ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
22 Αυγ 2011
* Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ. ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ,ΤΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΑΣ. Το σημερινο ερωτημα ειναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΑΙ,ΝΗΣΤΕΥΩ,,ΚΟΙΝΩΝΑΩ,ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ,ΚΑΚΟ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.
Την προηγούμενη εβδομάδα πήγαμε στη μονή υψηλού στη Λέσβο. 510 μ από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο δρόμος ανηφορικός και δύσκολος (ακόμη και με το αμάξι θέλει προσοχή). Οι 3 μοναχοί που βρίσκονται εκεί έχουν ανακαινίσει όλο το μοναστήρι, κουβαλώντας τις πέτρες και τα υλικά κυριώς με καρότσια και χέρια. Δύσκολο πράμα. Ο μοναχός Ν., κουβάλησε 24.000 κεραμύδια με καρότσι όλη αυτή την ανηφόρα (50 κεραμύδια κάθε φορά). Όταν τον ρώτησα πώς το έκανε μου απάντησε με Μυτιλινιά προφορά, λαμποκοπώντας, με πλατύ χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά και η χαρά του δε μπορούσε να κρυφτεί: - Α τότε ούτε με νιαζε. Έχω προσφέρει στον Άγιο κι εγώ. Δεν είπε «προσέφερα στην εκκλησία, ή στο μοναστήρι, ή στην πίστη μου» κτλ, αλλά είπε «στον Άγιο» (Άγιο Ιγνάτιο, τοπικό Άγιο της Λέσβου που τον έχουν στο νησί ως τον μεγαλύτερο άγιο). Ο Ηγούμενος μας μίλησε με πολύ διάθεση για το μοναστήρι και τις εργασίες που κάνουνε. Τον ρωτήσαμε, πώς τα καταφέρνει και πώς προλαβαίνει τις ακολουθίες εφόσον κάνει τόσες εργασίες. Μας απάντησε για την αδιάλειπτη προσευχή και μας είπε - Όπως παίρνεις τα υλικά και πας να τα επεξεργαστείς εκείνη τη στιγμή κάνεις και τις ακολουθίες σου. Σκεφτείτε πόσες πέτρες κουβαλάω κάθε μέρα. Αυτές δεν μου τις φέρνει κανείς. Ψάχνω στο βουνό και τις βρίσκω. Σκύβω και τις κουβαλάω. Μία σκύψε να τις σηκώσεις, μία σκύψε να τις τοποθετήσεις στην καρότσα, μία σκύψε να τις μεταφέρεις, μία σκύψε να τις τοποθετήσεις, για μετρήστε πόσες μετάνοιες είναι αυτές! (Εδώ δε μιλάμε για 2-3 πετρούλες, αλλά για αμέτρητες κοτρώνες σε μέγεθος τσιμεντόλιθου).
Και η τυπολατρεία χρειάζεται, αλλά η ζωή ενός χριστιανού είναι η διαρκής ενθύμηση του προσώπου του Χριστού και η αδιάλειπτη προσευχή. Εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά ακόμη και των κατοίκων όσον αφορά τους αγίους. Θα δει κανείς να μιλάνε για τον άγιο και όχι για την τάδε εκκλησία ή μοναστήρι. Η προσφορά γίνεται στον Άγιο, με ζωντανή πίστη όχι με μία απλή τέλεση κάποιων καθηκόντων. Τα καθήκοντα είναι το τυπικό μέρος που οι άνθρωποι ΣΥΖΟΥΝ με τον Χριστό και τους αγίους και δεν τους μνημονεύουν απλώς σαν κάποια πρόσωπα που ήρθαν και απήλθαν. «Χάρηκε ο άγιος που καθαρίσαμε το ξωκκλήσι του» θα πουν. «Τον στεναχωρήσαμε τον άγιο έτσι που κάναμε» θα πουν.
Η Ορθόδοξη πίστη είναι ζωντανή και η κοινωνία με τον Χριστό και τους Αγίους είναι πραγματική. Αν αυτή η κοινωνία είναι απλώς μία τυπολατρική συνήθεια, μία παράδοση που ανήκει απλώς στην κουλτούρα μας, μία διέξοδος για να ηρεμήσουμε, τότε ποιος παράδεισος να μας περιμένει;
Βέβαια μόνον ο Παντοδύναμος Θεός γνωρίζει τα μέλλοντα.
