2 Απρ 2014

* ΣΕ ΑΦΟΡΑ




Κύριέ μου, με βλέπεις πόσο υποφέρω. 
Γνωρίζεις Συ το μέγεθος της θλίψεώς μου. 
Ισως εγώ να Σε λυπώ φανταζόμενος και λέγων, ότι δεν αντέχω πλέον. 
ΑλλάΚύριέ μου, ο πολυπαθής Απόστολός Σου βεβαιώνει οτι δεν θα μας αφήσεις να πονέσουμε περισσότερο από την αντοχή μας και δεν θα μας αφήσεις να δοκιμάσουμε θλίψη πάνω απο τη δύναμή μας. 
Μας βεβαιώνει ακόμη, ότι θα μας δώσεις χάριν και δύναμη δια να σηκώσουμε τον σταυρό που μας καλεί να βαστάξουμε. 
Κύριε, "άλλον εκτός Σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν". 
Συ είσαι ο παντοδύναμος και στοργικός προστάτης μας. 
Εις Σε προσπίπτομεν και Σε ικετεύομεν. 
Απάλλαξέ μας από τη θλίψη μας, οποιαδήποτε και αν είναι. 
Ας ανοίξει, Κύριε, ο συννεφιασμένος ουρανός της ψυχής μας. 
Ας μας φωτίσει το γλυκύ φως της ιδικής Σου παρηγοριάς. 
Ας γλυκάνει τον πόνο μας η θεία Σου αγάπη. 

* Προσευχή για τους θλιβομένους (δηλαδή για όλους μας).

15 σχόλια:

  1. Ζω την χειρότερη περίοδο της ζωής μου.Από την μια εγκλωβισμένη μέσα στις λανθασμένες επιλογές μου και από την άλλη σοβαρά οικογενειακά προβλήματα.Όμως τα λόγια της ανάρτησης είναι για μένα το καταφύγιο,η παρηγοριά.Είναι ίαση για την ψυχή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ Η ΜΟΝΗ ΑΓΑΠΗΤΗ ΕΛΛΗ,ΛΙΓΟ Η' ΠΟΛΥ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΚΟΥΤΣΑΙΝΟΥΜΕ.
      ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΟΝΟ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΠΝΙΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΑΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.
      ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ...''ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ; ΜΙΑ ΧΑΡΑ''

