* ΘΕΛΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ Η' ΚΟΛΑΚΕΣ?

Ολοι μας έχουμε ανάγκη την ανθρώπινη επαφή για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε ως άνθρωποι μέσα στην κοινωνία... Ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον διαβεβαιώνει από τα πανάρχαια χρόνια ο ίδιοις ο Θεός... Ετσι μέσα στην καθημερινότητα προσπαθουμε να έχουμε και φίλους,δηλαδή ανθρώπους που θα είναι κοντά μας στις χαρές και τις λύπες... Πολλές φορές όμως βλέπουμε ότι οι φίλοι μας για να μη μας κακοκαρδίσουν δεν μας λένε την αληθεια... Λένε στους άλλους τα ελαττώματά μας,και σε μάς τα προτερήματά μας... Αποτέλεσμα δεν διορθωνομαστε ποτέ... Ο Χριστός έχει και σε αυτό το ζήτημα τη λύση,την έδειξε ο ίδιος με το παράδειγμά του,οταν είπε ότι δεν είναι άξιος για μαθητής μου όποιος δεν απαρνηθεί τα πάντα για μένα... Δεν είναι δυνατόν να έχουμε για φίλους ανθρώπους που στις χαρές είναι κοντά μας,αλλά στη λυπη φεύγουν μακριά... Η διαπομπεύουν τη ντροπή μας και πολλαπλασιάζουν τον πόνο μας...Αυτοι δεν είναι γνήσιοι φίλοι,είναι εχθροί μας,και άνθρωποι που δε γνωρίζουν τι σημαίνει φιλία και τι σημαίνει αγάπη... Ανθρωποι μακριά οπωσδήποτε από το Χριστό το μόνο διδάσκαλο της αληθινής φιλιας και το μόνο φίλο όλων των ανθρώπων όπου γής... Αν τύχει να απογοητευθούμε από κάποιο φίλο τι να κάνουμε ? Οχι φυσικά να πέσουμε στην απελπισία...δεν ειναι αυτη η λύση... Η λύση είναι να σκεφθούμε τι έγινε,σε τί φταίξαμε εμείς ,σε τί ο άλλος,και να δοξάσουμε το Θεο που μάς γλύτωσε από μια περιπετεια που άγνωστο που θάφτανε και τι πρόσθετα προβλήματα ίσως δημιουργούσε... Και φυσικά να παρακαλέσουμε τον Αιώνιο Φίλο,τον Ιησου Χριστό να μας παρουσιάσει γνήσιους φίλους,τέκνα και αδελφούς δικους του,που θα γεμίζουν τη ζωή μας με πνεύμα Χριστού