αερολογώ, δεν υποκρίνομαι ,δεν κοροιδεύω, δεν πληγώνω ανεπανόρθωτα τον άλλον μένω στα ιδιαίτερα δύσκολα,αυτός είναι ο αγώνας αγαπώ σημαίνει εκτιμώ αυτό που ζώ κάθε στιγμή και μου έχει στείλει ο Κύριος.

Aγαπώ σημαίνει δέχομαι απλά τον άλλον όπως είναι,ότι και αν είναι και συμπάσχω μαζί του.

Επισης Αγάπη είναι:

- Να προσφέρεις τον εαυτό σου στους άλλους με χαρά, χωρίς να ζητάς τίποτε για αντάλλαγμα.

- Για ότι στραβό συμβαίνει να κατηγορείς πάντα τον εαυτό σου και ποτέ τους άλλους.

- Να χαμηλώνεις για να έρθεις στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους και να πλαταίνεις για να τους χωρέσεις όλους.

- Να αναζητάς τρόπους για να βοηθήσεις τους άλλους τόσο διακριτικά, ώστε αν είναι δυνατόν να μη γίνει αισθητή η βοήθειά σου.

- Να αδειάζεις την καρδιά σου από το θέλημά σου για να γεμίσει από τις ανάγκες των άλλων

Βασικά αυτό τα λέει όλα όποιος ΖΕΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει αγάπη και να μην δίνει.

Ο Χριστός και οι πατέρες μας δίδαξαν την αγάπη και την ανιδιοτέλεια σε ολο το μεγαλείο

* ΠΙΣΤΗ, ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ

Παρασκευη 3 Ιουλιου 2009 απογευμα,περιπου στις 19.45 ο εσπερινος ηδη εφτανε προς το τελος... Μια γυναικα μελαμψη και ενας νεαρος ιδιας φυλης εισερχονται αργα και με σεβασμο απο τον κεντρικο διαδρομο μεσα στην Εκκλησια.

Η γυναικα κρατουσε την περιοχη κατω απο την κοιλιακη της χωρα με πονο οπως θα εβλεπε κανεις στο προσωπο της,θα ηταν γυρω στα 60-65 χρονων,ο γυρω στα 20 ετων νεαρος με γυαλια μυωπιας,βερμουδα σορτς και παντοφλες διπλα στην γυναικα την συνοδευε προς το κεντρο του Ναου.

Εκει στο κεντρο οταν πλησιασαν κοιταξαν ψηλα,την μητερα των ολων,την Πλατυτερα των ουρανων,την Υπεραγια Θεοτοκο μας,και στα ματια της γυναικας διεκρινες οτι ηθελε κατι απο την Παναγια μας,κατι την ηθελε γιαυτο και την επισκευτηκε.

Η γυναικα με ευλαβεια και σεβασμο προσκυνησε πρωτη την φορητη μικρη εικονα του Ιησου Χριστου στο κεντρο του ναου,ακουμπωντας το μετωπο της στην εικονα,ο νεαρος εκανε το ιδιο με πολυ σεβασμο και ευλαβεια στην εικονα της οσιας Ειρηνης ηγουμενης της μονης του Χρυσοβαλαντου... Μεινανε για αρκετα λεπτα εκει με τα μετωπα τους στις εικονες,προσευχομενοι,και ελπιζοντες σε βοηθεια. Το ιδιο σκηνικο με τις υπολοιπες φορητες εικονες του ναου...του Ιωαννη του Βαπτιστη,και της Θεοτοκου.

Η γυναικα προσκυνησε και την μεγαλη εικονα του Αξιον Εστι της Θεοτοκου,με πονο ψυχης,με ελπιδα σε καποιο θαυμα,για το προβλημα που ειχε,σε ολη την διαρκεια της προσκυνησεως κρατουσε την κοιλιακη της χωρα. Πανω απο τα κερια εβαζε τα χερια της και επερνε την ευλογια της φλογας και την ακουμπουσε στο στηθος της,καποιο συμβολισμο θα ειχε γιαυτην.

