Όταν είναι άρρωστο το παιδί μας, ο άντρας μας, η γυναίκα μας,ο πατέρας μας, ο αδελφός μας, κάποιος συγγενής,κάποιος καρδιακός φίλος, και να θέλουμε οπωσδήποτε να γίνει καλά,προλαβαίνει αυτήν την επιθυμία μας, αν αυτή είναι είτε για το δικό μας συμφέρον,ημών που κάνουμε τη θερμή παράκληση και την ικεσία,ή αν θα είναι προς το συμφέρον του ασθενούντος.
Αυτό δεν το γνωρίζουμε.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο και περιμένουμε.
Ο Θεός δεν απαντάει πάντοτε.
Μερικές φορές δεν απαντάει σχεδόν καθόλου.
Όχι ότι δεν ακούει, αλλά αυτό επιβάλλει το συμφέρον της ...
ψυχής μας.
Η σιωπή!
Και η δική μας συνεχής επίκληση.
Η δική μας συνεχής προσευχή.
Η δική μας συνεχής ΥΠΟΜΟΝΗ.
Υπομονή στον πειρασμό.
Υπομονή στη θλίψη, στον πόνο, στην αρρώστια.
Υπομονή, μέχρι το τέλος.
Για να δούμε πιο είναι το σωτήριο σχέδιο του Αγίου Θεού.
Υπομονή.
Καρτερία, μακροθυμία, δοξολογία, Δόξα σοι ο Θεός.
Σε ευχαριστώ Θεέ μου.
Έτσι θα πρέπει να στεκόμαστε απέναντι στις ασθένειες.
Δυστυχώς, είμαστε τόσο αδύνατοι που τις περισσότερες φορές,όταν μας έρχονται έτσι αναποδιές, ιδίως μια βαριά αρρώστια,η οποία μας καθηλώνει στο κρεβάτι, τις περισσότερες φορές γογγύζουμε.
Αυτό είναι αλήθεια.
Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε όμως, ότι ο,τιδήποτε έρθει στη ζωή μας,ας μην ξεχνάμε αυτό το οποίον μια φορά την εβδομάδα ψάλλομε «το έλεός Σου Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου».
Το έλεός Σου Κύριε καταδιώξει με, με καταδιώκει, το έλεός Σου.
Στην ασθένεια και κει, τρέχει από πίσω να με σώσει.
Είμαι καλά; Τρέχει και κει.
Σε όποια φάση της ζωής μας, απ’ την ώρα που θα γεννηθούμε,μέχρι την ώρα που θα φύγομε απ’ αυτόν τον κόσμο,το έλεος του Θεού μας κυνηγάει από πίσω για να μας σώσει.
Αυτό το έλεος λοιπόν θα ζητούμε και μείς με την προσευχή,λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»,εφαρμόζοντας όχι μόνο το «αδιαλείπτως προσεύχεσθαι» και «τη προσευχή προσκαρτερείτε»,όπως μας συμβουλεύει ο λόγος του Θεού,αλλά να εφαρμόσουμε και το άλλο που λέγει ο Θεός,
«Ζητείτε πρώτα την βασιλείαν του Θεού»
Ζητάτε πρώτα "Θεέ μου σώσε με",
"Θεέ μου βάλε με στη Βασιλεία Σου,και αυτό το σαρκίο που φέρω, κάντο ότι θέλεις.Μόνο δως μου την βεβαιότητα μέσα στην ψυχή μου ότι είμαι παιδί Σου.
Ότι δεν θα μ’ αφήσεις να χαθώ.Εσύ το είπες!Σε όσους ελπίζουν σε μένα, εγώ δεν θα τους ντροπιάσω."
Το είπε !
Το βεβαίωσε ο Θεός, επομένως λοιπόν το ζητούμε και μείς από τον Πανάγιο Θεό.
Το ζητούμε, το παρακαλούμε!
Μεγάλο εμπόδιο ομως σε αυτά τα θέματα τα μεγάλα,μπαίνει και αυτός ο καταραμένος ο εγωισμός μας.
Σήμερα οι περισσότεροι θέλουν να γίνεται το δικό τους θέλημα στη ζωή τους,όχι του Θεού...Τον Θεό τον έχουμε ξεχάσει...μόνο σε ασεβή σχόλια,βλασφημίες και ασεβείς κουβέντες Τον αναφέρουν ορισμένοι...Και όπως σωστά έλεγε ο Μακαριστός Χριστόδουλος ,ο Θεός αφήνει εμάς να αποφασίσουμε αν θα Τον ακολουθήσουμε ή όχι.Και στις δύο περιπτώσεις όμως εμείς έχουμε την ευθύνη για την κατάληξη που θα έχει η ζωή μας.Και φυσικά μια ένδειξη αν υπακούμε στο Θεό είναι και η υπομονή στα δύσκολα.Στα εύκολα όλοι είμαστε οι καλύτεροι,τα εφαρμόζουμε.Στα δύσκολα τι γίνεται ?Σε μια ασθένεια,σε μια αναποδιά,σε ένα πένθος,σε μια οικονομική στεναχώρια,πώς αντιδρούμε ?Παραδινόμαστε στο έλεος του Θεού,τον ακούμε,ή ακούμε τις συμβουλές και τις προλήψεις του καθενός που μας βγάζουν απο το δρόμο μας ?Ο Κύριος ας μας ελεήσει όλους !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ ΚΑΤΑΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΕΝ ΤΟΥ ΛΕΜΕ,ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΥ ΠΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΠΗΡΕ ''ΑΔΙΚΑ'' ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ.
ΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΙΩΝΙΑ.
ΓΙΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ,ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΝ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΩΡΕΣ.
ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ?
ΑΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ ΟΣΟ ΖΟΥΜΕ,ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ.