* ΓΙΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΟΥΜΕ?

...Επειδή αμαρτάνουμε,αυτό λέ­ει ή 'Αγία Γραφή.

Όποιος αμαρτάνει θα αρρωστήσει και θα πέσει στα χέρια των γιατρών.

Πολλές είναι οι αρρώστιες πού προέρχονται από τις αμαρτίες,πολλές, Όχι όλες.

Στην περίπτωση αυτή το φάρμακο το ξέρουμε.

Το είπε ο Κύριος στον παραλυτικό της Βηθεσδά.

Θυμηθείτε τα λόγια του: Άρρωστοι πού γίνατε καλά, μη ξαναμαρτάνετε, για νά μη σάς συμβούν χειρότερα.

Σάς το λέει ο Χριστός. Ακούστε τη φωνή του.

-Για νά θυμόμαστε το Θεό.

Κάποιος πήγε νά επισκεφθεί έναν άρρωστο.

Ό επισκέπτης εξέφρασε όλη του τη συμπά­θεια και τη λύπη για την αρρώστια του.

Αλλά ο άρρωστος του είπε κάτι πού τού έκανε εντύπωση και πού το θυμόταν σε όλη του τη ζωή.

Είπε ο άρρωστος στον επισκέπτη του: «Ξέρεις γιατί ο Θεός μάς αφήνει, πολλές φορές, νά πέσου­με στην πλάτη;

Για νά κοιτάξουμε λίγο και προς τα άνω!...». Έτσι είναι,στην ανάγκη, στην αρρώστια, θυμόμαστε το Θεό.

-Για νά μετανοούμε.

Ή θύμιση του Θεού συντελεί, σχε­δόν πάντοτε, στη μετάνοια.

Οι περισσότεροι άρρωστοι, μαζί με τη θεραπεία τους, μετανοούν για τις αμαρτίες τους και γί­νονται άλλοι άνθρωποι,καλύτεροι.

Ας το ξαναπούμε- οι αρρώ­στιες φέρνουν τον άρρωστο, τις περισσότερες φορές, κο­ντά στο Θεό.

-Για νά ταπεινωνόμαστε.

Ό Θεός μάς θέλει ταπεινούς.

Μπορεί νά ταπεινώσει όλους τούς υπερήφα­νους.

Και μπορεί νά το κάνει αυτό με πολλούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι και ή αρρώστια.

Κάτω από τα χτυπήματα της αρρώστιας όλοι σκύβουν το κεφάλι τους και ομολογούν τη μηδαμινότητά τους μπροστά στο Θεό.

-Για νά δοκιμαζόμαστε.

Λέμε ότι πιστεύουμε και αγα­πούμε το Θεό.

Πώς όμως θα φανεί αυτό;

Μόνο μέσα στις δοκιμασίες.

Και μία από τις δοκιμασίες είναι και ή αρρώστια.

Όποιος μέσα στην αρρώστια και στον πόνο του δεν γογγύζει και δεν παραπονείται κατά τού Θεού, άλλά δέχεται σιω­πηλά το σταυρό της δοκιμασίας αυτής, αυτός είναι πραγματι­κός χριστιανός, μόνο αυτός.

Οι άλλοι πού γογγύζουν δεν είναι,και ας λένε ότι είναι.

Όλοι οι άγιοι πέρασαν δοκιμα­σίες στη ζωή τους.

Πολλές δοκιμασίες.

Ποιό πρώτο και ποιο δεύτερο παράδειγ­μα νά αναφέρουμε;

Είναι τόσα πολλά.

Όλοι οι άγιοι και μάρ­τυρες.

-Για νά γινόμαστε συμπονετικοί.

Η αρρώστια, ο πόνος, μαλακώνει και την πιο σκληρή καρδιά.

Άνθρωποι πού πρώτα περνούσαν αδιάφοροι μπροστά από πονεμένους συνανθρώ­πους τους, ύστερα από κάποια τους αρρώστια άλλαξαν δια­γωγή.

Έγιναν καλοί Σαμαρείτες και σκύβουν πάνω τους με συμπόνια, όπως και εκείνος, ο καλός Σαμαρείτης τής παρα­βολής στον πληγωμένο οδοιπόρο.

Ό άρρωστος, μετά τη θε­ραπεία του, γίνεται συμπονετικός άνθρωπος.

Κι αυτός είναι εκείνος πού πιο πολύ σκέπτεται και επισκέπτεται τούς άρρωστους.

Αυτός πού αρρώστησε και πόνεσε.

Για νά σκεπτόμαστε τον ουρανό.

Εδώ στη γη είμαστε «ξένοι και παρεπίδημοι».

Ή πατρίδα μας ή αιώνια είναι ο ουρανός.

Τα συμφέροντα μας είναι στον ουρανό.

Συμπέρασμα:

Λιγότερα ακίνητα στη γη.

Λιγότερα λεφτά στις Τράπεζες.

Τα περισσότερα σε έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και ιεραποστολής.

Με τον τρόπο αυτό, μαζί με τη μετάνοια, λύνουμε το πρόβλημα τού ουρα­νού.

Το σπουδαιότερο πρόβλημα.

Αδελφή ψυχή,Γι' αυτό αρρωσταίνουμε.

Για τούς λόγους πού είπαμε.

Σκέψου πάνω στους λόγους αυτούς και βγάλε τα ανάλογα συμπεράσματα.

Συμπεράσματα, πού εύχομαι νά σε οδηγή­σουν στο Σωτήρα μας Χριστό.