Ετσι σκεφτομαστε οι περισσοτεροι.
Δεν σκοτωνουμε, δεν πορνευουμε, δεν μοιχευουμε, δεν κλεβουμε, δεν απατουμε, δεν διαφθειρουμε, δεν σπαζουμε καταστηματα, δεν βαζουμε φωτιες, δεν καταστρεφουμε ξενες περιουσιες, δεν ειμαστε ...
σαν τους αλλους ανθρωπους.
Ναι,δεν ειμαστε σαν και εκεινους...
Σε σχεση με εκεινους ομως εχουμε μια μικρη διαφορα.
Την πραξη.
Στην φυση της αμαρτιας ομως ειμαστε ιδιοι.
Αμαρτωλοι εκεινοι, αμαρτωλοι και εμεις.
Και υστερα, που ξερουμε ποια εναι η πιο μεγαλυτερη αμαρτια, η δικη τους, ή η δικη μας απεναντι στο Θεο?
Αυτο δεν το γνωριζουμε.
Οταν λεμε ομως τετοια λογια σημαινει οτι υπερηφανευομαστε για τον εαυτο μας.
Βαζουμε τον εαυτο μας πανω απ ολους τους αλλους.
Πολυ κακο αυτο.
Δεν εχουμε ιχνη ταπεινωσης,και δεν θελουμε να εχουμε οταν σκεφτομαστε με αυτον τον τροπο.
Αμαρτιες ομως δεν ειναι μονο οι παραπανω που λεμε οτι δεν τις κανουμε.
Αμαρτιες γινονται και με την σκεψη.
Αλλος πορνευει με την πραξη και αλλος πορνευει με την σκεψη.
Αμαρτιες δεν ειναι και οι δυο?
Και η γλωσσα αμαρτανει,και τα ματια αμαρτανουν,και τα χερια αμαρτανουν και τα ποδια.
Να μην υποτιμουμε τις αμαρτιες και ουτε να τις ταξινομουμε σε μεγαλες και μικρες.
Για αλλον μια αμαρτια που την θεωρουμε εμεις μικρη,μπορει να ειναι θανασιμη.
Δεν ξερουμε πως σκεφτεται ο Θεος.
Ας ειμαστε εμεις προσεκτικοι και ας αφησουμε τον Θεο να κανονισει τα υπολοιπα.
Οτι αμαρτια και να ειναι,το σιγουρο ειναι οτι μας απομακρυνει απο τον Θεο και φευγει το Πνευμα το Αγιο που μας δωθηκε.
Για να παρουμε πισω το Αγιο Πνευμα πρεπει να μετανοησουμε,να εξομολογηθουμε στον Πνευματικο μας, και ο Θεος παλι θα μας το επαναφερει.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ,ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ.
ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΑΜΑΡΤΙΑ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙ!!!
Μα ετσι ειναι....Η αμαρτία παραμένει αμαρτία οσο και αν εμείς τη χαρακτηρίζουμε μικρή η μεγάλη.Εμείς δεν ξέρουμε τι ειναι μικρό και τι μεγάλο,ουτε με πώς σκεφθηκε ο αλλος οταν την εκανε την αμαρτία ουτε αν μετανιωσε κλπ...Αλλα ουτε και τον εαυτο μας να αμνηστευουμε ετσι ευκολα,γιατι κλεβουμε το αξιωμα του Θεου και αυτο ειναι αντιποίηση αρχής που λενε και οι δικηγοροι.Δηλαδη τη δουλεια του Χριστου που ειναι να κρινει τους ανθρώπους παμε να την κανουμε εμεις που είμαστε και εμεις ανθρωποι και οχι θεοι.Ο Θεος να φυλάει να βρισκόμαστε μακριά απο την υπερηφάνεια και την κατάκριση !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματι.αυτο που λετε αδελφε και Ντινα ειναι σωστο.Δεν υπαρχει ανθρωπος επι της γης και να μην εχει αμαρτησει.Εκστατικη μενω οταν ψυχες που εφτασαν στην καθαρση,ελεηνολοουν τον εαυτον τους σαν τον μεγαλυτερο αμαρτωλο,ενω εεις οι κοσμικοι παλαιυουμε ακοη με τις ιδιοτροπιες μας και ουτε καν εχουμε ξεκινησι αγωνα κατα των παθων.Εμεις σε σχεση με τον δικο τους αγωνα ειμαστε ημερα με την νυχτα.Ειμαστε ομως μεσα στη δυνη των παθων ενω εκεινοι εχουν ενα πλεονεκτιμα πως αγωνιζονται στην ερημια.Εδω καποιος μοναχος που προσευχοταν αποσπασε την προσοχη του ενας ψαλμος[που θα ελεγε κανεις πως ο ψαλμος δεν ειναι κακο]και ομως αυτη ειναικαι θεωρειται μικρη αμαρτια αλλα οταν εξαγωρευσε τους λογισμους του ο γεροντας του του ειπε πως ειναι αμαρτια ο ρεμβασμος του τι θα κανω μετα εφοσων επικοινωνω τωρα με τον κυριο.Φανταστειται τι αμαρτιες κανουμε εμεις και δεν τα γνωριζουμε κιολας.Ετσι λοιπον ειμεθα ολοι αμαρτωλοι αυτο πρεπει να εξυπακουεται.Το ζητημα ειναι τι κανουμε για να μην παραμεινουμε αμαρτωλοι...πην
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΗ ΝΤΙΝΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΩ ΕΧΟΥΜΕ ΔΟΚΑΡΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΜΑΣ,ΕΜΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΑΓΚΑΘΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.
ΜΑ ΠΩΣ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΜΕ?
ΑΓΑΠΗΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ,ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.
ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ,ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟ.
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΑΝ ΛΙΓΟ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ,ΤΟΤΕ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ Η ΚΑΤΗΦΟΡΑ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ.