Το να μείνουμε όμως πεσμένοι αυτό είναι το παράδοξο.Αν πέσω στον δρόμο θα προσπαθήσω να σηκωθώ και αν δεν μπορώ θα έρθουν άλλοι να με βοηθήσουν.
Πάντως δεν θα μείνω πεσμένος στον δρόμο.Όμως στην ηθική πτώση, πέφτουμε και δεν θέλουμε να σηκωθούμε.
Στο Πιστεύω λέμε. «Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».Επειδή δεν μπορούμε να ξαναβαπτιστούμε υπάρχει το δεύτερο βάπτισμα, που είναι η εξομολόγηση και η μετάνοια.
Η εξομολόγηση δεν γίνεται μπροστά στο εικόνισμα, παρά μόνο στον ιερέα. Το μυστήριο της εξομολογήσεως το δημιούργησε ο Κύριος μετά την Ανάστασή Του και μάλιστα υπάρχει κάτι το χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει σε άλλα...
...μυστήρια, για να δείξει την σπουδαιότητα της εξομολογήσεως. (Ιωάν. Κ΄ 21-23) «είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς πάλιν, ειρήνη υμίν, καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς, και τούτο ειπόν ενεφύσησεν και λέγει αυτοίς, λάβετε Πνεύμα Άγιον».
Την ημέρα της Πεντηκοστής επληρώθησαν, εβαπτίσθησαν στο Άγιον Πνεύμα.
Η μεγάλη πνοή που ακούστηκε, επλήρωσε όλον τον οίκο που έγινε μία κολυμπήθρα και εβαπτίσθησαν «εν Πνεύματι Αγίω και πυρί».
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είχε πει .
«Εγώ σας βαπτίζω εν ύδατι, ο ερχόμενος όμως πίσω από εμένα θα σας βαπτίση εν Πνεύματι Αγίω και πυρί».
Είπεν ο Κύριος: «ά τίνων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, άν τίνων κρατήτε, κεκράτηνται».
Αυτήν την εξουσία την έδωσε στους αποστόλους και δι’ αυτών στους ιερείς μέχρι σήμερα.
Η Εκκλησία μας έχει την διαδοχή και δεν σταματά πουθενά.
Μόνο στους αποστόλους έδωσε αυτήν την εξουσία, την οποία ενήργησε πρώτος ο Ιησούς Χριστός. Όταν κατέβασαν μπροστά του, χαλώντας την στέγη στον παραλυτικό (Ματθ. Θ΄ 2-7) «και ειδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών είπε τω παραλυτικώ, θάρσει, τέκνον» (πάντα μας δίνει θάρρος και κουράγιο) «αφέωνταί τοι αί αμαρτίαι σου».
Ο παραλυτικός εξακολουθούσε όμως να μένει στο κρεβάτι του. Μερικοί από τους γραμματείς είπαν μέσα τους.
Ποιος είναι αυτός που αφαιρεί αμαρτίες;
Αυτό το κάνει μόνο ο Θεός.
Η άφεση των αμαρτιών γίνεται στον αόρατο πνευματικό κόσμο, δεν υπάρχει κανένα ορατό σημείο.
Ο Χριστός κατάλαβε τι εσκέπτοντο και λέει:
- Για να δείτε ότι έχω εξουσία να συγχωρώ τις αμαρτίες, τότε λέει στον παραλυτικό «εγερθείς άρόν σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου και εγερθείς απήλθεν εις τον οίκον αυτού».
Το αόρατο και το ορατό σημείο.
‘Εκανε το ορατό για ν΄ αποδείξει το αόρατο.
Ότι πράγματι είχε την δύναμη και την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες.
Του είπε επίσης να σηκώσει και το κρεβάτι του, για να δείξει ότι η θεραπεία είναι πλήρης και τέλεια. Ενώ πριν δεν μπορούσε να κινηθεί καν τώρα είναι τόσο γερός που μπορεί να σηκώσει και το κρεβάτι του.
Η συγχώρηση των αμαρτιών είναι τέλεια και να μην επανερχόμαστε στα ίδια.
Ο παραλυτικός που σηκώθηκε είναι μία ωραία συμβολική εικόνα.
Και εμείς καμιά φορά στο να επιτελέσουμε έργα αγαθά είμαστε παράλυτοι, δεν κουνάμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι, δεν σηκώνουμε τα πόδια μας να επισκεφτούμε κάποιον που έχει ανάγκη.
Όταν όμως αναγεννηθούμε, όταν μας συγχωρεθούνε οι αμαρτίες μας, τότε γινόμαστε τελείως υγιείς. Ανοίγουμε τα χέρια και αγκαλιάζουμε τον πονεμένο και δίνουμε σ’ αυτόν που έχει ανάγκη.
Τα πόδια μας είναι στέρεα και πηγαίνουμε να επισκεφθούμε τον άρρωστο και τον φυλακισμένο.
Παραστεκόμαστε όποιον έχει ανάγκη, όχι μόνο υλική, αυτό είναι εύκολο.
Υπάρχουν και άλλες ανάγκες ηθικές, που χρειάζεται να δώσεις τον εαυτό σου, τις δυνάμεις σου, την ψυχή σου.
Να πονέσεις με τον δικό του πόνο για να μπορέσεις να τον καταλάβεις.
Μόνο έτσι μπορείς να τον βοηθήσεις.
Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν είσαι τελείως υγιής.
Ο Κύριος έχει επίσης την δύναμη να κρατά τις αμαρτίες.
Να μένουν ασυγχώρητες.
Οι Φαρισαίοι έκαναν διάφορες ερωτήσεις στον εκ γενετής τυφλό, για να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, όπως συνήθως έκαναν.
Ο πρώην τυφλός τους είπε.
– Εγώ ένα ξέρω, ότι ήμουν τυφλός και τώρα βλέπω
Τότε αυτοί άρχισαν να τον βρίζουν. (Ιωάν. Θ΄ 39) «Και είπεν ο Ιησούς, εις κρίμα εγώ ήλθον εις τον κόσμον τούτον» (για να γίνει διαχωρισμός μεταξύ των ανθρώπων, να ξεχωριστούν οι καλοπροαίρετοι από τους διεστραμμένους) «ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται».
Του είπαν οι Φαρισαίοι.
– Μήπως νομίζεις ότι εμείς δεν βλέπουμε; (στιχ. 41) «είπεν αυτοίς ο Ιησούς, εί τυφλοί ήτε, ούκ αν είχετε αμαρτίαν , νυν δε λέγετε ότι βλέπομεν, ή ούν αμαρτία υμών μένει».
Αν δεν είχατε γνώση της Γραφής, δέν θα είχατε αμαρτία.
Τώρα που λέτε ότι βλέπετε η αμαρτία σας μένει διότι είναι θεληματική και συνεχιζόμενη.
Αυτήν την αμαρτία δεν συγχωρεί ο Θεός, όχι αυτήν που γίνεται από άγνοια ή από αμέλεια και σπεύδουμε να την βγάλουμε από πάνω μας.
Όταν πέσουμε στον βούρκο της αμαρτίας αμέσως ξέρουμε τι θα κάνουμε.
Θα πάμε να πλυθούμε και να καθαριστούμε με την μετάνοια και την εξομολόγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?