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος5/4/14 03:56

      Ελλη,ολοι οι αναγνωστες ειπαν και κατι καλο.Θυμησου αυτο που σου ειχα πει την προηγουμενη φορα...και γυρνα πισω στις αναρτησεις.
      Εαν προκειται για βιο που δεν ειναι μεσα στον γαμο,αλλαζουν τα πραγματα εαν και εφοσον κρινουμε εμεις πως αυτα,ουτε και μεσα σε αυτον θα ειναι και τοσο καλα........
      Γι αυτο,κατα την δικη μου αποψηεαν ειναι λανθασμενη επιλογη απο την οποια εχεις εγκλοβιστει,,,,,,,,ανοιξε την πορτα και φυγε!Γινε δυνατη μετη βοηθεια Του Θεου,τρεξε στην εξομολογηση και τη Θεια Κοινωνια ,κανε νηστεια και ο Θεος θα σε φωτισει τι να κανεις για την επιλογη σου αυτη.Σε βεβαιωνω,πως πολυ καλυτερο θα βρεις και αυτη τη φορα θα ψαξεις σε βαθος τα της υποθεσης της ζωης σου.Οταν ομως κρατησεις το ηθος σου μεχρις τελευταιας,εχεις συ-την εκλογη στα χερια σου.Εαν σε αντιθεση δεν συμβει αυτο,,,,,,,,,,,,,,,εχει ο αλλοςς την εκλογη και μπορει να σε σερνει μεχρις εκει που θελει αυτος.Θυμησου αυτα που σου λεω.
      Εαν ομως μιλαμε για βιο εντος γαμου,εκει τα πραγματα εχουν αλλοιως.εκει η υπομονη και οχι μονον ,αυτη ειναι ικανη να αλλαξει και καταστασεις σε βαθος χρονου και εξοφλας αμαρτιες.Και πανω σε αυτο θα πω κατι απο τον αγαπημενο Ευεργετινο.''Αδελφε,ο ανθρωπος που χρεωστει[οπως ολοι ]........εφοσον δεν εξοφλησε,οπου και αν υπαγη θα ειναι χρεωστης,δεν ειναι;;;Εαν ομως δοκιμασει ονειδισμους απο τους ανθρωπους...........οπου και αν εβρεθει.......ΕΞΩΦΛΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ.
      Να συμπλρωσω πανω εδω,οτι ο γερων Ιωσηφ ο ησυχαστης,ειχε πει στο βιβλιο του ''εκφρασις μοναχικης εμπειριας'' οτι καποια αμαρτηματα δεν εχουν κανονιστει.
      Πιθανον εννοει,πως συμφωνα με το εξομολογηταριον του αγ.Νικοδημου,ολες οι αμαρτιες και οι βαριες και οι συγγνοστες εχουν καανονες.Καποιοι απο εμας,ενω εχουμε συγχωρηθει ,δεν εχουμε κανονιστει.Αυτο ειναι υπο συζητηση,,,,,,διοτι γνωριζω ατομα που εχουν σχεσεις προ γαμου και ομως πηγαινουν και κοινωνουν και τους επιτρεπουν ,ενω αλλοι απαγορευουν τις σχεσεις καθως και την μετοχη στη θεια Ευχαριστια,μεχρις οτου να επανελθουν.Αυτο επειδη δεν εχει κανονιστει,το πληρωνεις και το εχω βρει και αλλου αυτο.Αλλα δεν ειναι και μονον αυτο.Ειναι και οτι πρεπει να παθουμε και οτι και ο Χριστος.Και οι πατερες ελεγαν πως κανεις δεν μπορει να ερθει σε ησυχια παρα μονον αφου παθει τα ιδια παθηματα με τον Χριστο,διοτι ετσι ερχεται σε ταπεινωση.
      Εαν μιλαμε για τον προ του γαμου δεσμο της συμαπθειας μεταξυ των νεων ,ειναι στην κριση του καθενος να αποφασισει αλλα και να παρει τις καταλληλες αποφασεις που θα ειναι για την υπολοιπη ζωη του.Εκει πρεπει να συγκρινει και να διακρινει εαν ο εν λογω του ειναι αρεστος,οχι στην ομορφια,αλλα στην λογικη των αποψεων του και στην διαθεση της καρδιας του,του ποσο ποναει τον αλλον και τον σεβεται σαν εικονα Του Θεου και επομενως την -τον εχει σαν αδελφο -η του,πραγμα που δεν συμβαινει τη σημερον ημερα,,,,,,καθως η αγαπη απο ο,τι φαινεται εξαρταται απο τας κλινικας αρετας εκαστουΟσο και να πεις ,κατ απο τον κρυφο φωτισμο και απο μια απαλη μουσικη σε καποιο τοπο τετοιου βεληνεχους,που να καταλαβει κανεις τον αλλον????
      Για τα οικογενειακα προβληματα Ελλη ...προσευχη...πολλη προσευχησου!
      Η αποφαση δικη -σου!
      Κυριε Διευχων,απολυτως συμφωνουμε!Ο καθε ενας εχει τον σταυρον του!Και δεν ειναι αναγκη να ειναι θεματα συμβιωσης μονον αλλα και ζητηματα ασθενειας μεσα στην οικογενεια απο γονεις παραξενους.Τι μπορουμε να κανουμε;;;Ο Ενας να στηριζει τον αλλον με μια αδελφικη εκτιμηση και σεβασμο και ο Θεος δινει και τις λυσεις.
      Καλημερα εν Κυριω σε ολους!πην

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος3/4/14 16:49

    Ελλη,
    Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις και στέλνει τη βοήθειά Του.
    Σε παρακαλώ, μην λιποψυχείς και μη δειλιάζεις!

    Πιστεύω σημαίνει να βρω την δύναμη και το κουράγιο μέσα μου, όταν έρθει η ώρα, να μαζέψω τα κομμάτια μου και να αρχίσω ξανά.
    Πιστεύω θα πει, πως ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου.
    Φτάνει μονάχα να πιστέψω....

    Ο Θεός μας σώζει από τους κινδύνους και όταν ακόμη έχει χαθεί κάθε ελπίδα σωτηρίας!!
    Σε παρακαλώ, μην ξεχνάς ότι...Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ.
    Η αποτυχία δεν σημαίνει πως έχεις αποτύχει στα πάντα.
    Σημαίνει πως έχεις ακόμη να μάθεις πράγματα.
    Δεν σημαίνει πως πρέπει να τα παρατήσεις.
    Σημαίνει ότι αναγνωρίζεις πως χρειάζεσαι τον Θεό.
    Όλοι πέφτουμε και κάνουμε λάθη.
    Το ζήτημα όμως είναι να σηκωθούμε και να συνεχίσουμε τον καλό αγώνα, διότι πιο σημαντικό από το να πέσουμε, είναι να σηκωθούμε.
    Σε παρακαλώ, μην απελπίζεσαι....!

    Δεν είσαι μόνη σου...είμαστε κοντά σου. Εστω και μέσα από ένα blog...
    βάγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος4/4/14 12:38

    ΕΛΛΗ....
    ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ,
    ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ,
    ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ!

    ΓΙΑΥΤΟ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!
    ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΘΕΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΟΥ....
    Ιωάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4/4/14 12:52

    ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΛΛΗ...
    Νιώθεις πως δεν είσαι αρκετά άξιος, αρκετά καλός προκειμένου να υπηρετείς τον Θεό; Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις πως δεν έχεις αυτό που χρειάζεται προκειμένου να βοηθάς στην εκκλησία;
    Αν ναι, τότε αυτό το κήρυγμα είναι για σένα...
    Μερικές φορές όταν αποτυγχάνουμε οικτρά ανακαλύπτουμε πως όταν ο Χριστός είναι το μόνο που μας έχει απομείνει, ο Χριστός είναι αυτός που χρειαζόμαστε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

    Ίσως σκέφτεσαι εγώ ποτέ δεν θα καταφέρω να το κάνω.
    Η Γραφή αλλά και η ζωή είναι γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων που έπραξαν πράγματα που κανείς άλλος δεν περίμενε.
    Όσα είναι αδύνατα για τους ανθρώπους, είναι δυνατά για τον Θεό!!
    Οτιδήποτε και αν έχουμε κάνει ή οποιοδήποτε πρόβλημα και αν αντιμετωπίζουμε, ας θυμηθούμε πως δεν είναι ο αγγελιοφόρος, αλλά το μήνυμα που κάνει την διαφορά.
    Ο ΘΕΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ,
    ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ,
    ΜΕ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΘΗ,
    ΜΕ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ....
    Θυμάσαι την πόρνη;;;
    Τον ληστή;;
    Τον Λάζαρο;;
    Ειρήνη

    Ο Πέτρος απέτυχε, αλλά οδήγησε 3000 στον Κύριο.
    Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος4/4/14 12:56

    Από την υπομονή στις θλίψεις διακρίνονται όσοι αγαπούν τον Θεό!
    Οταν ο Θεός θελήσει να βοηθήσει μια ψυχή βασανισμένη, δεν την απαλλάσει απο τις θλίψεις, αλλά της χαρίζει υπομονή!
    Ολοι οι Αγιοι δοκιμάστηκαν στην θλίψη και οχι στην χαρά...!
    ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥΣ, ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΕΜΑΚΑΡΙΣΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ.
    Γέρων Εφραιμ Κατουνακιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος4/4/14 14:22

    ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ & ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΛΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΜΑΣ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΥΠΟΜΕΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος4/4/14 14:32

    giati den dixni tin kanonikh ora sta sxolia?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος4/4/14 16:16

