Κάθε μέρα ανάμεσα στα διάφορα γεγονότα και κοινωνικές εκδηλώσεις στις οποιες καλουμεθα να συμμετέχουμε,είναι και ο γάμος συγγενών,φίλων,συναδέλφων κλπ...
Και μετά από λίγο καιρό μαθαίνουμε ότι το ζευγάρι εκείνο που παντρεύτηκε με τόσο κόπο,τόσα έξοδα αλλά και τόσες ελπίδες χώρισε.
Και πολλές φορές προτου καλά καλά κλείσει χρόνο παντρεμένο...
Είναι μεγάλο κρίμα και αναρωτιέται κανείς γιατί συμβαίνει αυτό...
Κάποτε ο γάμος ήταν κάτι πολυ διαφορετικό απο αυτό που είναι σήμερα.
Δε γνωρίζονταν πολλές φορές καλά καλά τα μέλη του ζεύγους γιατί παντρεύονταν με προξενιό.
Ηταν δύσκολα τα πράγματα ιδίως για τις γυναίκες που ,χωρίς καμια οικονομικη στήριξη ,ήταν υποχρεωμένες να ανεχθουν την όποια ιδιοτροπία και το όποιο πάθος του άντρα τους γιατί δεν υπήρχε μέλλον γι αυτές.
Ακόμα και έτσι όμως υπήρχε σεβασμός μεταξύ των δύο,και ο γάμος κρατούσε ώς το θάνατο του ενός.
Και πολλές φορές και μετά το θάνατο με τα γνωστά μακρόχρονα πένθη ,ιδίως στην περίπτωση που ο άντρας έφευγε πρώτος από τη ζωή αυτή.
Σήμερα όχι μόνο δεν τιμάται ο νεκρός από τους οικειους του,αλλά πολλές φορές δεν τιμάται ούτε εν ζωή ο άνθρωπος ...Και αυτό γιατί ?
Πρώτα απ ολα,υπάρχει μεγάλη δόση εγωισμού...νομιζουμε ολοι οτι τα ξέρουμε ολα και θελουμε να εχουμε τον τελευταιο λογο σε ολα.
Ενας τετοιος ανθρωπος δεν κανει για γαμο,γιατι θα καταπιεζει το συντροφο του και θα του επιβαλλει ως τελεια τη δικη του γνωμη,ενω οπου ζουν πανω απο ενας ανθρωποι πρεπει να βρισκεται η χρυση τομή που λέμε...
Δεύτερον,η υπερβολικη προσκόλληση στους γονείς...πολλοι και πολλές παντρεύονται χωρίς να σκέπτονται ότι πρώτη τους προτεραιότητα είναι ο σύντροφός τους και όχι οι γονείς τους.Φυσικά δε λέμε να μη μιλάει ο νέος η η νέα με τους δικους του/της,αλλά ότι για τα καθημερινά ζητήματα πρέπει να συνεννοείται με το σύντροφο και όχι με τους γονείς...
Τρίτον και κυριότερο η απουσία του Χριστού από τη ζωή μας...Αφού βγάλαμε το Χριστό από τη ζωή μας και βάλαμε το εγώ μας τι περιμένουμε ?
Οταν με το καλό έρθει η ώρα η καλή ας σκεφθούμε σοβαρά,κάνουμε για γάμο,είμαστε κατάλληλοι για να παντρευτουμε και να κανουμε μια οικογένεια που θα αντέξει στο χρόνο,ή θα προστεθουμε στη μακρα στατιστική των διαζυγίων?
Και ιδίως μάλιστα όταν υπάρχουν και παιδιά ?
Γι αυτό πρώτα θα πρέπει τα νέα ζευγάρια να πηγαίνουν και οι δυο στον πνευματικο τους πατερα πριν ξεκινησουν γαμο,γιατι χρειαζεται ενα τριτο ματι που θα δει αντικειμενικα την ολη κατασταση...
Ετσι μονο μπορει να γινει ενας γαμος που θα αντεξει και που θα εχει ως κορυφη του το Χριστό !
Να ειμαστε καλά όλοι !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εσεις τι λετε?