Για το ερώτημα της ανάρτησης θα ήθελα να πω πως ποτέ ο χριστιανός δεν πρέπει να ξεθαρεύει και να νομίζει πως καλώς στέκει στην πίστη.Εκεί που νομίζει πως κάτι έκανε έρχεται κάτι και τον ταπεινώνει.Οι συνεχείς πτώσεις θα τον κάνουν να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να τρέμει να μην πέσει και να τρέμει να μην στενοχωρήσει τον Χριστό.Ο αγώνας είναι εξάλλου ισόβειος..επομένως τι και αν τώρα στέκω καλώς αύριο μπορεί να μην στέκω και αν πέσω είναι σίγουρο ότι θα σηκωθώ;οπότε έχω την ατελή γνώμη ότι είναι σαν να εργάζεται κανείς στα χωράφια του πατέρα του,να κουράζεται και να καλλιεργησει τον λογισμό ότι ό,τι κάνει το κάνει για χάρη του πατέρα του άμισθα..επειδή τον σέβεται και τον αγαπά..όλα τα άλλα τα αφήνουμε στον επουράνιο πατέρα μας.. ----------- Για τον αδελφό των 7:02 Το να πει κανείς ''πρόσφερα στον άγιο είναι τό ίδιο με το να πει ''πρόσφερα στην εκκλησία ''και αυτό επειδή Ο κΎΡΙΟς ΕΊΝΑΙ ΕΝΩΜΈΝΟς ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΙΑΜΒΕΎΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΈΝΗ [ΕΜΑς] ΕΚΚΛΗΣΙΑ..και ότι καλό κάνουμε για έναν ακόμη και ελάχιστο ΄,είναι σαν να το κάνουμε για Εκείνον.. Τώρα για την αδιάλειπτη προσευχή και για τις ακολουθίες που κάναν οι μοναχοί με το να κουβαλούν πέτρες και επειδή το έργο έπρεπε να προχωρήσει θα αναφέρω από το βιβλίο του αγίου ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΤΟΥ ''ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ''μιά έρώτηση παρόμοια που θέσατε την παραθέτω συνοπτικά..πην
..... θΑΥΜΆΖΩ ΠΑΤΈΡΑ ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΠΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!Και ο αναχωριτής είπε.Όλες οι συνάξεις και οι λειτουργίες και οι γιορτές γίνονται για να καθαριστεί ο άνθρωπος από τις αμαρτίες του και να κατοικήσει Ο Θεός μέσα του,διότι είναι γραμμένο ''θα έρθω εγώ και ο Πατέρας μου και θα κατοικήσουμε μαζί του [Ιωάνν 14,23]''..Όταν λοιπόν ο άνθρωπος γίνει ζωντανός ναόςτου Θεού,έχει μέσα του και τον Πατέρα και τον Υιό και το Αγιον Πνεύμα ..έχει μέσα του το θυσιαστήριο και το εξιλαστήριο των αμαρτιών,το πνευματικό δάκρυ!!!Έχει δλδ μέσα του την Βασιλεία Των ουρανών[Λουκ17,21]..αυτός που τα απόκτησε είναι θεωμένος με την κατοικηση του Θεού μέσα του.Έτσι ο ίδιος προσκυνεί και λειτουργεί μέσα του τον Θεό,βλέποντας αυτόν τον ναό του σώματός του να είναι θυσιαστήριο Του Θεού,μέσα στο οποίο βλέπει να κατοικεί το πλήρωμα της Αγίας Τριάδος... Αν κάποιος πιστεύει πως είναι τυπική η πίστις μας αυτό είναι γιατί δεν θέλει να προχωρήσει στην πνευματική ζωή.Όποιος όμως θέλει να ακολουθήσει τα ίχνη Του Κυρίου του δίδεται η ευκαιρία και του ανοίγεται κακοτράχαλος δρόμος και η τα παρατάει και αρκείται στη πίστη ,στις ακολουθίες ,στη Θεία Κοινωνία η συνεχίζει πιό βαθιά στα της πίστεως και φυσικα΄θα ΄'εχει και τους ανάλογους πειρασμούς.Θέλω να πω πως ο καθένας έχει την δική του προαίρεση,την δική του διάθεση της καρδιάς και την δική του θέληση πάνω στα πνευματικά και ο Κύριος το σέβεται αυτό.Και εμείς αυτό πρ'επει να κάνουμε...πην
ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΑΚΟ... ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΦΘΟΝΗ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΑΣ. ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ 1-2 ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΜΑΣ. ΕΧΟΥΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ.
ΑΓΑΠΗΤΗ ΠΗΝ... ΤΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΑΝ? ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΟΤΟΥΡΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Την προηγούμενη εβδομάδα πήγαμε στη μονή υψηλού στη Λέσβο. 510 μ από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο δρόμος ανηφορικός και δύσκολος (ακόμη και με το αμάξι θέλει προσοχή).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι 3 μοναχοί που βρίσκονται εκεί έχουν ανακαινίσει όλο το μοναστήρι, κουβαλώντας τις πέτρες και τα υλικά κυριώς με καρότσια και χέρια. Δύσκολο πράμα.
Ο μοναχός Ν., κουβάλησε 24.000 κεραμύδια με καρότσι όλη αυτή την ανηφόρα (50 κεραμύδια κάθε φορά). Όταν τον ρώτησα πώς το έκανε μου απάντησε με Μυτιλινιά προφορά, λαμποκοπώντας, με πλατύ χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά και η χαρά του δε μπορούσε να κρυφτεί:
- Α τότε ούτε με νιαζε. Έχω προσφέρει στον Άγιο κι εγώ.
Δεν είπε «προσέφερα στην εκκλησία, ή στο μοναστήρι, ή στην πίστη μου» κτλ, αλλά είπε «στον Άγιο» (Άγιο Ιγνάτιο, τοπικό Άγιο της Λέσβου που τον έχουν στο νησί ως τον μεγαλύτερο άγιο).
Ο Ηγούμενος μας μίλησε με πολύ διάθεση για το μοναστήρι και τις εργασίες που κάνουνε.
Τον ρωτήσαμε, πώς τα καταφέρνει και πώς προλαβαίνει τις ακολουθίες εφόσον κάνει τόσες εργασίες.
Μας απάντησε για την αδιάλειπτη προσευχή και μας είπε
- Όπως παίρνεις τα υλικά και πας να τα επεξεργαστείς εκείνη τη στιγμή κάνεις και τις ακολουθίες σου. Σκεφτείτε πόσες πέτρες κουβαλάω κάθε μέρα. Αυτές δεν μου τις φέρνει κανείς. Ψάχνω στο βουνό και τις βρίσκω. Σκύβω και τις κουβαλάω. Μία σκύψε να τις σηκώσεις, μία σκύψε να τις τοποθετήσεις στην καρότσα, μία σκύψε να τις μεταφέρεις, μία σκύψε να τις τοποθετήσεις, για μετρήστε πόσες μετάνοιες είναι αυτές! (Εδώ δε μιλάμε για 2-3 πετρούλες, αλλά για αμέτρητες κοτρώνες σε μέγεθος τσιμεντόλιθου).
Και η τυπολατρεία χρειάζεται, αλλά η ζωή ενός χριστιανού είναι η διαρκής ενθύμηση του προσώπου του Χριστού και η αδιάλειπτη προσευχή.
Εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά ακόμη και των κατοίκων όσον αφορά τους αγίους. Θα δει κανείς να μιλάνε για τον άγιο και όχι για την τάδε εκκλησία ή μοναστήρι. Η προσφορά γίνεται στον Άγιο, με ζωντανή πίστη όχι με μία απλή τέλεση κάποιων καθηκόντων. Τα καθήκοντα είναι το τυπικό μέρος που οι άνθρωποι ΣΥΖΟΥΝ με τον Χριστό και τους αγίους και δεν τους μνημονεύουν απλώς σαν κάποια πρόσωπα που ήρθαν και απήλθαν.
«Χάρηκε ο άγιος που καθαρίσαμε το ξωκκλήσι του» θα πουν.
«Τον στεναχωρήσαμε τον άγιο έτσι που κάναμε» θα πουν.
Η Ορθόδοξη πίστη είναι ζωντανή και η κοινωνία με τον Χριστό και τους Αγίους είναι πραγματική. Αν αυτή η κοινωνία είναι απλώς μία τυπολατρική συνήθεια, μία παράδοση που ανήκει απλώς στην κουλτούρα μας, μία διέξοδος για να ηρεμήσουμε, τότε ποιος παράδεισος να μας περιμένει;
Βέβαια μόνον ο Παντοδύναμος Θεός γνωρίζει τα μέλλοντα.