    Χριστιανος


    Το 1815, όταν τα στρατεύματα του Αλή απέτυχαν και την φορά αυτή να αιχμαλωτίσουν τους Σουλιώτες που όδευαν προς την Πάργα, και παρά τις συνομολογήσεις που είχαν κάνει μαζί τους, αφού ξεκουράστηκαν επί τριήμερο, επιτέθηκαν ξαφνικά στο Ζάλογγο όπου διαβιούσαν όσοι Σουλιώτες είχαν συνθηκολογήσει νωρίτερα με τον Αλή Πασά, αναφέροντας σχετικά…
    «τότε εγνώρισαν ο Κουτσιονίκας και ο Κίτσιο Μπότσαρης την συνηθισμένην αντιπληρωμήν όπου δίδει ο Βεζίρης εις τους πιστούς του προδότας, πλην η μετάνοια τότε ήτο ανωφελής. Άρχισαν μ΄ όλον τούτο και αντεμάχοντο μεγαλοψύχως, δεν είχαν όμως τα αναγκαία ν΄ αντισταθούν περισσότερον από δύο ημέρας. Αι γυναίκες δε κατά την δευτέραν ημέραν βλέπουσαι ταύτην τη κτηνώδη περίστασιν, εσυνάχθησαν έως εξήκοντα, επάνω εις έναν πετρώδη κρημνόν. Εκεί εσυμβουλεύθησαν και απεφάσισαν ότι καλύτερα να ριφθούν κάτω από τον κρημνόν διά να αποθάνουν, πάρεξ να παραδοθούν διά σκλάβες εις χείρας των Τούρκων. Όθεν αρπάξαντες με τας ιδίας των χείρας τα άκακα και τρυφερά βρέφη, τα έρριπτον κάτω εις τον κρημνόν. Έπειτα αι μητέρες πιάνοντας η μία με την άλλη τα χέρια τους άρχισαν και εχόρευαν, χορεύουσαι δε επηδούσαν ευχαρίστως μίαν κατόπιν της άλλης από τον κρημνόν. Μερικαί όμως δεν απέθανον, επειδή έπιπτον επάνω εις τα παιδία των και τους συντρόφους, των οποίων τα σώματα ήταν καρφωμένα πάνω εις τες μυτερές πέτρες του κρημνού».
    Στην πρώτη αυτή ελληνική καταγραφή του περιστατικού σημειώνεται αφενός ο αριθμός των γυναικών, στο περίπου, "έως 60", και ότι προηγουμένως "εσυμβουλεύθησαν", (με την κυριολεκτική ερμηνεία της λέξης), όπου κατόπιν συμβουλίου αποφάσισαν πλέον συνειδητα.
    Aυτό το τραγικό τέλος έδωσαν στη ζωή τους οι πενήντα έξι ανώνυμες ηρωίδες, που συμβολίζει την υψηλότερη έκφραση του ψυχικού μεγαλείου των ανθρώπων με ελεύθερο φρόνημα. Tο χορό του θανάτου παρακολούθησαν με κατάπληξη οι Tουρκαλβανοί.

    Οι Σουλιώτισσες αποτελούσαν τις εφεδρείες ρίχνονταν στη μάχη, άλλοτε κατρακυλώντας βράχους πάνω στον εχθρό, άλλοτε περιβρέχοντάς τον με καυτά βόλια, άλλοτε ορμώντας μπροστά με το σπαθί στο χέρι.

    Σουλιώτισσες που ξεχώρισαν

    Το Δεκέμβριο του 1803 η Σουλιώτισσα Δέσπω Σέχου-Μπότση, σύζυγος του Γιωργάκη Μπότση, κυνηγημένη από τους Τουρκαλβανούς, μετά τη συνθηκολόγηση του Αλή Πασά με τους Σουλιώτες, οχυρώθηκε με τις κόρες, τις νύφες και τα εγγόνια της στον πύργο του Δημουλά στη Ρηνιάσα και ύστερα από σθεναρή αντίσταση ανατίναξε τον πύργο, για να μην παραδοθούν στον εχθρό.

