ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ?
ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ?
ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ?
Οι αγραμματες αλλα σοφες γιαγιαδες παλιοτερα συμβουλευαν στα παιδια τους να μην χτιζουν πανω στην γη παλατια,γιατι ενας σεισμος,μια καταστροφη θα τα διαλυσει ολα.
Αυτο που ελεγαν ηταν να ...
χτιζουμε τα παλατια μας στον ουρανο,να κοιταζουμε την αλλη τη ζωη που ειναι και η αιωνια,η ζωη που δεν θα εχει ποτε τελος.
Τωρα ζουμε μερικα χρονια,δοκιμαζομαστε.
Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην δοκιμαστει.
Ολοι με εναν σταυρο στην πλατη ειμαστε και τον σηκωνουμε καθημερινα.
Αλλος μονος,αλλος μαζι με την οικογενεια κτλ
Τι εχει ομως την μεγαλυτερη αξια στον ανθρωπο?
Μηπως ειναι εκεινο που ξοδευουμε και σπαταλαμε τα χρηματα μας για τον καλλωπισμο και την ομορφια?
Μηπως ειναι εκεινο που το τρυπαμε και το κανουμε δερματιστιξιες για να φαινομαστε δηθεν πιο ομορφοι?
Οχι αδερφια,δεν ειναι το σωμα μας αυτο που εχει μεγαλυτερη αξια στον ανθρωπο.
Την μεγαλυτερη αξια την εχει η ψυχη,αυτη ειναι που μενει αθανατη οχι μονο σε αυτην την προσκαιρη ζωη αλλα και μετα θανατον.
Η ψυχη δεν πεθαινει ποτε,και ειναι οτι πιο πολυτιμο εχουμε.
Δεν εξαγοραζεται με τιποτε και δεν απαιτει εξοδα.
Ενα δακρυ μας,μπορει να καθαρισει πολλα στην ψυχη.
Φανταστειτε τα πολλα δακρυα τι θαυματα κανουν.
Ετσι και στον θανατο η ψυχη φευγει στους ουρανους κοντα στον Δημιουργο Χριστο.
Το σωμα μας δεν το παιρνουμε μαζι γιατι δεν το χρειαζομαστε εκει πανω.
Ειναι τοσο βαρυ που μενει εδω στην γη και λιωνει,πηγαινει απο εκει που ξεκινησε,απο το χωμα και το νερο.
Το σωμα ειναι η φυλακη της ψυχης,οταν πεθαινουμε η ψυχη απελευθερωνεται.
Αν ειχαμε την δυνατοτητα να ρωτουσαμε οσους εχουν φυγει απο αυτην την προσκαιρη ζωη,αν θα ηθελε να επιστρεψει πισω,κανεις δεν θα γυριζε,γιατι πολυ απλα οταν εισαι μαζι με τον Χριστο και τον βλεπεις μπροστα σου,δεν τον αφηνεις για τιποτε και κανεναν.
Οταν κατα την διαρκεια των σαραντα ημερων, οι Αγγελοι οδηγουν την ψυχη στους ουρανους,η ψυχη τρεμει μηπως και την πουνε να γυρισει πισω στην γη,εκεινη την στιγμη τρεμει,γιατι πολυ απλα δεν θελει να επιστρεψει πισω,ας εχει και την οικογενεια του,ας εχει και τους συγγενεις και φιλους του.
Αδερφια να ειμαστε ετοιμοι παντοτε,να Εξομολογουμαστε στον Πνευματικο μας συχνα,να Νηστευουμε,να Μεταλαμβανουμε συχνα το ολοζωντανο Σωμα και Αιμα του Χριστου μας,να γινομαστε ενα με τον Θεο,που αυτος ειναι και ο σκοπος μας,η Θεωση.
Να προσπαθουμε οσο το δυνατον να μην αμαρτανουμε,να κανουμε Πνευματικη Χριστιανικη ζωη.
Να μην λειπει ποτε ο Χριστος μας απο την ζωη και την οικογενεια μας,και τοτε να μην φοβομαστε τιποτε και κανεναν.
