Υπάρχει κάποιος αόρατος οφθαλμός.
Είναι ο οφθαλμός του παντεπόπτου Θεού, ο οποίος όλα τα βλέπει, όλα τα φωτογραφίζει και όλα τα γνωρίζει.
Και αυτά που πράττουμε την ημέρα και αυτά που διαπράττουμε την νύκτα.
Γνωρίζει ακόμη και τους διαλογισμούς μας και τις ενθυμήσεις των καρδιών μας, τα φανερά, αλλά και τα αφανή, εκείνα που ποτέ δεν θα τολμούσαμε να φέρουμε στο φως της δημοσιότητας
Αλήθεια, πού θα μπορούσε να πάει κανείς, αν ήθελε να ξεφύγει από το μάτι και την παρουσία του Θεού?
Δυστυχώς όμως, όλοι μας παραβαίνουμε πολλές φορές τον Νόμο του Θεού.
Καταπατούμε το άγιο και ιερό Ευαγγέλιο, με την ψευδαίσθηση πως κανένας δεν μας βλέπει. Και όμως το άγρυπνο μάτι του Θεού μας βλέπει.
Όπου κι αν πάμε βρισκόμαστε μέσα στο οπτικό πεδίο του Θεού.
Είναι μια συγκλονιστική πραγματικότητα αυτή, που όταν δεν την λησμονούμε έχει την δύναμη να μας συνετίζει και να μας συγκρατεί από τον ολισθηρό κατήφορο της αμαρτίας. Γιατί, πώς θα μπορούμε να αμαρτάνουμε μπροστά στα μάτια του Θεού;
Μόνο με την αίσθηση της παρουσίας του Θεού θα μπορούμε να αντιστεκόμαστε στις προκλήσεις της αμαρτίας και να λέμε όπως ο Πάγκαλος Ιωσήφ: «και πώς ποιήσω το ρήμα το πονηρόν τούτο και αμαρτήσομαι εναντίον του Θεού;»
Τα λόγια αυτά αποτελούν και την βάση του πνευματικού αγώνος κάθε ανθρώπου, έναντι της προκλήσεως της αμαρτίας, του κινδύνου να παραβεί τον Νόμο του Θεού και να αμαρτήσει.
Πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, σωτήριο θα είναι να λέμε:
Πώς να αμαρτήσω;
Με βλέπει ο Θεός!
Κι όταν μετά αρχίσουν οι προσωπικές αποτυχίες και ατυχίες λέμε τι φταίει...Αφού δεν βάλαμε το Χριστό στη ζωή μας ουσιαστικά,αφού τον έχουμε μόνο για αισχρόλογα και ανέκδοτα τι περιμένουμε ?Και η αμαρτία πάει συννεφο ιδίως από τους ισχυρούς της ημέρας που είναι σίγουροι ότι δεν τους βλέπει κανείς σε όσα κάνουν,κάνουν λάθος όμως γιατί τους βλέπει ο Θεός.Ετσι είναι,και θάπρεπε να το έχουμε κατά νού διαρκώς αυτό,αλλά αυτό δε συμβαίνει...Τι να πείς ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΕ ΚΑΙ ''Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ'' ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΑΜΕ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή