* ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΑΣΕ...

ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΝΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ.
ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΕΝΟΣ ΙΕΡΕΑ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ ΣΚΛΗΡΑ.

Ηταν πολυασχολος Ιερεας,ο οποιος απεκτησε και μια ομορφη οικογενεια.
Ο Θεος τους εδωσε πεντε παιδια.
Αποκτησανε με πολυ κοπο και ενα σπιτι δικο τους να τους χωραει.
Ο Πατερ ηταν συνεχως στην ...
Εκκλησια του,σε νοσοκομεια,σε γηροκομεια και γενικα εργαζοταν θεαρεστα.
Τα παιδια του παραπονιοταν που δεν εβλεπαν τον πατερα τους.
Οταν γυριζε αργα στο σπιτι τα παιδια ηταν ηδη στα κρεβατια τους και κοιμοτανε.
Δυσκολα ηταν τα πραγματα για αυτην την οικογενεια.
Αλλα και ο Πατερ εβαζε πανω απο την οικογενεια του τις αναγκες των συνανθρωπων του.
Μια μερα ο Πατερ επαθε εγκεφαλικο,απο εκεινη την στιγμη αρχισε ο γολγοθας για ολη την οικογενεια.
Αρχισαν να τρεχουν στους γιατρους και τα νοσοκομεια.
Ο Πατερ εμεινε μισος παραλυτος.
Τωρα ολα μενουν πισω.
Τωρα θα βρισκετε στο σπιτι του με ολη την οικογενεια.
Θα χαιροντε τον πατερα τους που τοσο τους ελειπε?
Αυτο ηθελαν τα παιδια,να τον βλεπουν περισσοτερο,και αυτο εγινε με παραχωρηση του Θεου,αλλα με διαφορετικο τροπο,με δοκιμασιες για ολους.
Μετα απο λιγα χρονια παθαινει και δευτερο εγκεφαλικο επεισοδιο και πολλα αλλα προβληματα υγειας.
Το νοσοκομειο εγινε το δευτερο σπιτι τους.
Δεν σταματησε,αν και παραλυτος,να δοξαζει τον Θεο.
Καθε πρωι πηγαινε κουτσαινοντας μπροστα στην μεγαλη εικονα της Παναγιας και προσευχοταν.
Δεν εχασε την πιστη του και ας ηταν παραλυτος.
Καποια στιγμη ο Πατερ χειροτερεψε και οι γιατροι του εδωσαν καποιες ωρες ζωης.
Η οικογενεια του ομως δεν το εβαλε κατω.
Ειδοποιησανε καποιον Αρχιμανδριτη φιλο του,και εκεινος αμεσως πηγε στο νοσοκομειο.
Του διαβασε ευχες,τον Κοινωνησε και εφυγε.
Τον ειχαν για νεκρο οι γιατροι,αλλα αυτος τους χαλασε τα σχεδια.
Ο Πατερ επανηλθε,αρχισε να κινειται.
Η Θεια Κοινωνια δεν ειναι για τους νεκρους αλλα την λαμβανουμε για να ζησουμε.
Ειναι η ιδια η ζωη,το αληθινο Σωμα και Αιμα του Χριστου μας.
Ο Πατερ εζησε για αρκετα χρονια.
Ο Θεος τον πηρε χαμογελαστο απο το κρεβατι του νοσοκομειου πριν 6 χρονια.

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΟΞΑΖΕ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ.

ΚΥΡΙΕ,ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΝΑ ΣΕ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!