ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ.
ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ.
Μας απασχολει ποσο βαρος εχουμε,μας απασχολει το μεγεθος των ρουχων που φοραμε,μας απασχολει το υψος μας,μας απασχολει η ημερομηνια,ο μηνας,το ετος.
Γιατι δινουμε τοσο μεγαλο βαρος στους αριθμους?
Αγχωνομαστε με ασημαντα πραγματα.
Λετε να μας ζυγισει ο Χριστος και αναλογα να μας καταταξει εκει που πρεπει?
Λετε να κερδισουν την βασιλεια των ουρανων οι αδυνατοι και οι σωματαραδες?
Η γαστριμαργια ειναι ενα παθος που λιγο πολυ την εχουμε ολοι μας.
Φυσικα και δεν ειναι καλο να επιβαρυνουμε τον οργανισμο μας με παραπανισιο βαρος,αλλα δεν νομιζουμε αυτο να ειναι το ζητουμενο.
Το βαρος μπορει να το παρουμε για πολλους λογους.
Πολλοι εχουν προβληματα με τις ορμονες τους και βαζουν βαρος χωρις να τρωνε ιδιαιτερα πολυ φαγητο.
Αλλοι παλι βαζουν βαρος επειδη ξεσπανε εκει λογω αγχους και προσωπικων προβληματων.
Και πολλοι εχουν το λεγομενο κομπλεξ να περιφρονουν ανθρωπους οι οποιοι εχουν παραπανω βαρος.
Ενα παραδειγμα ειναι οταν καποια κοπελα η' καποιος αντρας ψαχνει να βρει ταιρι.
Αποκλειει αμεσως υπερβαρους ασχετα αν λενε στην αρχη οτι δεν τους ενδιαφερει το βαρος.
Η αγαπη ομως δεν μετριεται με το βαρος.
Η ψυχη δεν μετριεται με το σωμα και το υψος του ανθρωπου.
Καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος,ολοι ειμαστε λουλουδια στον κηπο του Θεου που λεγεται Γη.
Ειναι δυνατον να ειναι ο ενας ιδιος με τον αλλον?
Γιατι κοιταζουμε παντα τους αλλους?
Λες και εμεις ειμαστε τελειοι σε ολα μας.
ΑΣ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΓΧΩΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ.
ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΟΤΑΝ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΛΑ ΜΕ ΝΟΥΜΕΡΑ.
ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ,ΠΡΩΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΤΩΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?