Να μην φοβομαστε ακομη και τον θανατο,που δεν ξερουμε ποτε θα μας βρει.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ,ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ,ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ.
ΠΡΩΤΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ.
ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΚΡΟΙ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙ!!!
Το τί γινεται με τα πλουτη και τις τιμές και δόξες του κόσμου το περιγράφει επιγραμματικά η νεκρώσιμη ακολουθία,που πάντοτε παρακολουθούμε οταν πεθαίνει καποιος αλλά ελάχιστοι συλλαμβάνουν το βαθύτερο νόημά της.Γράφει λοιπον το εξής,ου παραμένει ο πλούτος ού συνοδεύει η δόξα...Οσα πλουτη και να απέκτησε κάποιος,τώρα που έφυγε θα τα χαρούνε άλλοι...Οση δόξα και αν απέκτησε ώς στρατηγός,πολιτικός κλπ,δεν έχει καμια σημασία γιατι χούς ην και εις χούν απελεύσει...Επιστρέφει στη γη απο οπου ξεκίνησε...Αν αυτά σκεπτόμασταν κάθε μερα,τότε που καιρός για εγωισμους ,μικρότητες και παρεξηγήσεις οικογενειακές για περιουσιακά ζητήματα που έχουν διαλύσει και καταστρέψει οικογένειες?Και ολα τα παλάτια του κόσμου να εχει κανείς,ενα συνηθισμένο στομάχι διαθέτει,σε ένα συνηθισμένο κρεβάτι κοιμάται κλπ...Φυσικά ο Χριστός πανω απο ολα,γιατι αν τον θυμόμασταν το Χριστό δεν θα φθάναμε στα αίσχη που έχουμε φθάσει,να ζουμε όπως μας αρέσει και να μη σκεπτόμαστε ότι θα πεθάνουμε,να μη σκεπτόμαστε ότι μπορει να αρρωστήσουμε,ή οτι η χαρά η δική μας ίσως είναι πληγή για κάποιον άλλον...Ο Θεός ας μας φωτίζει και ας μας ελεεί !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΗ ΝΤΙΝΑ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΜΕΙΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ,ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΟΥΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.
ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΜΕΤΑ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΖΟΥΜΕ ΚΙΟΛΑΣ.
ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΖΩΗ ΜΟΝΟ.
ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ?
καλημερα!πολυ ωραια αυτα που ειπατε,πολυ σωστα ..η πραξη ειναι αλλη οως δυστυχως.Ειναι καποιοι που ειναι της εκκλησιας πιστοι και ομως οταν τους δωθει μια μεαλη θλιψις στη ζωη γογγυζουν και λενε αυτο το περιβοητο[γιατι σε μενα θεε μου]και αλλοι που δεν εχουν νηστεψει ποτε τους,δεν πηγαν ουτε σε μια αγριπνια,δεν προσευχηθηκαν ποτε και η μονη σχεση τους ε την εκκλησια ειναι την νυχτα της Αναστασης και αλλοι που ειναι πραγματικα πιστοι,που ζουν την ορθοδοξια στην πραξη,που δεν χανουν εσπερινο,που κοινωνουν σχεδον καθε βδομαδα και ζουν πολυ ταπεινα.Νομιζω πως το μεγεθος του προβληματος ειναι ποιες ειναι οι ψυχικες δυναμεις που μπορει να εχει ο ανθρωπος διοτι γνωριζω ανθρωπο ο οποιος ηταν πολυ πιστος και με τις συνεχεις θλιψεις λυγισε και ειπε ''τι εκανα θεε μου και τιμωρουμαι τοσο!''[ενω παντα κατηγορουσε τον εαυτον του οτι ηταν ο μεγαλυτερος αμαρτωλος].Θελω να πω πως ειναι ανθρωπινο ο ανθρωπος να σπασει το ηθικο του απο τις συνεχεις θλιψεις και τα βασανα.Ακομη και ο κ υ ρ ι ο ς μας επανω στο σταυρο ειπε''ινα τι με εγκατελειπες!''.Ακουω καποιες κυριες που μου λενε οταν ανοιγεται συζητηση περι θλιψεων ,ασθενειων,βασανων το περιβοητο ''..πηνελοπη αν ερθουν οποιεσδηποτε θλιψεις...φτανει να μην γογγυσεις...''.πολλες φορες εχω πει και συνχωρεστε με ''Θεε μου δεν μπορω...δεν αντεχω αλλο αυτον τον πονο...δεν αντεχω αυτην την καταπιεση..δεν αντεχω αυτη την συνεχη προσβολη αυτου του ανθρωπου..δεν αντεχω αλλο αυτους τους πειρασμους..''και βλεπω πως ο κ υ ρ ι ο ς ,ερχεται και τα παιρνει ολα και επανερχεται ηρεμια.Εαν λοιπον ειναι ζητημα ψυχικου σθενους,πιστεως βαθιας...αλλοι εχουν και αλλοι δεν εχουν.Ποιοι εχουν; Μηπως αυτοι που ειναι πολυ προχωρημενοι στην πνευματικη ζωη;Μπορει! και μακαρι!Αλλα κατα την ατελη μου παντα γνωμη ειμαστε αδυναμοι ανθρωποι.και θα κλαψουμε για καποια στενοχωρια και θα λυγισουμε και θα πονεσουμε και θα πειραχτουμε.Μια κυρια και φιλη της μητερας μου πολυ πιστη παρακαλουσε τον θεο να την κανει νεκρη για τον κοσμο.Διαβαζε τα πατερικα βιβλια ,προσευχοταν και ζουσε αγγελικη ζωη.οπωτε συναντιωμασταν ελεγε παντα για τον θεο.Τα χειλη της δεν επαυαν να μιλουν για θειες πνευματικες αναβασεις.Ειχε διαβασει καπου πως οι μοναχοι γινονται νεκροι για τον κοσο και οταν φτασουν σε υψηλα πνευματικα μεγεθη ακουν το κακο και δεν αισθανονται τιποτα.Ετσι ηθελε να αποκτησει αυτη την αρετη.Ηρθε μετα απο πολυ καιρο και μας ελεγε πως αυτο που ζητουσε της το εκανε ο θεος αλλα με αλλο τροπο.Την εκανε αναισθητη για τον πονο των αλλων και δεν κινιωταν ιχνος λυπησης και ευσπλαχνιας προς τον συνανθρωπο.Καταλαβε το λαθος της και ζητησε συγνωμη στο εξομολογηταρι,ζητωντας να επανελθει στην πρωτινη της κατασταση και δεν θα ξαναζητηση πνευματικα αγαθα παρα μονον αυτα που ο θεος θα της εδινε με ταξη και οπως εκεινος θελει και αναλογα με την δυναμη,την πιστη,την διαθεση και την ψυχικη προερεση.Ετσι οταν η κορη της χωρησε ,πονεσε τοσο πολυ και επανηλθε ταπεινα στην πρωτινη της κατασταση.Νομιζω πως αυτο το παραδειγμα τα λεγει ολα.Ο θΕΟς ΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ.Ο θΕΟΣ ΔΙΔΕΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ,ΤΑ ΛΙΓΑ Η ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ--Κατα τα αλλα και θα πονεσουμε και θα λυγισουμε και θα ματωσουμε και θα ερτθουμε και στα ορια μας και θα πουμε δεν αντεχω.Ανθρωποι ειμαστε.Καλο Σαββατοκυριακο!με αγαπη χριστου -πην.+++
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή των σύγχρονων κοινωνιών μοιάζει σαν ένα τεράστιο και ξέφρενο πανηγύρι. Ο άνθρωπος νομίζει πως ζει, αλλά αν ζει χωρίς Χριστό, δεν σπλαχνίζεται τον εαυτό του! Κι όμως, τι με ωφελεί να κερδίσω τα πάντα και να χάσω την ψυχή μου;