Μακάριοι και ευτυχισμένοι όσοι κλαίτε και στενάζετε για τις αμαρτίες σας.Μακάριοι όσοι από μας θρηνούμε και πενθούμε για την βρώμικη κατάσταση της ψυχής μας.
Και μακάριοι όσοι κλαίμε και πονάμε για τα αδιόρθωτα λάθη μας.
Και ακόμα πιο πολύ μακάριοι όταν κλαίμε για τα συντρίμμια που σκορπίσαμε γύρω μας με την άτακτη και αδιόρθωτη ζωή μας.
Και είναι όλοι αυτοί οι αμαρτωλοί μακάριοι διότι τους παρηγορεί ο ίδιος ο Κύριος, λέγοντας και βεβαιώνοντας «Μακάριοι οι πενθούντες και οι κλαίοντες ότι αυτοί παρακληθήσονται».
Ο σωστός χριστιανός θα πρέπει να κλαίει για τις αμαρτίες του και να συνειδητοποιεί τα λάθη του.Αυτό ειναι αλήθεια.Εκείνο που είναι επίσης αλήθεια είναι οτι το πνευματικό αισθητήριο ατόνησε,με αποτέλεσμα να μη νιώθουμε καν ότι αμαρτάνουμε.Ετσι δεν προσερχόμεθα να εξομολογηθούμε,δεν κρίνουμε τον εαυτό μας ενώ με απείρως μεγαλύτερη ευκολια κατακρίνουμε τον άλλον...Δεν είναι ομως αυτό χριστιανική συμπεριφορά,δεν δίδαξε αυτό ο Χριστός...Τι να πει κανείς ?ο Κύριος ας δώσει φώτιση και ας μας ελεήσει όλους !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΝΩ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΖΩΗ ΜΑΣ,ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΝΑ ΠΡΑΤΤΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΤΙ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΟΤΑΜΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΤΗΤΑ ΜΑΣ,ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΟΤΑΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ!!!