* Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η λειτουργία της Κυριακής είναι η καλύτερη θεραπεία για τις αμέτρητες καταθλίψεις και τις λύπες που ζουν στην  "γκρίζα καθημερινότητα".

 Αυτό είναι ένα λαμπερό ουράνιο τόξο της διαθήκης του Θεού μέσα στην ομίχλη της γενικής αναστάτωσης.

Ιερομάρτυρας Δανιήλ Σισοέβ.

* Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Απόδοση του Πάσχα

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Αυτό δείχνει και η γιορτή της Αποδόσεως του Πάσχα. Τα ιδία γράμματα της νύχτας της Αναστάσεως, ακούγονται και κατά την Απόδοση του Πάσχα. Τελείται μια μέρα πριν απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως.

Κάθε μεγάλη γιορτή στην Ορθόδοξη λατρεία έχει την «απόδοσή» της. Κάθε γιορτή είναι ζωντανό γεγονός, που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του πιστού.

Αλλά και για άλλο λόγο γίνεται ο επανεορτασμός μιας εορτής, δηλαδή η απόδοσή της. Για ν’ απολαύσουμε ακόμα μια φορά την ομορφιά της γιορτής.

Όταν ένα θέαμα είναι ωραίο, ποθούμε να το ξαναδούμε. Όταν ένα φαγητό είναι νόστιμο, θέλουμε να το ξαναγευτούμε. Ο εορτασμός κάποιου γεγονότος της ζωής του Χριστού ή της Θεοτόκου, προξενεί γλυκύτητα στη ψυχή, που θέλει να το ξαναγιορτάσει.

Τη γλυκύτητα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο γεγονός, την αισθανόμαστε για τη γιορτή του Πάσχα. Γιορτή ευφροσύνης. «Πανήγυρις έστι πανη­γύρεων». Ποτέ άλλοτε δεν σκιρτά η ψυχή τόσο πολύ, όσο τη νύχτα της Αναστάσεως. Χαιρόμαστε για το θρίαμβο του Αναστάντος Κυρίου.

Αρχιμ.Δανιήλ Γ. Αεράκη

* ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε πρὸς οὐρανίους μονάς,

 τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον τὸ σκῆνός σου ὅσιε.

 Σὺ γὰρ ἐν τῇ Ἀσία ὡς αἰχμάλωτος ἤχθης,

 ἔνθα καὶ ὠκειώθης τῷ Χριστῷ Ἰωάννη.

 Αὐτὸν οὖν ἱκέτευε,

 σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ

* ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ...ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ;

ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΑ.

ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΓΚΑΘΙΑ.

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ,ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ,ΠΟΝΟ,ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΛΥΓΙΣΕΙΣ,ΝΑ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ...

-ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΣΕ ΜΕΝΑ;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ...

-ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΣΕ ΣΕΝΑ; 

* ΤΗΝ ΤΥΦΛΑ ΜΑΣ

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ.

ΜΕΓΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.

ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΦΩΣΙΩΜΕΝΟΣ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ.

ΤΟΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΠΑΡΑ Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ.

ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΠΑΡΑΜΕΙΝΑΜΕ ΤΥΦΛΟΙ;

ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ.

* ΠΟΙΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ.

ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ  ΘΕΛΟΥΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΟΣΟΥΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΘΕΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ.

ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

ΑΠΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

ΠΑΜΕ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ''ΠΑΝΕ''

* ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ BIG BANG

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.

Ο ΘΕΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΜΠΑΜ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ!!!

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ BING BANG.

* ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ

Τοῦ Σταυροῦ σου τὸν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος,

 καὶ ὡς ὁ Παῦλος τὴν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος,

 ὁ ἐν βασιλεῦσιν, Ἀπόστολός σου Κύριε,

 Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρὶ σου παρέθετο· 

ἣν περίσωζε διὰ παντὸς ἐν εἰρήνη,

 πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου,

 μόνε Φιλάνθρωπε.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

* ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ ΑΔΕΡΦΙΑ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ.