Ο νεαρος επεσε τωρα στα γονατα μπροστα στην θαυματουργικη εικονα της Οσιας Ειρηνης της Χρυσοβαλαντου, θα εμεινε γονατιστος γυρω στα 4-5 λεπτα.

Αφου τελειωσε και ο εσπερινος ο Δεσποτης κρατωντας τον Τιμιο Σταυρο οι λιγοστοι ''πιστοι'' Ελληνες Ορθοδοξοι προσκυνησαν και ασπαστηκαν τον Τιμιο και Ζωοποιο Σταυρο,και στο τελος ακολουθησαν και οι δυο ξενοι να ασπαστουν τον Σταυρο του κυριου μας Ιησου Χριστου. Αφου τελειωσε ο εσπερινος τα λιγοστα ατομα βγηκαν απο τον ναο προς την εξοδο,τελευταιοι παντα ακολουθουσαν οι ξενοι. Αυτοι οι δυο ξενοι ηταν Ασιατες,οχι Ελληνες,ηταν Ινδουιστες,οχι Ορθοδοξοι,ηρθαν στην Ελληνικη Ορθοδοξη Εκκλησια γιατι καποιος τους ειπε οτι εκει γινονται θαυματα,και αυτο εκαναν αν και ηταν αλλοθρησκοι,μπηκαν στον οικο του Θεου με σεβασμο και ευλαβεια οπως αρμοζει. Οι ανθρωποι ειχαν τοση πολυ πιστη και αποθεσαν τις οποιες ελπιδες τους στην Παναγια μας,στον Χριστο μας,στην Αγια Ειρηνη Χρυσοβαλαντου,στους δικους μας Αγιους και εμπιστευθηκαν την δικη μας πιστη. Τετοιες πραξεις πιστεως και ταπεινωσης ειναι σπανιο να δεις. Η γυναικα ειχε καρκινο,πονουσε πολυ,ζητουσε βοηθεια απο ανθρωπους,δεν την βρηκε,και αποφασισε να ζητησει βοηθεια και απο τον Υιον του Ανθρωπου,τον Σωτηρα των ψυχων μας. Πιστη,μα τι πιστη ηταν αυτη...εβλεπες στα ματια τον πονο της,με δακρυα να μιλαει για το προβλημα της στον Δεσποτη,να του λεει τα προβληματα της...

Ας προσευχηθουμε και γιαυτην την ταλαιπωρη γυναικα,αν και αλλοθρησκη(δεν φταιει αυτη που πιστευει σε λαθος θεους) ειναι και αυτη αδερφη μας,οπως ειναι ολοι οι ανθρωποι αδερφια μας. Και ας ελπισουμε οτι ο καλος Θεος μας να την βοηθησει να ξεπερασει το προβλημα της και πιστευω οτι θα την βοηθησει γιατι αυτη πηγε με δακρυα στον ιδιο τον Θεο.

ΠΡΟΣΘΕΣΗ ΤΗΣ 12ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2009...

Η γυναικα αυτη μαζι με τον νεαρο νεο βρεθηκαν και παλι στον Ιερο Ναο οπου προσκηνυσαν την θαυματουργικη εικονα της αγιας Ειρηνης Χρυσοβαλαντου.

Αυτο δειχνει την πιστη τους στην Ορθοδοξια μας,την ελπιδα τους στους δικους μας Αγιους,και στην δικη μας Εκκλησια.

ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΝΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ,ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ

* ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΥΖΕΙΣ Η' ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ?

Γάμος είναι η ψυχοσωματική ένωση ανδρός και γυναικός.

Με το Μυστήριο του Γάμου η Εκκλησία ευλογεί την ένωση αυτή και την εντάσσει στην όλη πορεία του ανθρώπου προς τη Βασιλεία των Ουρανών.

Η συζυγία επομένως είναι μια από τις επιλογές που έχει ο Χριστιανός για να πορευθεί προς τη σωτηρία της ψυχής του.

Και οι δυο επιλογές είναι εξ ίσου ευλογημένες.

Αυτός (-η) που επιλέγει τη συζυγική ζωή έναντι της μοναχικής (τυπικής ή άτυπης) το κάνει για να βρει μέσα απ΄την άμεση κοινωνία προσώπων, δύο αρχικά και περισσότερων στη συνέχεια όταν έλθουν τα παιδιά, κατά μίμηση της Κοινωνίας της Αγίας Τριάδος, το δρόμο προς τη σωτηρία της ψυχής του.

