27 Μαΐ 2013

* ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ



Την κάθε φορά που πικραίνομαι, όταν με πιάνουν οι μαύρες σκέψεις, όταν δεν βρίσκω λύση πουθενά, όταν όλα μου φαίνονται δύσκολα, όταν απελπίζομαι και  γκρεμίζομαι...νιώθω να πέφτω ...να πέφτω κάτω σ' ένα βαθύ πηγάδι...
Να πέφτω , να πέφτω...και να πιάνω πάτο...

Και τότε...τί να κάνω Θεέ μου;
Χέρι βοηθείας δεν έχω
Ούτε αδέλφια, ούτε γονείς...ούτε άνθρωπο
Ποιός θα με βγάλει από τον πυθμένα του πηγαδιού;
Ποιό χέρι θα φανεί από ψηλά να προσπαθήσει να πιάσει το δικό  μου , να με τραβήξει επάνω, ψηλά, ξανά στο φως;
Φοβάμαι το σκοτάδι
Φοβάμαι την απελπισία...τρέμω όταν έρχεται να μ' επισκεφτεί...
Ξέρω είναι του "αλλουνού" τερτίπι...
Πρέπει να τον νικήσω όμως. 
Πρέπει να σηκωθώ ξανά...να στυλωθώ πάλι στα    πόδια μου...
Να σηκωθώ όρθια και πάλι...
Πώς;
Πώς Θεέ μου;
Κανείς δεν υπάρχει εκεί πάνω να με βγάλει!
Χέρι πουθενά...
Τί να κάνω; 

Το αδιέξοδο μεγάλο...
Αρχίζω και βάζω σιγά σιγά τις μύτες των ποδιών μου στα κενά από τα τουβλάκια στο πηγάδι... 
Τα  δαχτυλάκια μου ψάχνουν εναγωνιωδώς να βρούν καμιά τρυπούλα να τρυπώσουν, να σκαλώσουν.
Ματώνουν...
Ματώνω...
Αρχίζω το σκαρφάλωμα...ανεβαίνω...κούτσα κούτσα ανεβαίνω...
Πονάω πολύ
Δεν είναι εύκολο. 
Ποιός είπε ότι είναι εύκολο...
Το να σηκωθείς όταν πέσεις...είναι ΔΥΣΚΟΛΟ...
Αλλά όταν τα χέρια μου  φτάνουν στο τελευταίο τουβλάκι, όταν πιάνω φως...όταν επιτέλους τα καταφέρνω και βγαίνω από το πηγάδι...μμμμ...τί μεγαλείο ...τί αισθήματα χαράς...καμπάνες ακούνε τ' αφτιά μου...

Θεέ μου, σ' ευχαριστώ που με βοήθησες ακόμα μια φορά να σηκωθώ.
Σ' ευχαριστώ.

Βοήθα με πάντοτε, σε χρειάζομαι...
Όταν πέφτω, δίνε μου το χέρι Σου , και σήκωνέ με...
Γιατί μόνος μου....ΠΟΤΕ ....μα ΠΟΤΕ δεν θα τα καταφέρω να σκαρφαλώσω στο πηγάδι και να ξαναδώ το φως Σου.

Αμήν



E.O.

8 σχόλια:

  1. Ανώνυμος27/5/13 09:22

    Η ζωή είναι γεμάτη από πτώσεις ανθρώπινες και λάθη και πάθη και φόβους.
    Κάθε φορά που λέω ότι θα αλλάξω και ότι δεν θα επαναλάβω το λάθος μου, βρίσκω τον εαυτό μου να πέφτει ξανά στην ίδια παγίδα.
    Ανθρωποι αδύναμοι, ολιγόπιστοι...
    Οταν αποφάσιζα μόνη μου και έχοντας στο περιθώριο τον Θεό, έχω κάνει τα μεγαλύτερα και τα χειρότερα λάθη της ζωής μου!
    Οταν είμαι μόνη μου και δέχομαι τους λογισμούς του θολωμένου μου νου, είμαι ικανή μόνο για άσχημα πράγματα.
    Οταν όμως, βάζω και Εκείνον στη ζωή μου, τότε όλα αλλάζουν! ΦΩΣ - ΕΛΠΙΔΑ - ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ - ΑΛΛΑΓΗ - ΘΑΡΡΟΣ - ΔΥΝΑΜΗ - ΗΡΕΜΗ ΨΥΧΗ - ΓΑΛΗΝΗ - ΦΩΣ!
    Σ' ευχαριστώ...
    βάγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος27/5/13 10:55

    Χαίρομαι Βάγια που συμφωνούμε. Χωρίς Χριστό, δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα. Νάσαι πάντα με τον Χριστό στην καρδιά σου.
    Ε.Ο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος27/5/13 13:16

    ΩΡΑΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ.
    Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ.ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ.ΤΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ.ΟΜΩΣ ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.
    ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΑΤΟΜΟ ΔΙΚΟ ΣΣΟΥ.ΔΕΝ ΠΕΡΝΙΕΤΑΙ
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος27/5/13 16:09

    ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΒΗΚΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος28/5/13 14:52

    ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ!
    Όντως είναι δύσκολο κομμάτι οι γιορτές, τα Σαββατοκύριακα....Πολλοί είναι οι άνθρωποι που το βιώνουν....Αλλά η μοναξιά είναι του "αλλουνού" παιγνίδι. Ας πούμε εκείνες τις στιγμές την ευχή, ας πάμε μία βόλτα στην πιο κοντινή μας εκκλησία κι ας ανάψουμε ένα κεράκι....Θα περάσουν πιο εύκολα οι ώρες κοντά σ'Εκείνον που πάντα είναι δίπλα μας και ποτέ δεν μας αφήνει μόνους...
    Εμείς χριστιανοί ορθόδοξοι είμαστε. Πρέπει όλα αυτά, πνευματικά να προσπαθούμε να τα αντιμετωπίζουμε.
    Έτσι τουλάχιστον εγώ νομίζω.
    Ε.Ο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος28/5/13 16:29

    Κορίτσια κουράγιο!Έχουμε πολύ δρομο να διανύσουμε.
    Χρειάζεται ο άνθρωπος να μένει και λίγο μόνος.Και πολλά μπορει να κάνει προς όφελος της ψυχής του.Γνωρίζετε εσείς καλύτερα ,δε χρειάζεται να τα λέμε,Ο Θεός φωτίζει...Σκεφτόμουν αυτή την Οσία Μαρία την Αιγυπτία πόσα χρόνια [40] μέσα στη μοναξιά..αυτή με τον Κύριό της..τι να λέμε τώρα..
    Δόξα τω Θεώ και μόνον
    Χριστός Αληθώς Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος29/5/13 08:34

    Ανώνυμε, γιατί αισθάνεσαι μόνος;
    βάγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος29/5/13 16:50

    ΟΤαν εχεις παιδια ,γινεται φασαρια στο σπιτι και βαβουρα.γιαυτο χρειαζεται κανεις να μεινει και λιγο μονος να ξεκουρασει το πνευμα του.μα με ενα βιβλιο ,μα με την προσευχη μα με το ακουσμα ψαλμων κ.λπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εσεις τι λετε?