ΠΟΤΑΜΙΑ,ΛΙΜΝΕΣ,ΘΑΛΑΣΣΕΣ,ΧΩΡΑΦΙΑ,ΒΟΥΝΑ...ΓΕΜΙΣΑΝ ΑΙΜΑ ΑΘΩΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΑΝΑΠΑΥΕΙ ΤΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ.

ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ.

ΗΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ.

ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ.

* ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Έρχεται ο Κύριος σε μια πόλη της Σαμάρειας που λέγεται Σιχάρ. (Σαμάρεια ονομάσθηκε η πόλη που έκτισε το 880 π.Χ. ο βασιλιάς του Ισραήλ, Αμβρί, έπειτα το όρος Σομόρ που ήταν η ακρόπολή της και τέλος όλο το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ, που καταλύθηκε από τους Ασσυρίους το 721 π.Χ. και ο ηγεμόνας τους εγκατέστησε εκεί εθνικούς από πολλά μέρη).

Εκεί ήταν η πηγή του Ιακώβ, το πηγάδι που εκείνος είχε ανοίξει. 

Κουρασμένος ο Κύριος από την οδοιπορία κάθισε μόνος του δίπλα από το πηγάδι και κάτω αφελώς, γιατί οι μαθητές του πήγαν να αγοράσουν τροφές. 

Έρχεται εκεί μια γυναίκα από τη Σαμάρεια να πάρει νερό και ο Κύριος διψώντας ως άνθρωπος, της ζήτησε νερό.

Αυτή αντελήφθηκε από την εμφάνισή του ότι ήταν Ιουδαίος και θαύμασε πως ένας Ιουδαίος ζητά νερό από την εθνική Σαμαρείτιδα. 

Αν γνώριζες, της είπε, τη δωρεά του Θεού, ποιός είναι αυτός που σου ζητά να πιεί νερό, εσύ θα του ζητούσες και θα σου έδινε ζωντανό νερό.

 Ο Κύριος επιβεβαίωσε ότι αν γνώριζε θα γινόταν μέτοχος πραγματικά ζωντανού νερού, όπως έπραξε και απόλαυσε αργότερα όταν το έμαθε, ενώ το συνέδριο των Ιουδαίων που έμαθαν σαφώς, έπειτα εσταύρωσαν τον Κύριο της δόξης.

 Δωρεά του Θεού είναι, επειδή θεωρεί αγαπητούς όλους ακόμα και τους μισητούς από του Ιουδαίους εθνικούς και προσφέρει τον εαυτό του και καθιστά τους πιστούς σκεύη δεκτικά της Θεότητός του.

Η Σαμαρείτιδα δεν κατάλαβε το μεγαλείο του ζωντανού νερού, απορεί που θα βρεί νερό χωρίς κουβά σε ένα βαθύ πηγάδι. 

Έπειτα επιχειρεί να τον συγκρίνει με τον Ιακώβ, που τον αποκαλεί πατέρα, εξυμνώντας το γένος από το τόπο και εξαίρει το νερό με τη σκέψη ότι δεν μπορεί να βρεθεί καλύτερο. 

Όταν όμως άκουσε ότι το «νερό που θα σου δώσω» θα γίνει πηγή που τρέχει προς αιώνια ζωή, άφησε λόγο ψυχής που ποθεί και οδηγείται προς τη πίστη και ζήτησε να το λάβει για να μη ξαναδιψήσει. 

Ο Κύριος θέλοντας να αποκαλύπτεται λίγο λίγο, της λέγει να φωνάξει τον άνδρα της, γνωρίζοντάς της πόσους άνδρες είχε και αυτόν που έχει τώρα δεν είναι δικός της. Εκείνη όμως δεν στενοχωρείται από τον έλεγχο, αλλά αμέσως καταλαβαίνει ότι ο Κύριος είναι προφήτης και του ζητά εξηγήσεις σε ψηλά ζητήματα.

Βλέπετε πόση είναι η μακροθυμία και η φιλομάθεια αυτής της γυναίκας; 

Πόση συλλογή και γνώση είχε στη διάνοιά της, πόση γνώση της θεόπνευστης Γραφής; 

Και αμέσως τον ρωτά που πρέπει να λατρεύεται σωστά ο Θεός, εδώ σ' αυτό το τόπο ή στα Ιεροσόλυμα; 

Και τότε παίρνει τη απάντηση, ότι έρχεται η ώρα οπότε ούτε στο όρος αυτό ούτε στα Ιεροσόλυμα θα προσκυνήτε τον Πατέρα. 

