ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ?ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΟΛΑ?
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΝΑ ΖΕΙΣ?
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΑ ΜΑΥΡΑ?
Ειμαστε ολο αποριες,βλεπουμε παραλογους και παραξενους τους λογους σε αλλους ενω εμεις για ασημαντα πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο.
Απο εξω μπορει να τα ...
βλεπουμε ολα ροδινα και ωραια,αλλα την πραγματικη κατασταση δεν μπορουμε να την κατανοησουμε.
Υπαρχουν τοσοι λογοι που σε ριχνουν κατω,και το χειροτερο ειναι να μην εχεις ενα στηριγμα διπλα σου.
Ολοι μας σηκωνουμε απο εναν σταυρο,παντως ολοι τον σηκωνουμε.
Μπορει εμας να μας φαινετε κατι ευκολο στον αλλον,αλλα την πραγματικη κατασταση...δεν μπορουμε να την ξερουμε.
Για αλλον ειναι ευκολο,για αλλον πολυ δυσκολο.
Εχουμε το κακο συνηθειο να βγαζουμε ευκολα συμπερασματα.
Τοσο βιαστικα συμπερασματα μονο και μονο να δειξουμε οτι ξερουμε εμεις.
Την ψυχη του αλλου δεν την ξερουμε και ουτε προκειτε να την μαθουμε ποτε.
Ενα αλλο λαθος που κανουμε ειναι να συγρινουμε ανισες και ανομοιες καταστασεις και περιπτωσεις.
Ο καθε ανθρωπος ειναι μια ξεχωριστη περιπτωση,δεν μπορουμε να τους συγκρινουμε οπως μας ερθει στο κεφαλι.
Ουτε οι καλυτεροι ψυχολογοι του κοσμου δεν μπορουν να διαβασουν τις ψυχες των ανθρωπων.
Μονο ενας ειναι γνωστης.
Ο Χριστος,ο ιατρος των ψυχων και των σωματων μας.
Ο καρδιογνωστης και ο παντογνωστης.
Αυτον να εμπιστευομαστε,μονο αυτος μας καταλαβαινει,οχι οι ανθρωποι.
Οι ανθρωποι μας προδιδουν,οι φιλοι εξαφανιζονται,οι γνωστοι αδιαφορουν.
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ.
ΟΛΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΕΡΙ ΕΙΝΑΙ,ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΕΞΑΡΤΙΟΜΑΣΤΕ.
ΑΣ ΤΟΥ ΛΕΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ,ΑΣ ΤΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ,ΝΑ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ,ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ.
ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ!!!
Πολύ ωραίο κείμενο ΔΙ ΕΥΧΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό αλλά ρίχνει καλοπροαίρετα ή μη και ματιές στους σταυρούς των άλλων.
Η σωτηρία μας ειναι προσωπική υπόθεση.
Οχι μόνο ειναι αδύνατον να αντιληφθούμε το τί αγώνα κάνει ο αδερφός μας για το δικό του σταυρό, το πόσο βαρύς ή λιγότερο βαρύς είναι, αλλά πολλές φορές ούτε το δικό μας σταυρό δεν γνωρίζουμε.
Με το που εμφανίζονται οι κάθε λογής σταυροί στη ζωή μας ας κυριαρχούν λογισμοί ταπείνωσης, εγγρήγορσης, προτροπής για πιο καρδιακή προσευχή, αγωνιστικός ζήλος και όχι δειλία και κακομοιριά.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗ ΒΓΟΥΜΕ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ
αρκεί να το σηκώσουμε με όλα τα προηγούμενα που είπαμε και ΑΓΟΓΓΥΣΤΑ
...και ένα τελευταίο
στη θριάμβευσα εκκλησία λένε
"ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΤΑΥΡΟ ΣΗΚΩΣΕ ΣΤΗ ΓΗ;"
καλή χρονιά να έχουμε και καλό αγώνα σε όλους.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΓΕΩΡΓΙΕ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΤΕ,ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΜΑΣΤΕ.
ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ.
ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΛΑ ΠΕΡΝΑΝΕ.
ΠΙΣΤΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.