7 Σεπ 2009

* ΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΤΑ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ?

Ο ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που έχει αποβάλλει τα πάθη και τις αδυναμίες του.
Μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός είναι η απόλυτη ελευθερία του ατόμου.
Κανέναν δεν πιέζει και σε κανέναν δεν επιβάλει να Τον ακολουθήσει...
Όποιος θέλει, όποιος Τον λαχταράει και θέλει να είναι μαζί Του.
Πρόκειται για μια «λογικοφανή» ερώτηση την οποία, δυστυχώς, στην γενικότερη προσπάθεια καταστρατήγησης και αλλοίωσης της θρησκευτικής συνείδησης των ορθοδόξων χριστιανών, προτάσσουν και πιπιλίζουν σαν καραμέλα, άνθρωποι οι οποίοι μαύρα έχουν μεσάνυχτα και μακρά απέχουν από την ορθόδοξο οδό και αλήθεια.
O Αγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος μας λέει ότι τα παιδιά πρέπει να βαπτίζονται σε νηπιακή ηλικία, αλλά υπαρχουν και καποιες ερωτήσεις... ο καθένας ας προβληματιστεί κατά την προαίρεση και την κρίση του.
-Καταστρατηγείται λοιπόν η ελευθερία του ατόμου όταν το βαπτίζουμε στην νηπιακή του ηλικία;
-Δεν καταστρατηγούμε την ελευθερία του όταν το «πλακώνουμε» από βρέφος στα εμβόλια;
-Όταν η μαμά του δίνει το φαγάκι του;-
-Όταν του επιβάλει ακόμα και ντύσιμο ανάλογο με τα δικά της γούστα;
-Όταν αργότερα το βομβαρδίζουμε με κάθε είδους δραστηριότητες, μαθήματα, φροντιστήρια γλώσσες, ωδείο, μπαλέτο;
-Όταν το στέλνουμε στο σχολείο;
-Όταν το βάζουμε σε συγκεκριμένα κανάλια και το καθοδηγούμε με τρόπο που στο δικό μας το μυαλό είναι ο σωστός και δεν δεχόμαστε και αμφισβήτηση επ' αυτού;
-Όταν το αφήνουμε να το μεγαλώνουν ξένα χέρια, γιατί ο μπαμπάς και η μαμά πρέπει να δουλέψουν περισσότερο για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν (να πάρουμε πλάσμα TV, καινούργιο κινητό, νέα γκαρνταρόμπα...).
-Όταν αργότερα επεμβαίνουμε άμεσα ή έμμεσα και στην προσωπική του ζωή (γάμος, παιδιά, κ.λπ.).
-Δεν μας ενοχλούν και δεν καταστρατηγούν την ελευθερία του ατόμου, όλα τα παραπάνω, όχι, μας απασχολεί μόνο το βάπτισμα στην παιδική ηλικία...
Και κοιτάξτε τώρα την άγνοια μας ή και την υποκρισία μας :
Δεν δεχόμαστε το νηπιοβαπτισμό, δεχόμαστε όμως το σαράντισμα του βρέφους.
Όμως το σαράντισμα είναι η προσαγωγή του βρέφους στο ναό κατά το πρότυπο του Κυρίου (σύμφωνα με τις διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου).
Οι ευχές αποτελούν ευλογίες του βρέφους και δεήσεις υπέρ αυτού, που κατά «μίμηση» του Κυρίου προσάγεται στο ναό και αφιερώνεται στον Θεό.
Προσέξτε : σαραντίζει το βρέφος (όχι η μητέρα) και η μητέρα του κατά το πρότυπο της Παναγίας το συνοδεύει στον Ναό του Θεού και Του το αφιερώνει.
Την τεσσαρακοστή ημέρα εισέρχεται στο ναό του Θεού και «προσφέρεται» σε Αυτόν.
Δηλαδή με λίγα λόγια, το έχουμε ήδη αφιερώσει στον Κύριο μας και Κύριο του, σαράντα μέρες μετά την γέννηση του.
Που το πρόβλημα να βαπτιστεί κατόπιν στο όνομά Του;
Ποιος είναι εκείνος που στερώντας στο βρέφος την αναγέννηση του αγίου Βαπτίσματος θα του στερήσει και την «Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου» που δίδεται στην συνέχεια με το Άγιο Πνεύμα κατά την τέλεση του Χρίσματος;
Ποιός είναι εκείνος που θα πάρει την ευθύνη επάνω του, να παραμένει αβάπτιστο ένα παιδί και τύχει και του συμβεί κάτι κακό και δεν προλάβει να βαπτιστεί;
Ποιός είναι εκείνος που θα του στερήσει την Θεία Κοινωνία και την ένωση με τον δημιουργό του;
Ποιός είναι εκείνος που θα στερήσει τον Χριστό, δηλαδή την ίδια την Ζωή;

2 σχόλια:

  1. Και όπως είπε πρόσφατα γνωστός Μητροπολίτης επειδή το βρέφος δεν μπορεί να μεγαλώσει μέσα στο Ναό,η ευθύνη για να μεγαλώσει ανατιθεται στους γονεις.Αυτοι εχουν ευθυνη να το κανουν σωστο Χριστιανο και άνθρωπο.Και δεν αρκειται στους γονεις,ζηταει και προσθετες εγγυήσεις την ωρα της βάπτισης με το να οριζεται ενα τρίτο πρόσωπο,ο νονος η η νονα ως υπευθυνοι της κατηχησης του νεοβαπτιζομενου...Και οχι μονο για τη λαμπαδα του Πασχα οπως εσφαλμενα νομιζει πολυς κοσμος.Το θεμα ομως ειναι οτι σήμερα είμαστε Χριστιανοι του γλυκου νερου,και αυτο το βλεπει ο Θεος.Το θεμα ειναι την υποκρισια μας ως ποτε θα την ανεχεται ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΥΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΤΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ.
    ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΡΟΥΜΕ,ΓΙΝΑΜΕ ΘΕΟΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εσεις τι λετε?