Της γνωρίζει μάλιστα ότι η σωτηρία είναι από τους Ιουδαίους, δεν είπε θα είναι, στο μέλλον, γιατί ήταν αυτός ο ίδιος. 

Έρχεται ώρα και είναι τώρα που οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνούν το Πατέρα κατα Πνεύμα και αλήθεια.

Γιατί ο ύψιστος και προσκυνητός Πατέρας, είναι Πατέρας αυτοαληθείας, δηλαδή του μονογενούς Υιού και έχει Πνεύμα αληθείας, το Πνεύμα το άγιο και αυτοί που τον προσκυνούν, το πράττουν έτσι διότι ενεργούνται δι' αυτών. 

Ο Κύριος απομακρύνει κάθε σωματική έννοια τόπο και προσκύνηση, λέγοντας: «Πνεύμα ο Θεός και αυτοί που τον προσκυνούν πρέπει να τον προσκυνούν κατα Πνεύμα και αλήθεια». 

Ως πνεύμα που είναι ο Θεός είναι ασώματος, το δε ασώματο δεν ευρίσκεται σε τόπο ούτε περιγράφεται με τοπικά όρια. 

Ως ασώματος ο Θεός δεν είναι πουθενά, ως Θεός δε είναι παντού, ως συνέχων και περιέχων το πάν.

Παντού είναι ο Θεός όχι μόνο εδώ στη γη αλλά και υπεράνω της γης, Πατήρ ασώματος και κατά τον χρόνο και σε τόπο αόριστος.

Βέβαια και η ψυχή και ο άγγελος είναι ασώματα, δεν είναι όμως σε τόπο, αλλά δεν είναι και παντού, γιατί δεν συνέχουν το σύμπαν αλλά αυτά έχουν ανάγκη του συνέχοντος.

Η Σαμαρείτιδα καθώς άκουσε από το Χριστό αυτά τα εξαίσια και θεοπρεπή λόγια, αναπτερωμένη, μνημονεύει τον προσδοκώμενο και ποθούμενο Μεσσία, τον λεγόμενο Χριστό που όταν έρθει θα μας τα διδάξει όλα. 

Βλέπετε πως ήταν ετοιμότατη για την πίστη; 

Από που θα γνώριζε τούτο, αν δεν είχε μελετήσει τα προφητικά βιβλία με πολλή σύνεση; 

Έτσι προλαβαίνει περί του Χριστού ότι θα διδάξει όλη την αλήθεια. Μόλις την είδε ο Κύριος τόσο θερμή της λέγει απροκάλυπτα: Εγώ είμαι ο Χριστός, που σου μιλώ. 

Εκείνη γίνεται αμέσως εκλεκτή ευαγγελίστρια και αφήνοντας τη υδρία και το σπίτι της τρέχει και παρασύρει όλους τους Σαμαρείτες πρός το Χριστό και αργότερα με τον υπόλοιπο φωτοειδή βίο της (ως Αγία Φωτεινή) σφραγίζει με το μαρτύριο την αγάπη της προς τον Κύριο.

(Απόσπασμα ομιλίας του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά)

* ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ;

ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΘΕΛΑ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΛΑΣΦΗΜΑΣ;

ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΕ ΣΤΑΥΡΟΥΣ ΣΤΙΣ ΣΟΛΕΣ.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ,ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΑΣ. 

* ΠΩΣ,ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ

Πολλοὶ κάνουν τὸν Σταυρο τους συνέχεια, αλλοι καθόλου,αλλοι μὲ τόση βιασύνη που μοιάζει με παίξιμο λαϊκου οργάνου.  

Ὁ Τίμιος Σταυρος πρέπει να χαράσσεται κανονικά, χωρις βιασύνη με τα τρία δάκτυλα (μέγας, λιχανός, μέσος) ενωμένα καλως εις τύπον της Παναγίας Τριάδος, καὶ τα αλλα δύο (παράμεσος, μικρος) μέσα στην παλάμη, εις τύπον των δύο φύσεων του Κυρίου μας. 