Για το ερώτημα της ανάρτησης θα ήθελα να πω πως ποτέ ο χριστιανός δεν πρέπει να ξεθαρεύει και να νομίζει πως καλώς στέκει στην πίστη.Εκεί που νομίζει πως κάτι έκανε έρχεται κάτι και τον ταπεινώνει.Οι συνεχείς πτώσεις θα τον κάνουν να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να τρέμει να μην πέσει και να τρέμει να μην στενοχωρήσει τον Χριστό.Ο αγώνας είναι εξάλλου ισόβειος..επομένως τι και αν τώρα στέκω καλώς αύριο μπορεί να μην στέκω και αν πέσω είναι σίγουρο ότι θα σηκωθώ;οπότε έχω την ατελή γνώμη ότι είναι σαν να εργάζεται κανείς στα χωράφια του πατέρα του,να κουράζεται και να καλλιεργησει τον λογισμό ότι ό,τι κάνει το κάνει για χάρη του πατέρα του άμισθα..επειδή τον σέβεται και τον αγαπά..όλα τα άλλα τα αφήνουμε στον επουράνιο πατέρα μας..
ΑπάντησηΔιαγραφή-----------
Για τον αδελφό των 7:02
Το να πει κανείς ''πρόσφερα στον άγιο είναι τό ίδιο με το να πει ''πρόσφερα στην εκκλησία ''και αυτό επειδή Ο κΎΡΙΟς ΕΊΝΑΙ ΕΝΩΜΈΝΟς ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΙΑΜΒΕΎΟΥΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΈΝΗ [ΕΜΑς] ΕΚΚΛΗΣΙΑ..και ότι καλό κάνουμε για έναν ακόμη και ελάχιστο ΄,είναι σαν να το κάνουμε για Εκείνον..
Τώρα για την αδιάλειπτη προσευχή και για τις ακολουθίες που κάναν οι μοναχοί με το να κουβαλούν πέτρες και επειδή το έργο έπρεπε να προχωρήσει θα αναφέρω από το βιβλίο του αγίου ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΤΟΥ ''ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ''μιά έρώτηση παρόμοια που θέσατε την παραθέτω συνοπτικά..πην
.....
ΑπάντησηΔιαγραφήθΑΥΜΆΖΩ ΠΑΤΈΡΑ ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΠΕΧΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!Και ο αναχωριτής είπε.Όλες οι συνάξεις και οι λειτουργίες και οι γιορτές γίνονται για να καθαριστεί ο άνθρωπος από τις αμαρτίες του και να κατοικήσει Ο Θεός μέσα του,διότι είναι γραμμένο ''θα έρθω εγώ και ο Πατέρας μου και θα κατοικήσουμε μαζί του [Ιωάνν 14,23]''..Όταν λοιπόν ο άνθρωπος γίνει ζωντανός ναόςτου Θεού,έχει μέσα του και τον Πατέρα και τον Υιό και το Αγιον Πνεύμα ..έχει μέσα του το θυσιαστήριο και το εξιλαστήριο των αμαρτιών,το πνευματικό δάκρυ!!!Έχει δλδ μέσα του την Βασιλεία Των ουρανών[Λουκ17,21]..αυτός που τα απόκτησε είναι θεωμένος με την κατοικηση του Θεού μέσα του.Έτσι ο ίδιος προσκυνεί και λειτουργεί μέσα του τον Θεό,βλέποντας αυτόν τον ναό του σώματός του να είναι θυσιαστήριο Του Θεού,μέσα στο οποίο βλέπει να κατοικεί το πλήρωμα της Αγίας Τριάδος...
Αν κάποιος πιστεύει πως είναι τυπική η πίστις μας αυτό είναι γιατί δεν θέλει να προχωρήσει στην πνευματική ζωή.Όποιος όμως θέλει να ακολουθήσει τα ίχνη Του Κυρίου του δίδεται η ευκαιρία και του ανοίγεται κακοτράχαλος δρόμος και η τα παρατάει και αρκείται στη πίστη ,στις ακολουθίες ,στη Θεία Κοινωνία η συνεχίζει πιό βαθιά στα της πίστεως και φυσικα΄θα ΄'εχει και τους ανάλογους πειρασμούς.Θέλω να πω πως ο καθένας έχει την δική του προαίρεση,την δική του διάθεση της καρδιάς και την δική του θέληση πάνω στα πνευματικά και ο Κύριος το σέβεται αυτό.Και εμείς αυτό πρ'επει να κάνουμε...πην
ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΑΚΟ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΦΘΟΝΗ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΑΣ.
ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ 1-2 ΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΜΑΣ.
ΕΧΟΥΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ.
ΑΓΑΠΗΤΗ ΠΗΝ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΝ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΑΝ?
ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΟΤΟΥΡΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
ΤΙ ΚΑΚΟ...