    Από τις Σουλιώτισσες ξεχώρισαν άλλες δυο, οι οποίες υπήρξαν οι διασημότερες από τις άλλες, καταφέρνοντας να περάσουν τα ονόματά τους στο δημοτικό τραγούδι κι από εκεί στη σφαίρα του θρύλου. Η Μόσχω Τζαβέλα, σύζυγος του Λάμπρου, κατέχει τον τίτλο της «γυναίκας του Σουλίου». Η πρώτη και μεγαλύτερη ηρωίδα του Σουλίου.
    Με βαριά καρδιά έδωσε στο χέρι του αιμοβόρου Αλή Πασά τον πρωτότοκο γιο της Φώτο, για θυσία, και έβαλε πάνω από τον ίδιο της το γιο την αγάπη της για την πατρίδα.
    «Το παιδί μου είναι παιδί του Σουλίου και
    σα γλιτώσει το Σούλι γλιτώνει και το παιδί μου» είπε στον πασά.

    Μια άλλη Σουλιώτισσα που ξεχώρισε ήταν η Χάιδω Γιαννάκη Σέχου. Το όνομά της είχε πρωτακουστεί στον πόλεμο του 1792, όπου ο ηρωισμός της , μας πληροφορούν ξένοι διπλωμάτες την εποχή εκείνη στην κατεχόμενη Ελλάδα, προκαλούσε το σεβασμό και το θαυμασμό των συμπατριωτών της. Πρώτη έτρεχε στη μάχη, συχνά δίπλα στους άντρες, συχνότερα μπροστά απ' αυτούς. Η ηρωίδα αυτή άγγιξε το απόγειο της δόξας της στη δραματική τριετία 1800-1803, οπότε «καμιά γυναίκα δεν αναδείχθηκε όσο η Χάιδω», βεβαιώνει ο Γερμανός Μπαρτόλντι.





    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος5/4/14 10:51

      Στα Μεγαρα ,καπου 6 χλμ Βορειοδυτικα απο την πολη,πανω σε μια ηρεμη δενδροφυτεμενη πλαγια,βρισκεται η Ι.Μονη του αγ.Ιεροθεου.
      Καποτε,η μονη αυτη ηταν περιλαλητη και ενδοξη.Αλλα κατοπιν,σιγα σιγα ρημαξε.Εφυγαν οι καλογεροι και γκρεμισθηκαν τα κτηρια.Ωσπου εφθασε η Μικρασιατικη καταστροφη,το μεγαλο δραμα του 1922.Τοτε ηρθε στην Ελλαδα απο τη σμυρνη ενας αρχιμανδριτης,ο Πετρος Βλοτιλδος,ανθρωπος βαθια πνευματικος και δυνατος στην ψυχη.Τυχαια ανακαλυψε το ακατοικητο μοναστηρι των Μεγαρων και σκεφτηκε πως επρεπε να του βαλει θεμελια.Με τη συνδρομη πολλων πιστων,ξαναφτιαξε το Μοναστηρι,διορθωσε τον ναο και εγκατεστησε κει το ταγμα των καλογραιων του αγιου Ιεροθεου.
      Οι μοναχες δουλεψαν σκληρα...αναστησαν τα λιγα κτηματακια που ειχαν απομεινει και ημερεψαν τον τοπο!Ο πατηρ Πετρος επιστατουσε αγρυπνα.Περνουσε καιρος και ολο και πιο πολλες ερχονταν απο αλλα μερη στην αδελφοτητα.Εκεινος,ξεχωρισε καποιες πιο μορφωμενες και νεες και υπεβαλε στο υπουργειο Δικαιοσυνης την ωραια....[υπεροχη] γνωμη να αναλαβουν φυλακες στις γυναικειες φυλακες των Αθηνων.
      Η αιτησις του εγινε δεκτη!....και οι νυμφες του Χριστου ανελαβαν τα καθηκοντα τους.
      Ετσι ειχαν τα πραγματα οταν ηρθε η Κατοχη.
      1)