Φέρομε τα τρία δάκτυλα στο μέτωπο, κατόπιν στην κοιλιά, μετα στον δεξιον ωμο και επειτα στον αριστερό, κάνοντας συγχρόνως μικρη ὑπόκλιση της κεφαλης.

1.Χαράσσομε τον Τίμιο Σταυρο στο μέτωπο: ηγουν στην κεφαλὴ γιατί Χριστος εστιν η κεφαλη της Ἐκκλησίας και δια να μας φωτίσει τον νουν.

2.Στην κοιλια γιατί ομολογουμε οτι ο Χριστος μας κατηλθεν εως Ἅδου ταμείων δια να σώσει τους απ’ αιωνος κεκοιμημένους, δια να μας λυτρώσει απο τα πάθη της γαστρος και των υπογαστρίων.

3.Στον δεξιο ωμο γιατί ο Χριστος μας κάθηται εκ δεξιων του Πατρος καὶ διότι «προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου δια παντός, οτι εκ δεξιῶν μου εστίν, ινα μησαλευθω» (Δαβίδ). 

4.Τέλος εις τον αριστερον ωμο, στο μέρος της καρδιας διότι δια τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου καθαιρόμεθα εκ των πονηριων αυτης, αλλα καὶ προασπιζόμεθα εκ των εφόδων του εχθρου, του διαβόλου, που εξαριστερων προσπαθει να μας υποσκελίσει.

Κάνουμε το σταυρό μας:  

1. Μόλις ανάψουμε το κερί μας.

2. Ὅταν μπαίνουμε καὶ οταν βγαίνουμε στοὺς Ἱερους Ναους και οταν πέρνουμε εξω απο αυτούς.

3. Στην αρχη κάθε ακολουθίας.

4. Σὲ κάθε Τριαδικη εκφώνηση. Δηλαδὴ κάθε φορα που θα λέγεται η' θα ψάλλεταί το: «Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι»,η' οταν ακούγεταί το «... τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...».

5. Σὲ κάθε ἐκφώνηση τῆς Παναγίας: «Τῆς Παναγίας,ἀχράντου, ὑπερευλογημένης,ἐνδόξου, Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας...» ποῦ ὑπάρχει στὰ Εἰρηνικά, Πληρωτικὰ καὶ Μικρὲς Συναπτές.

6. Στὰ Ἀπολυτίκια ἢ Τροπάρια ὅταν καὶ ὅπου ἀκούγεται τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου ἢ τῆς Ἁγίας της ἡμέρας, τοῦ Ναοῦ κλπ.

7. Στὸν Ὄρθρο, ὅταν ψάλλεται, ἐπαναλαμβανόμενο, τὸ Μεγαλυνάριο τῆς Παναγίας: «Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ…». Τὸ σταυρὸ μᾶς εἶναι προτιμότερο νὰ τὸν κάνουμε , ὅταν φθάνει ἡ ψαλμωδία στὸ: «...τὴν ὄντως Θεοτόκον ...», γιὰ νὰ τονίζεται ἡ πίστη ὅτι ἐγέννησε Θεόν.

8. Στὴ Μικρὴ καὶ Μεγάλη Εἴσοδο, ὅταν περνοῦν ἀπὸ μπροστὰ μας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὰ Τίμια Δῶρα.

9. Στὸν Τρισάγιο ὕμνο: «Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἠμᾶς».

10. Στὸ «Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν...» τὸ ὅποιο ἐπαναλαμβάνεται τρίς. Μαζὶ μὲ τὸ σταυρὸ μᾶς σ' αὐτὴν τὴν περίπτωση κάνουμε κάθε φορᾶ καὶ μία μικρὴ μετάνοια.

11. Πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦἙσπερινοῦ, ὅταν ὁ Ἱερέας λέγει τὸ «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἓν εἰρήνη ὅτι εἶδον οἳ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου…».

12. Στὶς ἀπολύσεις τῶν ἀκολουθιῶν (Ἑσπερινοῦ,Ὄρθρου καὶ λοιπῶν ἀκολουθιῶν),καθὼς καὶ στὴν ἀπόλυση τῆς Θείας Λειτουργίας.