Αυτό λοιπόν το σκοπό του Γάμου δεν μπορεί κανείς να τον εκπληρώσει χωρίς τη βοήθεια της Θείας Χάριτος, που μεταφέρεται στο ανδρόγυνο από το Μυστήριο του Γάμου.

Η Χάρις αυτή, αν την αξιοποιήσουν, θα τους δώσει τη δύναμη να ξεπεράσουν τα προβλήματα, εσωτερικά ή εξωτερικά, που θα συναντήσουν στην πορεία τους.

Το ζευγάρι, που συζεί, μιμείται το Γάμο με τρεις βασικές διαφορές:

1. Δεν έχει τη βοήθεια της Θείας Χάριτος για ν΄αντιμετωπίσει τα προβλήματα που θα συναντήσει, με πρώτο το πρόβλημα της δημιουργίας εσωτερικής αρμονίας.

Έτσι τα περισσότερα ζευγάρια που συζούν εκτός Γάμου χωρίζουν.

2. Η σωματική σχέση ανάμεσα στο ζευγάρι εκτός Γάμου έχει σκοπό μόνο την σωματική ηδονή και δεν εκπληρώνει το σκοπό της που είναι η τεκνογονία.

Αν συμβεί κάποια απρόβλεπτη εγκυμοσύνη τότε σπεύδουν να παντρευτούν ή ...

3. Ο λόγος που τα ζευγάρια συζούν, αντί να παντρευτούν είναι καθαρά υλικός ή εγωιστικός. Ή επειδή δεν είναι "έτοιμοι" από οικονομικής πλευράς ή γιατί έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπ' όψη τους να σπάσουν την συμβίωση αν δε μείνουν ευχαριστημένοι από τις επιδόσεις του συντρόφου τους.

Όταν λοιπόν το υλικό όφελος και το εγώ προτάσσεται της πνευματικής αρμονίας και της ευλογίας του Θεού η κατάληξη δεν μπορεί να είναι ωφέλιμη για την πνευματική πορεία του ζευγαριού, αλλά μάλλον περιέχει σπέρματα καταστροφής και δυστυχίας.

Η μόνη ασφαλής κι ευλογημένη οδός για δυο νέους ανθρώπους που θέλουν να έχουν μια κατά Θεόν ευτυχισμένη συζυγία είναι να ολοκληρώσουν με εγκράτεια τον χρόνο της γνωριμίας τους και να φθάσουν στεφανωμένοι με τη Χάρι του Θεού μέσω του Μυστήριο του Γάμου στην ολοκληρωμένη ψυχοσωματική τους ένωση.

Κάθε άλλη προσέγγιση είναι επισφαλής κι έχει περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει στην καταστροφή παρά σε αίσιο τέλος.

* ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ

Mama

View more documents from Hamomilaki Nobilis.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ

Mama

View more documents from Hamomilaki Nobilis.

* ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ...ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ

Ο τρόπος με τον οποίον αντιδρά κανείς στούς πειρασμούς και τις δοκιμασίες, ιδιαίτερα μπροστά στην ασθένεια και τον θάνατο, τότε που στριμώχνεται, δηλαδή, και δεν μπορεί να υποκρίνεται, φανερώνει την πνευματική του κατάσταση και την όλη του νοοτροπία.

Ο ώριμος πνευματικά άνθρωπος δεν αντιδρά σπασμωδικά, δεν αγανακτεί, δεν χάνει το θάρρος του, αλλά στρέφεται στον Θεό γεμάτος εμπιστοσύνη και ζητά την βοήθειά Του.

Είναι βέβαιος για την αγάπη του Θεού και για το ότι η δοκιμασία μπορεί να αποδειχθή ως η μεγαλύτερη ευλογία, εάν την αντιμετωπίση με υπομονή και ταπείνωση.

Καί όταν από ανθρώπινη αδυναμία αμαρτάνει, δεν απελπίζεται.

Μετανοεί ειλικρινά θεωρώντας ως υπέυθυνο για την πτώση του, μόνον τον εαυτό του και όχι τούς άλλους ή την «κακιά την ώρα».

Σέ μιά εποχή σάν την δική μας όπου οι αξίες, που καταξιώνουν τον άνθρωπο και τον κάνουν να διαφέρει από τα άλογα ζώα, περιφρονούνται ή θυσιάζονται στον βωμό του εύκολου πλουτισμού, της ηδονής και της εφήμερης δόξας, και το ανθρώπινο πρόσωπο ευτελίζεται.

* ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΠΙΣΤΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ

Ένας προσκυνητής, πριν φύγει από το μοναστήρι όπου πήγαινε κάθε χρόνο για να προσκυνήσει και προσφέρει τον οβολό του, πλησιάζει τον ηγούμενο και του δίνει ένα χρηματικό ποσό.

-Πέρσι, μου είχατε δώσει περισσότερα του λέει ο ηγούμενος.

-Ναι, είναι αλήθεια, αλλά αυτή τη χρονιά η υγεία μου ήταν πολύ καλύτερα, του απαντά ο προσκυνητής.

* ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ

Οι ερωτευμένοι συνηθίζουν να μη κρύβουν τον έρωτά τους, αλλά να τον φανερώνουν στο περιβάλλον τους και να λένε ότι αγαπιούνται.

Διότι η φύση της αγάπης είναι κάτι θερμό και η ψυχή δεν ανέχεται να την κρατάει μυστική.

Ας μάθουμε να αγαπάμε.

Κι ας μη λέει κάποιος· και πως μπορώ να αγαπώ τον Θεό τον οποίο δεν βλέπω;

Κι όμως πολλούς που δεν τους βλέπουμε τους αγαπάμε, όπως τους απόδημους φίλους μας η τα παιδιά και τους γονείς, η τους συγγενείς και οικείους· και δεν προκύπτει κανένα εμπόδιο από το ότι δεν τους βλέπουμε, αλλά αυτό κατεξοχήν φουντώνει το φίλτρο, αυξάνει τον πόθο...

Δεν βλέπεις τον Θεό, αλλά βλέπεις τα δημιουργήματα, βλέπεις τα έργα του, ουρανό, γη και θάλασσα.

Εκείνος μάλιστα που αγαπάει, έστω κι αν δει κάποιο έργο του αγαπημένου προσώπου, έστω παπούτσι, έστω ρούχο, έστω οτιδήποτε άλλο, ζεσταίνεται.

Δεν βλέπεις τον Θεό, αλλά βλέπεις τους δούλους του, τους φίλους, τους αγίους άντρες εννοώ, που έχουν παρρησία.

Ασχολήσου τώρα με εκείνους και θα λάβεις παρηγοριά.

* ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ...

Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι οι περισσότεροι από εμάς, ακόμη και αυτοί που θεωρούμε πως πιστεύουμε στο Θεό με τον άλφα η βήτα τρόπο απέχουμε κατά πολύ από την ουράνια σωτήρια έλξη.

Πνιγόμαστε στις βιοτικές μέριμνες και ως οι άσωτοι της γνωστής παραβολής καταβροχθίζουμε την περιουσία του Πατρός μας άνευ του παραμικρού δείγματος μετανοίας. Ως τυφλοί δεν βλέπουμε πως κυλιόμαστε σαν τους χοίρους και η δυσωδία που αναβλύζουμε μεταφράζεται ως αποξένωση, ως απανθρωπιά, ως απομόνωση στα στενά όρια που θέσαμε σε συνεργασία με τους μηχανισμούς της διαβολής οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Έτσι, αγαπάμε αυτούς μόνο που μας αγαπούν.

Μισούμε και αδιαφορούμε για τους υπολοίπους.

Φροντίζουμε διακαώς για την τέρψη του σώματος, αδιαφορώντας πλήρως για τη ψυχή μας.

Σε ορισμένες εκλάμψεις και από φόβο της πρόγευσης του θανάτου, τυπικά εκτελούμε υποκριτικά εικονικά θεάρεστες πράξεις, για να έχουμε μία τυπική δικαιολογία, σαν και αυτή του Αδάμ και της Εύας, όταν συναντήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο τον Θεό.

Κατηγορηματικά αρνούμαστε να συντονίσουμε τις κατατρεγμένες ψυχές μας στο θέλημα του Θεού και κλείνουμε ερμητικά την πόρτα στον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Αρνούμαστε να Τον συναντήσουμε.

Αρνούμαστε να καταστούμε η φάτνη μέσα στην οποία θα γεννηθεί, για να μας αναγεννήσει και να μας οδηγήσει σε μία αδιάλειπτη ευχαριστηριακή και δοξολογική προς τον Θεό πορεία, κατά την οποία οι βιοτικές μέριμνες αποτελούν δευτερεύον και ασήμαντο στοιχείο.

Αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στον ουράνιο χορό μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους. Γυρίζουμε την πλάτη στην αλήθεια και στρεφόμαστε ορμητικά σαν τη διψασμένη δορκάδα στο ψεύδος, στην απάτη και συνειδητά παγιδευόμαστε στις μηχανορραφίες του πονηρού. Βαδίζουμε σε μία νέα Βαβέλ μέσα από τα γνωστά μονοπάτια των Σοδόμων και Γομόρρων. Δηλαδή μέσα από τη συνειδητή ζωώδη επιλογή καλλιέργειας φθηνών ενστίκτων.

Γι’ αυτό τα Χριστούγεννα το Πασχα και οι αλλες μεγαλες γιορτες για τους περισσότερους από εμάς σημαίνουν ολιγοήμερες διακοπές, ξέφρενη διασκέδαση, τέρψη και υπερκατανάλωση καλού φαγητού και αφθόνου ποτού, γενική ασωτία.

Σημαίνουν χιλιάδες λαμπιόνια ψυχικής διαφθοράς.

Σημαίνουν υποκρισία έναντι του μεγαλυτέρου γεγονότος του Σύμπαντος κόσμου, της ενανθρώπησης του Θεού, του Ιησού Χριστού.

* ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ?

Προσκλήθηκε ένας τίμιος γεωργός να φάει με έναν μορφωμένο κύριο.

Όπως ήταν συνηθισμένος έκανε προσευχή στο τραπέζι του κυρίου αυτού. "Το να ευχαριστεί κανείς το Θεό στο τραπέζι δεν είναι της μόδας" είπε ο κύριος στον γεωργό. "Εγώ θέλω πάντα να ευχαριστώ τον Θεό γι αυτά που μου προσφέρει" απάντησε ο γεωργός. "Είχα όμως μερικούς στη φάρμα μου που ποτέ δε προσεύχονταν πριν φάνε" συνέχισε. Ο μορφωμένος κύριος τότε βρήκε την ευκαιρία να του πει:

"Βλέπεις λοιπόν ότι στη φάρμα σου υπάρχουν κάποιοι ανεπτυγμένοι και μορφωμένοι που δεν βρίσκουν την ανάγκη να ευχαριστήσουν τον Θεό". "Το ξέρω κύριε. Μόνο που αυτοί είναι οι χοίροι μου" ήταν η απάντηση του γεωργού!

* ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΣΟΥ?

Το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσε μια γυναίκα, είναι να συγκατοικούσε μόνιμα με τα πεθερικά της.

Ωστόσο, η χριστιανή γυναίκα επιθυμεί να δοξάζει τον Κύριο και σ’ αυτή την ευαίσθητη, και μερικές φορές εκρηκτική, περιοχή της ζωής.

Η Ιερή Βίβλος παρέχει σοφή διδασκαλία γύρω από τις σχέσεις μας με τα πεθερικά μας, με την εντολή: "Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, διά να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης"

Για να επιτευχθούν όλα αυτά, χρειάζεται ν'αφήσουμε το Θεό να δουλέψει στο χαρακτήρα μας, με το να παραδοθούμε ολοκληρωτικά σ'Αυτόν.

Πρέπει να πεθάνει το εγώ μας και να ζει μέσα μας ο Χριστός.

Ξόδεψε χρόνο με τα πεθερικά σου και ψάξε για τρόπους που θα μπορέσεις να φανείς ευγενική και χρήσιμη σ'αυτούς.

Μπορεί να σε κουράζουν οι επαναλαμβανόμενες συμβουλές τους ή να μη τις βρίσκεις σύμφωνες με τη γνώμη τη δική σου και του συζύγου σου, όμως άκουσέ τις με υπομονή και προσοχή.

Να είσαι διακριτική στα αισθήματά τους.

Μην παραλείπεις να τους ευχαριστείς για ό,τι κάνουν.

Το "ευχαριστώ" δεν είναι αυτονόητο και δεν κουράζει όταν επαναλαμβάνεται.

Αν πάλι σε πληγώνουν μ’ αυτά που λένε ή κάνουν, να είσαι έτοιμη να τους συγχωρείς.

Αν είναι δυνατό, μη μένετε στο ίδιο σπίτι Δίνοντας οδηγίες για τις υποχρεώσεις του γάμου, ο Κύριος Ιησούς Χριστός ξεκαθάρισε πως κάθε φορά που ένα νέο σπιτικό ιδρύεται, οι νεόνυμφοι πρέπει να ξεχωρίζουν από τις οικογένειες των γονέων τους και να προχωρούν στη ζωή εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο. Καθώς πολλά προβλήματα προκύπτουν όταν δύο ζευγάρια ζουν κάτω από την ίδια στέγη, είναι καλύτερο να σχηματίζονται ξεχωριστά σπιτικά.

Αν πάλι αυτό δεν είναι εύκολο για κάποια περίοδο - ίσως στην αρχή -, μοιραστείτε τις υποχρεώσεις και, οπωσδήποτε, εξασφαλίζετε χρόνο για να βρίσκετε μόνοι με το σύζυγό σας.

Μη ξεχνάτε, μέσα στα προγράμματα ψυχαγωγίας σας, να συμπεριλαμβάνετε πότε-πότε και τους γονείς σας (του συντρόφου σας εννοούμε).

Αν μένουν μακριά, προγραμματίστε κάποιες γιορτινές ημέρες να τις περνάτε μαζί.

Μοιραστείτε μαζί τους τις χαρές και τα προβλήματά σας. Αυτοί μάς νιώθουν πάντοτε σαν κομμάτι από τον εαυτό τους και είναι πρόθυμοι, εκτός εξαιρέσεων, να συμπάσχουν και να συγχαίρουν μαζί μας.

Ακόμη, όταν μπορούν να σας φανούν χρήσιμοι σε κάποια εξυπηρέτηση, μη διστάσετε να το ζητήσετε.

Αυτό τους κάνει να αισθάνονται χρήσιμοι και όχι άχρηστοι και "ξοφλημένοι". Αν από την αρχή του γάμου τηρηθεί μια σωστή στάση, θα καλλιεργηθεί ανάμεσά σας σχέση αγάπης και αμοιβαίας εκτίμησης.

Αυτό φέρνει δόξα στο Θεό και, οπωσδήποτε, συντελεί στη δική σας και δική τους ευτυχία

* ΠΑΝΤΟΥ ΨΕΜΜΑΤΑ...

Ο ιερέας ανακοινώνει στο ποίμνιό του: «Την επόμενη Κυριακή θα μιλήσω για την αμαρτία του ψέματος. Για να καταλάβετε τη λειτουργία μου καλύτερα, θα ήθελα να διαβάσετε το "Κατά Μάρκον, κεφάλαιο 17".» Την επόμενη Κυριακή, πριν ξεκινήσει τη λειτουργία του, ο ιερέας ρωτάει ποιος είχε διαβάσει το Κατά Μάρκον κεφάλαιο 17 και όλα τα χέρια στην εκκλησία σηκώθηκαν. Ο ιερέας χαμογελάει και λέει: «Το Κατά Μάρκον έχει μόνο 16 κεφάλαια. Τώρα θα αρχίσω να σας λέω για την αμαρτία του ψεύδους ...»

* ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ

Κύριε, υψώνω το σύζυγό μου σε Σένα σήμερα και προσεύχομαι σύμφωνα με το λόγο Σου:

-Να του δίνεις δύναμη να ηγείται , χρόνο για να γνωρίζει την οικογένειά του και άσβεστη επιθυμία να διοικεί σωστά το σπιτικό του.