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος5/4/14 11:35

      2)
      Οι φυλακες,γεμισαν με λογιων λογιων γυναικες.Ηταν τωρα τιμητικο να βρισκεται πισω απο τα σιδερα...γιατι αυτο ηταν βημα προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ [ανατρεξε και για την πιστη τα παθηματα .. .. ..].
      Οι νεοφερμενες τωρα ηταν πατριωτισσες ηρωιδες ΠΟΥ ΔΙΕΘΕΤΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ δουλειας.
      Οι μοναχες[για να βλεπουμε και τι εκανε το ρασο στην εθνικη αντισταση...και δη η γυναικες]
      Οι μοναχες λοιπον,ανελαβαν τα υψηλα καθηκοντα με αφοσιωση και ΠΙΣΤΗ...
      ΚΑΤΩ....απο τα μαυρα τους ρασα,ΠΗΓΑΙΝΟΕΡΧΟΝΤΑΝ ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ....ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΑΙ ΕΔΙΝΑΝ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ.
      Απεναντι ακριβως απο τις φυλακες''Αβερωφ'',κοντα στις προσφυγικες πολυκατοικιες,βρισκοταν το μετοχι της μονης.Ο πατηρ Πετρος κατοικουσε με την γριουλα μητερα του.
      Οι αδελφες,τους επισκεπτονταν δυο και τρεις φορες την εβδομαδα.Ετσι ,τα μηνυματα των φυλακισμενων μεταφερονταν εκει...τα παραλαμβανε ο τολμηρος αρχιμανδριτης και χωρις να καταλαβουν τιποτε οι Γερμνοιταλοι,εφθαναν με ασφαλεια στον προορισμο τους.Στο μοναστηρι του αγιου Ιεροθεου χτυπησαν την πορτα δεκαοχτω ανδρες...Εγγλεζοι στη φυλη.Βραστα οσπρια και χορτα με λιγοστο λαδθι ηταν πανω στην τραπεζα...ειχαν αφησει ακομη βαμβακι και επιδεσμους ιωδιο και οινοπνευμα για καποιο τραυματισμενο που βογγουσε.Βεβαια αφου τακτοποιηθηκαν φυγαν απο τη μονη.Για να μη λεμε πολλα,οι Γερμανοι μπηκαν στη μονη και αρχισαν τις ερευνες...Αναστατωσαν τα παντα και μεχρι και στην αγια Τραπεζα εψαξαν και ανακρισεις εκαναν.Οι μοναχες ομως,σταθηκαν στο υψος τους και σαν Ελληνιδες αλλα περισσοτερο και σαν νυμφες Του Χριστου.Οταν καταλαβαν οι Γερμανοι πως δεν εβγαλαν τιποτα απο την υποθεση,παρατησαν το μοναστηρι και φυγαν,αφου προηγουμενως απειλησαν την ηγουμενη που ειχε τοποθετησει ο πατηρ Πετρος οτι θα την τουφεκιζαν,σε περιπτωση που μαθαιναν οτι πραγματικα βοηθησε του Αγγλους
      ---
      Ολα αυτα τα παραδειγματα ,μας κανουν να αναπρερωνεται το ηθικο μας και τα ιδανικα του Ελληνικου ψυχικου σθενους.Αλλα δυστυχως ασυγγεντρωτοι,στα δεινα που ταλανιζουν την πατριδα και πιστη μας ,δεν δινουμε σημασια σε αυτα καθοτι ξεπερασμενα.Αλλα σημερα η χωρα ειναι υπο κατοχην και επικειται και υποδουλωσις στηνΟρθοδοξια μας.Επειτα ομως θα ειναι αργα. Πην

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος4/4/14 16:31

    ftiaxte to roloi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ΩΡΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΟΧΛΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.
      ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΓΙΑ ΕΣΑΣ,ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΛΑΘΟΣ.

      ΠΑΝΤΩΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

      Διαγραφή
  10. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.Τα λόγια σας είναι φάρμακο για την ψυχή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εσεις τι λετε?