13. Κάθε ἄλλη φορᾶ, κατὰ τὶς διάφορες αἰτήσεις τοῦ Ἱερέα ,ἒφ' ὅσον αὐτὸ ἀναπαύει ἢ εὐχαριστεῖ τὸν πιστό.

14. Ὅταν προσκυνοῦμε τὶς ἅγιες Εἰκόνες ἢ ἅγια Λείψανα.

15. Πρὶν κοινωνήσουμε καὶ μετὰ τὴ Θεία Κοινωνία.

ΔΕΝ κάνουμε τὸ σταυρό μας:

1. Ὅταν μᾶς θυμιάζει ὁἹερέας. Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς ἀντὶ Σταυροῦ, κάνουμε μιὰ ὑπόκλιση τῆς κεφαλῆς εὐχαριστοῦντες τὸν Ἱερέα γιὰτὴν τιμὴ ποῦ μᾶς κάνει: Μετὰτὶς ἅγιες Εἰκόνες νὰ θυμιάζει καὶ ἐμᾶς, ὡς εἰκόνες τοῦΘεοῦ! Ἐὰν καθόμαστε , πρέπει νὰ σηκωνόμαστε.

2. Ὅταν στὴν ἀρχὴ τοῦ Ὄρθρου ἀναγινώσκεται ὁἙξάψαλμος.

Τὸ σταυρὸ μᾶς μποροῦμε νὰ κάνουμε στὴν ἀρχὴ καὶ στὸ τέλος τοῦ Ἑξάψαλμου. Σ' ὅλη ὅμως τὴ διάρκεια αὐτοῦ,ἀκόμη καὶ στὸ μέσον του,ὅταν λέγουμε τὰ «Δόξα... Καὶνῦν... Ἀλληλούια...» ΔΕΝ κάνουμε τὸ σταυρό μας, ἀλλὰ παρακολουθοῦμε ὄρθιοι καὶ«ἐν πάση σιωπὴ καὶ κατανύξει» τὸν Ἀναγνώστη, ὁ ὅποιος «μετ' εὐλάβειας καὶ φόβου Θεοῦ», διαβάζει τὸνἙξάψαλμο. Διότι ὃ χρόνος αὐτὸς τῆς ἀναγνώσεως προεικονίζει τὸ χρόνο τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ὁποίου μὲ φόβο καὶ τρόμο θὰ ἀναμένουμε τὴν τελικὴ κρίση Του γιὰ ἐμᾶς. Καί, ὅπως τότε,ἔτσι καὶ τώρα θὰ πρέπει σιωπῶντες, ὄρθιοι, ἀκίνητοι, χωρὶς μετακινήσεις ἤ, προπαντός, χωρὶς καὶ τοὺς παραμικροὺς θορύβους, νὰ παρακολουθοῦμε τὴν ἀνάγνωση αὐτή. (Ἰδιαίτερη προσοχὴ χρειάζεται στὶς ἑσπερινὲς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, οἱ ὁποῖες εἶναι ὃ Ὄρθρος τῆς ἑπομένης. Διότι τότε,ἀφηρημένοι, μπαίνουμε στοὺς Ναοὺς χωρὶς νὰ προσέχουμε,ἐὰν ἐκείνη τὴν ὥρα διαβάζεται ὁ Ἑξάψαλμος. Σ' αὐτὲς τὶς περιπτώσεις θὰ πρέπει νὰ παραμένουμε ἀκίνητοι στὴν εἴσοδο τοῦ Κυρίως Ναοῦ καὶ μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀναγνώσεως νὰ μετακινούμαστε γιὰ νὰ καταλάβουμε τὴ θέση μας).

3. Ὅταν φιλᾶμε τὸ χέριἹερωμένου.

