Ταπείνωσις ύψωσε, κατησχυμμένον κακοίς Τελώνην στυγνάσαντα, και το Ιλάσθητι τω Κτίστη βοήσαντα, έπαρσις δε καθείλεν από δικαιοσύνης δείλαιον Φαρισαίον, μεγαλορρημονούντα, ζηλώσωμεν διό τα καλά, κακών απεχόμενοι.
Ταπείνωσις ύψωσε πάλαι Τελώνην κλαυθμώ βοήσαντα Ιλάσθητι, και εδικαίωσεν. Αυτόν μιμησώμεθα άπαντες οι εις βάθος των κακών εμπέσοντες κράξωμεν τω Σωτήρι από βάθους καρδίας. Ημάρτομεν, ιλάσθητι, μόνε φιλάνθρωπε.
Ο τελώνης και ο φαρισαίος είναι δύο ανθρώπινοι τύποι.
Είναι προσωποποίηση της ταπεινώσεως και της υπερηφανείας, της ειλικρίνιας και της υποκρισίας, της μετανοίας και της πορώσεως.
Ο ένας ταπεινώθηκε, γιατί ύψωσε τον εαυτό του.
Ο άλλος υψώθηκε, γιατί ταπείνωσε τον εαυτό του.
Ο Φαρισαίος δικαίωσε τον εαυτό του, αλλά τον κατεδίκασε ο Θεός.
Ο τελώνης κατεδίκασε τον εαυτό του, τον δικαίωσε όμως ο Θεός.
Γιατί, αν η ταπείνωση είναι η βασίλισσα των αρετών, η υπερηφάνεια είναι βδέλυγμα και κατάρα.
Το θέμα είναι γνωστό στους Ορθοδόξους και χιλιοδιαβασμένο, όμως εντελώς άγνωστο στους Λατίνους και Πρωτεστάντες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ερώτημα κατά τη γνώμη μου που εγείρεται, είναι με ποιό εσωτερικό μηχανισμό πνευματικής εργασίας, μπορεί να κατατάξει ο άνθρωπος τον εαυτόν του, σε έναν από τους δύο τύπους πιστών, καθόσον και ο Φαρισαίος νόμιζε ότι έπιανε τόπο η προσευχή του, (όπως πολλοί νομίζουμε στην εποχή μας), και νόμιζε επίσης ότι ήταν αγαπητός στον Θεόν για τα έργα του.
Θα πρέπει επίσης να πούμε ότι τρίτος τύπος πιστού δεν υπάρχει!
Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε ότι στη ζωή του έχει κάνει πάρα πολλές αμαρτίες!! Ηταν Αγιος και θεωρούσε τον εαυτό του τον τελευταίο τον ανθρώπων!
ΔιαγραφήΝομίζω ότι αυτός είναι ο σωστός μηχανισμός πνευματικής εργασίας που αναζητάς, Μαρίνο μου.
Να θεωρούμε πάντοντε τον εαυτό μας τελευταίο...
βάγια
Ο αγιος Αναστασιος ο Σιναιτης ειχε πει πως ταπεινοφροσυνη ειναι κα κανει κανεις καλα εργα και να φρονει οτι ηταν χρεος αυτο..οτι αυτος ειναι ο πλεον αρχειος δουλος και οτι δεν ειναι δυνατον να σωθει ποτε απο μονος του ,παρα μονον απο την φιλανθρωπια Του Θεου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ψαλμοι .χωριζουν τους ανθρωπους σε ευσεβεις και ασεβεις.Αλλα απο ολη την γραφη εχουμε πολλων ειδων αγιοτητες.Οσιοι,οσιομαρτυρες,παρθενομαρτυρες,ομολογητες,ιερομαρτυρες κλπκλπ.
Ποτε δεν προκειται κανεις να ειναι ευχαριστημενος με τον εαυτον του .Και οι αγιοι επειδη γνωριζαν πως με τον κοπο τους δεν ηταν δυνατον να σωθουν ,παλευαν με την μετανοια και την ταπεινωση και βεβαιως την ελπιδα στη σωτηρια....με τα Μυστηρια και την εξομολογηση τη συνεχη προσευχη και με την αναξιωτητα για τον εαυτον τους.Η εξαγορευση των λογισμων...και τα εργα αγαπης ,μετανοιας και πιστεως...μεχρι εκει που μπορει ο καθενας.Φαρισαιος μπορεις να γινεις για μια στιγμη και ταπεινος την ιδια.Υπαρχουν και οι βαριες περιπτωσεις,που δεν βλεπει κανεις τον φαρισαισμο του.Τα καταθετουμε ολα στο εξομολογηταριον και προσπαθουμε. Με τη βοηθεια Της Θειας Χαρης.
Ετσι εχω κατανοησει.Αν καπου κανω λαθος...συγχωρηστε με!πην