ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ TΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ,ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ...ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
25 Ιουν 2013
* ΜΟΛΙΣ ΕΛΑΒΕΣ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ...
ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΦΟΡΑ...
''ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΠΕΣΙΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ''
Κι όταν μετά το πέσιμο, σηκωθείς και αντιληφθείς το πού ήσουνα και τί ήσουνα.....τότε χιλιάδες δοξολογίες πρέπει να στείλεις στον Κύριο, που σε βοήθησε ακόμη μία φορά να σηκωθείς.. Και κάθισε και αναλογίσου το πόσο πολύ, το πόσο πολύ ξαναλέω, σ'αγαπάει.....Πόσο πολύ σε θέλει να είσαι δίπλα Του, κοντά Του... Πέφτεις, σε σηκώνει, κι αυτό , για να σε σώσει, για να'σαι κι εσύ μια μέρα μέσα στον Παράδεισο πλάϊ του. Μα τί λέω, για σένα, για μένα, για μας, δεν έδωσε κάποτε τη ζωή του? Ποιός ήταν ο σκοπός Του? Η σωτηρία μας δεν ήταν? Για σκέψου.... Ε.Ο.
Είναι άπειρη η αγάπη του Θεού για μας. Δημιουργεί ευκαιρίες, ανοίγει πόρτες μεταχειρίζεται τρόπους κι "εκμεταλλεύεται" με τη καλή έννοια κάθε δική μας αδυναμία κι ελάττωμα και πτώ σεις προκειμένου να βγει καλό για τη σωτηρία μας. Είναι θαυμαστό παγματικά το πως ο Θεός εργάζεται για τον καθένα χωριστά για να τον σώσει. Είναι κρίμα Αυτόν τον Θεό της αγάπης και του ελέους να τον περιφρονούμε και να μένουμε ασυγκίνητοι στην αγάπη Του. Όταν το πέσιμο το επιτρέπει ο Θεός είναι είτε γιατί έχουμε ξεχαστεί στο δρόμο μας και "κοιμηθεί" πνευματικά είτε γιατί νομίζουμε ότι βαδίζουμε καλά αλλά έχουμε πολύ εγωϊσμό και πρέπεινα συνέλθουμε ή γιατί είμαστε δυνατοί αλλά για να καταλαβαίνουμε τους άλλους(πιο αδύνατους) και να συγχωρούμε όπως η περίπτωση του αποστόλου Πέτρου. Ευλογητός ο Θεός, ο Θεός ημών και για να θυμηθούμε το της Πεντηκοστής "Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών" Στα χέρια του ανεπιφύλακτα και με εμπιστοσύνη για ότι επιτρέπει είτε με το δεξί του χέρι είτε με το αριστερό όπως λέγει και ο π.Ανανίας Κουσθένης.
Παίρνοντας αφορμή από το παραπάνω σχόλιο , (θα πρότεινα ωστόσο, ο κάθε ανώνυμος, να βάζει ένα γράμμα της αλφαβήτου....σαν διακριτικό.....για να μπορούμε να συνενοούμαστε κατά τη γνώμη μου καλύτερα...μόνο ένα γράμμα....)λοιπόν, θα αναφωνήσω κι εγώ με τη σειρά μου "Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών".... Το έχω ξαναγράψει, αλλά θα το ξαναπώ προς δόξα Θεού...Εμένα ένα πολύνεκρο δυστύχημα με ξαναέφερε κοντά Του....Είχα ξεφύγει, ήμουν το προβατάκι που του είχε φύγει...αλλά Εκείνος όμως, άπλωσε το χέρι Του, με έπιασε και με ξαναέφερε... Είχα τραυματιστεί πολύ, ενάμιση χρόνο έλειπα από την δουλειά μου....αλλά δόξα τω Θεώ...ακόμα και τα τραύματα που μου έφερε δεν άφησαν ιδιαίτερα προβλήματα, που αν ήθελε,αν, τώρα ίσως να μην είχα πόδια, ή να ήμουν παράλυτη (ποιός εγώ, αθλήτρια σε εθνική ομάδα! Πόσο θα μου στοίχιζε κάτι τέτοιο!) Ο καλός Θεός, φρόντισε και γι'αυτό. Επέτρεψε να τραυματιστώ τόσο, όσο "θα έβαζα μυαλό", χωρίς να μου προξενήσει " ζημιές"... Να μην ξαναπώ λοιπόν, "τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών"? Αν δεν γινόταν αυτό το δυστύχημα, που σ'άλλους ανθρώπους, εννεα για τον αριθμό, στοίχισε την ζωή ( νταλίκα με λεωφορείο) ,εγώ ποιός ξέρει πού θα ήμουν τώρα και σε τί κατάσταση!(πνευματική εννοώ!). Δόξα τω Θεώ και χίλιες δόξες...Μου έδωσε το χαστούκι που μου έπρεπε, και ευτυχώς με "αφύπνισε" εγκαίρως. Και πάλι δόξα τω Θεώ.Χίλιες δόξες νάχει. Ε.Ο.
Κι όταν μετά το πέσιμο, σηκωθείς και αντιληφθείς το πού ήσουνα και τί ήσουνα.....τότε χιλιάδες δοξολογίες πρέπει να στείλεις στον Κύριο, που σε βοήθησε ακόμη μία φορά να σηκωθείς..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάθισε και αναλογίσου το πόσο πολύ, το πόσο πολύ ξαναλέω, σ'αγαπάει.....Πόσο πολύ σε θέλει να είσαι δίπλα Του, κοντά Του...
Πέφτεις, σε σηκώνει, κι αυτό , για να σε σώσει, για να'σαι κι εσύ μια μέρα μέσα στον Παράδεισο πλάϊ του.
Μα τί λέω, για σένα, για μένα, για μας, δεν έδωσε κάποτε τη ζωή του?
Ποιός ήταν ο σκοπός Του?
Η σωτηρία μας δεν ήταν?
Για σκέψου....
Ε.Ο.
Είναι άπειρη η αγάπη του Θεού για μας. Δημιουργεί ευκαιρίες, ανοίγει πόρτες μεταχειρίζεται τρόπους κι "εκμεταλλεύεται" με τη καλή έννοια κάθε δική μας αδυναμία κι ελάττωμα και πτώ σεις προκειμένου να βγει καλό για τη σωτηρία μας. Είναι θαυμαστό παγματικά το πως ο Θεός εργάζεται για τον καθένα χωριστά για να τον σώσει. Είναι κρίμα Αυτόν τον Θεό της αγάπης και του ελέους να τον περιφρονούμε και να μένουμε ασυγκίνητοι στην αγάπη Του. Όταν το πέσιμο το επιτρέπει ο Θεός είναι είτε γιατί έχουμε ξεχαστεί στο δρόμο μας και "κοιμηθεί" πνευματικά είτε γιατί νομίζουμε ότι βαδίζουμε καλά αλλά έχουμε πολύ εγωϊσμό και πρέπεινα συνέλθουμε ή γιατί είμαστε δυνατοί αλλά για να καταλαβαίνουμε τους άλλους(πιο αδύνατους) και να συγχωρούμε όπως η περίπτωση του αποστόλου Πέτρου. Ευλογητός ο Θεός, ο Θεός ημών και για να θυμηθούμε το της Πεντηκοστής "Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών" Στα χέρια του ανεπιφύλακτα και με εμπιστοσύνη για ότι επιτρέπει είτε με το δεξί του χέρι είτε με το αριστερό όπως λέγει και ο π.Ανανίας Κουσθένης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίρνοντας αφορμή από το παραπάνω σχόλιο , (θα πρότεινα ωστόσο, ο κάθε ανώνυμος, να βάζει ένα γράμμα της αλφαβήτου....σαν διακριτικό.....για να μπορούμε να συνενοούμαστε κατά τη γνώμη μου καλύτερα...μόνο ένα γράμμα....)λοιπόν, θα αναφωνήσω κι εγώ με τη σειρά μου "Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών"....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω ξαναγράψει, αλλά θα το ξαναπώ προς δόξα Θεού...Εμένα ένα πολύνεκρο δυστύχημα με ξαναέφερε κοντά Του....Είχα ξεφύγει, ήμουν το προβατάκι που του είχε φύγει...αλλά Εκείνος όμως, άπλωσε το χέρι Του, με έπιασε και με ξαναέφερε...
Είχα τραυματιστεί πολύ, ενάμιση χρόνο έλειπα από την δουλειά μου....αλλά δόξα τω Θεώ...ακόμα και τα τραύματα που μου έφερε δεν άφησαν ιδιαίτερα προβλήματα, που αν ήθελε,αν, τώρα ίσως να μην είχα πόδια, ή να ήμουν παράλυτη (ποιός εγώ, αθλήτρια σε εθνική ομάδα! Πόσο θα μου στοίχιζε κάτι τέτοιο!) Ο καλός Θεός, φρόντισε και γι'αυτό. Επέτρεψε να τραυματιστώ τόσο, όσο "θα έβαζα μυαλό", χωρίς να μου προξενήσει " ζημιές"...
Να μην ξαναπώ λοιπόν, "τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών"?
Αν δεν γινόταν αυτό το δυστύχημα, που σ'άλλους ανθρώπους, εννεα για τον αριθμό, στοίχισε την ζωή ( νταλίκα με λεωφορείο) ,εγώ ποιός ξέρει πού θα ήμουν τώρα και σε τί κατάσταση!(πνευματική εννοώ!).
Δόξα τω Θεώ και χίλιες δόξες...Μου έδωσε το χαστούκι που μου έπρεπε, και ευτυχώς με "αφύπνισε" εγκαίρως. Και πάλι δόξα τω Θεώ.Χίλιες δόξες νάχει.
Ε.Ο.