Ἡ συνήθεια ὁρισμένων νὰ κάνουν τὸ σταυρὸ τοὺς πρὶν φιλήσουν τὸ χέρι τοῦ Ἐπισκόπου ἢ Ἱερέα ἢ ὁποιουδήποτε ρασοφόρου εἶναι λανθασμένη. Τὸ σταυρὸ μᾶς τὸν κάνουμε, ὅταν ἀσπαζόμαστε τὶς ἅγιες Εἰκόνες καὶ ὄχι ὅταν ἀσπαζόμαστε τὸ χέρι τοῦ Ἱερωμένου. Ὅταν λοιπὸν πρόκειται νὰ ἐπικοινωνήσουμε ἢ νὰ συναντηθοῦμε μὲ Ἱερωμένο, μποροῦμε νὰ ποῦμε «Εὐλόγησον, Δέσποτα ἢ Πάτερ» ἢ «Τὴν εὐχή σας, Σεβασμιώτατε ἢ Ἅγιε Καθηγούμενε ἢ Πάτερ καὶ κάνοντας μία μικρὴ ὑπόκλιση τῆς κεφαλῆς νὰ ἀσπαστοῦμε τὸ δεξί του χέρι, ὅποτε συνεχίζουμε τὸ διάλογο μαζί του, ὅπως ἐπιθυμεῖ ὃ καθένας. Τὸ ἴδιο κάνουμε καὶφεύγοντας ἀπὸ κοντά του. Λέμε, «Τὴν εὐχή σας ἢ Εὐλογεῖτε, Πάτερ», κάνουμε μικρὴ ὑπόκλιση, προτείνοντας τὶς παλάμες μᾶς σταυροειδῶς, ἀσπαζόμαστε τὴ δεξιά του καὶ φεύγουμε.

4. Ὅταν λαμβάνουμε τὸ ἀντίδωρο ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Ἱερέα, τὸ ὁποῖο (χέρι) στὴ συνέχεια τὸ ἀσπαζόμαστε. "Πατὴρ Σωφρόνιος Σαχάρωφ 1896-1993"

       Ἃς προσέξουμε τί μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἅγιος ΚύριλλοςἹεροσολύμων : «Μὴ ντρέπεσαι τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἂν ἄλλος ντρέπεται καὶ τὸν κρύβει, σὺ κᾶνε φανερὰ τὸν Σταυρό σου, γιὰ νὰ δοῦν οἱ δαίμονες τὸ σημεῖο τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ καὶ νὰ φύγουν μακριὰ τρέμοντας… Εἶναι μεγάλο το φυλακτήριο. 

Σημάδι εἶναι τῶν πιστῶν καὶ φόβος τῶν δαιμόνων». Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει γιὰ ἐμᾶς φυλακτήριο καὶ φόβητρο τῶν δαιμονίων τὸ σημεῖο τοῦΣταυροῦ, πρέπει νὰ τὸν κάνομε σωστά, ὅπως μᾶς παραδίδει καὶ μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία, μὲ πίστη, μὲ εὐλάβεια, μὲ συναίσθηση, μὲ ἱεροπρέπεια, μὲ ταπείνωση καὶ διάκριση.

* ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ...

...ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ

* ΓΙΑ ΔΕΣ

Ο σκοπός των νηστειών, αγρυπνιών, προσευχών και όλων των αρετών και των πνευματικών αγωνων ειναι η αγάπη.

Η αγαπη δεν είναι αρετή, είναι όμως ο καρπός των αρετων.

* Ο ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΣ...

 

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΜΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΛΥΤΟΙ;

ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ.

* ΟΙ ΕΠΛΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ...ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ,ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ  ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ.

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΖΗΤΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ.

* Η ΜΕΣΙΤΡΙΑ ΣΟΥ

ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;

ΟΡΙΣΤΕ Η ΜΕΣΙΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.

ΜΙΛΑ ΤΗΣ,

ΖΗΤΗΣΕ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑ

ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.

* ΜΗ ΛΥΓΙΖΕΙΣ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ

Στο εξομολογητήριο κάποιου πνευματικού ήρθε ένας πολύ βαριά αμαρτωλός. Άλλος με τόσα μεγάλα κρίματα δεν του είχε ξανατύχει. 

Καθώς λοιπόν τον άκουγε, κυριεύθηκε από φρίκη. 

Αναταράχθηκαν τα σωθικά του.

 «Θεέ μου! 

Πω πω φρικαλεότητες! 

Τι ακούω! 

Τι σατανάς είναι τούτος»!

Δεν πρόλαβε ο δυστυχής ν’ αποτελειώσει και ο πνευματικός γεμάτος ταραχή του είπε:

- Σταμάτησε! 

Έχω φρίξει. 

Θα χάσω το μυαλό μου. 

Δεν είναι ανθρώπινες αμαρτίες αυτές. 

Σατανικές είναι. 

Φύγε! 

Η συγχώρησης σου έλειψε. 

Φύγε! 

Δεν μπορώ άλλο να σε ακούω. 

Φύγε! 

Βγήκε από το εξομολογητήριο απεγνωσμένος. 

Τι να κάνει τώρα; 

Το μόνο που του είχε απομείνει στον κόσμο ήταν το έλεος του Θεού. 

Αφού όμως και η πόρτα αυτή έκλεισε, δεν του απέμεινε τίποτε. 

Αντικρίζοντας κάτω την θάλασσα σκεπτόταν την μόνη λύση: Να ορμήσει να πνιγεί! 

Να θέσει τέρμα στις τραγωδίες του!

Ο Θεός όμως είναι μεγάλος! 

Στην κατάσταση αυτή τον είδε κάποιος αγιαννανίτης μοναχός, που έτυχε να είναι και γνώριμός του!

- Ε! Τι συμβαίνει; Πώς είσαι έτσι; Τι έχεις;

Εκείνος δεν μιλούσε.

- Ε! Τι έπαθες; Γιατί δε μιλάς;

Με τα πολλά κατόρθωσε να μάθει τα καθέκαστα. 

Στενοχωρήθηκε, πικράθηκε η ψυχή του. 

Πώς να τον βοηθήσει; 

Σκέφθηκε πως μια μόνο λύση απέμενε, να τον οδηγήσει πάση θυσία στον παπα-Σάββα. 

Κουράστηκε πολύ, αλλά στο τέλος νίκησε.

Σαν τον αντίκρισε ο παπα-Σάββας κατάλαβε όλο του το δράμα. 

Ο αδελφός μου, σκέφτηκε, βρίσκεται στην άβυσσο. 

Για να τον ανεβάσω χρειάζεται να κατεβώ κι εγώ ως εκεί.

- Πνευματικέ, υπάρχει για μένα σωτηρία;

- Για σένα, αδελφέ μου; 

Για όλους υπάρχει σωτηρία. 

Η ευσπλαχνία του Θεού είναι πιο πλατιά από τον ουρανό και πιο βαθιά από την άβυσσο.

- Μπα! Για μένα τον αμαρτωλό δεν υπάρχει σωτηρία. 

Αδύνατο. 

Δεν υπάρχει για μένα.

- Για σένα; Αστείο πράγμα. 

Αφού, να σκεφθείς υπήρξε για μένα σωτηρία.

- Και τι αμαρτίες έκανες εσύ;;

- Μεγάλες, πολύ μεγάλες αμαρτίες.

- Τί μεγάλες! Ποιος μπορεί να έχει φταίξει στον Θεό σαν εμένα τον ταλαίπωρο!

- Και όμως! Να, κάποτε δεν πρόσεξα, παρασύρθηκα κι έπεσα στην εξής αμαρτία.

Και ανέφερε εδώ ο παπα-Σάββας κάποια σοβαρή αμαρτία. 

Ο άλλος τότε σαν να ζωντάνεψε. 

Πήρε θάρρος.

- Α! Πνευματικέ μου, την αμαρτία αυτή, έτσι ακριβώς, την έχω κάνει κι εγώ.

- Κι εσύ; 

Μην ανησυχείς. 

Ο Θεός θα σε συγχωρήσει. 

Αρκεί που το ομολόγησες

Ο παπα-Σάββας προχώρησε με τον ίδιο τρόπο. 

Το τέχνασμα πέτυχε απόλυτα. 

Ξεθάρρεψε ο δυστυχής και παρουσίασε με κάθε ειλικρίνεια όλο το θλιβερό κατάλογο των εγκλημάτων του. 

Του έδινε κουράγιο η ιδέα πως ο πνευματικός ήταν όμοιός του.

- Εγώ, του λέει στο τέλος ο παπα-Σάββας, μετανόησα και έκλαψα πικρά. 

Έχω δύο χρόνια τώρα που άλλαξα ζωή. 

Μου έβαλαν κανόνα μάλιστα να γίνω… πνευματικός. 

Το έκανα κι αυτό.

 Έκανα ελεημοσύνες. 

Έκανα νηστείες.

 Έγινα άλλος άνθρωπος.

- Κι εγώ, πνευματικέ μου, μετανοώ με όλη μου την ψυχή. 

Και νηστείες και ότι άλλο μου πεις θα το εφαρμόσω.

- Αφού αποφασίζεις ν’ αλλάξεις ζωή, σκύψε να σου αδειάσω την συγχωρητική ευχή, να σου εξαλείψει ο Θεός όλες τις αμαρτίες.

Έπειτα από λίγο ένας άνθρωπος φτερούγιζε από χαρά γιατί πέταξε από πάνω του δυσβάσταχτα φορτία. 

Συναντώντας στην σκήτη της Αγίας Άννης τον γνωστό του μοναχό του είπε:

- Μ’ έσωσες! 

Έγινα άλλος άνθρωπος.

- Να δοξάζεις τον Θεό.

- Καλός πνευματικός! 

Καλός! 

Πονετικός! 

Μόνο που ο καημένος έκανε στη ζωή του χειρότερα από μένα.

Ο άλλος που μπήκε αμέσως στο νόημα, του είπε:

- Χειρότερα από σένα; 

Να γελάσω λίγο! 

Αυτός, Χριστιανέ μου, ζει από μικρός στο Άγιον Όρος και είναι σωστός άγγελος. Γι’ αυτό αξιώθηκε να γίνει και ιερέας.

Ο άλλος έμεινε άναυδος. 

Τι συνέβαινε;

 Με τις εξηγήσεις που του έγιναν, κατάλαβε το τέχνασμα της αγάπης. 

Δοκίμασε μεγάλη έκπληξη. 

Πράγματι, έπειτα από το πλήγμα που του έφερε ο προηγούμενος πνευματικός δεν υπήρχε άλλος τρόπος να σωθεί από το χείλος της αβύσσου. 

Και από την στιγμή αυτή κορυφώθηκε μέσα του ένας απέραντος θαυμασμός και μια απεριόριστη αγάπη για τον υπέροχο γιατρό και θεραπευτή των ψυχών.

Από το Γεροντικό 

* ΕΡΩΤΗΜΑ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ;

* ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ

Να σου πω ένα μυστικό που θα συγκεντρώσει τη βοήθεια και το έλεος του Θεού στη ζωή σου;

Το μυστικό λέγεται Ελεημοσύνη!

Ελεημοσύνη σημαίνει να δώσεις χρήματα στον φτωχό, 

να βοηθήσεις τον άρρωστο, 

να παρηγορήσεις τον θλιμμένο, 

να επισκεφτείς τον άνθρωπο που είναι μόνος, 

να υποστηρίξεις τον αδικημένο, 

να ανακουφίσεις τον συνάνθρωπό σου, 

να φροντίσεις ένα παιδί, 

να αγοράσεις κάτι για εκείνον που δεν έχει,

να μοιραστείς κάτι δικό σου με κάποιον που έχει ανάγκη, 

να δώσεις θάρρος στον απελπισμένο, 

να περιθάλψεις έναν ασθενή.

Ο Ιερός Χρυσόστομος γράφει: "Η ελεημοσύνη λιώνει τις αμαρτίες μας, όπως ο ήλιος το χιόνι!".

Κ.Β.

* ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ...

ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΠΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝΕ ΕΚΛΕΚΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΑΡΩΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑ.

ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ;

* ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΖΕΥΓΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑ ΜΑΥΡΑ.

ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ 20 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΣΤΕΦΑΝΩΘΟΥΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΑΝΑΣΑΣ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.

ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΔΙΝΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ;

ΤΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΝ.

ΠΛΕΟΝ ΣΠΑΝΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.

ΠΑΝΤΩΣ ΣΠΑΝΙΖΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΓΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΤΙΜΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ.