΄΄Ακούγοντας εχθές κάποια λόγια ωραία και πνευματικά λόγια ενός αγίου ανθρώπου της εκκλησίας, άρχισα να σκέφτομαι και να κατανοώ την μεγάλη κατάντια της ψυχής μου.
Τα λόγια αυτά μιλούσαν για τον Χριστό μας..και εμάς, το πως μπορούμε εμείς όταν στεκόμαστε ενώπιον την εικόνα του Χριστού το πρωί και το βράδυ που πρέπει να προσευχόμαστε..όταν δηλαδή ξεκινάει η μέρα μας και όταν τελειώνει...και αν εμείς σαν άνθρωποι μπορούμε να κοιτάξουμε την εικόνα του με καθαρή ψυχή.
Εσείς τι λέτε όταν κοιτάμε και προσευχόμαστε στην Παναγία μας και στο Χριστό μας με τι ψυχή προσευχόμαστε?
Ο Χριστός βλέπει την ψυχή μας...τίποτα δεν μπορούμε να κρύψουμε, και για να την καθαρίσουμε πρέπει να δεχτούμε και την παιδαγωγία του Χριστού...όταν όμως μας στέλνει την παιδαγωγία του γιατί ακριβώς ξέρει που μπορεί να μας παιδαγωγήσει...εμείς την δεχόμαστε αγόγγυστα?
Γιατί σε κάθε δυσκολία αντί να έχουμε πίστη και ξέροντας ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας..γιατί απογοητευόμαστε και στεναχωριόμαστε?
Έχουμε μέσα μας τόσο μεγάλη υπερηφάνεια και εγωισμό?
Πως μπορούμε να πολεμήσουμε αυτή την υπερηφάνεια και τους κακούς λογισμούς?
Η ευχή του Χριστού , το να την λέμε την ώρα εκείνη που μας μπαίνουν διάφοροι άσχημα αισθήματα και λογισμοί διάφοροι , είναι σωστά να λέμε αυτά τα ιερά λόγια τα λόγια του Χριστού μας?
Το έχω ρωτήσει αυτό και μου απάντησαν ναι...για όλα πρέπει να λέμε την ευχή και με τον καιρό θα καθαρίσει και η ψυχή μας..με την ευχή...΄΄
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?