* ΑΠΟ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΩΣ ΠΑΜΕ?

Ο Θεός μας δίνει όσα χρήματα χρειαζόμαστε για να περάσουμε σ’ αυτή τη ζωή.
Πρέπει όμως και εμείς να κάνουμε καλή διαχείριση και να βάζουμε κάτι στην άκρη για τις δύσκολες ώρες.
Αν δεν μας φθάνουν, εκεί ο Θεός θα μας βοηθήσει.
Αν όμως δεν έχουμε πάρει καμιά φροντίδα, τότε σίγουρα θα μας πει ότι δεν κάναμε καλή διαχείριση.


Στην ιστορία του πλουσίου και του Λαζάρου βλέπουμε τον φτωχό Λάζαρο, ο οποίος ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος της εποχής του.
Επίσης ο Λάβαν και ο Ιώβ ήταν πολύ πλούσιοι.
Τα πλούτη είναι ευλογία Θεού, διότι το χρήμα αυτό καθ’ εαυτό δεν...
...έχει καμία αξία.
Αξία αποκτά από το πως το χρησιμοποιούμε.
Το χρήμα δεν έχει ηθική αξία, αποκτά ηθική αξία από την δική μας στάση προς αυτό.
Όταν είπε στον πλούσιο νέο να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του, το έκανε για να του θίξει το σημείο που δεν είχε καταλάβει.
Όλα τα άλλα τα είχε φυλάξει «εκ νεότητός του».
Και δεν του μιλάει για τις τέσσερις πρώτες εντολές που αφορούν την σχέση των ανθρώπων προς τον Θεό, αλλά για τις σχέσεις του ανθρώπου προς τον άνθρωπο.
Γιατί αυτό ήταν το πρόβλημά του, η σχέση προς τον Θεό και όχι προς τον άνθρωπο.
Και αυτό του το έδωσε να το καταλάβει με τον τρόπο του.
Είναι πολύ σπουδαίο να δώσουμε σ’ έναν άνθρωπο που δεν έχουμε στενές σχέσεις να καταλάβει που σφάλλει.

Στην Σαμαρείτιδα δεν είπε ότι είσαι μία αμαρτωλή, αλλά πήγαινε να φωνάξεις τον άντρα σου.
Αυτή κατάλαβε και λέει: - Έχω πέντε άντρες. –
Όταν λέει στον πλούσιο νέο να πουλήσει τα υπάρχοντά του, εννοεί, απαλλάξου από την προσκόλλησή σου στο χρήμα, προσκόλλησε την ψυχή σου στον Θεό και θα σωθείς.
Αυτό δεν το λέει σε όλους, αλλά σ’ αυτούς που έχουν κάνει είδωλο το χρήμα και νομίζουν ότι είναι το παν.
Ο άφρων πλούσιος δεν είχε κάνει κανένα κακό, ούτε είχε κλέψει.
Ευφόρησε η χώρα του και είπε «ψυχή έχεις πολλά αγαθά εις έτη πολλά».
Η πρώτη μας αγάπη, ο θρόνος της ψυχής μας και εκεί που πρέπει να στηριζόμαστε είναι ο Θεός.
Αν βγάλουμε από τον θρόνο της ψυχής μας τον Θεό, είμαστε χαμένοι.
Αυτό υπέδειξε στον πλούσιο νέο και αυτός έφυγε στενοχωρημένος, γιατί κατάλαβε τι τον εμπόδιζε.
Αλλά ουδέποτε επεμβαίνει ο Θεός να κάνει κάτι που μπορείς εσύ να το κάνεις.
Μπροστά στον τάφο του Λαζάρου είπε: «άρατε τον λίθον».
Δεν μπορούσε αυτός που ανέστησε τον νεκρό να σηκώσει και την πέτρα;
Αλλά αυτό ήταν κάτι που μπορούσαν να το κάνουν οι άνθρωποι.
Δεν μπορούσαν όμως να πουν «Λάζαρε δεύρο έξω».
Αυτό που μπορούμε να το κάνουμε μας αφήνει να το κάνουμε εμείς.
Μας αφήνει μόνο να βγάζουμε τα εμπόδια, μόνο τον λίθο.
Μόνο αυτό μας ζητά και μετά μας ρωτάει ποια είναι τα προβλήματά μας.
Και όταν φθάσει ο άνθρωπος να ζητήσει την βοήθεια του Θεού και το έλεός Του, τότε του την δίνει. Και τότε ο άνθρωπος απλώνει το χέρι και παίρνει το δώρο.