* ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΥΦΛΑΣ ΜΑΣ...

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον τοποθέτησε πάνω στην γη μας, αφού πρώτα την στόλισε με μύριες ομορφιές.
Την έκανε στολίδι, κόσμημα.
Για να ξεκουράζεται το μάτι του ανθρώπου πάνω στην φυσική αυτή ωραιότητα, να την απολαμβάνει και να ευφραίνεται ο όλος άνθρωπος, η ψυχή και το σώμα μας.
Υπάρχουν όμως συνάνθρωποί μας, οι οποίοι ....
....στερούνται αυτής της τόσο βασικής αισθήσεως της οράσεως.
Και δεν έχουν την δυνατότητα να δουν τον ήλιο, την σελήνη, τα άστρα, τον ουρανό, την γη, τα βουνά, τα λαγκάδια, τα λουλούδια, τα πουλιά, τις θάλασσες, τις ρεματιές.
Το όμορφο αυτό σύμπαν.
Είναι, λοιπόν, η φυσική όραση ένα αγαθό πολύτιμο στον άνθρωπο.
Και αν χάσουμε τα μάτια μας, τότε ζούμε μέσα σε ένα σκοτάδι.
Μέσα σε μια αξημέρωτη νύχτα.
Ζούμε μέσα στην δυστυχία μας, τον πόνο και την θλίψη.

Υπάρχουν όμως άνθρωποι οι οποίοι έχασαν την φυσική τους όραση, αλλά έχουν ανοιχτή την πνευματική τους όραση.
Και είναι η όραση της ψυχής, η έκτη, όπως λέμε, αίσθηση.
Και αυτή είναι η πίστη στον Θεό.

Όποιος έχει ζωντανή πίστη στον Θεό, έχει υγιή την όραση της ψυχής του.
Βλέπει τον πνευματικό ορίζοντα.
Βλέπει την αλήθεια.
Βλέπει την ζωή.
Βλέπει την ελπίδα.
Βλέπει τα αγαθά και τις ευλογίες του Θεού.

Και όποιος έχασε την πίστη του είναι τυφλός στην ψυχή.
Όσοι έχουμε την όραση της ψυχής μας ανοιχτή, στεκόμαστε όρθιοι.
Ομολογούμε την αλήθεια.
Υπερασπιζόμαστε την αλήθεια και μέχρι θυσίας της ζωής μας ακόμη.

Τι είναι εκείνο, όμως, που τυφλώνει την ψυχή του ανθρώπου;
Είναι το πάθος.
Το πάθος της κακίας τυφλώνει τον άνθρωπο.
Το πάθος της υπερηφανείας τυφλώνει τον άνθρωπο.
Δεν μπορεί να δει τα πράγματα ως έχουν.
Βλέπει τις αξίες του, τα χαρίσματά του, τις αρετές του και φέρεται στους άλλους υποτιμητικά και βάναυσα.
Ο υπερήφανος είναι τυφλός.

Και ο φθονερός είναι τυφλός.,δεν ανέχεται τον συνάνθρωπό του να ευτυχεί και να ευημερεί.
Δεν μπορεί να βλέπει τον διπλανό του να επιτυγχάνει, να προοδεύει, να προκόβουν τα παιδιά του και όλοι να μιλούν γι' αυτόν.
Και νομίζει πως η πηγή της ευτυχίας του αδελφού του είναι πηγή της δικής του δυστυχίας.
Ζηλεύει, φθονεί, κατακρίνει, συκοφαντεί, διαβάλλει την αλήθεια και Αυτόν ακόμη που είναι η απόλυτη αλήθεια, τον Χριστό μας.

Όσες φορές ζούμε μέσα στην εμπάθεια, είμαστε τυφλοί.
Και όσες φορές νικούμε την εμπάθειά μας, τα πάθη μας, τις αδυναμίες μας, τις αμαρτίες μας, έχουμε τα μάτια ανοιχτά, έχουμε πίστη που βυθίζεται μέσα στο άπειρο και βλέπει, ερμηνεύει, εξηγεί και βιώνει την αλήθεια του Ευαγγελίου.

Όλοι μας σήμερα καλούμαστε να σταθούμε όρθιοι και να υπερασπιζόμαστε όπου βρίσκουμε την αλήθεια και το δίκαιο, χωρίς να υπολογίζουμε το "κόστος" αυτής της μάχης και αυτού του αγώνος. Είναι χρέος μας να κρατούμε την πίστη μας και να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα ώρα και στιγμή να ομολογούμε την αλήθεια στον Ένα και αληθινό Θεό.
Να λέμε και να ενεργούμε και εμείς όπως ο τυφλός: "Πιστεύω, Κύριε, και προσεκύνησεν αυτώ".

Πολλές φορές η πίστη μας κλονίζεται.
Πολλές φορές η πίστη μας είναι αδύναμη.
Πολλές φορές η πίστη μας εξανεμίζεται.
Πολλές φορές η πίστη μας είναι ανίκανη να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει.
Γι' αυτό στις καθημερινές μας προσευχές ας ζητούμε και ας παρακαλούμε τον Κύριο:

ΚΥΡΙΕ!!!
Ενίσχυσε την πίστη μας, ώστε να είναι πίστη δυνατή.
Πίστη ισχυρή.
Πίστη φλογερή.
Πίστη δυναμική.
Πίστη θαυματουργική.

Και τότε και εμείς θα είμαστε μακάρια παιδιά του Θεού.
Θα μας ευλογεί και θα μας ανοίγει την θύρα της Βασιλείας των Ουρανών, της οποίας είθε όλοι να αξιωθούμε.