Σήμερα ζούμε εδώ και αύριο αλλού........
Σήμερα με ζέστη, πείνα, πόνους, αγωνίες, μοναξιά,
Αύριο χωρίς αυτά.
Πόσο δύσκολο μας είναι να αποχωριστούμε αυτό το σώμα το γεμάτο ηδονές και απαιτήσεις?
Πόσο αγαπήσαμε αυτό και όλες τις καταστάσεις που μας έχουν αλυσοδέσει με αυτό?
Πόσο δύσκολο να την αφήσουμε αυτή την ψυχή να αποδεσμευτεί από όλα αυτά και να πετάξει προς τον αιώνιο προορισμό της?
Ποιός έχει πει πως μόνο οι Άγιοι λαχταρούν να ελευθερώσουν την ψυχή τους από την καταδυναστεία του φθαρτού τούτου σώματος?
Σήμερα ζούμε και αύριο θα ζούμε.
Στην παρούσα φάση που βρίσκομαι δεν μπορώ να πω πως όσο καλύτερος άνθρωπος σε αυτήν εδώ τη ζωή, θα ζήσω με περισσότερες "ανέσεις" εκεί.
Αυτό που πιστεύω είναι πως στην άλλη ζωή δεν θα υπάρχει πόνος, αδικία, απονιά, εγκατάλειψη, απελπισία, μοναξιά, άγχος, αρνητικές σκέψεις, απορίες, αρρώστιες, φοβίες υπαρκτές και μη.
Ποιός φοβάται τον θάνατο και την αιωνιότητα τελικά?
Νομίζω μόνο 2.
Ο σατανάς και ο άπιστος άνθρωπος.
Το ότι δεν "αλλάζουμε" διά μαγείας και από καλοί να γίνουμε "καλύτεροι", έτσι απλά γιατί το θέλουμε, δεν είναι αρνητικό, είναι φυσικό.
Έχουμε διαφορετικά τάλαντα ο καθένας.
Η προσπάθεια και η πίστη αν είναι σε κάθε στιγμή αυτής εδώ της ζωής δίπλα μας, ένα μ΄εμάς, τότε όλα θα γίνουν υπέροχα και πανέμορφα.
Πίστη........ και προσπάθεια και ας μην είμαστε ούτε τέλειοι, ούτε Άγιοι και η ψυχή θα πετάξει σαν πουλάκι και θα τρέξει εκεί που είναι η θέση της και ο προορισμός της.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?