-Να ευλογείς τη δουλειά του και να του δείχνεις καθημερινά πως να Σε δοξάζει με τη συμπεριφορά του. Στερέωνε τα έργα των χεριών του, για να εκπληρωθεί το θέλημά Σου.

-Να τον κάνεις σοφό διαχειριστή των χρημάτων μας και της περιουσίας μας και να θυμάται πως τα πάντα ανήκουν σ' Εσένα και μας τα έχεις εμπιστευθεί, για να εκπληρωθούν οι σκοποί Σου.

-Να Σε αγαπά μ' όλη την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμή του και να μισεί το κακό .

-Να του δώσεις την επιθυμία να γίνει ένα πρότυπο χριστιανικού άντρα για τα παιδιά του.

-Να τον διδάσκεις και να τον καθοδηγείς στο δρόμο που πρέπει να πάρει, να του δίνεις ειρήνη μέσα σε κάθε κατάσταση και ακεραιότητα σε κάθε απόφαση που πρέπει να πάρει σήμερα.

-Να συλλογίζεται μέρα και νύχτα το Λόγο Σου και να προσεύχεται αδιάλειπτα.

-Να μένει πιστός στο Χριστό μέχρι το τέλος.

-Να αναπτύξει δυνατές σχέσεις με άλλους πιστούς άνδρες.

* ΦΕΥΓΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ?...ΓΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΛΙΓΑΚΙ

Έναν ολόκληρο χρόνο περιμένουμε τις μέρες των καλοκαιρινών μας διακοπών.

Βουνό ή θάλασσα, ήλιος ή σκιά, δεν έχει σημασία.

Αυτό που "μετράει" είναι οι μέρες αυτές να είναι όμορφες, ξένοιαστες, ξεκούραστες...

Μερικες συμβουλές που θα σε βοηθήσουν να κάνεις τις διακοπές σου πιο ευχάριστες και δημιουργικές:

-Οι ημέρες των διακοπών είναι μέρες ξεκούρασης. Προσπάθησε όσο το δυνατόν να αποφύγεις τις υπερβολές. -Μην πάρεις μαζί σου έννοιες και σκοτούρες της καθημερινότητας. Ξέχασε κάθε τι που μπορεί να σου πάρει τη ηρεμία και την καλή διάθεση. -Όσο περισσότερο περιορίσεις τις μετακινήσεις τόσο περισσότερο θα ξεκουράσεις το σώμα σου.

-Απόλαυσε την όμορφη φύση που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Οι παραλίες και τα δάση είναι δοσμένα από τον Δημιουργό για να τα χαρείς. -Δώσε αρκετό χρόνο στον εαυτό σου για περισυλλογή. Οι προσωπικές ώρες χαλάρωσης, ιδιαίτερα τις ήσυχες ώρες του βραδινού ή του πρωινού θα σε βοηθήσουν σ' αυτό. -Διάβασε ένα χριστιανικό βιβλίο. Οι σκέψεις και οι εμπειρίες ενός χριστιανού συγγραφέα είναι πάντα χρήσιμες στην πνευματική σου πορεία. -Μην ξεχνάς να μελετάς καθημερινά την Αγία Γραφή. Η πνευματική σου τροφή δεν πρέπει να κάνει διακοπές! -Η προσευχή στις ήσυχες ώρες των διακοπών θα ανεβάσουν το πνεύμα σου ψηλά. Μην αμελείς να έχεις ώρες πνευματικής περισυλλογής. -Χάρισε ένα χαμόγελο, πες δύο λόγια σε κάποιον, δώσε τη χριστιανική σου μαρτυρία. Το πιθανότερο είναι να μην σου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να τον ξαναδείς.

-Οραματίσου και σχεδίασε για το μέλλον. Μετά τις διακοπές η ζωή συνεχίζεται. Και μπορεί να είναι τόσο όμορφη και δημιουργική εάν μάθεις να τη ζεις μαζί με το Θεό.

Καλό και ευλογημενο καλοκαίρι!